​เวลา 12.23 น. 

" ว่าไงนะ!! "   

" เบาเสียงหน่อยยัยน้ำ ที่นี่มันโรงอาหารนะ "    ฉันพูดเตือนยัยคนที่ลุกขึ้นยืนแหกปากร้องอยู่ณตอนนี้ ก่อนที่คนตรงหน้าฉันจะนั่งลงที่เดิมแล้วพูดถามขึ้นอีก

" เธอบอกว่าพี่ทีมเนี่ยนะ ชวนเธอไปกินข้าวเย็นนี้ " 

" อืม... "   ขนาดน้ำนั่งลงแล้วแต่ก็ยังไม่คิดที่จะเบาเสียงเลย ลดลงแค่นิดเดียวเอง 

" โห๊ย สุดยอด พี่เขาทั้งหล่อทั้งรวยนะไข่หวาน " 

" ใครสนละ ที่แน่ๆฉันว่าเขาต้องรู้จักฉันแน่ "    มันก็น่าสงสัยนะ ขนาดเรื่องพี่ไข่ข้าวกับพี่ชินยังเป็นไปได้เลยนิ 

" แล้วทำไมเธอคิดงั้นละ? " 

" ไม่รู้สิ คงแค่ความรู้สึกอ่ะ " 

" เฮ้ยยยย.... เห็นไหมละ พี่เขาไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดหรอกนะไข่หวาน " 

" อืม...คงงั้น "    หรือฉันคงจะคิดไปเอง 

โอ๊ย! เพราะคำพูดพี่ชินเมื่อวานนี้แหละ เพราะเขา

" อีกอย่างนะ ฉันว่าพี่ทีมเขาอาจจะหลงรักเธออยู่ก็ได้นิ นี้ไงแบบในระครเจอหน้าแค่ครั้งเดียวก็เป็นปลื้ม...อะไรทำนองนั้น " 

=_=  " ยัยน้ำ! พูดบ้าอะไรเนี่ย... "    ฉันพูดอย่างคนเขินอาย

" โอ๋! นี่ไข่หวาน นิเธอเขินอยู่เหรอ.... "    

" ปะป่าว... " 

" ว้าว! เพื่อนฉันขายออกแล้ว " 

" นิ หยุดพูดเลยนะน้ำ "  

" มีผู้ชายนัดไปกินข้าวด้วยละ โอ๊ย...อิจฉา "   

" หยุดพูดทีเถอะน้ำ... "     ฉันพยายามดึงยัยน้ำให้หันกลับมาตรงหน้าแต่เธอสะบัดมือฉันออกแล้วออกอีก หันไปตะโกนเรื่องของฉันไม่หยุดหย่อน กระทังเสียงฝีเท้าสองข้างของใครคนหนึ่งมาหยุดอยู่ด้านข้าง ฉันจึงหันมอง 

" ....... "     คนตรงหน้าไม่พูดอะไรได้แต่มองหน้าฉัน สายตานิ่ง 

" พี่ชิน... "    คำแรกที่ออกมาจากปากฉันเมื่อสบตาเข้ากับเขา ยังคงนิ่ง และเสียงของน้ำก็ดับลงเมื่อเธอหันมามองพี่ชิน 

" พะพะพะพี่ชินตัวเป็นๆ "    น้ำพูดติดๆขัดๆพลางชี้หน้าพี่ชิน ฉันได้แต่หันหน้าหลบมาทางอื่นเหมือนรู้ตัวเองว่าผิดอะไรสักอย่าง 

แต่ไม่เลย....นี่ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรผิด แล้วฉันจะหลบหน้าเขาทำไมกันละ เพราะสายตาคู่นันน่ะหรอ 

" มานี่ "    พี่ชินพูดแค่นั้นก็จับข้อมือฉันดึงให้ลุกจากโต๊ะแล้วเดินตามเขาออกมาโดยไม่ได้บอกลาเพื่อนของฉันเลยแม้แต่นิด 

" พี่ชิน... ปล่อยหนูก่อน...มันเจ็บนะ "    ฉันพูดพลางแกะมือออกระหว่างทางที่เดินตามแรงดึงรากออกมาจากตึก 

คนตรงหน้าไม่ยอมพูดอะไรมุ่งหน้าเดินอย่างเดียว กระทั่งมาหยุดอยู่ที่สวนหย่อมข้างตึกเรียน ที่มีม้านั่งอยู่สามตัว แถมคนแถวนี้ก็ไม่มีสะด้วย  

" ที่บอกนี่ไม่เข้าหูรึไงวะ!! " 

" ..... !? "     ฉันอึง... ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ชินจะต้องตะคอกใส่ฉันด้วย ก็แค่เรื่องที่ฉันไม่ยอมฟังเขาเมื่อวานนี้ว่าให้อยู่ห่างจากพี่ทีมนิ 

อีกอย่างเขาก็พูดเองว่าแค่เตือน จะจริงจังอะไรขนาดนี้ละ...

" เวลาฉันพูดด้วยอย่ามาเงียบ ไม่ชอบเว้ย "    เขาลดระดับเสียงลงแต่คำพูดก็ยังคงหงุดหงิดไม่แพ้จากเดิม 

" ฉัน... ก็ "    เอาไงดีล่ะฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไรซะด้วย 

" เธอนี่ไม่เห็นจะเหมือนพี่สาวเธอเลยสักนิด " 

" มันก็ใช่นิ ถ้าหนูนิสัยเหมือนพี่ไข่ข้าว พี่คงมีแฟนพร้อมกันถึงสองคนแล้วล่ะ "    จู่ๆ ความรู้สึกของฉันก็ถูกพูดออกมาโดยไม่ทันรู้ตัว 

ทำไมฉันถึงพูดแบบนั้นนะ แต่เขาก็พูดเกินไปนิ คนละคนจะให้มาเหมือนกันมันได้ที่ไหนละ 

" ก็เพราะเธอนิสัยไม่เหมือนไงละ ฉันถึงได้แฟนแค่คนเดียว " 

" แล้วพี่ชินต้องการอะไรจากหนู หนูไม่เข้าใจ จู่ๆก็ลากออกมาข้างนอก "     ฉันพูดถามเข้าประเด็นเพราะดูเหมือนว่าเราจะออกนอกเรื่องเกินไป 

" ช่างเถอะ.. แล้วแต่เธอก็แล้วกัน "   

" ........? "      อะไรของเขาฉันสับสนกับผู้ชายคนนี้จริงๆ พูดจบก็เดินหนีไป สรุปคือลากฉันออกมาเพื่ออะไรเนี่ย...

ยังไงซะ ฉันก็ไม่เข้าใจหรอกนะ!

×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

คำพูดของตอนต่อไป 

" ไอ้ทีม! มึงให้เธอกินยาปลุกเซ็กส์หรอวะ ไอ้สัส!!! "      ผลัวะ!!!ตุบ!

...................

" กรี๊ดดดด!!!!!  ร้อนๆๆ... หนูร้อน... ช่วยหนูที... หือ.... หนาว..กอดหนูที...พี่ค่ะ หนูไม่ไหวแล้ว นี่ไข่หวานเป็นอะไร!? หือ....พี่ชิน...พี่ไข่ข้าวละค่ะ พี่ชินไข่หวานหนาว....ร้อน.... "   

...................

" มันก็แค่เอายัดเข้าไป เดี๋ยวก็หาย! จะแหกปากร้องทำไมวะ! " 

" อ๊ากกกก!!!! ไข่หวานเจ็บ!!...หือ....เอาออกค่ะ มันเอาเข้าไม่ได้หรอก "