เวลา 12.23 น.
" ว่าไงนะ!! "
" เบาเสียงหน่อยยัยน้ำ ที่นี่มันโรงอาหารนะ " ฉันพูดเตือนยัยคนที่ลุกขึ้นยืนแหกปากร้องอยู่ณตอนนี้ ก่อนที่คนตรงหน้าฉันจะนั่งลงที่เดิมแล้วพูดถามขึ้นอีก
" เธอบอกว่าพี่ทีมเนี่ยนะ ชวนเธอไปกินข้าวเย็นนี้ "
" อืม... " ขนาดน้ำนั่งลงแล้วแต่ก็ยังไม่คิดที่จะเบาเสียงเลย ลดลงแค่นิดเดียวเอง
" โห๊ย สุดยอด พี่เขาทั้งหล่อทั้งรวยนะไข่หวาน "
" ใครสนละ ที่แน่ๆฉันว่าเขาต้องรู้จักฉันแน่ " มันก็น่าสงสัยนะ ขนาดเรื่องพี่ไข่ข้าวกับพี่ชินยังเป็นไปได้เลยนิ
" แล้วทำไมเธอคิดงั้นละ? "
" ไม่รู้สิ คงแค่ความรู้สึกอ่ะ "
" เฮ้ยยยย.... เห็นไหมละ พี่เขาไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดหรอกนะไข่หวาน "
" อืม...คงงั้น " หรือฉันคงจะคิดไปเอง
โอ๊ย! เพราะคำพูดพี่ชินเมื่อวานนี้แหละ เพราะเขา
" อีกอย่างนะ ฉันว่าพี่ทีมเขาอาจจะหลงรักเธออยู่ก็ได้นิ นี้ไงแบบในระครเจอหน้าแค่ครั้งเดียวก็เป็นปลื้ม...อะไรทำนองนั้น "
=_= " ยัยน้ำ! พูดบ้าอะไรเนี่ย... " ฉันพูดอย่างคนเขินอาย
" โอ๋! นี่ไข่หวาน นิเธอเขินอยู่เหรอ.... "
" ปะป่าว... "
" ว้าว! เพื่อนฉันขายออกแล้ว "
" นิ หยุดพูดเลยนะน้ำ "
" มีผู้ชายนัดไปกินข้าวด้วยละ โอ๊ย...อิจฉา "
" หยุดพูดทีเถอะน้ำ... " ฉันพยายามดึงยัยน้ำให้หันกลับมาตรงหน้าแต่เธอสะบัดมือฉันออกแล้วออกอีก หันไปตะโกนเรื่องของฉันไม่หยุดหย่อน กระทังเสียงฝีเท้าสองข้างของใครคนหนึ่งมาหยุดอยู่ด้านข้าง ฉันจึงหันมอง
" ....... " คนตรงหน้าไม่พูดอะไรได้แต่มองหน้าฉัน สายตานิ่ง
" พี่ชิน... " คำแรกที่ออกมาจากปากฉันเมื่อสบตาเข้ากับเขา ยังคงนิ่ง และเสียงของน้ำก็ดับลงเมื่อเธอหันมามองพี่ชิน
" พะพะพะพี่ชินตัวเป็นๆ " น้ำพูดติดๆขัดๆพลางชี้หน้าพี่ชิน ฉันได้แต่หันหน้าหลบมาทางอื่นเหมือนรู้ตัวเองว่าผิดอะไรสักอย่าง
แต่ไม่เลย....นี่ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรผิด แล้วฉันจะหลบหน้าเขาทำไมกันละ เพราะสายตาคู่นันน่ะหรอ
" มานี่ " พี่ชินพูดแค่นั้นก็จับข้อมือฉันดึงให้ลุกจากโต๊ะแล้วเดินตามเขาออกมาโดยไม่ได้บอกลาเพื่อนของฉันเลยแม้แต่นิด
" พี่ชิน... ปล่อยหนูก่อน...มันเจ็บนะ " ฉันพูดพลางแกะมือออกระหว่างทางที่เดินตามแรงดึงรากออกมาจากตึก
คนตรงหน้าไม่ยอมพูดอะไรมุ่งหน้าเดินอย่างเดียว กระทั่งมาหยุดอยู่ที่สวนหย่อมข้างตึกเรียน ที่มีม้านั่งอยู่สามตัว แถมคนแถวนี้ก็ไม่มีสะด้วย
" ที่บอกนี่ไม่เข้าหูรึไงวะ!! "
" ..... !? " ฉันอึง... ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ชินจะต้องตะคอกใส่ฉันด้วย ก็แค่เรื่องที่ฉันไม่ยอมฟังเขาเมื่อวานนี้ว่าให้อยู่ห่างจากพี่ทีมนิ
อีกอย่างเขาก็พูดเองว่าแค่เตือน จะจริงจังอะไรขนาดนี้ละ...
" เวลาฉันพูดด้วยอย่ามาเงียบ ไม่ชอบเว้ย " เขาลดระดับเสียงลงแต่คำพูดก็ยังคงหงุดหงิดไม่แพ้จากเดิม
" ฉัน... ก็ " เอาไงดีล่ะฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไรซะด้วย
" เธอนี่ไม่เห็นจะเหมือนพี่สาวเธอเลยสักนิด "
" มันก็ใช่นิ ถ้าหนูนิสัยเหมือนพี่ไข่ข้าว พี่คงมีแฟนพร้อมกันถึงสองคนแล้วล่ะ " จู่ๆ ความรู้สึกของฉันก็ถูกพูดออกมาโดยไม่ทันรู้ตัว
ทำไมฉันถึงพูดแบบนั้นนะ แต่เขาก็พูดเกินไปนิ คนละคนจะให้มาเหมือนกันมันได้ที่ไหนละ
" ก็เพราะเธอนิสัยไม่เหมือนไงละ ฉันถึงได้แฟนแค่คนเดียว "
" แล้วพี่ชินต้องการอะไรจากหนู หนูไม่เข้าใจ จู่ๆก็ลากออกมาข้างนอก " ฉันพูดถามเข้าประเด็นเพราะดูเหมือนว่าเราจะออกนอกเรื่องเกินไป
" ช่างเถอะ.. แล้วแต่เธอก็แล้วกัน "
" ........? " อะไรของเขาฉันสับสนกับผู้ชายคนนี้จริงๆ พูดจบก็เดินหนีไป สรุปคือลากฉันออกมาเพื่ออะไรเนี่ย...
ยังไงซะ ฉันก็ไม่เข้าใจหรอกนะ!
×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
คำพูดของตอนต่อไป
" ไอ้ทีม! มึงให้เธอกินยาปลุกเซ็กส์หรอวะ ไอ้สัส!!! " ผลัวะ!!!ตุบ!
...................
" กรี๊ดดดด!!!!! ร้อนๆๆ... หนูร้อน... ช่วยหนูที... หือ.... หนาว..กอดหนูที...พี่ค่ะ หนูไม่ไหวแล้ว นี่ไข่หวานเป็นอะไร!? หือ....พี่ชิน...พี่ไข่ข้าวละค่ะ พี่ชินไข่หวานหนาว....ร้อน.... "
...................
" มันก็แค่เอายัดเข้าไป เดี๋ยวก็หาย! จะแหกปากร้องทำไมวะ! "
" อ๊ากกกก!!!! ไข่หวานเจ็บ!!...หือ....เอาออกค่ะ มันเอาเข้าไม่ได้หรอก "