ถึงพี่จะเถื่อน แต่รักจริงนะน้อง (เคะท้องได้) END

อดัม 

สวัสดีครับ ทุกคนคงรู้จักผมกันหมดแล้ว แต่สำหรับใครที่ยังไม่รู้จัก ผมขอแนะนำตัวเลยละกัน ​ผมชื่ออดัม เป็นเพื่อนสนิทของวอร์ค แอล และแทนไทย และยังพ่วงตำแหน่งมือขวาของแทนไทยอีกด้วย ปัจจุบันบินมาดูแลแก๊งที่รัสเซียแทนไอ้แทน แต่ช่วงหลังจะบินไปๆมาๆไทย-รัสเซียบ่อยๆ 

มีอยู่วันนึงผมบินมางานรับปริญญาธีร์น้องชายสุดรักเมียไอ้วอร์คมัน ผมเจอกับเด็กคนนึงหน้าตาน่ารักมากครับ ทั้งที่แต่งตัวธรรมดา เสื้อผ้าราคาถูก แต่ทำไมถึงน่ารักได้ขนาดนี้ไม่ก็รู้ ใจผมนี่เต้นไม่เป็นจังหวะเลยละ 

ผมหันไปถามไอ้วอร์คได้ความว่าน้องคนนี้ชื่อกอหญ้าทำงานเป็นเด็กเสริฟอยู่ที่ผับ และเป็นน้องรักของเมียมันอีกด้วย เอาตรงๆนะผมก็เคยเจอน้องอยู่ที่ผับบ่อยแต่ทำไมไม่ยักกะสะดุดตานะ สงสัยเพราะมันมืดเลยมองไม่ชัด หึหึ 

ผมบอกไอ้วอร์คมันไปว่าจะจีบน้อง มันก็พูดเหมือนให้ไปขอเมียมันด้วย วันต่อมาผมเลยไปคุยกับน้องธีร์ซะเลย โดนครับ...! โดนด่าซะหูชา กว่าธีร์จะยอมให้จีบน้องมัน ผมสัญญากับน้องแล้วว่าจะตัดคู่ควงออกจากชีวิตให้หมด และจะไม่ทำให้กอหญ้าเสียใจ 

" ซีมึงเห็นกอหญ้ามั้ยว่ะ " ช่วงหลังๆมานี่ผมจะอยู่ไทยนานหน่อย 

" อยู่ชั้นVIPครับเฮีย " ไอ้ซีตอบผมกลับมา 

ผมเดินขึ้นมาชั้นVIPเลยครับ ขอนั่งเฝ้าหน่อยละกัน เดี๋ยวค่อยหาโอกาสคุยด้วย 

" ขอเหมือนเดิม " ผมเดินมานั่งสั่งเครื่องดื่มที่บาร์ 

" วันนี้เฮียไม่ลงข้างล่างเหรอครับ " ไอ้ฟิวส์บาร์เทนเดอร์มันถามผม 

" ไม่ละ ไอ้วอร์คมันลงไปแล้ว " ผมหยิบแก้วเหล้ามาดื่ม สายตามองตามร่างเล็กของกอหญ้า 

ดูน้องยิ้มแย้มกับแขกดีนะครับ ดูแล้วน่ารักดี 

เอะ! เฮ้ยๆๆ นั้นอะไรว่ะ มีแขกหลอกจับมือน้องด้วย 

" ไอ้ฟิวส์น้องโดนแบบนั้นบ่อยมั้ยวะ " ผมหันไปถามไอ้บาร์เทนเดอร์ 

" ใครโดนอะไรครับเฮีย " มันขมวดคิ้วถามผม 

" กอหญ้าไง กูเห็นมีแขกหลอกจับมือด้วย " ผมพเยิดหน้าไปที่น้องมัน 

" อ๋อ... หน้าตาน่ารักๆโดนกันทุกคนแหละครับ ถ้าพวกการ์ดผ่านมาเห็นก็จะคอยเข้ามาเตือนแขกให้ แต่ถ้าไม่ก็จะโดนอยู่แบบนั้นแหละ บางทีถึงขั้นลวนลามก็มีครับ " หูก็ฟังไปตาผมก็คอยจับจ้องน้องมัน 

กอหญ้า 

สวัสดีครับ ผมชื่อกอหญ้าครับ เมื่อสามปีที่แล้วผมโดนพ่อแม่จับไปขายใช้หนี้ให้กับพวกปล่อยเงินกู้ที่เขากู้มาเล่นการพนันกัน พวกปล่อยกู้มันอยากได้เงินไม่ได้อยากได้ผม จึงเอาผมมาขายต่อให้กับเฮียวอร์ค ผมโชคดีครับที่เฮียแกรับซื้อผมไว้ด้วยความสงสาร ผมจึงได้ทำงานอยู่กินที่นี่ แกสั่งห้ามไม่ให้ผมกลับไปหา หรือติดต่อกับพ่อแม่อีก แกบอกว่าพ่อแม่ใจร้ายพรรณนั้นตัดขาดไปเลยก็ดีถึงไงก็ไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆ ถือว่าหมดบุญคุณกันตั้งแต่วันที่ขายผม ผมจึงไม่เคยติดต่อกับพวกเขาอีกเลย 

มีวันนึงผมมาเจอกับเมียเฮียเข้า ใช่ครับพี่ธีร์นั้นแหละ แกใจดีกับผมมาก รักผมเหมือนน้องชายแท้ๆ ผมพึ่งเคยได้รับความรักแบบครอบครัวที่แท้จริงก็ตอนเจอแกกับเฮียวอร์คนี่แหละครับ ตอนอยู่กับพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงผมถูกตบตีสารพัด ต้องออกจากโรงเรียนมาทำงานหาเงินให้ท่าน 

แต่ตอนนี้ผมได้เรียนต่อแล้วครับ เพราะได้รับการอุปการะจากเฮียวอร์คกับพี่ธีร์ ถึงจะช้าไปหนึ่งปีผมก็จะตั้งใจเรียนมาทำงานตอบแทนบุญคุณของทั้งคู่ 

" คนสวยครับ... ชงเหล้าให้พี่อีกแก้วทีครับ " แขกคนนี้มาอีกแล้วครับ ชอบหลอกแตะอั๋งผมอยู่เรื่อย แต่ผมก็ต้องยิ้มไว้เพราะมันเป็นงาน 

" ครับ... ได้ครับ " ผมหันหลังมาชงแก้วให้แขก 

" น้องนี่ยิ้มน่ารักนะครับ ตัวก็เล็ก หน้าก็สวยยังกะผู้หญิง สนใจไปต่อกับพี่มั้ย พี่กระเป๋าหนักนา... " พูดไปมันก็เอามือมาลูบก้นผมไป 

" ม... ไม่ครับ ผมไม่ใช่เด็กขาย " ผมรีบถอยหนีปฏิเสธทันที 

" อย่าเล่นตัวเลยน่า... จะเรียกเท่าไหร่ว่ามาเลยดีกว่า " มันดึงผมให้ลงไปนั่งตัก 

" ก็บอกแล้วไงไม่ได้ขายตัว! " ผมรีบลุกขึ้น และสาดเหล้าในมือใส่หน้ามัน 

" ทำไม! จะกดราคาเหรอวะ อย่างมึงห้าพันก็หรูแล้ว! " มันลุกขึ้นตวาดผม 

" ถึงกูจะเป็นแค่เด็กเสริฟ กูก็ไม่ได้ง่ายกับใครหรอกนะ! " มันจะดูถูกกันมากไปแล้วนะ 

" มึง...! " มันง่างมือจะตบหน้าผม โดนแน่กู ผมหลับตาปี๋ด้วยความกลัว 

เอะทำไมไม่โดนซักที น่าจะตบแล้วนะ ผมคิดได้ดังนั้นก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา 

เฮ้ย! เฮียอดัมเข้ามาจับข้อมือมันไว้ก่อนจะถึงแก้มผม 

" มึงเป็นใคร เข้ามาแส่หาเรื่องทำไม! "มันเสียงดังใส่เฮียครับ 

" แล้วมึงมีสิทธิ์อะไรมาตบหน้าน้องเขา " เฮียอดัมหน้าขรึมพูดเสียงเรียบอย่างน่าเกรงขาม 

" มันสาดเหล้าใส่หน้ากู แถมยังด่ากูอีกด้วย กูจะสั่งสอนมัน! " มันไม่ยอมครับ แถไปอีก 

" เท่าที่กูเห็นมันไม่ใช่อย่างที่มึงพูดนะ " เฮียจ้องหน้ามันเขม็ง 

" ไม่รู้ละ กูไม่ยอม ผู้จัดการ... เรียกผู้จัดการผับให้กูเดี๋ยวนี้!! "มันสบัดมือออกจากมือเฮียแล้วโวยวายขึ้น 

" เฮีย... เกิดอะไรขึ้นครับ " พี่สิงห์วิ่งขึ้นมา 

" ไม่มีอะไรสิงห์ ทางนี้กูจัดการเองมึงไปทำงานเถอะ " เฮียพูดจบพี่สิงห์ก็เดินออกไป 

" มึงเป็นใครว่ะ มีสิทธิ์อะไรจะมาจัดการกู " มันลดเสียงลงอย่างกลัวๆ 

" กูเป็นหุ้นส่วนที่นี่ มึงต้องการจะพูดอะไรกับผู้จัดการพูดกับกูได้เลย " เฮียพูดเสียงเหี้ยมกลับ 

" ห...หุ้นส่วน... " มันตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน 

" ถ้าไม่มีอะไรจะพูด... ไอ้ซี! เอาตัวมันออกไป เก็บเงินค่าเหล้ามันทุกบาท และห้ามมันเข้ามาในผับอีกโทษฐานมันผิดกฎลวนลวมพนักงานในผับ!! " เฮียประกาศก้าวเสียงดังเพื่อให้แขกคนอื่นๆให้ยินด้วย 

ผมมองไปที่แขกรอบๆ ท่าทางแขกจะกลัวๆเฮียเหมือนกันนะ หลบตากันเป็นแถวเลย 

" เราเป็นอะไรรึป่าว " เฮียพูดจบก็หันมาถามผม 

" ม... ไม่ครับ " ผมก็กลัวนะครับ ก็เฮียแกน่ากลัวนี่ครับ 

" เอาละ ต่อไปนี้ถ้าโดนแบบนั้นอีกห้ามทน ให้เดินไปบอกการ์ดทันที " แกสั่งผมเสียงเข้ม 

" ฮ... เฮียเห็นเหรอครับ " ผมหลุบตาต่ำลงพูด 

" เห็น... ฉันเห็นต้งแต่แรกแล้ว " ทำไมเฮียพูดเสียงอ่อนโยนขึ้นอ่ะ ผมเงยหน้าขึ้นดู 

" ขอบคุณครับที่ช่วยผม " ผมยิ้มส่งไปให้ตาหยี ผมรู้สึกว่าเฮียไม่น่ากลัวเหมือนตอนแรกเลยอ่ะ 

" หึหึ ไม่กลัวฉันแล้วรึไง " เฮียหยีหัวผมเบาๆ ทำไมผมรู้สึกใจเต้นแรงขนาดนี้นะ 

" ไหนไอ้วอร์คบอกว่าเราทำงานแค่ถึงเที่ยงคืนไง " หืม... เขารู้เหรอ 

" ครับ พอดีพรุ่งนี้ผมมีเรียนบ่าย ผมแค่อยากช่วยเฮียวอร์คทำงานน่ะครับ " ผมตอบไปตามตรง 

" เรานี่เป็นเด็กดีอย่างที่ไอ้วอร์คมันบอกจริงๆ หึหึ " เขินสิครับชมกันขนาดนี้ 

" ไม่หรอกครับ " ผมหลุบตาลง กลัวเฮียจะเห็นว่าผมหน้าแดง 

" ฉันว่านายไปพักผ่อนเถอะวันนี้พอแค่นี้แหละ " เฮียพูดกับผม 

" ครับเฮีย " ผมพูดจบก็เก็บโต๊ะกับห้องไป 

ไรท์ 

อดัมแอบตามกอหญ้าไปอย่างเงียบๆ เขายกยิ้มมุมปากเมื่อส่งกอหญ้าถึงห้อง 

" ฝันดีครับเจ้าดอกหญ้าน้อยของพี่ " อดัมเอ่ยขึ้นเบาๆแล้วเดินกลับเข้าผับไป 

“ ฟิวส์กูฝากมึงดูข้างบนให้ด้วยนะ ถ้ามีอะไรให้เรียกการ์ดได้เลย อย่าปล่อยให้เป็นแบบเมื่อกี้อีก ” อดัมขึ้นมาสั่งเด็กอีกรอบ 

“ ครับเฮีย ” ฟิวส์รับคำ 

“ ไอ้ซีกูฝากมึงจัดการ์ดเดินดูทุกชั้นบ่อยขึ้นด้วยละกัน ยังไงพนักงานในร้านก็สำคัญกว่าเงินจากพวกรวยแต่ไม่มีสมองพวกนั้นอยู่แล้ว ” เขาเอ่ยกับลูกน้องเสียงเรียบ 

“ ครับเฮีย ” ซีตอบรับ 

“ ไม่มีอะไรแล้วกูลงไปข้างล่างก่อนละ ” พูดจบอดัมก็เดินลงไปบ่อนใต้ดินทันที 

“ ว่าไงมึง เห็นเด็กๆบอกว่ามึงนั่งอยู่ชั้นVIP ไปเฝ้าเด็กเหรอวะ หึหึ ” วอร์คเอ่ยแซวเพื่อน 

“ ชั้นบนมีปัญหานิดหน่อยว่ะ ” อดัมเอ่ยเสียงเรียบ 

“ มีอะไรวะ หน้าเครียดเลยนะมึง ” วอร์ควางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะถามเพื่อนต่อ 

“ กอหญ้าโดนแขกลวนลามวะ ” อดัมนั่งลงโซฟาข้างๆวอร์ค 

“ เฮ้ย...! น้องเป็นไงบ้างวะ ถ้าเมียกูรู้เอากูตายแน่ น้องรักมันด้วย ” วอร์คถามออกไป 

“ ไม่เป็นไรมากหรอก  แต่กูไม่ชอบวะ ถ้ากูไม่อยู่ตรงนั้นไม่รู้น้องจะโดนเยอะรึป่าว ” อดัมเอ่ยเสียงเครียด 

“ กูบอกน้องมันแล้วนะเว้ยให้ทำถึงเที่ยงคืน แล้วนี่ยังดื้อทำต่ออีก ” วอร์คบ่น 

“ กูถามน้องมันแล้ว มันบอกว่าอยากช่วยงานมึง เพราะพรุ่งนี้มันมีเรียนบ่าย แต่กูไม่ให้ทำต่อไล่กลับไปนอนแล้ว ” อดัมยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม 

“ เออๆดีแล้ว ” วอร์คพูดจบทั้งคู่ก็เปลี่ยนมาคุยงานกันต่อ 

​********************************** 

​ 

​มาแล้วคร้าตอนแรกตามคำเรียกร้อง 

​ 

​เม้นท์แนะนำด้วยนะ ไรท์ขี้เกียจอารัมภบท​เลยลงเลย 

​ 

​ 

​