​

บทนำ

ภายใต้โครงสร้างอาคารของบริษัทธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดในภาคเหนือ เต็มไปด้วยพนักงานหลายร้อยชีวิต และหนึ่งในนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากหนุ่มหล่อไฟแรงดีกรีจบนอกที่ตอนนี้ได้เลื่อนขั้นขึ้นมาเป็นผู้จัดการแผนกการออกแบบ เขาคือ ผู้ที่ทุกคนให้การยกย่องว่า ทำงานถวายหัวอุทิศชีวิตให้กับการทำงานเป็นที่สุด หล่อ ฉลาด เพอร์เฟ็กไปทุกๆด้าน แต่ที่น่าเสียดายสำหรับสาวๆคือ เขายังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนและชีวิตนี้ไม่คิดจะมี และที่สำคัญเขาเป็นคนเลือดร้อนและปากจัดมาก แต่มิวายก็ยังมีสาวๆมาขายขนมจีบให้เขาบ่อยๆ แต่เขาก็ไม่มีวี่แววจะจริงจังกับใคร

“พี่อุ้มคะ กาแฟค่ะ” และฉันก็เป็นคนหนึ่งที่กำลังขายขนมจีบให้เขา แต่เขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจฉันเลยค่ะ ออลืมแนะนำตัวไปเลย ฉันชื่อ วีนัส หรือเรียกง่ายๆว่าวีก็ได้ค่ะ ชื่อของฉันได้มาจากเทพีนามว่าวีนัสซึ่งเป็นเทพที่เลื่องชื่อเรื่องความสมบูรณ์เพอร์เฟ็กซ์ของสรีระผู้หญิง และฉันเองก็เป็นคนที่สมบูรณ์แบบและเหมาะกับชื่อมาก ใช่ค่ะ ฉันสวย ฉันรวย และฉันเก่ง ฉันเป็นทั้งดาวคณะและดาวมหาลัย แต่ดูเหมือนว่าสำหรับเขาแล้ว ผู้ชายที่ฉันชอบ มันไม่ไม่มีผลอะไรกับเขาเลยค่ะ เพราะดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจอะไรเลยนอกจากงานแล้วก็เหล้า และที่สำคัญ วันๆเอาแต่ด่าฉัน...ไม่เบื่อบ้างรึไง คนอะไรชอบด่า

“วางไว้ตรงนั้นแหละกูยุ่งอยู่” ใช่ค่ะเขาไม่สนใจฉันเลยแม้แต่นิดเดียว ถึงแม้ว่าฉันจะแสดงให้เห็นแค่ไหนว่าฉันชอบเขา เขาเป็นพี่เลี้ยงของฉันค่ะฉันมาฝึกงานที่นี่ได้เดือนหนึ่งล่ะ ทีแรกฉันเห็นเขาพูดกูพูดมึงในแผนกนี่ฉันก็ตกใจเหมือนกันนะคะ ว่าคนอะไรจะถ่อยได้ขนาดนี้แต่อยากจะบอกว่านิสัยของเขาดีมากเลยค่ะ เขาทั้งเป็นสุภาพบุรุษ มีน้ำใจต่อเพื่อนร่วมงานถึงจะใจร้อนแล้วก็ปากหมาไปหน่อยก็เหอะ55แต่ฉันว่ามันเซ็กซี่ดีออกค่ะ

“งั้นวีวางไว้ตรงนี้นะคะ” ฉันวางกาแฟลงที่โต๊ะทำงานของเขาแต่พอดีกับเขากำลังเอื้อมมือมาหยิบอะไรซักอย่าง มันก็เลยทำให้...

จ๊วด!!!

“แมร่งเอ้ย!” พี่อุ้มตะโกนเสียงดังจนคนในแผนกหันมามองเราอย่างรวดเร็ว แบบอาคารที่เขากำลังตั้งใจทำอย่างขมักเขม้นเปื้อนไปด้วยกาแฟที่ฉันเป็นคนชงเองกับมือค่ะ ฉันรู้สึกใจหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่มเลยฉันไม่น่าซุ่มซ่ามขนาดนี้

“ว๊าย! วีเอ่อขอโทษนะคะ วีไม่ได้ตั้งใจเดี๋ยววีเช็ดให้นะคะ” ฉันพยายามจะแก้ไขในสิ่งที่ฉันทำแต่ยิ่งทำ มันก็ยิ่งแย่ไปกว่าเดิมอีกค่ะเนื้อกระดาษเปื่อยยุ่ยไปหมด

“พอ!ออกไปได้แล้วโว้ย” พี่อุ้มตะคอกฉันเต็มแรงด้วยความโกรธจัด มันทำให้น้ำตาของฉันหยาดลงมาอาบแก้มอย่างช่วยไม่ได้ ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้เลยเวลาเขาตะคอกฉันจะร้องไห้ทุกครั้งทำไมฉันเซ้นท์เซอร์ทีฟอย่างนี้นะ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเวลาฉันอยู่ใกล้เขา ไม่ว่าจะพยายามดีในสายตาเขาแค่ไหนแต่สิ่งที่ฉันได้มาก็คือสายตาโหดร้ายของเขา ยิ่งวันนี้ฉันทำผิดอีกแล้ว ทำยังไงดีเนี่ยยิ่งเป็นแผนที่ต้องรีบส่งพรุ่งนี้และเป็นโปรเจ็กที่เขาตั้งใจมากด้วย

แหมะ! แหมะ! เสียงน้ำตาของฉันที่กระทบกับถาดรองแก้ว ฉันรู้สึกผิดมากๆเลยค่ะ เพื่อเขาแล้วฉันพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุดแต่ ไม่ว่าจะทำดีแค่ไหนเขาก็ไม่เคยเห็น ผู้ชายอะไรใจแข็งชะมัด

“ฮึกๆฮือๆ” ฉันปาดน้ำตาที่ไหลออกมาอาบพวงแก้มอย่างลวกๆแล้ววิ่งออกมาจากคนใจร้อน ปากหมา หน้าปากะโฮ่ ฉันรู้ฉันทำผิด แต่ทำไมเขาต้องตะคอกฉันด้วย เขารู้มั้ยว่าฉันเจ็บ เจ็บตรงนี้...ตรงหัวใจ แต่จะทำยังไงก็ฉันชอบเขามากนิคะ ยังไงก็ชอบคนพันธ์ดุอย่างเขา ทำไมฉันถึงชอบเขามากน่ะหรอ? เรื่องมันมีอยู่ว่า...

+พี่อุ้มใจร้ายอ่ะทำไมต้องด่าน้องรุนแรงเบอร์นั้น เอาใจช่วยหนูวีด้วยนะคะ เรื่องจะเป็นยังไงโปรดติดตามตอนต่อไปอิอิ

+ไลค์ แชร์ เม้นท์เดี๋ยวนี้นะ โอ้ยไม่ใช่ เราไม่ใช่ไรท์สายโหด555 ถ้าชอบก็กดไลค์ถ้าใช่ก็กดเลิฟด้วยนะค้า รักรีททุกคนเด้อมาตามคำขอล่ะน้า