// เดินเข้ามาจากด้านหลัง

// มอง นิ่ง

ไม่มีเพื่อนบ้างหรือไง มานั่งเฝ้าพี่อยู่ได้ // นั่งลงข้างๆ

ไม่มีใครคบเหรอ ย้ายมาตั้ง 1 เดือนแล้วยังหาเพื่อนไม่ได้สักคน

ถ้างั้น พี่จะยอมเป็นเพื่อนคนแรกให้เธอเอง

ไหนๆ พี่ก็ต้องเป็นคนดูแลเธอแล้ว // หันมองหน้าลลิณณ์

// เอาตัวบังไว้ทัน

ใครใช้ให้เธอวิ่งเข้ามาในสนามบาสแบบนี้ห๊ะ

เห็นมั้ยเนี้ยว่าเค้าเล่นบาสกันอยู่

ออกไปก่อน // ดันหลังลลิณณ์ให้เดินออก

อืม // เล่นบาสต่อ

ลิณ เธอจะวีนเพื่อนพี่แบบนี้ไม่ได้นะ

พี่ไม่ใช่ของเธอนะ อย่ามาหวงพี่แบบนี้

พี่ไม่ชอบ

แต่พี่ไม่ได้ชอบเธอ

ไม่มีทาง ต่อให้เหลือเธอคนเดียว พี่ก็ไม่ชอบเธอ เด็กที่เอาแต่ใจแล้วก็วีนเก่งแบบนี้พี่เกลียดที่สุด // เดินออก

อะไรนะครับพ่อ ( ตกใจ )

มันเป็นเรื่องที่พ่อกับอาก้องภพตกลงกันไว้ ตอนที่อาเค้าช่วยเราปลดหนี้ 15 ล้าน

พ่อตั้งใจจะบอกแก ตอนแกเรียนจบ แกจะได้แต่งงานกับน้องเลย

แต่ผมไม่ได้รักลลิณณ์นะครับ

แต่พ่อรับปากอาก้องไว้แล้ว

ตามสัญญาถ้าลูกสองคนอยู่ด้วยกันไม่ได้ หลังจากแต่งงานกันได้ 2 ปี ถึงจะเลิกราและหย่ากันได้

2 ปี

พ่อไม่ได้เรียกแกมาเพื่อขอร้อง แต่พ่อเรียกแกมาเพื่อสั่งให้ทำ

แกมีหน้าที่อย่างเดียวคือทำตามที่พ่อสั่ง

.................// นิ่ง

ไปห้องของพี่ไง

// หันมองหน้าลลิณณ์

ห้องเธอคนเดียวสิ ไม่มีทางที่พี่จะนอนหห้องเดียวกันกับเธอ // เสียงเข้ม หน้าตึง

แล้วไง

เธอก็รู้ว่าพี่ไม่ได้เต็มใจ พี่ถูกบังคับเพราะพ่อของเธอยัดเยียดเธอให้พี่ต่างหาก

พี่ต้องทำตามคำสั่งพ่อ เพื่อตอบแทนบุญคุณ ทั้งหมดนี้ต่างหากคือเรื่องจริง

การแต่งงาน จดทะเบียนกับเธอ มันคือตราบาปที่สุดในชีวิตพี่เลย // เดินออก