09:00 น.

09:40 น.

เขาคว้าข้อมือน่านฟ้าแน่น กดลงกับกำแพง น่านฟ้าร้องออกมาด้วยเสียงอ่อนแรง แต่ไม่ได้ดิ้นหนี… เพราะเขาเองก็ยังรักอยู่

.

เสียงจูบที่หนักและหิวกระหาย จับทุ่มลงเตียง กระชากเสื้อ จูบจากคอถึงเอว มือของเขาทั้งกอด ทั้งกด ทั้งดึง… เหมือนกับจะกลืนร่างบางเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของตัวเอง

.

วายุ (ตาแดงจัด)

23:57 น.

หลังเรียนจบ – งานเลี้ยงรวมรุ่น

.

วายุเดินเข้ามาพร้อมน่านฟ้าในชุดสูทสีเข้ม ทุกสายตามองเป็นตาเดียว… แต่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้

.

วายุ : กระซิบ

ทั้งสองสบตากัน… ต่างคนต่างร้าย ต่างคนต่างคลั่ง แต่ในความรุนแรงนั้น มันคือรักแท้ที่ไม่เคยอ่อนโยน แต่ จริง กว่าอะไรทั้งหมด

.

จบจ้า