// ลืมตาขึ้นช้าๆ //

ปวดหัวจัง...

"เอ๊ะ! นี่มันที่ไหนเนี่ย?

ปวดไปทั้งตัว

เหมือนโดนสิบล้อทับมาเลย

มีแต่ต้นไผ่ หันทางไหนก็ต้นไผ่

แล้วก็มีฟ้าผ่า

เรากำลังขับรถกลับบ้านไม่ใช่เหรอ

ฝนตก

แล้วก็มีเสียงฟ้าร้อง

ใช่แล้ว!!

ฉันโดนฟ้าผ่า

ฉันสลบไปงั้นเหรอ?

ฉันเป็นวิศวกร //เสียงแหบแห้ง//

พวกคุณเป็นใคร แต่งตัวแปลกๆ!!

ถ่ายละครอยู่หรอ

กองถ่ายอยู่ไหนละคะ

รบกวน

พาฉันไปส่งโรงบาลหน่อยสิ

ฉันเกิดอุบัติเหตุ

ได้มั้ยคะ

//รู้สึกบรรยากาศแปลกๆ เหมือนอยู่ในยุคโบราณเลยอะ หรือฉันจะตายแล้วฟื้นมาอยู่ในยุคโบราณอย่างในนิยาย

ไม่ตอบ..

งั้นขอถามใหม่

นี่ปีอะไร?

ดะ..เดี๋ยวสิ...!! //ตกใจ//

//สลบอีกครั้ง//

//สั่นสะท้าน

กึกๆๆ... //เสียงฟันกระทบกัน

บอกแล้วไง ว่าเกิดอุบัติเหตุแล้วหลงทางมา

ไม่ใช่สายลับ // เสียงเบาแทบไม่ได้ยิน

//พวกเขาเข้าใจว่าฉันเป็นผู้ชายเหรอ?

//งั้นก็ปลอมเป็นชายเลยแล้วกัน

เฮ้อออ... //มองดูหน้าอกที่แบนราบของตัวเอง

//ฉันคงไม่ได้ฝันสินะ

//เจ็บมากเลยจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว

ฉะ ฉันบอกแล้ว บอกแล้ว..//ตัวสั่นกลัว

ฉันจำอะไรไม่ได้ ระ..รู้แค่ว่า หลงทางมา

จริงๆ นะ ไม่ได้โกหก ฉันจำไม่ได้จริงๆ //เสียงลนลานกลัวสุดขีด

//อะไรนะ!!

//บุรุษผู้นี้อำมหิตนัก สั่งฆ่าคนโดยไม่คิดเลยหรือ

//ไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้สร้างเรื่องราวเพื่อเอาตัวรอดเลยเหรอ?!

//นี่มันเกินไปแล้วนะ!!

ไม่นะฟังฉันก่อนสิ!! //ตะโกนเสียงแหบเบาหวิว

อย่าพึ่งไป!! //พยายามตะเบงเสียง

ได้โปรดฟังฉันก่อนสิ

เป็นถึงคนใหญ่คนโตแล้วอย่างไร!!

ใช้อำนาจกับคนไร้ความผิด!!

รู้จักแต่ข่มคนไร้ทางสู้

แบบนี้เขาเรียกว่าอะไร!

คนอย่างท่านไม่สมควรจะเป็นนายคน!!

//ไอ้หนุ่มนี่ กลัวตายช้าหรือไร

//ตายแล้วววว..

//ฉันพูดอะไรออกไป

//หมดหวังและฉัน

//โอ้..สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย

//ถ้าท่านมีอยู่จริง

//ได้โปรดช่วยให้ฉันมีชีวิตรอดด้วยเถิด!

//ไม่ว่าท่านจะขออะไรที่สามารถให้ได้ฉันจะให้ทุกอย่าง!!

แน่สิเจ้าคะ!!.. //หันหาเสียง

ขอแค่รอดตายไปก่อน

เอ๊ะ...เดี๋ยวนะ..เสียงใครอ่ะ? //ขมวดคิ้ว

ออกมานะ!..

อย่ามาล้อเล่นกับคนใกล้ตายนะ!!

มันบาปนะรู้ไหม!!

ถ้าไม่ออกมาฉันจะแช่งแล้วนะ!

ถ้าไม่ออกมาขอให้ท้องเสีย!!

ไม่มีคนรัก!!

สูญเสียอำนาจ!!

วาสนาหดหาย!!

ขอให้.....

ว้าววว!!...น่ารักจัง!!

ตัวอะไรเนี่ย...เหมือนตุ๊กตาเลย // (⁠✿⁠ ⁠♡⁠‿⁠♡⁠)

หือ!!!

ที่ได้ยินเมื่อกี้เป็นเสียงเจ้าหรอ

// กลัวตายจนสมองหลอนตัวเองแล้วเหรอเนี่ย

เดี๋ยวสิ!! เดี๋ยวววว...

ฉันขอโทษ..

เออ..ท่านเป็นตัวอะไร?

ทำไมพูดได้?..

แล้วมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง?

ท่านพาฉันมาที่นี่เหรอ

ฉันอยากกลับบ้านนนน

พาฉันกลับบ้านฉัน ไม่อยากอยู่ที่นี่

ไม่!!..ไม่ทำ ฉันจะกลับบ้าน!!

หมายความว่า

ถ้าภารกิจสำเร็จ

ท่านก็จะพาฉันกลับโลกของฉันได้ใช่หรือไม่

ภารกิจคืออะไร

//กำลังคิด

//เออใช่..เพิ่งรู้ตัวว่าสิ่งรอบข้างหยุดการเคลื่อนไหว

ได้!..ได้ก็ได้..

แต่ก่อนอื่นช่วยปล่อยฉันก่อนได้ไหม

ฉันจะตายรอบ 2 อยู่แล้ว

มันทรมานจริงๆนะ

อ้าววววว..

// ไหนว่าจะช่วย,!!

// แบบนี้จะรอดตายไหมมมม..

// ไ*******เทพบ้าาา

// ยิ้มแหย

ถ้าทำไม่สำเร็จล่ะ

อ้าววว..

แต่ฉันไม่รู้ข้อมูลของโลกนี้เลย

แม้แต่คนพวกนี้ฉันก็ไม่รู้จัก

จะเอาอะไรมารอดชีวิตได้ล่ะ

เจ๋งไปเลยยยย

เดี๋ยวอย่าเพิ่งไป!!

ชิ!!

ไปซะแระ

// จุดจบมาถึงแล้ว ซินเยว่เอ๋ย

เรียนท่านอ๋อง!! //หอบ

มีเรื่องด่วนเข้ามาพะยะค่ะ

เกิดน้ำท่วมพะยะค่ะ

และมีโรคระบาดร้ายแรงในหมู่บ้านแถบชายแดนเหนือของหนานเจียงพะยะค่ะ

เกิดน้ำท่วม และโรคระบาดพะยะค่ะ

ทหารลาดตระเวนของเราติดโรคไปแล้ว 3 คน

อีก 10 คนที่เหลือยังปลอดภัยพะยะค่ะ

แต่ไม่รู้ว่าจะติดโรคหรือไม่พะยะค่ะ

เรียนท่านอ๋อง

เรานำตัวพวกเขาไปกักตัวแยกไว้ในเพิงพักหลังค่ายพะยะค่ะ

เรียนท่านอ๋อง อาการยังทรงตัวพะยะค่ะ

ท่านหมอบอกว่าไม่เคยเห็นโรคระบาดเช่นนี้มาก่อนพะยะค่ะ

พะยะค่ะ

ชาวบ้านเริ่มล้มป่วยกันมากขึ้นพะยะค่ะ

ทางเราได้จัดทีมแพทย์และทหารเข้าไปดูแลเบื้องต้นแล้ว

แต่จำนวนผู้ป่วยเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเกินกว่าที่พวกหมอจะรับมือได้

การค้าขายเริ่มหยุดชะงัก

อาหารเริ่มขาดแคลน

เกินกำลังที่เราจะควบคุมได้แล้วพะยะค่ะ

กะ..กระหม่อมเกรงว่าจะเป็นข่าวลือ

จึงได้ส่งคนไปตรวจสอบให้แน่ชัดก่อนพะยะค่ะ

ท่านอ๋องโปรดอภัยด้วย!! //ตัวสั่น

//หน้าซีด