​

@บ้านกวิน

"ช้า!"

เมื่อกวินประตูเข้ามาก็พบกับลูกชายที่นั่งหน้ามุ้ยอยู่บนโซฟา

"ก็มาแล้วนี่ไงไอ้เสือ อย่าบ่นไม่ยอมหาอะไรกินปล่อยให้ตัวเองหิวทำไม"กวินบ่น

"ผมไม่ได้ปล่อยตัวเองหิวสักหน่อย "คนอื่นต่างหากที่ปล่อยให้ผมหิวไร้ความรับผิดชอบ นี่ไม่ได้โกรธมาสาบบายได้ "อยากกินข้าวฝีมือป๊ะป๋าต่างหาก"

"เฮ้อ ที่โวยวายบ่นหิวอยู่นี่คืออะไรรอแปบนึงแล้วกัน"กวินส่ายหัวนิดๆ อ้อนมาขนาดนี้แล้วก็ต้องทำให้เขากินล่ะนะ

"รักป๋าที่สุดดดดด ไหนมีอะไรลองท้องมั้ยอะ"ร่างบางลุกมาเปิดถุง

"เบาๆ เดี๋ยวก็ติดคอหรอก"กวินว่าลูกชายที่ตักข้าวยัดเข้าปากคำโต

"ก็มันอร่อย"บราวพูด

"ป๋าไม่ใช่คนบ้ายอนะ"

"ก็มันอร่อยจริงๆนี่น่า"บราวพูดทั้งๆที่ข้าวยังเต็มปาก

"บอกว่าช้าๆไงเชื่อแล้วว่าเราหิว เมื่อกี้ป๋าเจอเขาด้วย"

"ใครอะ? คนที่ป๋าบอกเมื่อเช้าอะนะ"

"อืม บังเอิญเจอ"แอบปลื้มที่อีกฝ่ายจำเขาได้และพูดกับเขามากขึ้น

"อ่อ ที่แท้รถไม่ได้ติดแต่ป๋าติด.....นี่เอง"บราวพูดล้อ เมื่อจับจุดได้ว่าทำไมพ่อตัวเองถึงได้กลับมาบ้านช้านัก

"เอาน่า โอกาสดีๆมีเยอะที่ไหน"อาจจะไม่ได้เจอกันนอกเหนือจากที่ร้านแล้วก็ได้แถมยังรู้จักกันมากขึ้นอีก

"แล้วเป็นยังไงบ้าง"บราวถามรายละเอียด

"น่ารัก"พูดแล้วหน้าก็ลอยมากเลย

"รู้แล้วผมหมายถึงแบบเขาโอเคกับป๋ามั้ย"ดูหน้าพ่อเขาสิยิ้มไม่หุบเลยหมั่นไส้พ่อผิดมั้ย

"ก็ดี"

"ยิ้มหน้าบานนนนนน แสดงว่าดีมาก"

"อืม เราเถอะไม่มีใครมาจีบบ้างรึไง" 

"ป๋าผมต้องเข้าไปจีบสาวดิ"ถ้าบอกว่าก็มีป๋าจะว่าไงอะ แต่ที่เป็นอยู่เขาเรียกจีบมั้ยว่ะ

"หึ ครับๆงั้นป๋าขึ้นห้องก่อนนะต้องทำงานต่อล้างจานด้วยเข้าใจมั้ย?" กวินบอกลูกแล้วขึ้นที่ทำงานที่ค้างไว้        กลิ่นหอมสบู่อ่อนๆของเด็กหนุ่มยังติดจมูกเขาอยู่เลย ฝันดีแล้วกูคืนนี้

@Bake Time

//แล้วแต่เราเลยป๋าไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เดี๋ยวป๋าก็กลับแล้วขอเคลียงานอีกแปบนึง//

//งั้นป๋าว่าสายแล้วนะ// กวินวางสาย ลูกชายโทรมาขอทำงานกลุ่มกับเพื่อนที่บ้านเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรดีกว่าไปทำที่อื่นดึกๆดื่นๆ 

     นึกขึ้นกวินก็ออกไปสั่งลูกน้องให้ทำขนมไว้ให้เด็กๆทานกัน 

"วันนี้ไม่มาสินะ"ร่างสูงพูดขึ้นลอยๆมองไปยังประตูร้านที่ปิดสนิท "เจ้าของแกไม่มาแล้วว่ะ" กวินพูดกับขนมที่ว่านิ่งอยู่ในตู้

"เฮ้อ"ร่างสูงถอนหายใจเงยหน้ามองนาฬิกาก็ได้เวลาปิดร้านแล้ว

"เดี๋ยวพี่เข้าไปเก็บของถ้าชนมเสร็จแล้วใส่กล่องไว้เลยนะ"กวินสั่งลูกน้องแล้วเข้ามาเก็บของภายในห้องทำงาน

"อ่าว เพื่อนเราล่ะไหนว่ามาทำงานกัน" กวินเข้ามาในบ้านแล้วถามขึ้นเมื่อเห็นลูกชายนั่งอยู่คนเดียว

"เสร็จแล้วป๊าพวกนี้เอาไปส่งอยู่เดี๋ยวมา เส้นยาแดงผ่าแปดเลย ฮาๆ"บราวหัวเราะกลบเกลื่อนอาจารย์ก็โหดเกินไปดึกขนาดนี้แล้วยังรัลส่งงานอีก

"เห้อ ให้มันได้แบบนี้สิมัวแต่เล่นมีการบ้านก็ไม่รีบทำ นี่ป๋าก็อุตส่าเอาขนมมาให้เนี่ย"กวินพูดพร้อมยกกล่องกระดาษใบโตขึ้นมา

"ไม่เป็นไรคนอื่นไม่อยู่แต่ตัวกินขนมอยู่ ฮาๆ"

"ตัวอะไรนะ"กวินถามซ้ำเพราะได้ยินไม่ชัด

"เปล่าครับ ป๋ามาเหนื่อยๆขึ้นไปอาบน้ำเย็นๆก่อนดีกว่า"บราวเดินมานวดไหลกวินเบาๆ

"เอาใจผิดปกติมีอะไรรึเปล่า"ร้อยวันพันปีเคยมาจับๆนวดๆเขาที่ไหน

"เปล๊าาา ไม่มี๊!"

"ทำไมต้องเสียงสูง"

"เปล่าาาาา"

"ให้มันจริงถ้ามารู้ทีหลังว่ามีโดนแน่ไอ้แสบ"กวินขู่

"ไม่มีครับผม จริงๆ"บราวพยักหน้า

"...."กวินมองตาลูกมันน่าสงสัยนัก

"โถ ป๋าไม่เชื่อผมหรอ"ทำตาปริบๆ

"เชื่อๆ ขนมวางนี่แหละแบ่งให้เพื่อนกินด้วย" ว่าจบกวินก็ขึ้นห้อง

     พอถึงห้องก็เข้าห้องน้ำทำความสะอาดร่างกาย เมื่อเย็นๆสัมผัสโดนร่างกายความเหนื่อยล้าที่พบเจอมาทั้งวันก็หายวั๊บไปกับตาตะเหลือก็แค่ความคิดถึงใครคนนึงเท่านั้น ขนาดไม่ได้เจอวันยังคิดถึงขนาดนี้ หายไปไหนของเขานะปกติจะมาทุกวันไม่เคยขาดนี่หว่า ติดเรียน? ทำการบ้าน? ทำงาน? ธุระ? หรือ...อยู่กับแฟน!! ถ้ามีแฟนแล้วก็บ้าแล้วมาให้ตัดตอนนี้ตัดหัวง่ายกว่า! กวินสบัดความคิดนั้นออกไปอย่าพึ่งตีตัวไปก่อนไข้สิไอ้วิน!

ก๊อก ก๊อก เสียงประตูดังขึ้นหลังจากร่างสูงอาบน้ำเสร็จ จ

"ว่าไงแสบดึกขนาดนี้นังไม่นอนอีก"ก็คงเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่ลูกชายเขาที่เป็นเคาะประตู

"คือ....คือผมมีเรื่องจะปรึกษาป๊าอะ"ก้มหน้างุด

"เข้ามาคุยกันในห้อง"กวินเกินนำลูกชายมานั่งปลายเตียง

"ไหนว่าเรื่องอะไร"

"ก็แบบ ถ้ามีคนมาทำดีกับเราเนี่ยเค้ารู้สึกยังหรอ"บราวถามอย่างกล้าๆกลัวๆ ไม่ถามก็ไม่รู้จะปรึกษาใครดีเพื่อนก็ไม่กล้าบอกด้วยกลัวโดนแซว

"ทำดี?.... ยังไง?มันมีหลายแบบเราบอกมาสิทำอะไรบ้าง"คิดว่าเรื่องอะไรบราวก็โตแล้วนี่นะ

"มารับมาส่ง ทำอาหารให้กิน ไปเที่ยวด้วยกัน แชทหากันโทรคุยกันบ้าง ซื้อของที่เราชอบมาให้ ไปไหนรายงานตลอดอะไรแบบนี้อะป๋า แต่ปากร้ายชอบว่าชิบด่าชอบแกล้ง"พูดถึงแล้งหมั่นไส้มัน

"แล้วเราไม่ถามเขาตรงๆไปเลยล่ะ ง่ายกว่ามั้ย"

"ก็มันอะขี้แกล้ง กวนโอ๊ยแต่ก็ใจดี ผมไม่ได้ชอบมันนะแต่อยากรู้เฉยๆ"บราวทำแก้มพองลม

"หึ " ก็ไม่หรอกนะว่าใครที่ทำให้ลูกชายเขาเป็นได้ขนาดที่ต้องมาปรึกษาเขาขนาดนี้ เด็กสมัยนี้ชอบก็บอกว่าชอบตรงๆมันจะยากอะไรนักหนาจากที่ฟังฝ่ายโน้นชอบลูกเขาแน่นอน แต่ไอ้แสบนี่ปากแข็งเหมือนใคร

"ถ้าไม่ได้ชอบเราก็ไม่เห็นต้องสนใจแค่ปล่อยๆเขาไป"

"ปล่อยไม่ได้นะป๋า อยู่กับผมฉลาดนักรู้ทุกเรื่องแต่กลับคนอื่นซื่อบื่อ ตามไม่ทันคนโดยเฉพาะผู้หญิงป๋าคิดดูดิวันนั้นอะ"

"เดี๋ยว โดนเฉพาะผู้หญิงเขาเป็นผู้ชาย?"กวินถามแทรก 

"...."บราวยกมือปิดปากอย่างลืมตัว เผลอพูดไปแล้วทำไงดี

"ว่าไง?ป๋าไม่ว่าอะไรหรอก"

"ครับเป็นผู้ชาย....ผมไม่เป็นเกย์นะป๋า"บราวรีบแก้ตัว

"ยังไม่ได้ว่าอะไรเราเลย"กวินยกมือหัวลูกชายอย่างเอ็นดู

"ดูป๋าจะไม่ได้สะใภ้แล้วมั้งได้ลูกเขยแทน"กวินว่าอย่างขำๆ

"ถ้ามันไม่ได้คิดแบบเดียวกับผมล่ะ ผมไม่อยากอกหักแล้วป๋า"บราวรู้ดีว่าถ้าครั้งนี้โดยปฏิเสธอีกจะเจ็บปวดกว่าไหนๆ

"มั่นใจหน่อยไอ้เสือ ไม่อกหักหรอก"กวินยิ้มมุมปาก

"เห้อออ"ใครจะไปมั่นใจได้ว่ะ มันไม่เคยพูดอะไรเลย

"ผมจะลองดู"แต่ถ้าไม่ทำอะไรก็อึดอัด ไม่ไหวจริงๆ

"มันต้องแบบนี้ แล้วพามาหาป๋าด้วยอยากเห็นหน้านัก" ถามว่าถ้าลูกชายจะคบกับเพศเดี๋ยวกันไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ กวินโตที่ต่างประเทศที่นั้นค่อนข้างเสรีทางความคิดและเขาก็ใช่คนหัวโบราณขอให้ลูกเป็นคนดีก็พอแล้ว จริงๆก็คิดอยู่แล้วว่าอยากบราวจะไปดูแลให้ได้ มีคนมาดูแลนี้เขาก็สบายใจ

"ผมไม่ได้เป็นเกย์นะแต่แค่มันอะแค่มันคนเดียว"แค่คนนี้คนเดียวเท่านั้น ขอให้สมหวังทีไม่อยากเจ็บแล้ว

"รู้ป๋ารักเรานะอะไรที่เราทำแล้วมีความสุขก็ทำไป แสบรักใครป๋าก็รักด้วยแต่ต้องผ่านมาตรฐานก่อนนะ เข้าใจมั้ย" คนนั้นต้องรักลูกเขา ดูแลลูกเขาให้เท่าเขา

"ครับ รักป๋านะ"บราวถลาตัวเข้าไปกอดพ่อ

"ไปนอนได้แล้วแสบ"

"งั้นผมไปแล้วนะป๋า"บราวยิ้มกว้าง จริงอยากที่ป๋าพูดสู้ๆสิ กูออกจะหล่อขนาดนี้ใครๆก็หลง โดยเฉพาะมึง เสร็จ กู แน่!!!!

"เดี๋ยว! ไปไหน?"กวินถามเมื่อเห็นลูกชายลุกขึ้นยืนพร้อมกับท่าทีมุ่งมั่นต่างจากตอนแรก

"ไปเคลียไม่งั้นคืนนี้ผมนอนไม่หลับ นะขอไปไม่เหวไหลเคลียเสร็จกลับเลยจริงๆ"ตาปริบๆ

"เห้อออ ไปๆเคลียเสร็จแล้วรีบกลับเลยนะห้ามนอนค้าง"

"รับทราบบบบบ"

@ Bake Time 

"เฮ้ออออออ"เสียงถอนหายใจครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวัน

"เป็นอะไรพี่เดี๋ยวอายุก็สั้นหรอกถอนหายใจตั้งแต่เล้าแล้วเนี่ย"โยทักขึ้น

"ไม่มาสองวันแล้วว่ะเขาจะเป็นไรรึเปล่า" สองวันเต็มๆที่ไม่เจอร่างเล็กไปไหนจองเขานะ

"อ๋อ ที่แท้น้องยังไม่มานี่เอง"

"เออสิว่ะ บราวก็คงจะมีแฟนไปแล้วเหลือแต่ชั้นนี่แหละที่ยังโสดเหงาอยู่คนเดียว"

"ไม่เป็นไรน่าพี่เดี๋ยวพี่ก็มี"โยพูดให้กำลังใจ

"มีอะไรล่ะ ไม่เห็นมาสองวันเเล้วเนี่ย"

"เดี๋ยวน้องก็มาพี่ ติดกิจกรรมมั้งเห็นน้องที่เป็นลูกค้าบอกว่าช่วงนี้มีกีฬามหาวิทยาลัย"

"เออๆ  นี่ถ้าถึงเวลาปิดร้านก็ล็อคประตูให้เรียบร้อยด้วยนะ พี่ขอกลับบ้านก่อน"กวินบอกแล้วออกไปทางหลังร้าน

     กวินขับรถออกจากร้านแล้วมุ่งหน้ากลับบ้านทันที เพราะเมื่อคืนลูกชายเขาไม่ได้กลับมาอย่างที่รับปากไว้  เมื่อรถมาจอดถึงหน้าบ้านกวินก็เห็นทั้งรถมอเตอร์ไซร์ รถยนต์จอดอยู่หน้าบ้านหลายคัน เสียงเจี๊ยวจ๊าวดังออกมาจากบ้าน

"อ่าว ไหนบราวบอกป๋าว่างานเสร๋จกันแล้ว"กวินพูดขึ้นเมื่อเข้ามาในบ้านแล้วเห็นกลุ่มเด็กนั่งเคร่เครียดอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของแต่ละคน

"สวัสดีครับ/ค่ะ"

"ตามสบายนะ แสบมานี่ "กวินเรียกลูกชายให้เดินตามตัวเองออกมา

"เมื่อคืนป๋าบอกว่าอะไรให้กลับบ้านใช่มั้ย"กวินดุลูก 

"ก็มันไม่ให้กลับนี่"บราวก้มหน้างุดแล้วยกนิ้วชี้สองข้างชดกัน

"ทำไม ทำไมไม่ให้กลับแล้วทำไมเดินแบบนั้น"กวินถามอย่างสงสัย

"ป๋าอะไรอะ! ไม่คุยด้วยแล้ว!"หน้าแดง

"ก็ป๋าเป็นห่วงไม่โทรบอกกันสักคำปล่อยให้พ่อแม่เป็นได้ไง"

"ขอโทษครับ ผิดไปแล้วไม่โกรธนะๆ"บราวนี่กอดแขนพ่ออ้อน

"เฮ้อออ จริงๆเลยนะเราชอบทำให้เป็นห่วงแล้วเป็นไงบ้างล่ะ"ยิ้มขนาดนี้คงไม่ต้องรอฟังคำตอบแล้วมั้ง กวินคิดเมื่อเห็นลูกชายยิ้มจนแก้มปริ

"ก็ดีครับ แต่ผมไม่ยอมคบกับมันง่ายๆหรอกจนกว่า..."

"จนกว่าอะไร"กวินจ้องตาลูกชาย

"จนกว่ามันจะยอม"บราวพูดหน้าบูด

"เด็กสมัยนี้เข้าใจยากจริง เอาเถอะแล้วแต่เราแล้วกัน"

"ป๋าเข้าบ้านแล้ว ไปทำงานต่อเถอะ"กวินพูดแล้วเดินเข้าบ้าน

"ป๋า!!! เดี๋ยว!!"

"อะไร! ตะโกนซะป๋าตกอกตกใจหมด"กวินชะงักขา

"ปะ เปล่าครับไม่มีอะไร รักป๋านะ"บราวกริ่มกริ่ม

"อืม ป๋าก็รักเราไปทำงานไป"

     กวินพูดแค่นั้นแล้วเดินเข้าบ้านไป ปล่อยให้ลูกชายยืนเหงื่อตกอยู่ที่เดิม

"คงไม่มั้งงงง"บราวเอ่ยเบาๆ

     กวินเดินขึ้นห้องไปอาบน้ำเพราะวันนี้รู้สึกเหนียวตัวเป็นอย่างมาก 

    เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จกวินกำลังลงไปข้างล่างเพื่อพูดคุยกับเด็กๆ แต่ดันมาได้ยินเสียง ก๊อกแก๊กในห้องลูกชายเสียก่อน

"แสบ แสบ"กวินเรียกลูกพร้อมเปิดประตูเข้าไปในห้อง

"แสบป๋าเรียกทำไมไม่ขาน ห้ะ!"  

  ฟรึบบบบบ อยู่ๆไฟก็ดับ ไม่ใช่แค่เพียงบ้านเขาเท่านั้นที่ดับ แต่บ้านในระแวกนั้นก็ดับหมด 

"ช่วยเราด้วยยย  มืดดดดด เรากลัว!!"เสียงร้องดังออกมาจากห้องน้ำ

"แสบ!"กวินรีบวิ่งเข้าไปหาเสียงร้อง

"ช่วยด้วย กลัวๆ มันมืด"

  พรึบบ คนต้นเสียงสั่นๆเข้ามากอดเอวกวินไว้แน่ เมื่อเขาเข้าไปในห้องน้ำ ตอนนี้ภายในห้องมืดทำให้มองไม่ให้เห็นว่าอีกฝ่ายคือลูกชายเขาหรือไม่

"แสบ แสบ"กวินเรียกชื่อลูก

"เราไม่ใช่"เสียงใสตอบสั่นๆ

"อ่าวเฮ้ยแล้วมึงเป็นว่ะ มากอดกูทำไมปล่อยเดี๋ยวนี้!"กวินว่สออกมาเมื่อนู้ว่าอีกใ่ายไม่ใช่ลูกเขาแล้วใครกัน!?

"ไม่เอา! มืดเรากลัว"แรงกอดรัดที่แน่อยู่แล้วกลับแน่กว่าเดิมเสียอีก เมื่อกวินพยายามดึงแขนออก

"มาทำอะไรในห้องลูกกู มึงเป็นโจรใช่มั้ย!"กวินถามและพยายามดึงมือออกไป 

"ไม่ใช่นะ เราไม่ได้ขโมยของเลยT^T"

"ไม่รู้โว้ย ไม่ได้ขโมยของแต่มาอยู่ในห้องคนอื่นแบบนี้มันก็โจรเหมือนกันนั้นแหละ"

"ไม่ใช่ๆ"

"แล้วแกเป็นใคร ห้ะ! ถ้าไม่บอกแกหัวแตกแน่ โอ๊ยรัดแน่นจังว่ะ"

"อุ่น เราอุ่น"เสียงใสตอบ

"อุ่น อุ่นไหน!? มึงอย่าบอกนะว่าอุ่นเพื่อนลูกกู"กวินถามอีก เขาจำชื่อนี้ได้ติดหู

"ไม่ใช่ อุ่น อุ่นเป็นเพื่อนบราว"

"เออนั้นแหละ บราวอะลูกกู ปล่อยเว้ย"กวินสลัดคนตรงหน้าออก

"มืด กลัว ไม่ปล่อยยยย"

"ก็ออกไปข้างนอกสิว่ะ ไป"เมื่อได้ยินชื่อกวินก็อยากจะเห็นหน้าไอ้เด็กนี่ขึ้นมาทันที

"มะ มะ ไม่ได้นะ เราโป๊อยู่ ฮือๆๆๆ มืดจังเรากลัว"เสียงใสตอบกลับมาอีก

"มากงมากลัวอะไรว่ะ ลูกผู้ชายที่ไหนเขาร้องไห้กัน มึงหยุดร้องเดี๋ยวนะเอานี้ผ้าขนหนูเอาไปห่อตัวซะ"กวินหยิบผ้าขนหนูบนชั้นให้

"ฮึ ฮึ"เสียงใสยังสะอืนนิดๆ

"เสียงอะไรกันเนี่ย มีอะไรครับป๋า"บราวที่ได้ยินเสียงดังจากข้างล่างวิ่งขึ้นมาบนห้องตัวเองทั้งที่ยังมืดๆ อยู่แบบนั้นแต่พอจะจำทางได้ เพราะเข้าออกบ้านตัวเองทุกวัน

"บราว เราให้ไอ้เด็กนี่เข้ามาในห้องทำไม ห้ะ!"กวินว่ารู้ว่าพ่อไม่ชอบยังจะพาจึ้นบ้านอีก

"ก็ผมทำน้ำแดงหกใส่มันเลยให้มันขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า"บราวอธิบาย

"ฮือๆ"เสียงใสๆเริ่มร้องออกมาอีกครั้ง

"ไอ้อุ่น มึงอย่าพึ่งร้องดิ๊หูกูจะแตกแล้ว"บราวบ่น

"เรากลัวพ่อดิณดิณ พ่อดิณดิณดุ" ตอนนี้ร่างเล็กปล่อยอ้อมแขนออกจากเอวร่างสูงแล้ว แล้วเดินไปแอบหลังบราวนี่แทน

"ป๋ากูใจดีจะตายมใจเย็น"

"ดุเหมือนเสือเลยเรากลัว"อุ่นตอบเสียงสั่น

"อ่าวๆ ไอ้เด็กนี่"กวินเริ่มขึ้นเสียงนิดๆเมื่อถูกเปรียบเทียบ เขาอยากให้ไฟมาใจขาดอยากจะดูสักหน่อยมาว่าเขาเป็นซะได้ได้ ไอ้เด็กคนนี้

"ป๋าใจเย็นๆนะครับ อุ่นมันก็เป็นแบบนี้แหละ"

"หยุดร้อง เงียบอึ๊บ อึ๊บ"

"ฮือๆๆ T0T"

ฟรึ๊บบบบ ในที่สุดไฟสว่างขึ้น

"เหี้ย!"

#พูดกับอุ่นหน่อยซิ๊

อุ่น: ทำไมเราโป๊

ไรท์: ก็โชว์หุ่นไงอุ่นไม่เป็นไรหรอกคนรู้จักทั้งนั้น

อุ่น: อ่าวหรอ งั้น งั้นก็ไม่เป็นไรเนอะ ^0^

ไรท์: จ้าาา (หลอกง่ายจุงเบย)