ติณขับรถพารินมาถึงโรงแรมหรูใจกลางเมือง
"นายรออยู่ข้างนอกพอ"
"ไม่ครับ"
รินหันหน้ามามองติณทันที
"ฉันไม่ชอบใครขัดคำสั่ง"
"มันเป็นหน้าที่ครับท่านประธาน"
ติณทำเสียงจริงจัง
"อืม"
จากประสบการ์ณที่ผ่านมารินเริ่มรู้สึกว่าห้ามติณไปก็คงไม่ฟัง และเธอก็เริ่มชินกับนิสัยดื้อเงียบของติณแล้ว
ภายในงาน
งานนี้เป็นงานที่มีแต่ผู้ทรงอิทธิพลของประเทศทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็น นักการเมือง นักธุรกิจ หรือ เศรษฐี ผู้ดีเก่าของเมือง ทุกตระกูลต่างมากันครบ
'ถ้าระเบิดลงนี้คนรวยหายไปเกือบทั้งประเทศแน่นอน' ติณคิดในใจ
"นายคิดอะไร"
รินเหมือนรู้ว่าตินคิดเรื่องไม่ดีอยู่
"กำลังคิดว่าในงานวันนี้ดูท่านประธานสวยที่สุด" ติณก็ยังไม่วายที่จะหยอด แต่มีเหรอคนอย่างรินจะหวั่นไหวกับคำพูดพวกนี้เพราะเธอเองฟังมาจนชินกับคำพูดพวกนี้
"มาแล้วเหรอคุณริน" เสียงผู้ชายทรงอำนาจพูดขึ้น รอตัวผู้ชายคนนี้มีบอดี้การ์ดไม่ต่ำกว่า 5 คนรายล้อม ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้ ก็คือธรนักการเมืองสามีของรินนั้นเอง ในประเทศนี้ในฝ่ายนักการเมืองถือว่าผู้ชายคนนี้กุมอำนาจไว้เยอะพอตัว แต่สิ่งที่ติณไม่เข้าใจก็คือ รินอยู่คฤหาสน์หลังนั้นเพียงคนเดียว เธอและสามีเหมือนคนรู้จักกันมากว่าที่จะเป็นสามีภรรยากัน
"อืม"
'โอ๊ะ ขนาดกับสามียังอืม ช่างเป็นผู้หญิงที่คงเส้นคงวาจริงๆ'ติณแอบคิดในใจ
ธรส่งแขนมาเพื่อให้รินคล้อง รินนิ่งไปครู่นึงก่อนจะคล้องแขนสามี
'ทำไมขัดหูขัดตาจังนะ'
ติณรู้สึกหงุดหงิดในใจ ขึ้นมาไม่รู้เพราะสาเหตุอะไรกันแน่
"ผมนึกว่าคุณจะไม่มา แล้วเรื่องเงินทุน.."
"เอาไว้คุยทีหลังดีกว่าค่ะ"
เสียงเย็นชาดังขึ้น
"เดี๋ยวคุณอนุญาตให้บอดี้การ์ดตามติดแล้วเหรอ"
"เขาเป็นเลขาฉัน" รินทำเสียงไม่พอใจเพราะตัวเธอเองไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัว
"โอ้ เลขาเป็นผู้ชาย หล่อซะด้วย" ธรแอบหึงอยู่ในใจ เขาแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้มา 5 ปี เขายอมรับว่าเขาแต่เพราะเงิน อำนาจ แต่ลึกๆใจของธรเอง ก็อยากได้ทั้งตัวทั้งหัวใจของริน และรวมถึงเงินและสมบัติต่างๆของเธอด้วย หลายต่อหลายคนอิจฉาเขาที่ได้แต่งานกับผู้หญิงที่เพอร์เฟคอย่างริน แต่ใครเลยจะรู้ว่าแม้กระทั้งกอดเขายังไม่เคยได้กอดรินสักครั้ง ยกเว้นมีการเต้นรำเท่านั้นเองที่มีโอกาสได้กอดหลวมๆ มันทำให้เขาหงุดหงิดหัวใจทันทีเมื่อรู้ว่ามีหนุ่มหล่อขนาดนี้อยู่ข้างกายของริน
"ขอบคุณที่ชมครับ" ติณตอบแบบหน้านิ่ง
"หวังว่าจะไม่ทำให้คุณรินผิดหวังอีกคนนะ" ธรพูดเป็นเชิงเยาะเย้ยถากถาง
"ผมว่าการกระทำสำคัญกว่าการพูดเสมอ" ติณพูดยิ้มๆ
"คุณรินถ้าคุณต้องการเลขาฝีมือดีบอกผมก็ได้เดี๋ยวผมจัดส่งให้คุณเลือกตามใจชอบ เพราะคุณเองคงไม่ชอบคนที่มานั่งเถียงทุกคำแบบนี้" ธรพูดโอ้อวด และแสดงให้ติณเห็นว่าเขารู้ใจรินเป็นอย่างดี
"ไม่จำเป็น"
รินตอบเสียงเย็นแบบไม่ใส่ใจ
มันทำให้ติณอยากกระโดดหอมแก้มท่านประธานสักฟอดสองฟอด(จริงๆได้หลายฟอดคงจะดีมากๆ)
"เอ่อ งั้นเข้างานกันเถอะ" ธรรู้สึกเสียหน้าจึงรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
พอทั้งคู่เดินเข้างาน เสียงแฟรชจากกล้องดังระรัว
"ภรรยาท่านยังสวยสง่าเหมือนเดิมนะครับ"
นักข่าวคนนึงพูดขึ้น มันทำให้ธรยิ้มแบบภูมิใจพร้อมใช้มือโอบที่เอวของรินแน่นยิ่งขึ้น
รินหันไปกระซิบข้างหูของธร
"อย่า"
ธรรีบคายมือทันที เขาเองรู้ดีว่าไม่ควรทำให้ผู้หญิงคนนี้โกรธเพราะเขาเองจำเป็นต้องพึ่งพาเงินของเธอ
ทั้งคู่เดินเข้าไปในงาน
"สวัสดีดีค่ะท่าน สวัสดีค่ะคุณริน"
เสียงที่พูดออกมาตลอดทางเดินไปที่โต๊ะ
ติณเดินตามทั้งคู่ด้วยความเบื่อหน่าย เขาเองค่อนข้างไม่ชอบงานสังคมแบบนี้เท่าไหร่แต่โดยมารยาทเขารู้ว่าควรวางตัวแบบไหน
"นาย" รินเรียกติณ
"ครับ"
"นายยังไม่ได้ทานอะไรใช่ไหม"
"ใช่ครับแต่ไม่เป็นไร"
"นายไปหาอะไรทานก่อนได้ ฉันอยู่นี้ไม่เป็นไร"
ธรเองแปลกใจเพราะปกติรินไม่ได้เป็นคนที่จะมานั่งห่วงใครแบบนี้ มันยิ่งทำให้ธรยิ่งไม่ชอบติณเพิ่มขึ้นไปอีก พร้อมกับหันไปกระซิบเลขาส่วนตัว
"ไปสืบประวัติมันมา"
"ครับท่าน"
ติณเองก็หิวเหมือนกันเพราะว่าตั้งแต่เที่ยงที่ทานข้าวกับรินไปเขายังไม่ได้ทานอะไรเลย
"ครับ"
ติณเดินออกไปตักอาหารเพราะงานวันนี้เป็นแบบบุฟเฟต์หรูหรา ขณะนั้นเองมีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาจับแขนของติณพร้อมเรียกเสียงสั่น
"คุณ"
ติณหันไปมองแบบแปลกใจ และพยายามคิดว่าเคยไปทำผู้หญิงคนไหนท้องไหม
"เอ่อ ว่าไงครับ"
"เป็นคุณจริงๆด้วย" ผู้หญิงคนนั้นพูดพร้อมน้ำตาไหล
"เดี๋ยวๆก่อนคุณ เข้าใจผิดอะไรไหม ผมเคยทิ้งคุณเหรอผะ ผมขอโทษ เอ่อ"
ผู้หญิงคนนั้นยิ่งร้องหนักกว่าเดิม
"ไม่ใช่คุณทิ้งฉัน แต่ฉันทิ้งคุณ"
