ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

บทนำ

            เอี๊ยดดดดดด

              เสียงรถยนต์ที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูงแล้วดันเบรคกระทันหันจนเกิดกลิ่นไหม้จากล้อที่เสียดสีกับพื้นถนนลากเป็นทางยาว คนขับรถหักพวงมาลัยฉับพลันหวังหลบสาวน้อยปริศนาที่วิ่งข้ามฝั่งไม่ดูตาม้าตาเรือ

ขณะเดียวกันนั้นเอง ตัวรถพุ่งเข้าชนเสาไฟฟ้าอย่างจังเสียงดังสนั่นวั่นไหว

            โครมมมมม

“ว้ายยยย”

              ผู้คนร้องตกใจเมื่อเกิดอุบัติเหตุไม่คาดคิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาที กรวลัยยืนนิ่งอึ้งงันอ้าปากหวอตัวสั่นเทาอยู่บนเกาะกลางถนน มองภาพตรงหน้าที่เกิดจากความประมาทเลินเล่อของตน  เมื่อตั้งสติได้หญิงสาวรีบกดมือถือโทรแจ้งโรงพยาบาลเพื่อช่วยเหลือผู้เคราะห์ร้ายที่อยู่ในรถคันเกิดเหตุ สภาพรถพังยับเยินเสาไฟฟ้าหักลงมาทาบทับตัวรถเอาไว้ จนแถบนั้นไฟดับลงทันควัน ลุงคนขับรถคลานออกมาเพื่อเอาชีวิตรอดอย่างทุลักทุเล ผู้คนที่เห็นเหตุการณ์รีบวิ่งเข้าไปช่วยเหลือกันจ้าระหวั่น ร่างบางเดินขาสั่นเชื่องช้าเพื่อเข้าไปช่วยเหลืออย่างกล้าๆกลัวๆ

“คุณ ...คุณ โฉมฉาย” กรวลัยสะดุ้งเฮือกเมื่อมองเข้าไปภายในรถพบคุณโฉมฉาย อัศวดิลกกุลเจ้าของไร่เลอสรร หมดสติอยู่ข้างใน ใบหน้าแนบชิดกระจกด้านข้างมีเลือดไหลออกมามากมาย  มีหญิงสาวร่างเล็กนอนอยู่ข้างๆใบหน้าซีดเผือดซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นลูกสาวของท่าน

            “ว้ายย!!! มีคนกระเด็นออกมาข้างนอกด้วย” เสียงแม่ค้าที่ตั้งแผงลอยติดถนนตะโกนร้องบอกเมื่อพบหญิงสาวอีกหนึ่งรายนอนแน่นิ่งคอพับอยู่ข้างๆเสาไฟฟ้าคาดว่าเธอคงจะกระเด็นออกมานอกรถนอนทับเศษกระจกเกลื่อนกลาดปนลิ่มเลือดจำนวนมาก

                กรวลัยช็อคสุดขีดเผลออุทานออกมาไม่เป็นศัพท์ปนเสียงร้องไห้ด้วยความเสียใจเกินจะกลั้น ขาเรียวอ่อนยวบทรุดลงกับพื้นฟุตบาทมองภาพความโกลาหลบนท้องถนน  พลเมืองดีช่วยพยาบาลลำเลียงผู้บาดเจ็บขึ้นรถเพื่อไปรักษาที่โรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว เสียงไซเรนบวกกับแสงไฟวิบวับอีกทั้งผู้คนมากมายที่วิ่งมาดูเกิดเหตุทำให้เธอนั่งตัวลีบสมองเบลอไม่รู้จะเริ่มทำอย่างไรก่อน

           แน่นอน เธอไม่หนีไปไหน พร้อมให้ปากคำแก่ตำรวจเจ้าของคดีด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ผู้คนมากมายต่างมุงดูตัวต้นเหตุอย่างเธอพร้อมเสียงก่นด่าประนามดังอื้ออึง

“แล้วนั่นลูกเต้าเหล่าใครนะ”

...

“ก็นังกำไลลูกคนงานในไร่คุณภูผาไง”

..

“อ๋อ ..เห้ออ ไม่น่าเล้ยย มันจะชดใช้คุณเค้ายังไงล่ะเนี่ย”

...

“ซุ่มซ่ามจนได้เรื่องใหญ่โตเลยมั้ยล่ะมึง”

...

นาทีนี้เธอไม่ได้รู้สึกอะไรจากเสียงเหล่านั้นนัก  นอกจากเกลียดตัวเองไม่ต่างจากพวกเค้า

เธอทำให้คนอื่นเดือดร้อนได้มากมายขนาดนี้เชียวหรือ?!!

เธอฝันไปใช่ไหม

...คุณพระคุณเจ้า โปรดช่วยให้ทุกคนพ้นขีดอันตรายทีเถิด..

หญิงสาวเว้าวอนขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ จะโทรไปบอกแม่ก็ยังไม่กล้าได้แต่ก้มมองดูเบอร์มารดาอย่างคิดไม่ตก

             “ท่านไปโรงพยาบาลแล้วใช่ไหม?!!”

              เลอสรรรีบวิ่งเข้ามาที่เกิดเหตุอย่างร้อนรนพร้อมถามอย่างกระวนกระวายปนหอบ

กรวลัยหันไปมองเสียงเข้มของผู้มาใหม่ ร่างสูงใหญ่ยืนเท้าสะเอวมองดูจุดเกิดเหตุด้วยสีหน้าที่เจ็บปวด ลูกน้องและแม่ค้ายืนข้างๆกายล่ำสันเล่าเหตุการณ์ต่างๆให้ฟัง แล้วชี้มาที่เธอ

             ดวงตาคมปราดมามองเธอจนหัวใจดวงน้อยๆกระตุกวูบ

นับจากวินานั้น หล่อนหมดสติทันทีที่ได้สบตาเขา

..คุณเลอสรร อัศวดิลกกุล..

ฟุ่บบบ

“ว้าย นังกำไลมันเป็นลมแล้วนั่น”

.....

กรวลัยเป็นลมล้มฮวบในทันที ใบหน้าซีดเซียวแนบกับพื้นถนนที่ถูกปิดการสัญจรชั่วคราว เลอสรรที่รีบบึ่งไปยังรถเพื่อไปหามารดาที่โรงพยาบาล เห็นหล่อนเป็นลมลงพอดี ร่างสูงใหญ่ย่างกรายเท้าเดินเฉียดอย่างไม่แยแส หนำซ้ำริมฝีปากหยักเหยียดเย้ย  รองเท้าราคาแพงเผลอเหยียบปลายเส้นผมนุ่มผ่านเลยไป

..............................................

ขอโทษที่เพิ่งมานะคะ ช่วงนี้ไฟริบหรี่เหลือเกิน ลงบทนำรอดูฟีดแบค โอไม่โอ? บอกได้เด้อ

ขอกำลังใจโหน่ยยยยย​"

 

 

กราบบบบบสวัสสดี เขียดดดดผู้มีแกกกกกกกก 

    🙏 ขอต้อนรับเข้าสู่งานเขียนของ 

"ท้องฟ้าและทุ่งหญ้า"🌾🌻 

 

พูดคุย,สอบถาม ตามหยุมหัวววให้มาอัปตอนใหม่ -  แอดมาเล้ยยยยย 

ที่👇👇👇 

 

https://web.facebook.com/profile.php?id=100082288010629 

 

 

 

 

 และฝากติดตามเพจของเราด้วยนะคะ 

 

👇👇นี่ค่ะ 

https://web.facebook.com/ท้องฟ้าและทุ่งหญ้า-260026217734413 

 

 

รักและขอบคุณทุกการสนับสนุนและติดตาม  

และกราบงามๆคุณนักอ่านที่ยังแน่นแฟ้นอยู่  

ช่วงหลังๆอาจทำหล่นหายไปหลายท่าน เพราะการหายหัวของตัวนังนักเขียนเอง^^+ 

 

รักรัก 

ท้องฟ้าและทุ่งหญ้าาา 

แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น