บทนำ
ปัง!! ปัง!! ปัง!!
ว้าว~ เข้าเป้าทุกนัด 😏 นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันไม่ได้ออกมาฝึกต่อสู้แบบนี้ บางครั้งการอ่อนแอเกินไปก็อยู่บนโลกใบนี้ไม่ได้หรอก สังคมทุกวันนี้ค่อนข้างจะเสื่อมโทรมขึ้นทุกวัน คนเราจึงต้องพัฒนาตัวเองไม่งั้นคงอยู่บนโลกที่โหดร้ายใบนี้ไม่ได้อย่างแน่นอน !
"ฝีมือไม่เลวนี่ "
จะเรียกว่าครูฝึกก็ยังไงอยู่ เขาเปรียบเสมือนเพื่อนมากกว่าครูฝึกซะอีก
"ธรรมดา ซาราห์ซะอย่าง ^^ "
ฉันหันไปบอกกับเฟิร์ส เขาเป็นคนสอนยิงปืนให้ฉันเอง
"คิดว่าจะเลิกแล้วสะอีก ไม่เห็นตั้งนาน"
ขี้บ่น - -
"ไม่ว่าง วันนี้กลับก่อนนะ มีธุระต่ออะ "
ฉันเก็บของไปพูดไป
"หนีพ่อเธอมาซ้อมก็บอกเถอะ! "
เหอะ! รู้มาก ถ้าเกิดฉันไปบอกพ่อว่าจะมาฝึกยิงปืน พ่อคงได้หัวใจวายตายแน่นอน คนเรามันต้องมีอีกด้านของตัวเองเสมอ ฉันรักที่จะเป็นกุลสตรีแต่ก็รักในศิลปะการต่อสู้ทุกรูปแบบเหมือนกัน
"ก็คงงั้น 😊 "
"ขับรถมาเอง? "
ก็ต้องขับมาสิ
"ใช่ค่ะ ^^ ไปก่อนน้าาา เฟิร์สสุดหล่อ "
ฉันคิดว่าเฟิร์สคงจะเบื่อกับท่าทางบ้าบอของฉันเอามากๆ 555
"ขับรถดีๆละ!!! "
ชู่วววว! ฉันยกนิ้วชี้จรดปาก เมื่อไอครูฝึกบ้าตะโกนไล่หลัง
ปึก!! ตุ้บ!!!
โอ้ยยยย! เจ็บชะมัดดีนะใส่ผ้าใบมาไม่งั้นข้อเท้าฉันคงหักแหงๆ
"หัดดูทางซะบ้าง! "
ฉันเงยหน้าไปมองต้นตอของเสียง =^= หน้าตาก็ดี ไม่คิดจะช่วยพยุงฉันเลยหรือไง
"ขอโทษค่ะ "
เขายังคงยืนมองฉันอยู่ ฉันนั่งแหมะกับพื้นขนาดนี้ยังจะมองอีก
"ลุกขึ้น "
น้ำเสียงเกรี้ยวกราดมากบอกเลย พูดออกมาทีฉันถึงกับสะดุ้ง
"เจ็บ "
"เห้ออ~. วุ่นวาย "
หมายความว่าไง? ฉันไปวุ่นวายกับเขาตอนไหน
"เร็วๆ ฉันรีบ! "
เขายื่นมือมาตรงหน้าของฉัน พร้อมกับออกคำสั่ง รีบนักก็ไปสิใครห้าม
"หมับ! อ๊ะ ปล่อยนะ โอ้ย!"
จู่ๆไอบ้านี่ก็กระชากฉันลุกขึ้นไม่มีความอ่อนโยนเอาสะเลย แรงกระชากทำให้ฉันถลาเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดเขา หนำซ้ำข้อเท้ายังพลิกอีก ให้ได้แบบนี้สิ ! ปวดเข่าไม่พอ ยังต้องมาปวดข้อเท้าอีก
"โทษที "
เขายอมปล่อยฉันออกจากอ้อมกอด
"ไม่เป็นไรค่ะ "
พูดจบฉันก็เดินกระเผกๆ มาที่รถของตัวเอง ไม่น่าจอดรถไกลเลย แงงง~. พ่อขาแม่ขาซาราห์ปวดจังเลย
หมับ! พรึบ!!!
ตัวฉันลอยเคว้งในอากาศ ก่อนจะประทะกับแผงอกกว้าง ที่มีมือทั้งสองข้างช้อนตัวฉันอยู่
"ปล่อยนะ จะมาอุ้มทำไม พลั่ก! ตุบ! ตุบ! "
ฉันดิ้นจนเหนื่อยแต่คนที่ถือวิสาสะมาอุ้มฉันก็ยังคงเดินต่อไป ไม่พูดไม่จา จนเป็นฉันเองที่รู้สึกเกร็งไปทั้งตัวจนไม่กล้าแม่แต่จะหายใจ
"รถอยู่ไหน "
เขาก้มหน้าลงมาถาม จมูกโด่งเป็นสัน สายตาคมเหมือนดั่งนกเหยี่ยว พร้อมจะสยบเหยื่อทุกราย ให้ตายสิ ! นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย!
"เอ่อ..อยู่ชั้นล่างค่ะ "
ทำไมรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลยนะ ซาราห์เธอเป็นอะไรไป
"ทำไมไม่จอดที่นี่ เหอะ! เป็นผู้หญิงหัดระวังตัวบ้างสิ "
แล้วทำไมต้องมาว่าฉันด้วยละรู้จักกันงั้นหรอ
"แล้วเกี่ยวอะไรด้วย "
ไม่เคยเจอใครเหมือนตาบ้านี่มาก่อน เย็นชาชะมัด
"หึ ! 😏 ฉันเปลี่ยนใจละ "
อะไรของเขา เขาเดินย้อนกลับมาที่เดิม อ้าว! แต่รถฉันไม่ได้อยู่นี่นะ
"แต่รถ..."
"ไปรถฉัน ฉันแบกเธอลงไปชั้นล่างไม่ไหวหรอกนะ! ตัวหนักเป็นบ้า "
😱 ไอบ้า!! ไอผู้ชายหน้าตาย! ไอคนปากเสีย! ด่าในใจก็ได้ชิส์!!
"ปล่อย ! ฉันกลับของฉันเองได้ค่ะ "
ฉันดีดดิ้นตัวในอ้อมแขนของเขา แต่ขยับมากไม่ได้ข้อเท้าก็ปวด เข่าก็ปวด 😭
"อย่าอวดดี ! "
ปึก! ปัง!!!
เขายัดฉันเข้ามาในรถก่อนจะปิดประตูเสียงดัง ฉันถอดรองเท้าออกแล้วนั่งบีบข้อเท้าตัวเอง ที่เริ่มจะบวมเป่งแล้วในตอนนี้
"บ้านอยู่ไหน "
พูดดีๆไม่เป็นหรือไง
"ไม่ได้อยู่ที่บ้านค่ะ อยู่คอนโด "
เขาจะหาว่าฉันให้ท่าหรือเปล่านะ นี่ก็มืดแล้วสิ มัวเเต่เถียงกับเขาจนลืมไปเลยว่ากี่โมงแล้ว ฝนก็ทำท่าจะตก อย่าตกเลยนะค่ะ ซาราห์ขอร้อง
"เดี๋ยวไปส่ง "
"ขอบคุณค่ะ "
เขานิ่งมาก เย็นเป็นน้ำแข็ง คนหรือเปล่าเนี่ย
ฉันนั่งนวดข้อเท้าตัวเองอยู่เบาะข้างคนขับ ไม่ได้สนใจคนขับแม้แต่น้อย กระเป๋าก็เอามาปิดประโปรงที่ใส่อยู่ เขาจะหาว่าฉันบ้าไหมนะ ที่ใส่ชุดนักศึกษามาฝึกยิงปืน ทำไงได้ละ แอบพ่อกับแม่มานิ
"พรึบ! มาทำอะไรที่สนาม "
เขาโยนเสื้อแจ็คเก็ตมาปิดที่กระโปรงของฉันก่อนจะถามขึ้น ^^ ทำไมหัวใจฉันเต้นแรงจัง
"มาฝึกค่ะ"
ปวดจัง! พรุ่งนี้คงไปเรียนไม่ไหวชัวร์
"ห้ะ!! มาฝึก! "
โอ้ยย~ จะเสียงดังทำไมค่ะ !
"ก็มาฝึกไง แค่ชุดไม่พร้อมไม่เห็นแปลกตรงไหน"
เขาไม่ได้วัดกันที่ชุด เขาวัดกันที่ความสามารถค่ะ
"เหอะ! แปลกกว่าชาวบ้านเขา "
อ้าว! เขาว่าฉันหลายรอบแล้วนะ รู้จักกันก็ไม่! หุ้ยย!
ถ้าเขาจะขับกินลมขนาดนี้ ฉันง่วงตาจะปิดแล้วนะ 💤
————ไคโอ————
"เป็นผู้หญิงทำไมมายิงปืน"
ผมถามคนข้างๆที่นั่งบีบข้อเท้าตัวเองตั้งแต่ขึ้นรถ ไม่ได้สนใจผมเลยแม้แต่น้อย ยัยบ้านี่! สนใจกันหน่อยสิ ผู้หญิงคนอื่นๆที่ผ่านมาไม่มีคนไหนที่จะขึ้นมานั่งบนรถแล้วแทบจะนั่งสิงประตูขนาดนี้ หนำซ้ำยังถามคำตอบคำ ถ้าเป็นคนอื่นคงมานั่งเบียดเสียดกับผมแต่นี่อะไร ?
".......". เงียบ
ผมหันไปมองคนข้างๆ ที่นั่งสัปหงกอยู่ ให้ตายเถอะ! เข็ดขัดก็ไม่คาด ผมจอดรถข้างทางแล้วคาดเข็มขัดให้เธอ กลิ่นตัวหอมอ่อน อืมม~ เห้ย! ไม่ใช่ๆ ปรับเบาะจัดท่านอน พอก้มไปมองที่เท้าของเธอก็พบว่ามันบวมเป่ง คงจะปวดน่าดู แต่เธอกลับไม่วีดว๊าดโวยวายเลยแม้แต่น้อย หึ 😏 น่าสนใจนิ ถือตัวน่าดูแค่อุ้มนิดอุ้มหน่อยก็ดิ้นไปดิ้นมา ผมหล่อขนาดนี้เธอยังไม่สนอีกหรอ?
"จะไปส่งที่ไหนดี ? "
ผมพึมพัมกับตัวเอง ก่อนจะเหลือบไปเห็นกระเป๋าที่ใช้ปิดกระโปรงเธออยู่ ขออนุญาตนะ สาวน้อย ผมเปิดดูกระเป๋าของเธอก่อนจะพบว่า ที่พักของเธออยู่ไม่ไกลจากที่นี่ เพราะมีคีย์การ์ดชื่อคอนโดอยู่ในกระเป๋าตัง
เป็นลูกคุณหนูทำไมต้องมาสถานที่ที่คนอื่นเขาไม่มากันนะ ดูจากรูปถ่ายที่อยู่ในกระเป๋าก็คงเป็นลูกคุณหนูผู้ดี น่ารักดี 🙂
ติ้ดดด! แกร็กกก!!
"ใช้แค่คีย์การ์ดก็เข้าได้แล้วหรอ ? ทำไมไม่ปลอดภัยเลยวะ "
ผมเปิดประตูเข้ามาในห้องของสาวน้อยคนนี้ โดยถามจากหน้าเค้าเตอร์มาว่าเธออยู่ห้องไหน เขาก็บอกผมก็อ้างนู่นอ้างนี่จนเขาบอกนั่นแหละ ! ทำไมไคโอต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยวะ !
"หลับลึกชะมัด "
ผมวางเธอลงบนเตียง ก่อนจะสำรวจรอบๆห้อง โทนสีสว่าง สะอาดน่าอยู่ ของทุกอย่างจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ มีกรอบรูปตั้งอยู่บางจุด ผมหยิบขึ้นมาดู เป็นเด็กผู้หญิงสามคนในชุดนักศึกษา เพื่อนๆเธอมั้ง ดูน่ารักดีนิ. ถัดมาน่าจะเป็นรูปครอบครัว มีสามคนเช่นกัน น่าจะเป็นลูกคนเดียว เพราะถ่ายกันแค่สามคนเกือบทุกรูป
"เธอ จึกๆ ฉันกลับแล้วนะ "
ผมจิ้มแก้มป่องๆของเธอ แต่แม่คุณก็ไม่ได้รู้อะไรเลย ถ้ามีโจรขึ้นห้องเธอคงไม่รอดแน่ หลับลึกขนาดนี้ จะว่าไปสาวน้อยก็สวยเหมือนกันนะ ผิวขาวผ่องเรียบเนียน ตากลมโต ริมฝีปากอวบอิ่ม ผมยาวสลวย ตัวก็เล็กนิดเดียว ที่จริงเธอไม่ได้หนักอะไรด้วยซ้ำผมก็พูดไปงั้นแหละ 😏
"จะให้นอนแบบนี้หรอ"
เอาไงดี ในเมื่อตัวเองเป็นต้นเหตุให้เขาเจ็บก็รับผิดชอบหน่อยแล้วกัน
ผมเดินออกจากห้องมาที่หน้าเค้าเตอร์
"ขอโทษนะครับ แม่บ้านยังคงอยู่ไหมครับ "
นี่ก็เริ่มจะดึกแล้ว จะอยู่หรือเปล่าวะ มัวแต่ขับรถกินลมจนเวลาล่วงมาขนาดนี้เลยหรอ
"ค่ะ สักครู่นะคะ "
สักพักพนักงานก็ไปตามแม่บ้านมาให้
"มีอะไรให้ช่วยหรอคะ ?"
หญิงสาววัยกลางคนพูดขึ้น
"รอผมสักสองนาทีก่อนได้ไหมครับ"
เธอพยักหน้ารับ ผมรีบวิ่งมาที่รถของตัวเอง แล้วหยิบเป้ออกมา ไอเชี้ยเอ้ย!!! ฝนตก ! เปียกครับเปียก
ดีนะในรถมีเสื้อผ้าติดมาด้วย ไม่งั้นคงเป็นหวัดตายแหงๆ
"แฮ่กๆ ขอโทษที่ให้รอครับ "
ทำไมผมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย
"ไม่เป็นไรค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ"
มีแน่นอนครับ ผมเดินนำป้าแม่บ้านมาที่ห้องของสาวน้อยร่างบาง
แอ้ดดดด!! ปัง!!
"ห้องคุณหนูซาราห์นิ เธอเป็นอะไรคะ "
เมื่อมาถึงป้าก็มีอาการตกใจเล็กน้อย ซาราห์ ชื่อซาราห์งั้นหรอ
"เอ่อ...ช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หน่อยนะครับ เธอปวดข้อเท้า"
ผมยังยืนนิ่งอยู่ที่พรมเช็ดเท้าหน้าห้อง ตัวเปียกขนาดนี้กลัวจะทำห้องเขาเลอะเทอะ
"ได้ค่ะ ^^ "
เฮ้ออออ~ ค่อยโล่งหน่อย
ผมเดินเลี่ยงออกมาจัดการกับตัวเองที่ห้องน้ำอีกฝั่ง ตอนนี้ตัวผมมีกลิ่นหอมอ่อนๆของสบู่เหลวเหมือนเธอแล้ว ไหนๆก็ไหนๆแล้ว นอนมันที่นี่แหละ !
"ปกติไม่เคยซุ่มซ่ามแบบนี้นี่นา "
เสียงที่ดังเล็ดลอดออกมาจากห้องนอน ดึงดูดความสนใจของผมอีกครั้ง
"เสร็จแล้วค่ะ งั้นป้าขอตัวนะคะ "
"เป็นน้ำใจจากผมครับ ที่นี่มีร้านซักรีดมั้ยครับ"
ผมยื่นซองให้กับป้า เธอก็รับไปต่อให้นิดๆหน่อยๆผมก็ไม่ใช้ใครฟรีๆ
"เอาผ้ามาให้ป้าสิคะ เดี๋ยวเอาไปส่งให้ ตอนเช้าจะมีคนเอามาแขวนคืนที่หน้าห้องค่ะ"
อ้อ ! ผมเดินเข้าไปหยิบชุดที่เปียกปอนของตัวเองในห้องน้ำแล้วส่งให้ป้า โดยไม่ลืมที่จะขอบคุณเธออีกครั้ง เมื่อป้าเดินออกไป ผมก็ล็อกประตูเสร็จสรรพก่อนจะล้มตัวนอนข้างๆร่างบางที่อยู่ในชุดนอนบางๆสีชมพูน่ารัก
"ขอนอนด้วยนะ"
ตื่นมาคงไม่โวยวายหรอกมั้ง
"อืมมม~ หมับ"
อื้อหืออออ!! สาวน้อย~ เธอพลิกตัวมากอดเอวผม
ไอร้อนจากตัวเธอสัมผัสโดนตัวของผม ให้ตายเถอะ! ตัวร้อนจี๋เลย
"เช็ดตัวให้แล้วกัน "
ตอนนี้ผมมีกะละมังในมือ แต่ยังขาดผ้าผืนน้อย ผมก็เดินหาวนไป อยู่ไหนวะ!
สุดท้ายก็เจอ ผ้าที่ผมตามหา นอนแอ้งแม้งอยู่ในลิ้นชักตู้
"หนาว ~ ไม่เอา"
ไม่ได้จะเอาสักหน่อย แค่เช็ดตัวให้เฉยๆ. ร่างบางหันหน้าหนีจากการรบกวนของผม ไม่เคยเช็ดตัวดูแลใครแบบนี้มาก่อน แล้วทำไมต้องทำให้เธอด้วยนะ หรือเป็นเพราะเธอดูน่าถนุถนอม คงงั้น
"หนาวหรอ? "
ผมล้มตัวนอนข้างๆพร้อมกับถามขึ้น ร่างบางยังคงซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม ผมเลยดึงตัวเธอเข้ามากอด
"ร้อนจังวะ ! "
ตัวเธอนี่แหละร้อน! พาไปหาไอหมอตอนนี้คงจะไม่ได้ ดึกป่านนี้แล้ว เห้อออ~. ร่างบางนอนซุกที่แผงอกกว้างของผม ทำไมความรู้สึกมันต่างกับเวลาผมนอนกับผู้หญิงคนอื่นนะ ช่างแม่งเถอะ!
"ตื่นมาอย่างอแงนะ ไม่งั้นฉันจะหักคอเธอให้ตายเลย"
พูดไปเธอก็ไม่ได้ยินอยู่ดี ผมควรนอน 💤
End Talk
ความเฮียไคน้านนนนน >< แอบมีความมุ้งมิ้งตอนเขาหลับ รู้จักน้องหรอไคโอ เฮียมันร้าย!
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น