​เช้าวันต่อมา...

" พี่เต้? "    ทันทีที่ลืมตาตื่นฉันก็ต้องตกใจกับใบหน้าขาวซีก..ของเขา ที่จ้องมองฉันอยู่

" อะไร? พี่แค่มองเมียตัวเอง มันผิดงั้นหรอครับ "   เมีย.....? โธ่เอ๋ย.... เมื่อคืน ฉันกับเขา... เอาอีกแล้ว 

" แล้วนี่ มันกี่โมงแล้วค่ะ? "     ฉันสงสัยเพราะแดดแรงซะขนาดนี้นิ แต่ภายในห้องก็ยังคงเย็นเฉียบ..เพราะอากาศของแอร์

" สิบโมงครึ่ง... " 

" ฮะ! "  สายแล้ว!ๆๆ  ผลัวะตุบ!  ฉันจะลุกตัวขึ้น แต่พี่เต้ไม่ยอมให้ลุกเขาดึงฉันให้ลงมานอนอีกครั้ง แล้วกอดรัดไว้แน่น

" พี่ยังไม่ยอมให้อ๋อมไปหรอก " 

" ทำไมละค่ะ "   

" ก็เพราะพี่ยังไม่รู้น่ะสิ ว่าอ๋อมมีเรื่องอะไร? ถึงได้มาที่นี้ "   

" ......... "     พี่เต้ดันถามเรื่องที่ฉันครวลืมขึ้นมา ทำเอาฉันนั้นพูดไม่ออก 

" บอกพี่ที ไหนๆเราก็... " 

" ถ้าจะพูดถึงเรื่องเมื่อคืน อ๋อมไม่ได้ยอมอย่างเต็มใจค่ะ แต่ว่า..... " 

" ไม่มีแต่ได้ไหมอ๋อม พี่รักอ๋อม รักแค่คนเดียว " 

" ....... "   ทำเป็นมาพูดดี ฉันเชื่อตายแหละ เดี๋ยวก็คงไปนอนกับคนนั้นคนนี้ตามเคย สันดานคนเปลี่ยนได้ที่ไหนละ 

" อ๋อม... พี่จะไม่เจ้าชู้อีกแล้ว ขอแค่อ๋อมยอมเป็นเมียพี่ นะน่า... "   พี่เต้ยังคงกอดรัดฉันไว้อย่างนั้นพร้อมกับโยกตัวฉันนิดหน่อยแล้วเอาหน้ามาซบตรงซอกคอฉัน 

" พี่เต้.... หนูไม่ได้เกลียดพี่ แต่ถ้าพี่เลิกเจ้าชู้ได้จนถึงวันที่หนูเรียนจบ หนูถึงจะคบกับพี่ " 

" จริงนะ! "    เอาจริงดิ??

" ...... "    พี่เขาจะไม่ยุ่งกับใครได้จริงๆนะเหรอ 

" พูดมาแล้วนะครับอ๋อม ห้ามคืนคำ " 

" เอิบ...ค่ะ "  ถ้าพี่เต้ทำได้ฉันก็ถือว่าเขาก็ไม่เลว ยังไงซะเราก็เคยอย่างว่ากันตั้งสามครั้ง  

" เพราะงั้นระหว่างนี้ อ๋อมก็ห้ามมองใครเป็นพิเศษนะ "    เขาพลิกตัวขึ้นมามองหน้าฉันที่อยู่ด้านล่างของตัวเขา 

" อืม... "   แต่เอ๊ะ!? มันเหมือนเราก็กำลังคบกันอยู่นี่...ฉันมองใครไม่ได้ เขาก็มองใครไม่ได้ 

" เย้!! แบบนี้พี่ต้องโทรไปบอกพวกเพื่อนสนิทก่อน " 

" เดี๋ยวสิค่ะ "  พี่เต้จะลุกออกจากเตียงแต่ฉันดันคว้ามือเขาไว้ เราสองคนตอนนี้จ้องหน้ากัน 

" .........? "   คนตรงหน้าจ้องมองฉันอย่างรอคำพูดต่อ ฉันยิ้มอ่อนๆก่อนจะพูดขึ้นว่า 

" แฮร่~ คือว่า... พี่จะโทรบอกเพื่อนๆทำไมค่ะ? "   

" ก็พวกมันบอกพนันกับพี่ว่า อ๋อมจะเกลียดพี่จนไม่มองหน้า แต่นี้อ๋อมยอมให้โอกาส พี่รักอ๋อมนะ จุ๊บ?! "    

" เอ๊ะ!? "   พูดจบก็จูบหน้าผากฉันแล้วเดินออกจากห้องไป มันหมายถึงอะไร?

หึก...แต่ว่านะ ถ้าพี่เต้เขาเป็นแบบนี้ตลอดก็คงดี ดูแล้วไม่เหมือนครั้งแรกที่ฉันเจอเลย...

พอห้องดูเงียบลงแล้ว ฉันก็นึกถึงเรื่องเมื่อวานขึ้นมาทันที พี่...งั้นหรอ? มันจะใช่หรอ...ที่ว่าหมอทีเป็นพี่ชายจริงๆของฉัน ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ 

แล้วถ้าต้องได้เจอกันที่มหาลัย จะพูดคุยได้อย่างตามปกติหรือเปล่านะ?  

...

เวลา 13.00 น.

" ยัยอ๋อม! " 

" อ๋อม "   

" .....!? "    ทันทีที่ยัยโมกับยัยหวานเห็นหน้าฉัน ก็รีบวิ่งหน้าตั้งพร้อมกับร้องเรียกชื่อฉันแล้วทำหน้าอย่างคนตกใจเมื่อมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน 

" เธอคบอยู่กับอาจารย์หมอหรอ? "     ยัยโมพูดถามคำถามที่มันไม่หน้าเป็นไปได้ขึ้นมา จนฉันรีบส่ายหน้าทันที 

" โกหก ในไลน์กลุ่มของคณะเขาโพสต์ลงเว็บโรงเรียนซะใหญ่โต ว่านักศึกษากับอาจารย์หมอที่โด่งดังคบกัน แล้วยังมีรูปภาพเธอกับอาจารย์ไปไหนมาไหนด้วยกันตั้งหลายรูปภาพ แถมยังมีภาพที่ขึ้นไปบนคอนโดเธออีกด้วยนะยะ "    ยัยหวานพูดซะยาว ส่วนฉันนิ่งอึ้ง 

" ถ้าเป็นแบบนั้นจริง..งั้นพี่เต้ก็เห็นแล้วล่ะสิ? "   ฉันเผลอพูดความคิดในใจของตัวเองออกมา ทำให้เพื่อนฉันทั้งสองมองหน้ากันแล้วพูดถามพร้อมเพียงว่า 

" พี่เต้...แล้วเขาเกี่ยวอะไรด้วย!? "   

" .........! "    เอาแล้วไง เรื่องวุ้นวายคงจะแค่เริ่มต้นมั่งนะ จนหนทางแล้วจริงๆฉัน 

" อย่าบอกนะว่า...เธอกับพี่เต้ "  

" คิดอะไรของพวกเธอ เร็ว พาฉันไปแก้ไขข่าว "  

" เดี๋ยว!!ๆๆ "   

" อะไร!? "   ฉันที่กำลังจะเดินแต่พวกเธอดันมาขวางหน้า ไม่ยอมให้เดินไปต่อ 

" ฟังนะเพื่อนรัก คนที่โพสต์ลงไม่ใช่ใครอื่นไกล แต่เป็น... พี่มุก รุ่นพี่ในคณะเราและก็เป็นลูกสาวของ  ผอ จะลบมันก็ยากเหมือนกันนะ "   

" พี่มุก ทำไมเธอถึงมีภาพพวกนั้น ไม่สิ!? เธอต้องการอะไรถึงได้ทำแบบนี้? "    ฉันพูดพลางมองหน้ายัยหวาน

" ฉันก็ไม่รู้...แต่ว่า " 

" หวาน...ไม่ต้องแต่แล้ว ตามฉันมา " 

" เธอจะไปไหนอ๋อม "    เป็นโมพูดขึ้นถาม ก่อนที่ฉันจะตอบ

" ไปถามให้รู้เรื่อง... "    

...

เวลาผ่านไปไม่กี่นาที...

ณ ห้องคณะแพทย์ศาสตร์ตึกรับรอง

" พี่เต้....? "    ฉันหยุดฝีเท้าซะงัดมองหน้าคนที่ยืนอยู่ประตูทางเข้าห้องด้วยหัวใจที่เต้นแรง และความตกใจ คิดไม่ถึงว่าจะเจอเขาที่นี่เหมือนกัน 

" อ๋อม รูปภาพพวกนั้นมันอะไร? "   

" ........ "    ฉันเงียบนิ่งจนเพื่อนฉันทั้งสองต่างกระตุกเสื้อฉันเป็นเชิงบอกในๆว่า รีบๆตอบพี่เขาเถอะ 

" พี่ถามว่ามันคืออะไร!? "   พี่เต้ตะคอกใส่หน้าฉัน จนฉันต้องหลับตาปี๋กำหมัดแน่น! แต่ยังคงไม่พูดอะไร เพราะฉันเอง...ก็ยังสับสนอยู่เหมือนกัน 

" พี่เต้.... "   จู่ๆคนในห้องก็เปิดประตูพร้อมกับก้าวออกมายืนอยู่ตรงหน้าฉันและพี่เต้ ทำหน้าทำตาอย่างคนได้ชัยชนะ

" พี่มุก พี่เอารูปภาพของคนอื่นลงแบบนี้ได้ไง "    ฉันเปิดประเด็นถามทันทีเมื่อเธอมองหน้าฉัน แต่คนตรงหน้าเมื่อได้ยินที่ฉันพูดแล้วเธอไม่สะทกสะท้านอะไรเลยแม้แต่นิด พลางเดินไปเกาะแขนพี่เต้ซะงั้น

" มุกก็แค่เห็นว่าอาจารย์กลับสิทธิ์คบหาดูใจกันแบบลับลับ มันไม่ดีต่อสถาบัน มุกก็เลย... "     ผลัวะ! ยังที่พี่มุกพูดไม่จบพี่เต้ก็ผลักมือเธอออกจากแขนพี่เขาแล้วพูดขึ้น 

" ไม่ดี! ใช่!ฉันว่าสิ่งที่เธอทำต่างหากมันเลวทราม.. "   

" พี่เต้!! "    พี่มุกตะคอกใส่พี่เต้อย่างคนไม่พอใจ 

" ทำไม? เธอคิดว่าเรื่องแค่นี้จะทำให้ฉันเกลียดเมียฉันได้งั้นเหรอ หึก คิดผิด เพราะแต่ก่อนฉันเลวเป็นสิบเท่า แค่นี้....ถ้ามันเป็นเรื่องจริง ฉันก็ไม่กล้าโกรธเมียฉันหรอก แต่เผอิญว่ามันเป็นแค่เรื่องจัดฉากขึ้นมาฉันเชื่อใจเมียของฉัน ว่าเธอไม่ทำเรื่องแบบนั้น "  

" พี่เต้.... "   เป็นฉันที่พูดเรียกชื่อเขาอย่างอ่อนโยน ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะ เชื่อใจฉัน เขาเปลี่ยนได้จริงๆหรอ 

" อ๋อม บอกพี่มา พี่เชื่อคำพูดของเธอ วันนั้นหมอนั้นไปส่งที่คอนโด มันได้ทำอะไร... "   

" จะต้องทำอะไร แค่พี่ชายไปส่งน้องสาวที่ห้อง "     จู๋เสียงของหมอทีก็แทรกคำพูดของพี่เต้ขึ้นมาพร้อมกับใครไม่รู้สองคนที่เดินมาตามกัน มาหยุดที่ตรงหน้าฉัน 

" ทับทิม ทับทิมจริงๆด้วยค่ะคุณ โธ่....ลูกแม่ "    พรึ่ง!!   ผู้หญิงวัยกลางคนจู่ๆก็โอบกอดฉันน้ำตาไหลพรากออกมา ส่วนคนที่ยืนอยู่ข้างหมอทีเป็นผู้ชายอายุเยอะแล้ว มองฉันแล้วน้ำตาไหลอีกคน 

อย่าบอกนะว่านี้คือพ่อกับแม่ฉัน ทำไมจู่ๆฉันถึงรู้สึกเศร้าขึ้นมา น้ำตามันจะไหล แต่ฉันบังคับไว้ไม่ให้มันไหลออกมา พร้อมกับกวาดตามองรอบรอบ คนก็เริ่มมารุมมองกันเยอะแล้ว 

ฉันจึงถอยตัวออกห่างคนที่ร้องไห้ฟูมฟายทันทีก่อนจะพูดขึ้น  

" คุณเป็นแม่ของอาจารย์เหรอค่ะ? "   

" โธ่....ทับทิม ลูกจำแม่ไม่ได้เหรอ ตอนนั้นลูกก็ห้าขวบแล้วนี่... "  

" หรือว่าสมองจะ "   เป็นคุณลุงที่ยืนอยู่ข้างหมอทีพูดขึ้น แต่ต้องหยุดคำพูดเพราะโดนหมอทีพูดแทรกขึ้นมาสะก็

" ครับพ่อ ผมได้ไปสอบถามที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้ว ทราบว่า..ตอนที่รับตัวน้องมาเลี้ยงทางโรงบาลบอกว่าสมองถูกกระทบกระเทือน เนื่องจากชนเข้ากับโขดหินใต้น้ำเลยทำให้ความจำส่วนที่เคยผ่านมาหายไปหมด เท่ากับว่าเป็นเด็กเกิดใหม่ เลยไม่คิดที่จะรื้อฟื้นหาพ่อแม่ที่แท้จริง "   

" มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ไง แล้วนี่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้านั่นคือที่ๆไหน ลูกรู้มานานแล้วเหรอว่าน้องคือน้องสาวแท้ๆทำไมถึงพึ่งบอกพ่อกับแม่ "   คนเป็นพ่อว่าหมอทียกใหญ่  

" สักพักแล้วครับ "   

"เดี๋ยวเถอะลูกคนนี้ รู้ไหมว่าแม่ของลูกคิดถึงน้องแค่ไหน แทนที่จะรีบพูดบอกเร็วๆ แต่กลับรออะไรจนป่านนี้ "    คนเป็นพ่อก็ยังคงต่อว่าซ้ำไปซ้ำมา 

" ขอโทษครับพ่อ "    

" เอาเถอะคุณ ไหนๆเราก็เจอลูกสาวแล้ว ดีที่ตะทีตามหาน้องจนพบ ดีเท่าไรแล้ว โธ่....ลูกแม่ "   พอพูดจบคนเป็นแม่ก็จะเดินก้าวเข้ามากอดฉันแต่ฉันเดินถอยหลังแล้วพูดขึ้น 

" ขอโทษนะคะ แต่หนูไม่รู้จักพวกคุณ หนูขอโทษค่ะ ถึงแม้..หนูจะเป็นลูกสาวแท้ๆของคุณก็เถอะ แต่หนูก็ไม่ชินอยู่ดีค่ะ "   

" ที่แท้อาจารย์ก็เป็นพี่ชายแท้ๆของยันอ๋อม "     เป็นยัยโมพูดขึ้น 

" แต่งเรื่องงั้นหรอ? "   (คนในขณะ)

" ชิส์!!อิจฉาเขาล่ะสิ! " 

" โธ่เอ๊ย!เป็นถึงลูกของ พอ.เลยนะ " 

" ทำอะไรเนี่ย... " 

" น่าอายชมัด " 

" อืมใช่ๆๆ " 

" ไปกันเถอะพวกเรา "  

" ไปปะทุด่าที่ทวิตเตอร์กัน " 

" โอ้!! "  

ผู้คนมากมายพูดจบก็พากันทยอยเดินออกไปเหลือแต่พวกเราที่ยืนจ้องหน้ากันอยู่ 

" แล้วนี่ นายเป็นพี่ชายของอ๋อมจริงๆน่ะเหรอ "  

" ใช่... "   

" เดี๋ยวนะ นั่นเธอใช่เต้ลูกชายคุณณวัฒน์ กับคุณหญิงชลัยทองไหมจ๊ะ "   คนเป็นแม่พูดขึ้น ถามพี่เต้พลางจ้องมองพี่เขาอย่างคุ้นเคย 

" ครับ ผมเป็นแฟนของอ๋อมด้วย " 

" .......... "     โธ่....พี่เต้ มันใช่เวลามาบอกตอนนี้ไหม 

" ดีแล้วละ ยังไงก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกัน "   ส่วนนี่คนเป็นพ่อพูดขึ้น 

พี่เต้ยิ้มออกนอกหน้ามองฉัน 

" นี่มันเรื่องอะไรกันค่ะ!? "    จู่ๆคนที่ถูกลืมอย่างพี่มุกก็พูดขึ้นทำให้พวกเราหันไปมองหน้าเธอ 

" มุก มันจบแล้วเรื่องของเรา "  

" พี่เต้! พี่เต้จะพูดแบบนี้ไม่ได้นะค่ะ "  

" ยัยมุก!! "      

" พ่อ..... "    ทันใดนั้นผอ. ก็เดินตรงมาหาลูกสาวทันทีอย่างประจวบเหมาะ

" แกสร้างปัญหาอะไรไว้รู้ไหม ตามฉันมานี่! "   ผอ.ไม่รอช้าดึงลากแขนลูกสาวตัวเองเข้าห้องรับรองก่อนที่ทุกคนจะถอนหายใจโล่งอกออกมาพร้อมกัน 

" ทับทิม.... "    

" ค่ะ "    ถึงชื่อนี้จะไม่ใช่ชื่อฉันที่ชินก็เถอะ แต่ฉันก็ดันตอบรับไปแล้วนี่.หมอทีเรียกชื่อพลางจ้องมองหน้าสักพักก่อนจะพูดขึ้นต่อ 

" พี่ขอโทษนะ สำหรับทุกเรื่อง "   

" ค่ะ "    ฉันตอบรับถึงจะไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไรก็เถอะ 

" ฉันก็ต้องขอโทษนายด้วย ที่บอกว่าชอบน้องสาวตัวเอง คือว่าความจริง "

" ฉันรู้..นายไม่อยากแต่งงานกับน้องสาวฉัน ฉันเข้าใจ "  

" .....อืม "   

ทุกคนต่างส่งยิ้มให้กัน ฉันได้แต่มองพวกเขาไปมาไม่รู้ว่าในวันข้างหน้าจะทำตัวยังไงให้ถูกน่ะสิ   

................................................

จบแล้วคร่า ไรท์ไม่ติดเหรียญนะค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน มีตอนพิเศษอยู่นะค่ะ ( ฮันนีมูนที่แสนหวาน )🙏🙏🙏