เจ้านาย อ้อนรัก​ ( ภาคต่อเจ้านายที่รัก)​

​

ตอนที่ 1

​

“สวัสดีค่ะ” เสียงหวานที่อยู่หลังเค้าเตอร์ประชาสัมพันธ์ กล่าวทักทายชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลา และมีตำแหน่งเป็นรองประธานบริษัทของ ‘K Design Co.,Ltd’ ซึ่งเป็นบริษัทรับออกแบบและก่อสร้างชื่อดังของประเทศไทย

กรธนาปรายตามองหญิงสาวที่ทำงานตำแหน่งเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์การตลาด (PR/ Marketing Relations Executive) อย่างขัดใจ เธอเป็นเพื่อนสนิทของภรรยาเพื่อนรัก ‘ภูผา’ เขาต้องเจอหน้าของเนตรนภาหรือชื่อเรียกสั้นๆ ว่าโซดาอยู่หลายครั้งนอกเวลางาน บอกตามตรงเขาไม่ชอบผู้หญิงแบบเธอ

โซดาเป็นผู้หญิงที่ชอบแต่งตัววาบหวิว แต่งหน้าจัด ชอบเล่นหูเล่นตากับผู้ชายไปทั่ว บ่อยครั้งที่เขาเห็นผู้ชายขับรถมาส่งที่บริษัทไม่ซ้ำหน้า

เธอจัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ใบหน้าขาวเนียนรูปไข่ ดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนน่าค้นหาอยู่ใต้คิ้วเรียวสวย รูปร่างอ้อนแอ้นอรชรเหมือนนาฬิกาทราย แล้วส่วนตรงนั้น กรธนามองไปที่หน้าอกอวบอิ่ม คัพซีได้มั้ง ผู้ชายคนไหนเห็นก็ปรารถนาจะขึ้นเตียงกับหญิงสาวสักครั้ง

แต่ไม่ใช่เขาแน่นอน! กรธนาถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินผ่านไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“อะไรวะ ขี้เก๊กชะมัด” โซดาบ่นออกมา กรธนาไม่เคยมองว่าเธอเป็นเพื่อนหรือคนรู้จักเลย ทั้งที่เจอกันข้างนอกก็บ่อย

ภายในบริษัทเริ่มคึกคักเพราะวันเสาร์นี้จะมีงานเลี้ยงของบริษัทประจำปี จัดขึ้นที่โรงแรมหรู พนักงานออฟฟิศร้อยชีวิตต่างตื่นเต้น ธีมงานทุกคนต้องแต่งตัวชุดย้อนยุคของปี 2500

โซดาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ธีมงานปีนี้กระเป๋าไม่ฉีกเท่าธีมงานเจ้าหญิง เจ้าชายปีที่แล้ว แถมยังหาเช่าชุดได้ง่ายกว่าเยอะ

ในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมหรู พนักงานของ K Design และผู้บริหารแต่งตัวมาประชันกันสุดฤทธิ์ แต่ก็ต้องยอมแพ้ให้กับเครื่องเพชรบนตัวของเหล่าบรรดาภรรยาของพวกผู้บริหาร

โซดาเลือกใส่ชุดราตรีสีชมพูหวาน กระโปรงยาวฟูฟ่องเล็กน้อยถึงหัวเข่า เปิดไหล่เนียนแต่ไม่ดูโป๊แต่อย่างใด ใบหน้าสวยถูกตกแต่งด้วยเครื่องสำอางบางเบา ดูเหมือนกับเป็นลูกคุณหนูตามละครโทรทัศน์ ผมยาวสลวยถูกม้วนขึ้นจัดทรงเป็นดอกไม้อยู่ด้านหลังและแซมดอกไม้สีหวานตามชุด

“โห น้องโซดา พี่คิดว่าเธอเป็นลูกสาวของผู้บริหารมากกว่าเป็นพนักงานอีกนะเนี่ย” แอ๋วผู้จัดการฝ่ายบุคคล อดชมหญิงสาวไม่ได้

“ใช่ๆ สวยมากเลย” เลขาของแอ๋วก็เอ่ยปากชม

“ขอบคุณค่ะ” โซดายกมือไหว้ จีบปากจีบคอพูดเหมือนผู้หญิงสมัยก่อน เรียกเสียงหัวเราะได้เป็นอย่างดี จริงๆ แล้วเธอเป็นคนตลกโปกฮา เข้ากับใครได้ง่าย จึงเป็นที่เอ็นดูของผู้คนรอบข้างเสมอ

กรธนาเดินเข้ามาในงานเลี้ยง ร่างสูงเกินร้อยแปดสิบอยู่ในชุดเหมือนพวกคุณชายสมัยก่อน ดูสง่างามจนพนักงานสาวๆ จ้องกันตาเป็นมัน ความจริงไม่ว่าชายหนุ่มจะอยู่ในชุดไหน เขาก็ดูดีอยู่เสมอ

“เห็นคุณกรธนาแล้ว ฉันอยากหย่ากับผัวที่บ้านจัง”

โซดาเหล่ตามองสุดาเพื่อนที่ทำงานอยู่แผนกเดียวกันอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะหันไปมองร่างสูงของกรธนาที่ดูโดดเด่นอยู่ท่ามกลางเหล่าผู้บริหารก่อนจะเบ้ปากเล็กน้อย

“ก็งั้นๆ” เธอหยักไหล่

“คุณกรธนาถือว่าเป็นแบบอย่างที่ดีของนักบริหารรุ่นใหม่เลยนะโซดา อยู่ในกรอบในระเบียบ แถมฉลาด ฉันเคยอ่านบทสัมภาษณ์ คุณกรธนาค่อนข้างหัวโบราณ ไม่ชอบผู้หญิงแต่งตัวโป๊ และจะคบหาดูใจผู้หญิงเป็นคนๆ ไป แมนอะ ดีสุดๆ”

มิน่าเขาถึงมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าเวลาเจอกันข้างนอก เพราะเธอแต่งตัวโป๊นี่เอง มีของดีก็ต้องโชว์กันหน่อย ‘จะว่าไปดูภายนอกน่าเบื่อยังไง เรื่องบนเตียงก็คงน่าเบื่อเหมือนกัน’ โซดาดูแคลนชายหนุ่มอยู่ในใจ

พิธีรีตองในงานเลี้ยงจบลงแล้ว เหล่าผู้บริหารทยอยกันกลับ แมวไม่อยู่หนูร่าเริง ในห้องจัดเลี้ยงกลายเป็นผับขนาดย่อม เมื่อเพลงแดนซ์มันๆ เปิดขึ้นมา

โซดาออกวาดลวดลายการเต้นกับบรรดาเพื่อนร่วมงานสาวๆ พนักงานหนุ่มต่างมองเธอเป็นสายตาเดียวกัน แต่ไม่มีใครเดินเข้ามาทำตัวรุ่มร่าม เป็นที่รู้ดีกันว่าไม่เคยมีใครจีบหญิงสาวติดสักคน

“เอาล่ะทุกคน หันมาสนใจพิธีกรหน่อย”

แอ๋วผู้จัดการฝ่ายบุคคล ประกาศเรียกผ่านไมค์บนเวที

“เห็นตั๋วเครื่องบินพร้อมที่พักเที่ยวภูเก็ตไหม!” แอ๋วโชว์กระดาษแผ่นเล็กๆ ในมือ ทำเอาพนักงาน ฮือฮาจ้องตาเป็นมัน อย่างที่รู้ดีว่าทุกปีจะมีการแจกของราคาแพง แต่ต้องแลกมาด้วยการเล่นเกมชนะ

“อยากได้กันละสิ ดูสายตาของแต่ละคน ฮึๆ กติกาในวันนี้ก็คือ แต่ละแผนกส่งตัวแทนออกมา เอาตัวแทนที่คอแข็งด้วยนะ เกมของวันนี้ใครคอแข็งรับไปเลย!!”

โซดาถูกส่งมาเป็นตัวแทนของฝ่ายประชาสัมพันธ์ หัวหน้าคิดว่าเธอเที่ยวเก่งก็น่าจะคอแข็ง ความจริงเธอก็คอแข็งอยู่นะ แต่ผู้ชายตรงหน้าเป็นถึงหัวหน้าของแผนกช่าง เป็นที่รู้กันดีว่าแผนกช่างดื่มเก่งขนาดไหน เธอจะชนะไหมเนี่ย

“พวกพนักงานสนุกกันใหญ่เลย แม่คิดไม่ผิดที่เอารางวัลนี้มาเสนอ” นนทยาเอ่ยกับลูกชาย

กรธนายิ้มให้กับมารดาเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองผู้หญิงร่างบางที่กำลังดวลดื่มเหล้าอยู่กับคู่แข่ง ‘ทำไมเขาต้องสนใจเธอด้วย’ ตลอดทั้งงานเขาแอบลอบมองโซดาอยู่ตลอดเวลา

“ตากร พรุ่งนี้อย่าลืมไปรับหนูนิฐามาทานข้าวที่บ้านนะลูก”

“ครับ” เขาตอบรับคำอย่างไม่เต็มใจ มารดาอยากให้เขาลงเอยกับลูกสาวเพื่อนสนิทเหลือเกิน แต่เขายังไม่พร้อมจะแต่งงานมีครอบครัว

“เอาล่ะเริ่มได้!”

แก้ววิสกี้ถูกส่งต่อมาเรื่อยๆ ตอนนี้เหลือเพียงโซดากับหัวหน้าช่าง ใบหน้าสวยแดงระเรื่อด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ บอกตามตรงว่าเธอเริ่มไม่ไหวแล้ว ถ้าดื่มอีกแก้วแล้วยังไม่ชนะ เธอจะขอเป็นฝ่ายยอมแพ้เอง

“ขอยอมแพ้!” ผิดคาด!!! อยู่ดีๆ อีกฝ่ายก็เอ่ยปากขอยอมแพ้

“แผนกประชาสัมพันธ์ชนะ เอ้าขึ้นมารับรางวัล!”

โซดาโบกไม้โบกมือลุกไม่ไหว ให้คนอื่นขึ้นไปรับรางวัลแทน ในขณะที่คนอื่นกำลังสนใจบนเวที เธอก็รีบลุกเดินออกไปจากห้องจัดเลี้ยงทันที

ร่างบางเดินเซไปเซมาอยู่ตรงฟอร์ของห้องพักแขก โชคดีที่เธอจองห้องพักที่โรงแรมนี้ไว้ ถึงมันจะราคาแพงเหยียบสี่พันบวกต่อคืน แต่พนักงานที่มีบัตรเครดิตอย่างเธอก็ไม่หวั่น นานๆ ทีขอนอนที่สบายและได้กินอาหารเช้าอร่อยๆ ก็พอแล้ว

กรธนาได้ยินเสียงบ่นพึมพำของคนเมาดังอยู่ข้างหลัง จึงหันไปมอง พอเจอโซดาที่กำลังเดินโซเซเกาะผนังพยุงตัว เขาก็ตกใจ เธอขึ้นมาทำอะไร พอเห็นในมือของหญิงสาวถือคีย์การ์ดอยู่เขาก็เลยได้คำตอบ

“มองทามมาย อยากมีเรื่อง...!”

นัยน์ตาคู่สวยจ้องผู้ชายตรงหน้าอย่างหาเรื่อง อยู่ดีๆ เขาก็ยืนขวางทางเธอแถมยังจ้องหน้า

“คุณพักอยู่ห้องไหน”

ความจริงเขาก็ไม่อยากยุ่ง แต่พอเห็นสภาพของหญิงสาวก็อดไม่ได้ พรุ่งนี้ในช่วงสายเขามีนัดกับลูกค้าชาวต่างชาติที่โรงแรม จึงถือโอกาสนอนที่โรงแรมเสียเลย จะได้ไม่ต้องเสียเวลาขับรถมาจากบ้าน

“ยุ่งอะไรด้วย!”

ถึงจะเมาและหลงเหลือสติอยู่น้อยนิดแต่โซดาก็เป็นคนระวังตัวเอง เธอถึงไม่เคยเสียเวอร์จิ้นให้กับผู้ชายหน้าไหน และเอาตัวรอดได้เสมอเมื่อมีสถานการณ์ฉุกเฉิน!