เสน่หาวิวาห์ไร้รัก EP9
-
2 วันต่อมา
-
ลลิณณ์
-
บ้านของเตชินท์ - ลลิณณ์
-
ลลิณณ์
-
ลลิณณ์
// เดินเข้าบ้าน
-
เตชินท์
ลลิณณ์ // ปรี่เข้ามาหา ด้วยความเป็นห่วง
-
ลลิณณ์
……………… // หยุด ชะงัก
-
เตชินท์
เธอไปไหนมา พี่ร้อนใจแทบแย่
-
ลลิณณ์
............... // นิ่ง ท่าทางเฉยชา
-
ลลิณณ์
ลิณทราบวันที่คุณพ่อคุณแม่กลับครับ ลิณไม่ทำให้พี่เตเดือนร้อนหรอก // ท่าทาง - น้ำเสียง เย็นชา
-
เตชินท์
.................... ( รู้สึกแปลกๆ )
-
เตชินท์
พี่ไม่ได้ห่วงเรื่องนั้น พี่ห่วงเธอจริงๆ จะโทรหาก็ไม่รู้เบอร์
-
เตชินท์
ถามใคร ก็ไม่มีใครมีเบอร์ของเธอสักคน
-
ลลิณณ์
............... // นิ่ง ท่าทางเฉยชา
-
ลลิณณ์
: พี่เต มีอะไรหรือเปล่าครับ ถ้าไม่มีลิณจะไปอาบน้ำแล้วก็ออกไปทำงาน // ท่าทาง - น้ำเสียง เย็นชา
-
เตชินท์
.................... ( รู้สึกแปลกๆ )
-
เตชินท์
พี่จะขอโทษ เรื่อง..............วันนั้น
-
ลลิณณ์
ช่างมันเถอะครับ // ท่าทาง - น้ำเสียง เย็นชา
-
ลลิณณ์
// หันมองหน้าเตชินท์
-
ลลิณณ์
ลิณไม่อยากพูดถึงเรื่องนั้นอีก
-
ลลิณณ์
ต่อไปนี้พี่เตจะทำอะไร ที่ไหน กับใคร ก็ตามสบายนะครับ
-
ลลิณณ์
ลิณคงจะไม่ตามแล้ว เราจะกลับมาเป็นพี่น้องกัน
-
ลลิณณ์
แล้วลิณคิดว่า ลิณจะไม่รู้สึกอะไรกับพี่อีกต่อไปแล้วครับ
-
ลลิณณ์
ลิณยอมแพ้แล้วครับ
-
เตชินท์
( หน้าชาวาบ )
-
ลลิณณ์
ครบสัญญา 2 ปีเมื่อไหร่ ลิณจะหย่าให้ทันที หนี้ 15 ล้านครอบครัวพี่จะได้ไม่ต้องคืน
-
ลลิณณ์
เพราะถ้าหย่ากันก่อน 2 ปี ตามสัญญาไร่แสงตะวันจะต้องใช้เงินคืนให้ลิณตามกฎหมาย
-
ลลิณณ์
เพราะงั้น เวลาที่เหลืออีก 1 ปี 2 เดือน พี่เตก็อดทนเห็นหน้าลิณหน่อยนะครับ
-
ลลิณณ์
ลิณสัญญา จะอยู่ให้ห่างพี่เต ให้มากที่สุด ( ใจสั่นไหว )
-
เตชินท์
( หน้าชาวาบ )
-
ลลิณณ์
ขอตัวนะครับ // เดินขึ้นห้อง
-
เตชินท์
( รู้สึกใจหาย ) // มองตามลลิณณ์
-
หลังจากวันนั้น ลลิณณ์ ก็ทำตามที่พูดทุกอย่าง
-
เธอแค่ทำหน้าที่ตามที่ควรจะทำ นอกเหนือจากนั้นเธอก็หลบหน้าผมเท่าที่เธอจะหลบได้
-
เป็นผมซะอีกที่ตอนนี้ มองหาเธอ
-
ผมไม่ชินกับสายตา น้ำเสียงที่เย็นชาที่เธอมีให้ผม
-
มันทำให้ผม แอบคิดถึงลลิณณ์คนที่ไม่ยอมลดราวาศอกให้ผม คนที่สู้ผมกลับทุกสถานการณ์
-
และคนที่............บอกรักผมอยู่อย่างนั้น ไม่ว่าผมจะรักหรือไม่รักเธอ เธอก็ยังจะรักผมอยู่ดี
-
.
-
RAI SANGTAWAN Café
-
ลลิณณ์
-
ลลิณณ์
-
ลลิณณ์
// มองบรรยากาศด้านหน้า ( ทอดอารมณ์คิดถึงเรื่องราวของตัวเอง )
-
………………………….
-
หัวใจทนไม่ไหวแล้ว
-
รับอะไรไม่ไหวแล้ว
-
ฉันไม่อยากนั่งรอ
-
ขอเลือกเดินหนีไป
-
เสียใจมากี่ร้อยครั้ง
-
เพียงแค่ครั้งเดียวมันแทบขาดใจ
-
เจ็บช้ำมาสักเท่าไหร่
-
อยากขอให้สิ้นสุดเสียที
-
………………………….
-
อาทิตย์
-
อาทิตย์
ไงครับ // เดินมานั่งข้างๆ
-
ลลิณณ์
// หันตามเสียง
-
ลลิณณ์
มาหากาแฟดื่มเหรอครับ // ยิ้ม
-
อาทิตย์
รู้ใจขนาดนี้ จีบดีมั้ยเนี้ย
-
ลลิณณ์
// หันขวับ ( ตกใจ ) // เบิกตาโต
-
อาทิตย์
พี่ล้อเล่น // ยิ้ม
-
อาทิตย์
ใครจะไปจีบ คนที่มีสายตาไว้มองแค่คนๆ เดียว มีหัวใจไว้รักแค่คนๆเดียว มั่นคงขนาดนี้ ไม่กล้าจีบหรอก กลัวแทรกไม่ได้ // ยิ้ม
-
ลลิณณ์
.................. ( ใจสั่นไหว ) ( หน้าของเตชินท์ลอยเข้ามาในหัว )
-
อาทิตย์
ถามหน่อยสิ ทำไมน้องลิณถึงรักไอ่เตมากขนาดนี้ ทั้งๆที่ไอ่เต..............
-
ลลิณณ์
ไม่ได้รักลิณเลย........... ใช่มั้ยครับ
-
อาทิตย์
ขอโทษที่ถามนะ แต่ทำไมเหรอ
-
ลลิณณ์
เพราะพี่เต เป็นคนแรกที่ยอมเป็นเพื่อน แล้วก็อยู่ข้างๆ ลิณครับ
-
อาทิตย์
…………….
-
ลลิณณ์
ลิณผ่านเรื่องราวความเจ็บปวดมามากมาย เกินกว่าที่ตัวเองจะรับไหวด้วยซ้ำ
-
ลลิณณ์
จนกลายเป็นคนที่ไม่อยากรักใคร ไม่อยากเริ่มต้นความสัมพันธ์กับใคร เพราะกลัวการจากลาในทุกๆ สถานะ
-
ลลิณณ์
ลิณพยายามจะอยู่คนเดียวให้ได้
-
ลลิณณ์
แต่พี่เตก็ทลายกําแพงนั้นได้ เป็นคนเเรก
-
ลลิณณ์
เป็นเพื่อนคนแรก เป็นคนที่กล้าเอาตัวเองบังลิณจากอันตราย
-
ลลิณณ์
ถึงพี่เตจะบอกว่า ทำมันเพราะหน้าที่ หรือถูกบังคับก็ตาม
-
ลลิณณ์
แต่ลิณก็รักพี่เตอยู่ดี เพราะงั้น สายตากับหัวใจของลิณ ถึงมีไว้ใช้แค่กับพี่เตแค่คนเดียวมาตลอด
-
อาทิตย์
แล้ว............จะรักไปแบบนี้เหรอ
-
ลลิณณ์
ตอนที่รู้ว่าเราสองคนจะได้แต่งงานกัน ลิณดีใจมาก มั่นใจว่าหากเราได้แต่งงานกัน ใกล้ชิดกัน พี่เตจะมองแล้วก็สนใจลิณบ้าง
-
ลลิณณ์
แต่พอเวลาผ่านไป ลิณถึงได้รู้ว่า มันไม่ใช่เลย
-
ลลิณณ์
คนไม่รัก ก็คือไม่รัก ต่อให้ลิณจะพยายามมากแค่ไหน ลิณก็เป็นได้แค่ลลิณณ์เด็กก้าวร้าว เอาแต่ใจอยู่ดี
-
ลลิณณ์
ลิณก็เลยคิดว่า จะปล่อยทุกอย่างแล้วครับ ลิณเหนื่อย หมดหวัง
-
ลลิณณ์
มาถึงตอนนี้ ลิณแค่อยากเห็นพี่เต มีความสุขกับคนที่พี่เตรัก ไม่อยากให้พี่เตมาทนอยู่กับคนที่ตัวเองไม่ได้รักแบบลิณ
-
ลลิณณ์
ลิณคิดว่า ลิณจะเดินออกมาเองดีกว่า
-
อาทิตย์
น้องลิณจะหย่ากับไอ่เตเหรอ
-
ลลิณณ์
ครับ จริงๆ ก็เป็นสิ่งที่พี่เตร้องขอมาตลอด ลิณแค่พยายามยื้อ แต่มันไม่สำเร็จ
-
ลลิณณ์
ลิณเลยคิดว่า จะกลับไปอยู่กรุงเทพ
-
อาทิตย์
ห๊ะ
-
อาทิตย์
จริงเหรอ จะไปอยู่กับใคร
-
ลลิณณ์
ลิณมีเงินจากพ่อแม่มากพอที่จะดำเนินชีวิตได้ครับ อีกอย่างลิณก็โตแล้ว อยู่คนเดียวได้แล้วครับ
-
ลลิณณ์
ลิณจะไปเริ่มต้นใหม่ จะต้องออกจากตรงนี้ ถึงจะมูฟออนได้
-
อาทิตย์
นี่วางแผนไว้ขนาดนี้แล้วเหรอ
-
ลลิณณ์
ครับ // ยิ้ม
-
อาทิตย์
พี่จะต้องคิดถึงน้องลิณมากแน่ๆ
-
ลลิณณ์
พี่อาทิตย์ก็ไปเที่ยวกรุงเทพสิครับ ลิณจะอาสาพาเที่ยวเอง
-
อาทิตย์
รับปากแล้วนะ
-
ลลิณณ์
ชัวร์ครับ............// พยายามฝืนยิ้มสดใส
-
.
-
..
-
วันต่อมา
-
ไร่องุ่น
-
เตชินท์
-
เตชินท์
-
เตชินท์
// ขับรถเข้ามา
-
ลลิณณ์
// ช่วยคนงานเก็บองุ่น ( สนุกสนาน สดใส ร่าเริง )
-
เตชินท์
// แอบมองลลิณณ์
-
เตชินท์
// ยิ้มตาม ( ไม่รู้ตัว )
-
เตชินท์
เธอน่ารักขนาดนี้ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ( คิดถึงลลิณณ์คนเดิม )
-
น้าราม
// เดินมาจากด้านหลัง // มองตามสายตาเตชินท์ ( ลลิณณ์ )
-
น้าราม
// ยกยิ้มเบาๆ คนเดียว
-
น้าราม
มาตรวจงานเหรอครับคุณเต
-
เตชินท์
ครับน้าราม // แอบมองลลิณณ์
-
น้าราม
วันนี้ไม่ไปคาเฟ่คุณเดียร์เหรอครับ ( แกล้งถาม )
-
เตชินท์
ไม่ครับ ผมอยากมาที่นี่มากกว่า // แอบมองลลิณณ์
-
น้าราม
ไปชวนเธอขับรถเอทีวีเล่นสิครับ เธอคงดีใจ ถ้าคุณเตชวน
-
เตชินท์
ไม่แน่ใจแล้วครับน้า ว่าเธอจะดีใจหรือเปล่า เดี๋ยวนี้เธอไม่ค่อยคุยกับผมเลยครับ
-
น้าราม
แล้วคุณเต ไปทำอะไรให้เธอเป็นแบบนี้ครับ
-
เตชินท์
ก็.........หนักหนามากอยู่ครับ
-
น้าราม
ก็ลองขอโทษเธอดูสิครับ
-
เตชินท์
ขอโทษแล้วครับ แต่เธอก็ยังเป็นแบบนี้
-
น้าราม
ถ้าอย่างนั้น เธออาจจะไม่ได้โกรธ เธอเสียใจหรือเปล่า
-
เตชินท์
// หันมองหน้าน้าราม
-
เตชินท์
เสียใจ ?
-
น้าราม
ครับ อาจมีเรื่องอะไรที่ทำให้เธอเสียใจเธอถึงเย็นชากับคุณเตแบบนี้
-
เตชินท์
เฮ้อ...............// ถอนหายใจ
-
น้าราม
คุณเต กำลังรู้สึกอะไรครับ
-
เตชินท์
กลัวครับ
-
น้าราม
กลัว?
-
เตชินท์
อยู่ๆ ผมก็รู้สึกกลัวว่าเธอจะหายไป
-
เตชินท์
ตอนเธอหายไป 2 วัน ผมรู้สึกเคว้งมาก
-
เตชินท์
แต่ผมไม่รู้จะทำยังไง พอเธอกลับมาเธอก็เย็นชากับผมอีก
-
เตชินท์
ผมกลัวไปหมด กลัวที่สุดก็กลัวว่าเธอจะหายไปอีก ( แววตาสั่นไหว )
-
เตชินท์
แต่ผมก็ไม่รู้ว่า ตัวเองจะทำยังไงได้บ้าง ผมไม่เคยทำ ผมประหม่าไปหมด
-
เตชินท์
ผมควรทำยังไงดีครับน้าราม // หันมองหน้าน้าราม
-
น้าราม
ก่อนอื่น คุณเตลองยอมรับความรู้สึกตัวเองก่อนดีมั้ยครับ
-
น้าราม
เพราะถ้าคุณเตยังไม่รู้ใจตัวเอง ไม่ยอมรับ คุณเตก็จะทำตัวไม่ถูกแบบนี้แหล่ะครับ
-
น้าราม
แต่ถ้าคุณเตยอมรับว่าจริงๆ แล้ว ตัวเองรู้สึกยังไงกันแน่ คุณเตก็จะรู้ว่าตัวเองควรทำยังไง เพื่อรักษาเอาไว้
-
น้าราม
ถ้าเรารู้ตัวว่าเราผิด เราไม่ต้องแก้ตัวครับ เราแค่แก้ไขให้ดีขึ้น
-
น้าราม
การได้รับโอกาสจากคุณลิณไม่ใช่เรื่องยากหรอกครับ
-
น้าราม
ผมเชื่อนะครับว่าจริงๆ ลึกๆ แล้ว คุณลิณเธอยังรักคุณเตมาก เหมือนเดิมนั้นแหล่ะครับ เธอคงแค่เสียใจอะไรบางอย่าง เธอเลยอยากถอย
-
น้าราม
รักษาโอกาสไว้ให้ดีแล้วก็ทำให้เต็มที่ เพราะโอกาสไม่ได้มีบ่อยๆ นะครับคุณเต
-
เตชินท์
// คิดตามที่น้ารามพูด
-
น้าราม
ลองดูครับ คุณลิณเธอน่ารักออก // ยิ้มให้กำลังใจ
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
แต่งฟิคด้อมไบร์ทวินเท่านั้นนะคะ
หัวใจของไรต์ คือ ไบร์ทวิน ค่ะ
ไรเตอร์ นามปากกา KaNoM ClUb ZaaAa






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()