...
ที่นี่..ที่ไหนกันนะ? แสบตาจัง แสงนี่มันแสงจากดวงไฟ หรือว่า...แสงจากสวรรค์ส่งมารับฉันกันล่ะ นี่ฉันตายแล้วหรอ?
ปวดหัวจังเลย...
" มึงเล่นเชี้ยไรวะทีม! " นั่นมันเสียงของพี่ชินนิ พูดกับพี่ทีมอยู่เหรอ...
งันก็แสดงว่าฉันยังไม่ตายน่ะสิ
ฉันเริ่มขยับเปลือกตาลืมขึ้นช้าๆพยายามเพ่งมองหลอดไฟ และก็รู้ว่าที่นี่ไม่ใช่สวรรค์จริงๆ
" มึงอย่าให้กูเห็นหน้ามึงอีกนะ ไอ้สัส! "
" โอ๊ย! " ฉันส่งเสียงทันทีที่ลุกตัวนั่งแล้วปวดหนึบที่หัว เหมือนกับว่า..หัวโดนอะไรฟาดมาเลยอ่ะ ปวดจัง เสื้อผ้าก็ยังไม่แห้ง
ฉันส่ายศีรษะเพื่อไล่ความงัวเงียทิ้งสักพักก่อนจะเงยหน้ามองผู้ชายที่นั่งอยู่เก้าอี้ภายในห้องที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นห้องเปลี่ยนชุดของคนที่มาว่ายน้ำ
รุ่นพี่ลดโทรศัพท์ลงจากหูก่อนจะลุกเดินมาหาฉัน
" โทรศัพท์เธอมันพังไปแล้ว... " ว่าไงนะ ฉัน... นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย... ฉันไม่เข้าใจแล้วล่ะกับสถานการณ์ของวันนี้
พอกันที จู่ๆความรู้สึกที่จุกแน่นตรงอกมันก็ไหลออกมาจากดวงตา ตอนนี้ฉันกำลังร้องไห้ (TT) หือ....
" ฮือ... ฮือ~ T_T " พอพี่ชินพูดจบฉันก็ปล่อยโฮ...เพราะรู้สึกว่าวันนี้ทั้งวันฉันเจอแต่กับเรื่องอะไรก็ไม่รู้
" เฮ้ย! ร้องไมวะ!! "
" อุ๊บ! " T_0! ฉันหยุดร้องเพราะโดนเขาตะคอกใส่หน้า
งั้นก็...งั้นก็... หือ....(TT) ร้องในใจก็ได้.....(TT)
" เรื่องโทรศัพท์ เดี๋ยวฉันซื้อเครื่องใหม่ให้ "
" T_0! " ฉันมองหน้าพี่ชินทันที ก่อนจะกลับมาเศร้าอยู่ดี เพราะถึงจะได้เครื่องใหม่ แต่ข้อมูลในเครื่องเก่าของฉันล่ะ...ฉันจัดเก็บไว้ในเครื่องนะ โธ่
" ฮือ~ ฮือ.... (TT) "
" เฮ้ย!ร้องไมอีกวะ! ก็บอกจะซื้อคืน เดี๋ยวแม่งตบ! "
" อุ๊บ! 00!? " ว่าไงนะ!!? จะตบฉันจริงอ่ะ คนตรงหน้ายกมือค้างไว้เหนือศีรษะทำหน้าดุส่งมาให้ คิ้วขมวดเข้าหากันใบหน้าดูจริงจัง
ฉันได้แต่ข่มอารมณ์ไม่ให้ร้องไห้ แต่ต้องสะอึกสะอื้นแทน
" สะอื้น แม่งไม่ชอบ! "
" ........! " อะไรของเขาง่า... ร้องก็ไม่ให้ร้อง สะอื้นก็ยังผิด
โท่....โลกนี้มันช่างอยู่ยากซะเหลือเกิน มันโหดร้ายเกินไปแล้วสำหรับฉัน
ก็ฉันเจอแต่เรื่องเลวร้ายนิ ทั้งสายตาทุกคนในห้องประถมนิเทศ แถมยังหาตัวยัยน้ำไม่เจออีกด้วย เพื่อนฉันยิ่งมีอยู่คนเดียวนะ
ไหนจะระหว่างวันฉันต้องโดนคนว่านินทาอยู่ตลอดจนจบประถมนิเทศ แล้วยังจะต้องมาเจอไอ้รุ่นพี่โหดๆอย่างเขาอีก..โยน โทรศัพท์ที่มีข้อมูลสำคัญของฉันทิ้งลงในสระน้ำซะนี....
ฮือ....จะโดนตบอีกด้วย โท่...เกือบตายเพราะจมน้ำนะ
แบบนี้แล้วยัง! จะห้ามไม่ให้ฉันร้องอีกงั้นหรอ...
ง่า....ไม่ทนหรอกนะ " ฮือ~ ฮือ... T_T " ไม่รู้ด้วยแล้ว ฮือ.... TToTT
" หยุดร้องศิวะ! "
" ไม่ค่ะ ฮือ.... "
" บอกให้หยุด!! "
" อุ๊บ! หิ..ฮือ....หือ.... (TT) "
" ถ้าไม่หยุด กุปล้ำ! "
" T_0 หุบ! " ประมวลผลสั่งการมาว่าควรหยุดร้องทันที
ฉันเงียบกริบ!
ขนาดคราบน้ำตาที่ไหล ฉันยังไม่กล้ายกมือขึ้นเช็ดมันออกเลย ตัวตรงนั่งนิ่งไม่มีสะอื้นเลยสะแอก!
เพราะทำไมนะหรอ....เพราะฉันกลัวมากในเรื่องนั้นไงล่ะ ยิ่งอยู่กันสองต่อสองอีกด้วย แล้วเวลาตอนนี้ก็ไม่รู้ว่ากี่โมงกี่ยามแล้ว
มือถือก็พัง พี่ไข่ข้าวคงไม่รู้ว่าฉันอยู่ไหนแน่! ถ้าหากฉันจะต้องมาโดนข่มขืนคงแย่! แย่จริงๆด้วย
" เลิกคิดเถอะ อย่างเธอคงเอาไม่ลง จอแบน...ผอมๆแห้งๆ "
" ....... " ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีน่ะสิ
ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่ฉันก็นั่งนิ่งอยู่ดี เพราะไม่เชื่อใจน่ะสิ ก็เขาเป็นผู้ชายนี่นา...
" ฉันโทรไปด่าไอ้ทีมแล้ว เรื่องที่โดนลงโทษ...ฉันเพิ่งรู้ "
" ...... " ฉันนั่งเงียบ
" เฮ้ย!! "
" คะ! " ฉันสะดุ้งตกใจ ความรู้สึกเหมือนโดนโยนลงจากตึกสูง.... นะนะน่ากลัวมาก....
" ทีหน้าทีหลังก็ช่วยพูดบอกก่อนสิวะ แม่งก็นึกว่าอีพวกสต๊อกเกอร์ที่คอยติดตามไม่เลิกนั่นซะอีก "
" ........ " เฮ้ย.... นึกว่าจะโดนฆ่าแนะ
อยู่กับเขาและอึดอัดจัง
" ไปเปลี่ยนเสื้อแล้วกลับบ้าน " พี่ชินพูดจบก็โยนชุดกีฬามาให้ ฉันหลับแล้วหยิบขึ้นมามองอย่างสงสัย?
ของพี่เขาหรอ...
หืม... หอมจัง ขนาดยังไม่ได้เอาขึ้นใกล้จมูกเลยนะ
พี่ชินยืนมองฉันสักพังก็เดินออกจากห้องไป... ถึงจะปากร้ายยังไงก็เถอะ เขายังมีดีตรงหน้าตา...รุ่นพี่เขาหล่อมากจริงนั้นแหละ
×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××