[.]

[.]
#M
มหาลัย...สถานที่ศึกษาและเป็นแหล่งเรียนรู้ของใครหลายๆคน ชีวิตวัยรุ่นของคนส่วนใหญ่มักอยู่ที่นี้ ผู้คนมากหน้าหลายตา ท่าทางทั้งผู้ดีและดูก้าวร้าวผ่านเข้ามามนสายตาของผมที่เดินมาตามทางเพื่อรายงานตัวที่คณะที่ได้สมัคร ในที่สุดผมก็ได้ออกมาใช้ชีวิตคนเดียวซักที กว่าคุณแม่จะปล่อยผมออกมาได้ก็ต้องหว่านล้อมจนเหงือแทบตก ไหนจะคุณพ่อสุดหล่ออีกที่แทบจะล่ามโซ่ผมไว้เมื่อรู้ว่าผมจะออกมาอยู่คนเดียว แต่สุดท้ายก็ออกมาจนได้ถึงแม้จะออกมาตัวเปล่าๆ มีแค่บัตรเครดิตติดตัวก็เถอะ แต่..มันก็เป็นสิ่งที่ผมรอคอยมานาน ผม ไม้เรียว อายุ 18 กำลังจะได้เป็นเฟรชชี่คณะนิเทศศาสตร์
‘ไอ้เรียว ไอ้เชี่ยเรียว!’
ผมหันไปหาคนเรียกก็เจอไอ้ ‘โซดา’ คนที่กล้ามาขัดจังหวะการเพ้อเจ่อของผม มันยืนทำหน้าเป็นปลาหมอโดนรถทับอยู่ และที่เรียกมันว่าปลาหมอก็เพราะมันเรียนคณะแพทย์ศาสตร์ที่นี้เหมือนกัน เออ ลืมบอกไปมันเป็นเพื่อนสนิทผมเองและผมก็มีมันเป็นเพื่อนคนเดียวมาตลอด มันเป็นเพื่อนที่ดีมากไม่เคยทิ้งผมแม้จะลำบากแค่ไหน
‘มึงจะยืนตาลอยขวางหน้าประตูอีกนานไหม เดี๋ยวกูกลับแม่ง’
เจอคำขู่เข้าไปแบบนี้ผมกลัวเลยครับ และนี่ผมมายืนขวางทางเค้าทำไม ประตูใหญ่ด้วย รถชนตายโลกจะร้องไห้เพราะสูญเสียคนหล่อแบบผมไป ว่าแต่ทำไมผมไม่รู้ตัวเลย ผมรีบเดินมาหาไอ้โซก่อนที่มันจะหนีผมกลับไปจริงๆ
‘แน่ใจนะมึงว่ารายงานตัวที่นี้?’
ไอ้โซถามขึ้น ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใช่หรือเปล่าแต่ในใบนั้นก็เขียนว่าที่นี่และตึกหน้าตาแบบนี้นะ ผมเริ่มมองดูทางข้างหน้าที่เงียบผิดปกติด้วยใจที่หวาดหวั่น หวังว่าผมจะไม่ได้มาผิดที่
‘อะ...เออที่นี่ล่ะ ไป’
ผมลุ่นหลังให้โซดาเดินนำไป ถึงความหวั่นใจจะมีเยอะจนอยากจะถามใครซักคนแต่แถวนี้ก็ดันไม่มีใครให้ผมถามเลย
ปริ้นน!
ผมกับโซดาสะดุ้งเพราะเสียงแตรที่ดังอยู่ใกล้ตัว Audi สีดำคันหนึ่งก็เทียบเข้ามาจอดข้างๆ คิดว่ารถคันนี้เนี้ยแหละคือคนบีบแตรเมื่อครู่ พวกผมมองด้วยตวามแปลกใจ ก่อนที่กระจกที่ติดฟิลม์สีดำสนิทจะค่อยๆเลื่อนลง ใบหน้าหล่อคมแต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ จมูกโด่งรับกับปากสีพีชที่ติดคลำนิดๆ ทำให้องค์หน้าของคนในรถดูน่ามองจนละสายตาไม่ได้
‘เชี่ยเรียวน้ำลายยืดแล้วมึง พี่มีอะไรเหรอครับ’
โซดาหันมาบอกผมก่อนจะหันไปถามผู้ชายในรถ ผมรีบยกมือขึ้นแตะมุมปากก็พบว่ามันไม่ได้มีน้ำลายอะไร...มันหลอกผมนี่หว่า
‘ไม่ใช่น้อง...น้องคนข้างหลังน่ะถ้าห้านาทีมาไม่ถึงโต๊ะรายงานตัวโดนดีแน่’
พูดจบกระจกก็ถูกเลื่อนปิดรถคันหรูถูกขับออกห่างไปจนลับสายตาผมยืนนิ่งมองตามด้วยความมึนงง คือยังไงไม่เข้าใจ?
‘ไอ้เรียว! เวรละมึง คนนั้นน่ะพี่เซ็กส์! ประธานรุ่นของคณะมึงนี่’
ผมขมวดคิ้วมองหน้าไอ้โซดา คำพูดของมันไม่ได้ช่วยให้ผมเข้าใจอะไรมากขึ้นเลยสักนิด
‘หมายความว่าไง?’
‘นี่แกล้งโง่หรือโง่จริง?
น้ำเสียงที่ถามบ่งบอกถึงความเหนื่อยใจของคนพูดผมได้แต่ทำหน้างงผมทำอะไรผิดเหรอ?
‘แล้วยังไง?’
‘เอ้า! ควายอีก ก็ถ้ามึงไปรายงานตัวไม่ทันพี่เค้าอาจจะแกล้งเด้งมึงออกจากคณะไง’
‘แกล้งเด้งออก...’
ผมกระพริบตาถี่ๆก่อนที่สมองจะประมวลผลถึงคำพูดทั้งหมดของไอ้โซดา งานเข้าแล้วไหมล่ะ?!
‘มึงค่อยตามกูไปนะ’
ผมบอกก่อนจะก้าวออกวิ่งไปตามทาง เหลืออีกกี่นาทีนั้นคือสิ่งที่ต้องกังวลที่สุด จะทันไหมๆ นั้นไงรถออดี้คันนั้นและเจ้าของของมัน... ยอมรับว่าพี่หล่อมากแต่พี่มึงทำแบบนี้ผมอยากจะซัดหมัดใส่หน้าหล่อๆนั้นซักทีสองที
‘อีก 20 วิ’
หล่อนรกชัดๆ ผมสถบในใจก่อนจะรีบวิ่งไปยังโต๊ะที่ตั้งเรียงรายรอรับนักศึกษาลงทะเบียน แน่นอนว่าผมหาไม่เจอ อยู่คลาสไหม ห้องไหน และสาขาไหน การตามหาหนังสือตัวเล็กมันชั่งยากเย็น และเหมือนทุกๆคนจะร่วมมือกับพี่ประธานรุ่นนั้นถึงนั่งเฉยมองผมวิ่งวุ่นไปตามโต๊ะ
‘อีก 10วิ’
เสียงทุ้มประกาศลั่นผมเม้มปากและไล่ปลายนิ้วไปตามชื่อที่เรียงกัน
‘อ๊ะ...นี่ไง’
ชื่อของผมเด่นหราอยู่คนแรกในคลาส A นายเทมส์นที อนิรุธติวัฒน์ ช่วงเวลากดันแบบนี้มันเป็นอะไรที่ชวนให้รนรานจนทำอะไรไม่ถูกจริงๆ
‘อีก 5วิ’
มือก็เซ็นหยิกๆ ท้ายกระดาษสามแผ่นที่ถูกพลิกเปิดไปตามการเรียงหน้า ก่อนที่ผมจะหันไปปล่อยแสงทางสายตาใส่เมื่อเซ็นเสร็จ
‘หมดเวลา’
ผมเกือบจะทรุดลงไปกองกับพื้น แต่ก็ต้องเท้ามือลงกับเข่าเพื่อพยุงตัว มันไม่ได้เหนื่อยอะไรมากเพียงแค่มันต้องแข่งกับเวลาแข่งกับตัวเองทำให้ผมรู้สึกเพลียจริงๆ โชคดีที่เซ็นเสร็จก่อนหมดเวลา เพราะพอสิ้นเสียงประกาศกร้าวเจ้าหน้าที่ที่นั่งอยู่ก็รวบเอกสารลุกหายกันไปหมดเหมือนนัดกันไว้
‘รอดตัวไปนะ’
ผมเงยหน้าขึ้นมาหาต้นเสียงริมฝีปากของผมก็ปะทะเข้ากับปลายจมูกโด่งทำให้ผมชะงักและรีบยืดตัวขึ้นพลางถอยหลังกรูด มันอันตรายเกินไป...
‘หึ...ถ้าไม่อยากโดนแกล้ง...ก็มาเป็นเมียกูสิ’
.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,..,.,.,,,.,,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,
#S
ใบหน้าหวานเหวอไปเมื่อได้ยินประโยคเชิญชวนจากผม หึ..มันน่าแกล้งซะจริงๆ สายตาคมไล่มองร่างบางในชุดนักเรียนตั้งแต่เท้าจรดหัวมันกูไม่ควรแต่ทำไงได้น้องน่ารักผมเลยอยากจะเก็บรายละเอียดทุกอย่างเอาไว้
‘พี่เมาอะไรป่ะ ผมผู้ชายนะ’
คนตัวเล็กเถียงริมฝีปากสีเชอร์รี่เม้มจนเกือบเป็นเส้นตรง ผมยิ้มก่อนยื้นมือเข้าไปลูบแก้มเนียนเบาๆแน่นอนว่าน้องปัดมันออกทันที
‘ผู้ชายแล้วไงวะ? ผู้ชายก็เสียวได้’
สีหน้าบ่งบอกว่าอึ้งในคำพูดถูกส่งมาพร้อมใบหน้าหวานที่แดงระเรื่อน่ามอง น่ารักจนอยากจับฟัดตรงนี้เลยให้ตายสิ
‘พะ...พี่อย่ามาทะลึ้งนะ!’
โวยวายทั้งที่หน้าแดงก้ำ ช่วยเมตตาใจพี่หน่อยทำไมชอบทำตัวยั่วยวน
‘ก็แค่กับคนที่ชอบ ไม่ได้หรือไง?’
ร่างเล็กไม่ตอบ เอาแน่ก้มหน้าเพื่อปกปิดความความแดงของพวงแก้ม คงแกล้งแค่นี้ไม่ได้แล้วล่ะ
‘ทำตัวเองนะ’
ผมก้าวเพียงก้าวเดียวก็ประชิดร่างที่เล็กกว่าผมหัวกลมๆอยู่ในระดับอกช้อนปลายคางได้รูปขึ้น ผมโน้มหน้าลงใกล้จนปลายจมูกเราคลอเคลีย คนตัวเล็กพยายามหนีแต่ก็ติดที่มือของผมจับเอวอยู่ ตอนแรกว่าจะแกล้งมันเล่นเฉยๆแต่กลิ่นหวานๆเหมือนสตอเบอร์รี่มันยั่วยวนให้ผมกดจูบปากอิ่มลงไปเบาๆเพื่อครู่เดียวจึงผละออก โชคดีที่แถวนี้ไม่มีใครแล้วนอกจากผมทั้งคู่
‘หึหึ...ลืมตาได้แล้ว’
ผมว่าขำๆกับท่าทางตัวหลีบหัวหดของคนตรงหน้า แพขนตาหนาค่อยๆขยับและปรือขึ้น มือเรียวยกขึ้นลุบปากตัวเอง
ผัวะ
หมัดลุ้นๆจากกำปั่นเล็กตรงเข้าประทะข้างมุมปากร่างสูงเซเล็กน้อยรับรู้ได้ถึงรสฝาดภายในปาก หมัดหนักใช่ย่อย
‘ฉวยโอกาส!’
มือเรียวกำอยู่ข้างตัวใบหน้าขึงขังปากอิ่มเม้มแน่น ชอบ...ชอบสีหน้าแบบนี้มันน่าเอาชนะ แต่ไม่ทันให้ได้เข้าไปจัดการคนที่ทำผมปากแตกเพื่อนของคนตัวเล็กเดินเข้ามาพอดี ทำให้น้องได้ทีวิ่งเข้าไปเกาะหลังเพื่อนเหมือนขอความช่วยเหลือ ตัวเล็กทั้งคู่จะทำไรได้?
‘เป็นอะไรเนี้ยไอ้ไม้เรียว?’
สีหน้าแสดงความสงสัยโผล่ขึ้นบนใบหน้าใสของคนเป็นเพื่อน ผมยืนกอดอกมองอยู่บนขั้นบันไดที่ห่างจากพื้นประมาน 4 ขั้น ‘ไม้เรียว’ ชื่อที่ผมจำได้ดี เพียงแค่เจ้าของชื่อคงจำผมไม่ได้
‘เซ็กส์... จำชื่อพี่เอาไว้นะครับ’
ผมจะโกนไม่ดังมากพอให้ได้ยินถึงกัน ไม้เรียวกัดปากก่อนจะจับแขนของเพื่อนตัวเองและลากออกไปไกลผมยืนมองตามไป รอยยิ้มผุดขึ้นบนมุมปาก
‘น่ารัก’
เสียงของบุคคลที่สามดังขึ้น ผมเพียงแค่เหลือบหางตาไปมองคนมาใหม่ที่เดินเข้ามากอดคอ เฮียเอ็กซ์ที่เอาแต่แอบยืนมองอยู่ด้านหลัง ปล่อยให้ผมได้กลั่นแกล้งน้องเพียงคนเดียวเอาแต่อมยิ้มราวกับถูกใจของเล่น
@ย้อนกลับไปตอนเช้า
‘นึกยังไงจะไปมหาลัย?’
ผมเงยหน้าขึ้นจากการผูกเนคไทค์มองผ่านกระจกไปยัง ‘เฮียเอ็กซ์’ พี่ชายเพียงคนเดียวที่คงเดินเข้ามาเห็นผมในชุดนักศึกษา นานๆทีจะลุกขึ้นมาแต่งชุดและไปมหาลัย ปี 4 แล้ว ที่มหาลัยไม่มีอะไรให้ผมทำนักนอกจากทำโปรเจค
‘มีอะไรน่าสนใจนิดหน่อย’
คำตอบทำให้คิ้วของเฮียเอ็กซ์ขมวดและเดินเข้ามายืนกอดอกพิงกระจกมองหน้าผมแทน
‘เดี๋ยวนี้มีความลับ?’
ผมหัวเราะก่อนหันกลับมาวางมือแตะบนไหล่กว้างของเฮียพลางบีบเบาๆ
‘ฝากฝังมา...จะไม่ให้ทำอะไรเลยได้ยังไง?’
‘อย่าบอกนะว่า?’
ผมยักคิ้วแทนทำตอบ และหันไปแต่งตัวให้เสร็จ คนที่เพิ่งอาบน้ำก็เหมือนจะมีอะไรมาจุดฉนวนให้รีบแต่งตัวทั้งๆที่มีสอนบ่าย
‘อย่าหักโหมมึงน่ะ’
เสียงเตีอนทำให้ผมรู้สึกรำคาญใจแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร เราทั้งคู่แยกกันหน้าประตูมหาลัยตาผมก็ทันเห็นคนที่ตามหา จนทำให้เกิดเหตุการ์ณก่อนหน้านี้ขึ้น
@กลับมาปัจจุบัน
‘ได้กำไรเลยนะ’
เฮียเซ็กส์กระแทกไหล่ผมเบาๆ ทำให้รอยยิ้มผุดขึ้นจากมุมปากเมื่อนึกถึงความอ่อนนุ่มจากปากอวบอิ่ม หวานจนเกือบห้ามใจไม่อยู่
‘น้องนุ่งก็อย่าอิจฉานักเลย’
ผมว่าพลางหันไปยักคิ้วอย่างคนเหนือกว่าให้พี่ชาย ผมควงกุญแจรถในมือพลางก้าวเท้าลงจากบันได
‘เตรียมการเสร็จเมื่อไหร่...ก็จัดการได้เลยนะเฮีย’
.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,.,
#M = ไม้เรียว
#S = เซ็กส์
#X = เอ็กซ์
สวัสดีครับ! (เดินขึ้นเวทีและโค้งงามๆ)
กระผม ซาตานหื่น เรียกสั้นๆว่า หื่น ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้พบทุกท่าน (ร้องไห้)
กระผมเป็นนักเขียนฝึกหัดที่ไม่เก่งอะไร ออกจะกากด้วยซ้ำ ยังอ่อนประสบการณ์
แต่พยายามจะแต่งให้ดีที่สุดให้รีดเดอร์ที่ได้อ่าน อ่านอย่างมีความสุข
ทุกเรื่องจะไม่เน้นดราม่าจะเน้นฮาและบ้าบอ มาม่าอาจมีปะปลาย..
ไงก็ขอฝากซาตานหื่นคนนี้ไว้ในหัวใจด้วยนะครับ
ขอบคุณมากคร้าบบ (ไหว้และเดินเข้าหลังฉาก)
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น