บำเรอรักคุณอา
บำเรอรักคุณอา ตอนที่1 แขกที่ไม่ได้รับเชิญ NC 18+
ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

บำเรอรักคุณอา ตอนที่1 แขกที่ไม่ได้รับเชิญ NC 18+


“ลินินจะไปหาอาธาม คุณพ่อไปส่งลินินหน่อยนะคะ คุณพ่อขา”

สาวน้อยออดอ้อนบิดาลากเสียงยาวน่าสงสาร


             “ให้อาธามได้มีเวลาส่วนตัวบ้าง แล้วอีกอย่างพรุ่งนี้ลินินมีเรียนไม่ใช่หรือ จะหยุดได้ยังไง” 

ปราชญ์ยังมือขึ้นยีหัวลูกสาวตัวน้อยที่มักจะมีนิสัยเอาแต่ใจตัวเอง แถมยังติดภาคิไนยแจ อาจเป็นเพราะลินินขาดมารดาจึงทำให้สาวน้อยต้องคอยแต่โหยหาความรักความเอาใจใส่จากคนรอบข้าง           


  “อีกไม่ถึงเดือนลินินก็จะจบมอหกแล้ว คุณครูบอกว่าไม่ต้องเข้าเรียนก็ได้ค่ะ ให้อ่านหนังสืออยู่ที่บ้าน”

 ลินินยังคงหาข้ออ้างไม่หยุด             


“งั้นลินินก็อ่านหนังสืออยู่ที่บ้านตามที่คุณครูบอก”

 ผู้เป็นบิดาแอบรู้ทันจึงรีบพูดสวนขึ้น             


“ไม่เอา ลินินจะไปหาอาธาม นะคะ คุณพ่อขา ให้ลินินไปเถอะนะคะ สัญญาว่าจะไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่ทำให้อาธามต้องปวดหัว”

 เด็กเอาแต่ใจทำน้ำเสียงออดอ้อนอู้อี้ เอียงศีรษะพิงซบไหล่บิดาเพื่อขอความเห็นใจ             


“เรานี่จริงๆเลยนะ เอาไว้พ่อจะโทรถามอาธามดูก่อนก็แล้วกัน” 

ลินินติดภาคิไนยตั้งแต่ยังเด็กจนโตเป็นสาวถึงป่านนี้            


 “เย้! คุณพ่อใจดีที่สุดเลย” 

สาวน้อยรีบร้อนโผตัวเข้าสวมกอดด้วยความดีใจ พร้อมกับกดจมูกหอมแก้มบิดาเสียงดังเสียฟอดใหญ่            


 นี่ก็เกือบจะสามเดือนแล้วที่เธอไม่ได้เจอะเจอกับคุณอาหนุ่ม หลังจากที่ภาคิไนยกลับไปที่ฟาร์มแสนสุขพร้อมกับแฟนสาวสุดสวยของเขา            


 จากความใกล้ชิดสนิทสนมแปรเปลี่ยนเป็นความต้องการบางอย่าง ที่เธอเองก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ จนกระทั้งในวันที่คุณอาหนุ่มพาแฟนสาวของเขามาร่วมงานวันเกิดของเธอด้วยเมื่อต้นปีที่ผ่านมา ก็ทำให้เธอดันพาลโกรธเขาไปหลายวัน แต่ทว่าภาคิไนยก็ยังไม่รู้ตัว




            **“ช่วงนี้งานที่ไร่ยุ่งมากเลยครับ ผมเกรงว่าลินินมาแล้วจะเบื่อเปล่าๆ ผมเองก็มัวแต่ทำงาน คงไม่มีเวลาอยู่เล่นกับหลานด้วย”**

หลังจากที่ปฏิเสธปราชญ์กลับไป ใบหน้าคมคร้ามรกครึ้มเต็มไปด้วยหนวดเคราเรียบนิ่งแสดงถึงความลำบากใจ 


เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆในวัยเยาว์ ได้เติบโตขึ้นจนกลายเป็นสาวสะพรั่ง ส่วนที่ไร่ก็มีแต่คนงานชายวัยกลัดมัน อาจจะไม่เหมาะสำหรับสาวน้อยหน้าตาจิ้มสักเท่าไหร่ แต่ด้วยความเคารพที่มีต่อปราชญ์ ทำให้เขาจำเป็นต้องแอบอ้างเหตุผลที่ฟังขึ้นมากที่สุด                


 ภาคิไนย หนุ่มใหญ่วัย38ปี เจ้าของไร่ภูผาหมอก ที่มีทั้งฟาร์มหมู และผักออแกนิคทุกชนิด ส่วนทางฝั่งของเนินเขาที่มีอากาศถ่ายเททั้งปี ก็จะแยกส่วนออกเป็นต้นกุหลาบหลากสี และไร่ชาอู่หลงตามลำดับ             


การทำงานที่ต้องตากแดดตากลมในไร่อาจจะทำให้ผิวกายออกสีแทนไปบ้าง แต่ทว่าภาคิไนยก็ยังคงความหล่อเหลาและมีเสน่ห์             

ซึ่งในแต่ละวันอาจจะต้องมีการดื่มเหล้าคลายเครียด และเพื่อกระชับความสัมพันธ์กันบ้างตามประสาลูกน้องกับเจ้านาย เหมือนเช่นวันนี้             


“จะกลับแล้วเหรอคับนาย” 

เมื่อเห็นผู้เป็นนายทำท่าจะขยับตัวลุกออกจากวงเหล้าจึงรีบถามขึ้น             


“ก็เออสิวะ พวกมึงก็อย่าดึกกันให้มากล่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นมาตัดกุหลาบแต่เช้า”

 พูดจบร่างใหญ่ก็รีบเดินกลับไปที่รถจิ๊บที่จอดอยู่ เขารู้ดีว่าถึงแม้ยามค่ำคืนจะดื่มหนักแค่ไหน ลูกน้องของเขาทุกคนก็ยังคงปฏิบัติหน้าที่ได้ดีในวันถัดมา แต่ภาคิไนยก็ยังอดตักเตือนเหมือนเช่นทุกครั้งไม่ได้            


 ในยามที่มีแอลกอฮอล์ไหลเวียนอยู่ในร่างกายมันทำให้เขารู้สึกรุ่มร้อนพิกล จนต้องรีบต่อสายตาหาคู่ขาประจำให้หล่อนเข้ามาทอดกายปรนเปรอรองรับความดิบเถื่อนจากตัวเขา            


 ใช้เวลาเพียงไม่นานสาวสวยจากไร่ตรงข้ามก็เดินทางมาถึงเรือนไม้สักทองหลังงาม และตรงดิ่งขึ้นไปยังห้องประจำที่หล่อนเองก็รู้ดีว่าภาคิไนยคงนอนรออยู่ในนั้น เพียงแค่นึกถึงเรือนกายชายที่ทรงพลังกับท่อนเอ็นขนาดใหญ่เกินกว่ามาตรฐานชายไทยทั่วไปก็ทำให้น้ำลายสอ             


ประตูห้องถูกดึงเปิดออกจากคนที่มาเยือน ทำให้คนที่นอนเปลือยกายรออยู่ใต้ผ้าห่มใช้สายตาคมดุจเหยี่ยวมองไปยังหญิงสาวเมื่อเธอเปลื้องผ้าคลุมผืนหนาออกจากกาย รูปร่างอวบอัดในชุดนอนผ้าลูกไม้บางเบาแสนเซ็กซี่ ค่อยๆย่างกรายเข้ามาหาเขา หล่อนมองมาสายตาที่ช่างยั่วเย้าทำเอาหนุ่มเลือดร้อนถึงกับครางฮือด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะรีบใช้มือตลบผ้าห่มที่คลุมกายอยู่ให้พ้นออกไป           


  “โอ้วววว คุณธามขา ใหญ่จังเลยค่ะ”

 ดวงตาหวานฉ่ำเยิ้มในยามที่เห็นอาวุธลับของเขาที่ตั้งตระตระหง่านอยู่กลางระหว่างสองขาแกร่ง ส่วนหัวของมันบวมเป่งเป็นสีแดงอมม่วงมีน้ำแห่งความปรารถนาเยิ้มออกมาบ่งบอกถึงความต้องการปลดปล่อยอย่างมากล้น            


 “เข้ามาสิ ผมรอให้คุณ...”

 สายตาที่เจ้าเล่ห์ กับมือใหญ่ที่จับสาวรูดลำกายของตัวเองทำให้หญิงสาวต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอ แล้งพูดต่อ “กินมันสักที”     

          “นิตก็อยากกิน...ของคุณจะแย่แล้วค่ะ” 

พูดจบหล่อนก็พุ่งตัวเข้าหา ไม่รอช้าอ้าปากลงครอบส่วนหัวที่เบ่งบานแล้วดูดอมตวัดลิ้นเลียอย่างตะกละตะกลาม


             “ซี๊ดดดดส์...โอ้วววว...สุดยอด”

 ใบหน้าคมคร้ามเงยแหงนสูดปากครางเสียงกระเส่า ส่วนมือจับศีรษะของนิตยาออกแรงกดลงให้เธอได้ใช้อุ้งปากครอบกลืนความเป็นชายเข้าไปจนสุดลำคอ             


“อึก...อั่ก...อ๊อก!”

 หล่อนเกือบจะสำลักออกมาด้วยความใหญ่และยาวที่พองคับจนเต็มปาก           


  “อื้ม...อย่างนั้น...ดีมาก” 

นิตยารู้วานเป็นอย่างดี ใช้มือจับสาวท่อนลำผสมผสานกับจังหวะของปากเล็กที่ขยับขึ้นลง             สะโพกสอบกระเด้งเอวสวนขึ้นในยามที่เขาใกล้จะถึงฝั่งฝันรอบแรก แต่แล้วก็ต้องค้างเติ่งเมื่อประตูห้องถูกกระชากเปิดออกจากแขกผู้ที่ไม่ได้รับเชิญ       


“นี่หรือคะ ที่อาธามบอกว่างานยุ่ง”

ภาพที่เห็นตรงหน้าทำเอาสาวน้อยถึงกับน้ำตาไหลพราก เธอเดินตามเสียงโอดครวญที่ได้ยินมาจนถึงห้องนี้ ไม่คิดว่าคุณอาหนุ่มจะกำลังมั่วอยู่กับผู้หญิงคนอื่นอยู่ และที่สำคัญผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ใช่คนรักของเขา คนที่เธอเจอเมื่อตอนต้นปี             


“ลินิน” 

ภาคิไนยเปล่งเสียงเบาหวิว ก่อนจะรีบผลักร่างของหญิงสาวตรงหน้าออกไป แล้วดึงผ้าห่มผืนเดิมเข้ามาพันร่างเอาไว้             


“เอ่อ คืออา...”             


“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วค่ะ ลินินเข้าใจ ถ้าไม่อยากให้ลินินมาก็บอกกันตรงๆสิคะ ไม่เห็นต้องอ้างเรื่องงานเลย” 

พูดจบก็หันหลังกลับ ยกมือขึ้นปาดน้ำตา แล้วรีบเดินออกมาจากที่ตรงนั้นด้วยความเสียใจ ทั้งที่รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์แต่มันก็อดไม่ได้ที่ไม่จะรู้สึก             


“โธ่เว้ย!!!”

 ร่างใหญ่รีบลุกออกจากเตียงอย่างหัวเสีย เขาไม่รู้ว่าลินินมาที่นี่ได้อย่างไรทั้งที่เขาเองก็บอกปัดไปแล้ว             


“เดี๋ยวค่ะ เด็กนั่นเป็นใครคะ” 

นิตยารั้งแขนใหญ่เอาไว้ ก่อนจะเผลอถามด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดและไม่พอใจอยู่ที่ภาคิไนยดูเหมือนจะสนใจเด็กนั่นมากกว่า             


“ไม่ใช่เรื่องของเธอ เงินอยู่ในลิ้นชัก อยากได้กี่บาทก็หยิบเอาไปได้เลย” 

เขาปรายสายตามองไปที่โต๊ะด้านข้างหัวเตียง ก่อนจะสะบัดแขนออกจากมือเล็ก แล้วเดินออกไปจากห้อง โดยที่ไม่ลืมคว้าผ้าขนหนูเอามาพันรอบกายท่อนล่างเอาไว้แบบลวกๆ             


“ไม่ใช่เงินหรอกที่ฉันอยากได้ แต่เป็นคุณต่างหากล่ะภาคิไนย” 

เธอได้แต่ยืนมองจนร่างใหญ่เดินลับหายไป ด้วยสายตาที่มุ่งมั่น การได้คุณนายของไร่คือสิ่งที่เธอต้องการ ไม่ใช่ยางบำเรอแก้ขัดไปวันๆแบบนี้           


  ลินินเดินออกมาตามทางอย่างไร่จุดหมาย ทั้งโกรธทั้งน้อยใจเขา ทั้งที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์แม้กระทั้งจะคิดเกินเลยกับเขาไปมากกว่าอากับหลาน แสงไฟจาดรถยนต์สาดส่องเข้ามา พร้อมกับเสียงแตรที่ดังขึ้น เธอจึงหันกลับไปมองด้านหลังก่อนจะเป็นว่าเป็นคุณอาหนุ่มที่ขับรถตามมาก็รีบก้าวขาออกตัววิ่งจนสะดุดกับก้อนหินล้มตัวลงบนพื้นถนนลูกรังที่มีหญ้าคลุมอยู่ประปราย             


“โอ้ย!!!”

 สาวน้อยร้องเสียงหลง ได้แผลถลอกเจ็บแสบไปทั้งมือและเข่าที่ไถลลงไปกับก้อนกรวดเม็ดเล็กๆ            


 “ไหนมาให้อาดูหน่อย”

 มือใหญ่แตะลงบนขาเรียวที่โผล่พ้นชายกระโปรงออกมา แต่ทว่าก็กลับโดนสาวน้อยใช้มืออีกข้างปัดออก


             “ไม่ต้อง” 

ใบหน้าหวานเปื้อนน้ำตาเชิดขึ้นอย่างถือดี ยิ่งเห็นร่างใหญ่ที่มีเพียงผ้าขนหนูพันกายเอาไว้ก็ทำให้เธอนึกถึงภาพที่เขากับผู้หญิงคนนั้นกำลังระเริงกันอยู่ เธอเองก็ไม่ใช่เด็กๆแล้วที่จะไม่รู้ว่าทั้งสองคนกำลังทำอะไร            


 “ทำตัวแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ”

 คุณอาหนุ่มทำเสียงดุ             


“ก็ใช่สิคะ ลินินไม่ใช้ผู้หญิงคนนั้นนี่” 

ส่วนสาวน้อยเองก็ยิ่งอยากประชดประชัน            


 “อาไม่อยากคุยกับคนไม่มีเหตุผล”

 และแล้วก็เป็นเขาเองที่ตัดบท ก่อนจะช้อนอุ้มร่างบางขึ้นมาแล้วเดินกลับไปนั่งรถยนต์ที่จอดรออยู่    


         “ปล่อยนะ! ปล่อยลินิน! อาธาม! ปล่อย!”

 ต่อให้ลินินดีดดิ้นมากแค่ไหนเขาก็ยังทนกัดฟัน ไม่ใช้ถ้อยคำด่าทอที่รุ่นแรงกับเธอ ทั้งที่เขาเองก็แทบจะเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่เหมือนกัน


สวัสดีค่า หญิงแพรวมาแว้ววว จัดอาธามกับหนูลินิน ให้รีดได้เสพกัน แบบจัดหนัก จัดเต็ม เลยจ้า

อย่าลืมกดไลค์และคอมเม้นให้หญิงแพรวด้วยนะค๊า         

​ติดตามการอัพเดท และเข้ามาพูดคุยกับหญิงแพรวได้ที่แฟนเพจเลยค่ะ

พิมพ์ตรงช่องค้นหา >> อรภาวาสิริ หญิงแพรว

เข้ามาพูดคุยกับหญิงแพรวได้ที่แฟนเพจเลยค่ะ

 http://cdn-th.tunwalai.net/files/emotions/Kikucow00005.gif

 

แสดงเพิ่มเติม
แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น