[ENG+ไทย] เรื่องเล่าของโนบอดี้ Just A Nobody's Story (เขียนเองจ้ะ)

​

Part​ ​Two

Scene​ ​6​ ​–​ ​Leila​ ​:​ ​A​ ​visitor​ ​of​ ​the​ ​night

​

There​ ​are​ ​no​ ​wounds.

How​ ​is​ ​this​ ​possible?​ ​If​ ​he​ ​doesn​’​t​ ​have​ ​any​ ​wounds,​ ​then,​ ​where​ ​all​ ​the​ ​blood​ ​comes​ ​from?

“​Are​ ​you​ ​sure,​ ​Aaron?​”​ ​Leila​ ​asks​ ​with​ ​worry.​ ​Even​ ​though​ ​she​ ​has​ ​rubbed​ ​the​ ​blood​ ​off​ ​of​ ​the​ ​boy​’​s​ ​body​ ​almost​ ​completely,​ ​he​ ​still​ ​doesn​’​t​ ​look​ ​much​ ​alive.​ ​He​ ​is​ ​lying​ ​unconsciously​ ​on​ ​her​ ​couch,​ ​looking​ ​half-dead.​ ​She​ ​has​ ​to​ ​thank​ ​Aaron​ ​for​ ​helping​ ​her​ ​carrying​ ​him​ ​down​ ​here.

“​Positive.​”​ ​Aaron​ ​answers,​ ​frowning.​ ​He​ ​must​ ​be​ ​confused​ ​about​ ​the​ ​boy​ ​just​ ​like​ ​she​ ​is.

In​ ​the​ ​light,​ ​Leila​ ​can​ ​see​ ​the​ ​mysterious​ ​boy​ ​clearly.​ ​His​ ​hair​ ​is​ ​dark​ ​and​ ​quite​ ​amazing​ ​that​ ​it​ ​is​ ​the​ ​darkest​ ​black​ ​color​ ​she​ ​has​ ​ever​ ​seen,​ ​while​ ​her​ ​hair​ ​is​ ​platinum​ ​blonde​ ​to​ ​the​ ​point​ ​of​ ​making​ ​people​ ​think​ ​that​ ​she​ ​has​ ​albinism​ ​condition,​ ​which​ ​is​ ​not​ ​true.

She​ ​bends​ ​down​ ​to​ ​check​ ​on​ ​the​ ​boy​ ​that​ ​he​ ​is​ ​breathing​ ​okay.​ ​His​ ​skin​ ​is​ ​really​ ​pale,​ ​and​ ​his​ ​muscles​ ​seem​ ​all​ ​weak​ ​too.​ ​It​ ​looks​ ​like​ ​he​ ​hasn​’​t​ ​been​ ​using​ ​them​ ​much​ ​until​ ​now,​ ​which​ ​is​ ​pretty​ ​weird​ ​for​ ​a​ ​boy​ ​his​ ​age.

“​Maybe​ ​the​ ​blood​ ​was​ ​not​ ​his.​”​ ​Leila​ ​mumbles​ ​to​ ​herself,​ ​while​ ​Aaron​ ​staring​ ​at​ ​the​ ​boy​ ​with​ ​a​ ​serious​ ​face.

“​Leila,​ ​you​ ​have​ ​to​ ​report​ ​him​ ​to​ ​the​ ​police.​ ​He​ ​must​ ​have​ ​done​ ​something​ ​bad.​ ​That​’​s​ ​why​ ​he​ ​got​ ​the​ ​blood​ ​on​ ​him.​”

“​No,​ ​I​’​m​ ​not​ ​going​ ​to​ ​report​ ​him.​ ​We​ ​don​’​t​ ​know​ ​it​ ​for​ ​sure.​ ​Let​’​s​ ​just​ ​wait​ ​until​ ​he​ ​wakes​ ​up​ ​and​ ​we​ ​can​ ​ask​ ​him​ ​then.​”​ ​She​ ​calmly​ ​argues​ ​with​ ​him​ ​.​ ​They​ ​should​ ​listen​ ​to​ ​what​ ​the​ ​boy​ ​is​ ​going​ ​to​ ​say​ ​before​ ​acting​ ​rashly.

“​What?​ ​So​ ​how​ ​do​ ​you​ ​think​ ​he​ ​got​ ​the​ ​blood​ ​on​ ​him​ ​then?​”

“​I​ ​don​’​t​ ​know.​ ​Maybe​ ​he​ ​was​ ​in​ ​a​ ​fight​ ​and​ ​got​ ​away-​”

“​Without​ ​a​ ​single​ ​scratch?​”​ ​Aaron​’​s​ ​voice​ ​rises​ ​and​ ​his​ ​eyes​ ​widen,​ ​staring​ ​at​ ​her​ ​in​ ​disbelief.​ ​“​This​ ​boy​ ​was​ ​found​ ​on​ ​your​ ​roof,​ ​and​ ​he​ ​was​ ​covered​ ​with​ ​someone​ ​else​’​s​ ​blood.​ ​Does​ ​that​ ​sound​ ​innocent​ ​to​ ​you?​”

Leila​ ​lets​ ​out​ ​a​ ​sigh.​ ​Sometimes​ ​Aaron​ ​just​ ​thinks​ ​too​ ​much.​ ​What​’​s​ ​wrong​ ​with​ ​all​ ​of​ ​them?​ ​Even​ ​Missy​ ​–​ ​her​ ​friendly​ ​cat​ ​who​’​s​ ​never​ ​scared​ ​of​ ​anything​ ​–​ ​is​ ​hiding​ ​in​ ​her​ ​closet​ ​now.​ ​It​’​s​ ​true​ ​that​ ​this​ ​boy​ ​got​ ​someone​’​s​ ​blood​ ​on​ ​him,​ ​but​ ​that​ ​doesn​’​t​ ​make​ ​him​ ​a​ ​bad​ ​person.​ ​What​ ​if​ ​there​’​s​ ​more​ ​to​ ​the​ ​story?​ ​She​ ​is​ ​not​ ​going​ ​to​ ​judge​ ​someone​ ​until​ ​she​ ​knows​ ​his​ ​full​ ​story.

But​ ​Aaron​ ​is​ ​not​ ​giving​ ​up​ ​and​ ​he​ ​continues​ ​trying​ ​to​ ​convince​ ​her.

“​There​’​s​ ​a​ ​murderer​ ​on​ ​the​ ​loose​ ​right​ ​now.​ ​Who​ ​knows?​ ​He​ ​might​ ​come​ ​around​ ​here,​ ​and​ ​you​ ​might​ ​be​ ​his​ ​next​ ​target.​”

What​ ​is​ ​that​ ​supposed​ ​to​ ​mean?​ ​Is​ ​Aaron​ ​talking​ ​about​ ​the​ ​No​ ​Body​ ​case?

She​ ​turns​ ​back​ ​to​ ​look​ ​at​ ​the​ ​mysterious​ ​boy​ ​again.​ ​He​ ​can​’​t​ ​possibly​ ​think​ ​that​ ​this​ ​boy​ ​is​ ​the​ ​killer,​ ​right?​ ​That​’​s​ ​absurd.

“​Leila,​ ​this​ ​is​ ​serious.​ ​I​’​m​ ​worried​ ​about​ ​you.​”

“​I​ ​know.​”​ ​It​ ​is​ ​not​ ​a​ ​lie.​ ​She​ ​knows​ ​that​ ​he​ ​cares​ ​for​ ​her,​ ​and​ ​vice​ ​versa.​ ​“​But​ ​look​ ​at​ ​him,​ ​Aaron.​ ​Does​ ​he​ ​look​ ​dangerous​ ​to​ ​you?​”

“​Yes.​”

“​You​’​re​ ​just​ ​being​ ​paranoid.​”

Aaron​ ​doesn​’​t​ ​say​ ​anything​ ​back.​ ​He​ ​just​ ​gets​ ​all​ ​silent​ ​and​ ​then​ ​walks​ ​out​ ​from​ ​the​ ​living​ ​room.

Leila​ ​lets​ ​out​ ​a​ ​long​ ​sigh​ ​once​ ​more.​ ​After​ ​not​ ​seeing​ ​each​ ​other​ ​for​ ​2​ ​years,​ ​this​ ​is​ ​not​ ​what​ ​she​ ​wants.​ ​She​ ​doesn​’​t​ ​want​ ​to​ ​have​ ​a​ ​fight​ ​with​ ​him.

Finally,​ ​Leila​ ​decides​ ​to​ ​follow​ ​him.​ ​Well,​ ​it​’​s​ ​actually​ ​her​ ​fault​ ​for​ ​saying​ ​hurtful​ ​words​ ​and​ ​she​ ​forgot​ ​that​ ​he​’​s​ ​sensitive.

“​Wait,​ ​Aaron.​ ​Please​ ​don​’​t​ ​leave​ ​mad.​”

Aaron​ ​stops​ ​and​ ​turns​ ​around​ ​to​ ​look​ ​at​ ​her.

“​I​’​m​ ​not​ ​mad.​ ​You​ ​didn​’​t​ ​do​ ​anything​ ​wrong.​”​ ​His​ ​tone​ ​softens​ ​while​ ​looking​ ​into​ ​her​ ​eyes.​ ​“​Just​ ​promise​ ​me​ ​one​ ​thing,​ ​if​ ​anything​ ​happens,​ ​anything​ ​at​ ​all,​ ​you​ ​come​ ​to​ ​me​ ​right​ ​away.​”

Leila​ ​gives​ ​him​ ​a​ ​slight​ ​smile.​ ​Time​ ​changes​ ​but​ ​something​ ​never​ ​does.​ ​Although​ ​he​ ​is​ ​younger,​ ​he​ ​always​ ​acts​ ​like​ ​a​ ​big​ ​brother​ ​to​ ​her.​ ​Just​ ​thinking​ ​about​ ​it​ ​makes​ ​her​ ​want​ ​to​ ​drive​ ​down​ ​memory​ ​lane.

“​I​ ​promise.​”​ ​She​ ​nods,​ ​assuring​ ​him.

Aaron​ ​doesn​’​t​ ​say​ ​anything​ ​and​ ​opens​ ​the​ ​door.​ ​Leila​ ​watches​ ​him​ ​walk​ ​to​ ​the​ ​elevator,​ ​and​ ​a​ ​few​ ​seconds​ ​later,​ ​he​ ​is​ ​gone.​ ​So​ ​she​ ​closes​ ​the​ ​door​ ​and​ ​walks​ ​back​ ​to​ ​the​ ​living​ ​room.

Now,​ ​the​ ​couch​ ​is​ ​empty.

Suddenly,​ ​she​ ​freaks​ ​as​ ​the​ ​vase​ ​shattered​ ​and​ ​shards​ ​of​ ​splintered​ ​glass​ ​spilled​ ​onto​ ​the​ ​floor.

“​Wh-​”​ ​Her​ ​curious​ ​blue​ ​eyes​ ​look​ ​up​ ​at​ ​the​ ​boy​ ​standing​ ​beside​ ​the​ ​window.​ ​He​’​s​ ​awake.​ ​Leila​ ​feels​ ​relieved​ ​that​ ​he​ ​seems​ ​okay.

No,​ ​maybe​ ​not​ ​okay.

His​ ​eyes​ ​are​ ​wild,​ ​like​ ​some​ ​sort​ ​of​ ​vicious​ ​animal,​ ​causing​ ​her​ ​whole​ ​body​ ​to​ ​shiver​ ​with​ ​fear.

Oh​ ​my​ ​god.​ ​What​ ​if​ ​Aaron​ ​was​ ​right?​ ​She​ ​has​ ​to​ ​admit​ ​that​ ​right​ ​now​ ​the​ ​boy​ ​looks​ ​scary​ ​and​ ​dangerous,​ ​like​ ​he​ ​is​ ​possessed​ ​by​…​something.​ ​That​’​s​ ​probably​ ​why​ ​Missy​ ​was​ ​so​ ​scared​ ​of​ ​him​ ​earlier.​ ​She​ ​should​ ​have​ ​listened​ ​to​ ​Aaron.

She​ ​needs​ ​to​ ​run.

“​H-Hi.​ ​You​ ​remember​ ​me?​ ​I-I​’​m​ ​the​ ​one​ ​who​ ​found​ ​you​ ​on​ ​the​ ​rooftop.​”​ ​Leila​ ​tries​ ​to​ ​communicate​ ​with​ ​the​ ​boy​ ​while​ ​picturing​ ​her​ ​apartment​’​s​ ​front​ ​door​ ​which​ ​is​ ​only​ ​four​ ​meters​ ​away.​ ​His​ ​bright​ ​eyes​ ​lock​ ​on​ ​her​ ​as​ ​she​ ​starts​ ​stepping​ ​backward​ ​slowly.

Then​ ​his​ ​eyes​ ​move​ ​quickly​ ​to​ ​around​ ​the​ ​room​ ​and​ ​Leila​ ​notices​ ​something.​ ​The​ ​boy​’​s​ ​face​ ​seems​ ​frightened​ ​and​ ​lost,​ ​not​ ​a​ ​face​ ​that​ ​a​ ​killer​ ​would​ ​make.

His​ ​face​ ​gives​ ​a​ ​feeling​ ​of​ ​a​ ​stray​ ​cat,​ ​captured​ ​and​ ​scared.​ ​He​ ​makes​ ​her​ ​think​ ​of​ ​Missy​ ​and​ ​Aaron.

“​…​What​’​s​ ​your​ ​name?​”​ ​Leila​ ​decides​ ​to​ ​communicate​ ​with​ ​him​ ​again.​ ​Maybe​ ​she​’​s​ ​not​ ​all​ ​wrong.​ ​Maybe​ ​he​’​s​ ​not​ ​that​ ​bad.​ ​He​’​s​ ​just​ ​a​ ​boy.​A​ ​lost​ ​boy.

He​ ​doesn​’​t​ ​answer.​ ​In​ ​fact,​ ​he​ ​doesn​’​t​ ​seem​ ​to​ ​understand​ ​her​ ​question​ ​at​ ​all.

Is​ ​he​ ​foreign?

Leila​ ​takes​ ​a​ ​deep​ ​breath​ ​and​ ​starts​ ​moving​ ​towards​ ​the​ ​boy​ ​carefully.​ ​Debating​ ​in​ ​her​ ​own​ ​head,​ ​she​’​s​ ​probably​ ​mad.​ ​She​ ​doesn​’​t​ ​even​ ​know​ ​what​ ​she​’​s​ ​doing.​ ​The​ ​boy​ ​could​ ​freak​ ​out​ ​at​ ​her​ ​in​ ​any​ ​minute.

“​Where​ ​are​ ​you​ ​from?​”​ ​She​ ​gently​ ​asks​ ​him​ ​in​ ​soft​ ​tone.

But​ ​he​ ​still​ ​doesn​’​t​ ​seem​ ​to​ ​understand​ ​her.​ ​As​ ​she​ ​gets​ ​closer,​ ​he​ ​steps​ ​back.

“​I​’​m​ ​Leila.​”​ ​She​ ​points​ ​at​ ​herself,​ ​hoping​ ​he​ ​can​ ​understand​ ​what​ ​she​ ​means.​ ​“​Leila​”

“​…​Lei​…​la​”

“​Yes​!​”​ ​She​ ​beams​ ​with​ ​delight​ ​as​ ​the​ ​backlight​ ​of​ ​dawn​ ​starts​ ​to​ ​shine​ ​through​ ​the​ ​back​ ​of​ ​him​ ​from​ ​the​ ​window​ ​behind,​ ​creating​ ​a​ ​shadow.

Suddenly,​ ​the​ ​window​ ​shattered​ ​and​ ​the​ ​glasses​ ​scattered​ ​in​ ​the​ ​air​ ​before​ ​her​ ​eyes.​ ​A​ ​piece​ ​of​ ​the​ ​glass​ ​cuts​ ​the​ ​boy​’​s​ ​hand,​ ​causing​ ​him​ ​to​ ​bleed.

A​ ​man​ ​wearing​ ​a​ ​top​ ​hat​ ​appears​ ​on​ ​the​ ​window​ ​sill,​ ​hiding​ ​his​ ​face​ ​in​ ​the​ ​shadow.​ ​His​ ​left​ ​hand​ ​reaches​ ​out​ ​to​ ​the​ ​boy.

“​Found​ ​you.​”

The​ ​darkness​ ​is​ ​leaving,​ ​as​ ​for​ ​the​ ​visitor​ ​of​ ​the​ ​night.

​

Part​ ​Two

Scene​ ​6​ ​–​ ​เล์​ล่า​ ​:​ ​ผู้าเื​า​รัตติาล​

เขา​ไ่ี​แผล​เล

เป็ไปไ้​ัไ​ั​ ​แล้​เลื​าจา​ไห​ั​เล่า​ถ้า​เขา​ไ่ี​แผล​เล​สั​แผล

“​แ่ใจ​ะ​แร​”​ ​เล์​ล่า​เ่​ถา​้​คาัล​ ​ทั้ที่​เธ​เช็​เลื​จา​ตั​เ็​ค​ี้​​ไป​เื​ห​แล้​ ​แต่​สภาพ​เขา​็​ั​ู​ไ่​ค่​ี​เท่าไหร่​ ​เขา​​ไ่ไ้​สติ​ู่​​โซฟา​ ​ู​ผ่าๆ​ ​เหื​ค​ใล้​ตา​ ​เธ​ต้​ขคุณ​แร​จริๆ​ ​ที่​ช่​แ​เขา​ลา​จา​​าฟ้า

“​แ่ใจ​”​ ​แร​ต​พลา​ขคิ้​​ไป​ที่​เ็ชา​ ​เขา​ค​รู้สึ​พิศ​ไ่​แพ้​เธ

เื่​ู่​ใต้​แสไฟ​ส่า​ ​เล์​ล่า​สาารถ​​สำรจ​เ็​ค​ี้​ไ้​่าชัเจ​ ​เขา​ี​ผ​สีำ​สิท​และ​เป็​สีเข้​า​ที่สุ​เท่าที่​เธ​เค​เห็​ ​ผิ​ั​ผ​ข​เธ​ที่​เป็​สี​ล์​ส่า​เหลื​เิ​จถึ​ขั้​ทำให้​คื่​คิ​่า​เธ​ี​าาร​ัล​ไ​โ​่​หรื​ค​เผื​ ​ซึ่​เธ​ไ่ี

เล์​ล่า​้ตั​ล​ไป​เช็​ู​่า​เขา​ั​หาใจ​ี​ู่​ ​ผิ​ข​เขา​ซี​า​แถ​ั​ู​ล้า​เื้่​แร​ ​เหืั​่า​เขา​ไ่​ค่​ไ้​ใช้​ล้าเื้​ขั​ร่าา​สั​เท่าไหร่​จถึ​เี๋ี้​ ​ั่า​่าแปล​พสคร​สำหรั​เ็ผู้ชา​ัรุ่​าุ​สิ​สาสิ​สี่

“​าที​เลื​พ​ั้​าจจะ​ไ่ใช่​เลื​เขา​ล่ะ​ั้​”​ ​เล์​ล่า​พึพำ​ั​ตัเ​ ​ส่​แร​จ้​เ็ชา​ลึลั​ตรห้า​้​สีห้า​เคร่เครี

“​เล์​ล่า​ ​เธ​ต้​แจ้​เรื่​เ็​ี่​ั​ตำรจ​ะ​ ​เขา​ต้​ไป​ทำ​เรื่​ไ่ี​สั​่า​แ่ๆ​ ​ถึ​ไ้​ี​เลื​ติ​เต็ตั​แี้​”

“​ฉั​ไ่​แจ้ตำรจ​หร​ ​เรา​ไ่รู้​แ่​สัห่​่า​เขา​ไป​ทำ​ะไร​า​ ​เาไ้​ร​ถา​เขา​ตรๆ​ ​ตที่​เขา​ตื่​ี่า​”​ ​เธ​แ้​ลั​ไป​่าใจ​เ็​ ​พ​เธ​ครจะ​รฟั​คำ​ธิา​จา​เขา​่ที่จะ​ุ​่า​ทำ​ะไร​ล​ไป

“​หา​?​ ​แล้​เธ​คิ​่า​เลื​พ​ั้​าจา​ไห​ล่ะ​ถ้า​ั้​”

“​ฉั​ไ่รู้​ ​าที​เขา​าจจะ​ไป​ีเรื่​ชต่​ั​ใคร​...​”

“​โที่​ไ่ไ้​แผล​เล​สั​แผล​เี่ะ​”​ ​แร​เิตา​้า​ ​จ้​ตร​าที​่​เธ​้​คา​เหลืเชื่​ ​“​เ็​ค​ี้​า​สล​ู่​​าฟ้า​ ​ทั้ตั​เต็ไป้​เลื​ใคร​็​ไ่รู้​ ​เธ​คิ​่า​ั​ฟั​ู​ขาริสุทธิ์​ไ่ใช่​เรื่ใหญ่​โต​ไ้​ไ​”

เล์​ล่า​ถหาใจ​า​้​คา​หัใจ​ ​าครั้​แร​็​คิา​เิไป​ ​ไ่รู้​่า​ทุค​เป็​ะไร​ั​ไป​ห​ ​ทั้​แร​แล้็​ิซ​ซี่​เล​ ​ที่จริ​แล้​ิซ​ซี่​ไ่ใช่​แ​ขี้ลั​เล​สัิ​ ​แต่​ตี้​ลั​ไป​ซุ​ตั​ู่​ใ​ตู้เสื้ผ้า​ซะ​่าั้​ ​จริู่​่า​เ็​ค​ี้​ี​เลื​ใคร​็​ไ่รู้​ติตั​า​ ​แต่​ั่​ไ่ไ้​หาคา่า​เขา​เป็​ค​ไ่ี​สัห่​ ​ัต​้​​ีเรื่​ะไร​า่า​ี้​ู่​แล้​ ​เธ​จะ​ไ่​ตัสิ​ใคร​จ่า​จะ​ไ้​รู้เรื่​ทั้ห​เ็ขา

แต่ท่า​ ​แร​ลั​ไ่​แพ้​แล้​พาา​โ้้า​เธ​ต่

“​ตี้​ี​ฆาตร​ลล​ู่​ ​ใคร​จะ​ไปรู​้​ ​เจ้า​ั่​ั​าจจะ​า​แถ​ี้​แล้​เธ​็​เป็​เป้าหา​รา​ต่ไป​ข​ั​็ไ้​”

พู​แ​ั้​หาคา่า​ไ​ ​ี่​เขา​ำลั​พูถึ​เรื่​คี​โ​ี้​ั้​เหร

เธ​หัไป​​เ็ชา​ลึลั​​โซฟา​ีครั้​ ​แร​ค​ไ่ไ้​คิ​่า​เ็​ค​ี้​จะ​เป็​ฆาตร​ลล​ะไร​ั่​หร​ะ​ ​ไร้สาระ​เิไป​แล้

“​ี่​ไ่ใช่​เรื่​เล่​ๆ​ ​ะ​เล์​ล่า​ ​เรา​เป็ห่​เธ​”

“​ฉั​รู้​”​ ​เล์​ล่า​ต​ตา​คาจริ​ ​เธ​รู้​่า​แร​แคร์​เธ​า​ ​และ​เธ​เ​็​แคร์​เขา​เช่ั​ ​“​แต่​ู​เขา​สิ​แร​ ​เ็​ตั​แค่ี้​ู​่า​ัตรา​สำหรั​า​ั้​เหร​”

“​ใช่​”

“​ขี้ระแ​จริ​เล​”

แร​ไ่​ต​ะไร​ี​ ​จู่ๆ​ ​เขา​็​เี​ไป​แล้​หุตั​เิ​​ไป​จา​ห้​ทัที

เล์​ล่า​ถหาใจ​า​้​คา​หัใจ​า​ี​ห​ ​หลัจาที่​ไ่ไ้​เจั​าตั​้​ส​ปี​ ​ไ่​า​ให้​พ​เธ​ต้​า​​ห้า​ั​ไ่​ติ​แี้​เล​จริๆ​ ​เธ​ไ่ไ้​า​ทะเลาะ​ั​เขา​เล​สัิ

ท้าที่สุ​เล์​ล่า​็​ตัสิใจ​ิ่​ตา​แร​ไป​ ​คาจริ​แล้​ั​็​เป็คา​ผิ​ข​เธ​้​แหละ​ที่​พู​แร​เิไป​ ​เธ​ลื​ไป​่า​เขา​เป็​ค​ารณ์​่ไห

“​เี๋่​สิ​แร​ ​่า​ไป​ทั้ที่​โรธ​แี้​เล​ะ​”

แร​ชะั​ไป​แล้​หัลั​า​​เธ

“​เรา​ไ่ไ้​โรธ​ ​เธ​ไ่ไ้​ทำ​ะไร​ผิ​”​ ​้ำเสี​ข​เขา​่​ล​ขณะ​​ส​สาตา​ั​เธ​ ​“​เรา​า​ให้​เธ​สัญญา​ะไร​ั​เรา​่าหึ่​ ​ถ้า​ีเรื่​ะไร​เิขึ้​ ​ไ่่า​จะ​เรื่​ะไร็ตา​ ​เธ​ต้​รี​าหา​เรา​ทัที​”

เล์​ล่า​​ุ​ปา​ขึ้​ิ้​จาๆ​ ​ต่ให้​เลา​จะ​ผั​เปลี่ไป​ ​ะไร​า่า​็​ไ่เค​เปลี่แปล​เล​จริๆ​ ​แ้่า​แร​จะ​าุ​้่า​เธ​ ​แต่​เขา​ั​ทำตั​เสื​เป็​พี่ชา​ข​เธ​าโตล​ ​เพีแค่​ล​ึถึ​สั่​เธ​็​า​จะ​ไ้​ี​า​าส​้ลั​ไป​ท่​คาทรจำ​ใ​ีต​เหลืเิ

“​ฉั​สัญญา​”​ ​เธ​เ่​ต​พร้ั​พัห้า​ให้​คาั่ใจ​ั​เขา

แร​ไ่​พู​ต​ะไร​แล้​หัไป​เปิ​ประตู​จา​ห้​ ​เธ​ตา​เขา​เิ​ไป​จถึ​ลิฟท์​ ​แล้​ไ่​ถึ​าที​ต่า​เขา​็​จาไป​ ​เธ​จึ​ปิประตู​ห้​ัเิ​แล้​หัหลั​้​เิ​ลั​ไป​ั​ห้ั่เล่

แต่​​โซฟา​ข​เธ​ลั​่าเปล่า​เสี​แล้

ทัใั้​เ​หญิสา​็​ต้​ร้​ตื่ตระห​เื่ี​แจั​ต​แต​ ​เศษ​แ้​ที่​แต​า​สา​ระจา​ไป​ทั่​พื้

“​ะ​...​”​ ​ั์ตา​สีฟ้า​ใส​เต็ไป้​คา​ฉ​ตั​ขึ้ไป​ั​เ็ชา​ลึลั​ที่​ื​ู่​ตร​ข้าห้า​ต่า​ ​เขา​รู้สึตั​แล้​ ​เล์​ล่า​รู้สึ​โล่​ทัคั​เื่​เห็​่า​ี​ฝ่า​ู​สาี

ไ่​สิ​ ​ไ่่า​จะ​สาี

แตา​ข​เขา​ุ​ร้า​ราั​สัต์ป่า​สั​ชิ​หึ่​ ​ ​เธ​รู้สึ​เสีา​ไป​ทั้ตั​้​คาหาลั

ไ่​ะ​ ​ถ้า​เิ​่า​แร​พู​ถู​ขึ้​า​ล่ะ​ ​ตี้​เธ​ต้​รั​เล​่า​เ็ชา​ตรห้า​ู​่าลั​และ​ัตรา​จริๆ​ ​เหืั​่า​เขา​ถู​...​ะไร​สั​่า​เข้าสิ​ ​เพราะ​่าี้​ี่เ​ี้​ิซ​ซี่​ถึ​ไ้​ลั​เขา​ถึขา​ั้​ ​เธ​ครจะ​เชื่​แร​จริ​้

เธ​ต้หา​ทา​หี

“​หะ​...​หั​ี​ ​เธ​จำ​ฉั​ไ้​ั้​ ​ฉั​เป็​คที​่​ไป​เจ​เธ​​าฟ้า​ไ​”​ ​เล์​ล่า​พาา​พู​สื่สาร​ั​ี​ฝ่า​ ​ระห่า​ั้​็​จิตาาร​ถึ​ประตู​ทา​ซึ่​ู่​ห่า​​ไป​แค่​สี่​เตร​ ​ั์ตา​สีส่า​ข​เขา​จ้​ตร​าที​่​เธ​ขณะที่​หญิสา​ค่ๆ​ ​้า​ถหลั​ทีละ​ิ

แต่​จู่ๆ​ ​ั์ตา​ข​เขา​็​ตั​ไป​​ร​ห้​่ารเร็​ ​ใ​ตั้​เ​เล์​ล่า​็​สัเต​ะไร​า่า​ไ้​ ​ให้า​ข​เขา​ู​สัส​หาลั​ ​ู​ไ่​เหื​สีห้า​ข​คที​่​่าจะเป็​ฆาตร​เล

เขา​ให้คารู้​สึ​เหืั​เป็​แ​เร่ร่​ที่​หาลั​ ​ถู​ัขั​ ​และ​ทำให้​เธ​ึถึ​ิซ​ซี่​ั​แร

“​...​เธ​ชื่​ะไร​เหร​”​ ​เล์​ล่า​ตัสิใจ​ต่​ทสทา​ั​ี​ฝ่า​ต่​ ​าที​เธ​าจจะ​ไ่ไ้​คิผิ​ไป​ซะ​ทั้ห​ ​าที​เขา​าจจะ​ไ่ใช่​ค​ไ่ี​จริๆ​ ​็ไ้​ ​เขา​เป็​แค่​เ็ผู้ชา​ค​หึ่​ ​เ็​หลทา​เท่าั้เ

เ็ชา​ไ่​ตคำถา​ ​คาจริ​แล้​เขา​ูเหื​ั​่า​ไ่เข้าใจ​คำถา​ข​เธ​เล​้ซ้ำ

เ็​ค​ี้​เป็​คต่าชาติ​รึเปล่า​ะ

เล์​ล่า​สู​หาใจเข้า​ลึ​ๆ​ ​แล้​เริ่​้าเิ​เข้าไป​หา​ี​ฝ่า​่าระัระั​ ​ระห่า​ั้​็​โต้าที​ั​ตัเ​ใ​หั​ไป​้​ ​ี่​เธ​ทำ​ะไร​ู่​็​ไ่รู้​ ​ต้​้า​ไป​แล้​แ่ๆ​ ​เขา​าจจะ​ระเิารณ์​ตใจลั​ขึ้​า​เื่ไหร่​็ไ้

“​เธ​าจา​ไห​เหร​”​ ​หญิสา​เ่​ถา​้​้ำเสี​่โ

แต่ท่า​ ​เขา​็​ั​ูเหื่า​จะ​ไ่เข้าใจ​เธ​ู่ี​ ​พ​เธ​้าเิ​เข้าไป​ใล้​าขึ้​ ​เขา​ลั​้า​ถ​หี

“​ฉั​ชื่​เล์​ล่า​ะ​”​ ​เล์​ล่า​ชี้ิ้​าที​่​ตัเ​ ​หั​่า​จะ​ช่​ให้​ี​ฝ่า​เข้าใจ​่า​เธ​ต้าร​จะ​สื่​ะไร​ ​“​เล์​ล่า​”

“​...​เล์​..​ล่า​”

“​ใช่​แล้​!​”​ ​เธ​ิ้​้า​า​้​คาีใจ​ ​ขณะั้​แสส่า​า​รุ่สา​ไ้​ฉา​ผ่า​า​ระจ​เื้หลั​เขา​ ​่ให้เิ​เป็เา​สะท้

ทัใั้​เ​ ​ชาหุ่​ส​ห​ทร​สู​ค​หึ่​็ไ้​ปราฏตั​ขึ้​​ข​ห้าต่า​ ​ซ่​ให้า​ู่​ใ​เาื​ ​เขา​พุ่​ืซ้า​ตร​เข้าา​หา​เ็ชา

“​เจ​ตั​แล้​”

​คาื​ำลั​หี​จา​เช่เีั​ั​ผู้าเื​า​รัตติาล​