EP.2 

 

     "มะไม่ฉันไม่ใช่เคสของคุณนะคะ!"

          มือของฉันยกขึ้นดันหน้าอกคุณพีเคไว้ทันทีพร้อมกับใบหน้าตัวเองที่ส่ายไปมาด้วยความหวาดกลัว เพราะสายตาเขาที่กำลังมองมาที่ฉันอยู่มันน่ากลัวจริงๆ พีเคหัวเราะออกมาเบาๆและโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นพร้อมกับค่อยๆเบาลมหายใจร้อนๆตัวเองใจที่ริมฝีปากฉันอย่างจงใจ

             ฟึ้บ 

     "อ๊ะ!"

     "น่ารักจริงๆ"

     "ฉะ...ฉันไม่ใช่เธอนะ"

          น้ำเสียงฉันเริ่มสั่นขึ้นเรื่อยๆ เมื่อคนที่ฉันพยุงอยู่โน้มใบหน้าตัวเองลงมาใกล้ฉันมาก มากจนสันจมูกเขากดลงที่พวงแก้มฉันนั้นทำให้ฉันยืนแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก

     "คิดผิดจริงๆที่ปล่อยเธอไป"

             พลั่ก!! 

     "ฉันบอกว่าฉันไม่ใช่เธอไง!!"

          เสียงของฉันตวาดลั่นห้องพร้อมกับพีเคที่ล้มลงไปกับพื้นเพราะฉันที่ผลักเขาออกอย่างแรง มันไม่ถูก...ถึงฉันจะชอบเขาแต่แบบนี้มันไม่ถูกต้องเขาไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับคนที่ตัวเองไม่รู้จักแถม แถมเขายังเมาขนาดนี้อีก ฉันยืนมองพีเคที่ก้มหน้าอยู่ที่พื้นไม่กี่วินาทีก็หันหลังเตรียมจะออกไปให้พ้นๆจากที่นี่ทันที

             หมับ!! ตุ้บ!! 

     "โอ๊ย!!"

     "ง่ายๆคงไม่ใช่เธอสินะ"

          ดวงตาของฉันที่หลับตาแน่นค่อยๆลืมขึ้นพร้อมกับความเจ็บปวดที่แล่นเข้ามาให้รู้สึกทันทีที่รู้สึกตัวว่าตัวเองถูกพีเคจับข้อเท้าไว้และดึงจนฉันล้มลงที่พื้นโดยไม่ทันตั้งตัว ดวงตาฉันเบิกกว้างเมื่อเห็นเต็มๆตาว่าพีเคกำลังคร่อมฉันไว้อยู่

     "ไม่ใช่ คุณกำลังเข้าใจผิด!!"

     "หึ"

          เขาบ้าไปแล้ว นี่เขาเป็นบ้าจริงๆใช่ไหม?? ริมฝีปากฉันเม้มเข้าหากันทันทีที่พีเคหัวเราะออกมาแบบนั้นพร้อมกับดวงตาตัวเองที่ตวัดมองไปทั่วพื้นห้องเพื่อที่จะหาอะไรมาฟาดใส่เขา ซึ่งนั้นเป็นความคิดที่โง่มากนี่มันพื้นมันจะมีอะไรที่จะเอามาฟาดเขาได้กัน!!?

             ฟึ้บ...! 

     "คะคุณจะทำอะไร!?"

          ฉันเบิกตามองพีเคที่กำลังใช้มือร้อนตัวเองลูบไล้ไปทั่วเอวคอดฉันด้วยความกลัวขณะที่ใบหน้าเขาก็กำลังมองมาที่ฉันอย่างพอใจ มืออีกข้างของพีเคค่อยๆปลดเข็มขัดกางเกงตัวเองออกมาช้าๆซึ่งนั้นทำให้ฉันดิ้นขัดขืนทันที

     "ปล่อยฉัน ฉันไม่ใช่เธอฉันบอกแล้วไง!!"

     "เงียบ!!"

     "ไม่ ฉันไม่ใช่อุบ!!"

             พรึบ!! 

          มือของฉันพยายามผลักพีเคออกจากตัวเองทันทีที่เขาประกบปากตัวเองลงมาที่ริมฝีปากฉันอย่างแรงจนรู้สึกถึงรสฝาดของเลือด ฉันจึงเม้มริมฝีปากไว้แน่นพร้อมเบี่ยงใบหน้าหนีแต่พีเคกลับจับใบหน้าฉันไว้แน่นและบีบคางฉันจนมันเจ็บ!

     "อื้ออ!!"

     "อืม!!"

          เสียงคำรามของคนบนร่างฉันดังขึ้นอย่างพอใจเมื่อเขาสามารถลุกล้ำเข้ามาภายในโพรงปากของฉันได้ ลิ้นร้อนของพีเคเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กฉันไว้และดึงดูดด้วยสัมผัสหยาบโลนราวกับพวกสัตว์ป่าที่กำลังกระหาย

             พลั่ก!! 

     "แม่งเอ้ยเคส!!"

     "ฉันมะ!"

             พรึบ!! 

          ดวงตาฉันเบิกกว้างอีกครั้งเมื่อตัวเองถูกพีเคลากขาเข้าหาเขาอีกครั้งหลังจากที่ฉันกัดปากเขาจนเขาปล่อยฉันแต่นั้นก็ไม่ทำให้พีเคได้สติ เขารวบขาฉันเอาไว้แน่นก่อนที่จะทับขาฉันไว้ด้วยขาของเขาระหว่างที่มือของเขาก็เอื้อมขึ้นจับแขนทั้งสองข้างฉันไว้และมัดมันด้วยเข็มขัดที่เขาถอดออก

     "ยะหยุดนะ!!"

     "ทีนี้เคสก็หนีฉันไม่ได้แล้ว"

     "ฮึก...ฉันไม่ใช่"

          ใบหน้าฉันส่ายไปมาทั้งน้ำตาทันทีที่พีเคเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเหี้ยม เขาหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับเอื้อมมือขึ้นมาจับใบหน้าฉันไว้

     "ฉันอยากจะ...อยากฟังเธอขอร้องฉันมากกว่านี้"

          น้ำตาฉันไหลออกมามากขึ้นทันทีที่พีเคเอ่ยแบบนั้นพร้อมกับริมฝีปากเขาที่บดจูบลงมาที่ริมฝีปากฉัน มันไม่ได้หวานสักนิดเพราะตอนนี้มันมาแต่ความกระหายและมึนเมา ร่างกายฉันบิดเร้าไปมาอย่างทรมานทันทีที่พีเคใช้มือเขาลูบไล้สลับบีบเคล้นจนทำให้ฉันรู้สึกถึงความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับตัวเองมาก่อน

     "ฉันต้องการเธอ"

     "ยะอย่า ฮึก...ขอร้อง"

             แควก! 

     "ฮึก!!"

          ฉันหลับตาแน่นหลังจากที่เสื้อเชิ๊ตที่เป็นสูทจากทางร้านตัวเองใส่อยู่ถูกพีเคกระชากออกจนมันขาดไม่เหลือชิ้นดี เขาสอดแทรกมือตัวเองเข้ามาลูบวนที่หน้าท้องฉันจนมันเกร็งขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่ขณะที่ริมฝีปากเขาก็กดลงที่ต้นคอฉันพร้อมกดเม้มฝังเขี้ยวไว้อย่างไม่สนใจว่าฉันจะเจ็บแสบขนาดไหน

     "ฮือ...อึ่ก!"

          ริมฝีปากฉันพยายามสะกดกลั้นเสียงน่าอายของตัวเองทันทีระหว่างที่มือที่ถูกมัดไว้เหนือหัวก็พยายามถูกันไปมาเพื่อให้มันหลุด แต่กลับไม่ช่วยอะไรเลยแถมยังทำให้ฉันรู้สึกแสบเพราะเข็มขัดที่เสียดสีกับเนื้อฉันอีก

     "ฉันชอบร่างกายเธอจัง"

     "อึ่ก.."

          ฉันกัดริมฝีปากตัวเองแน่นพร้อมกับใบหน้าตัวเองที่เบี่ยงหลบสายตาหื่นกระหายนั้นเมื่อเขาเหลือบสายตาขึ้นมา พีเคหัวเราะออกมาเบาๆก่อนที่เขาจะกดริมฝีปากลงที่เนินอกที่ไม่เคยมีใครสัมผัสของฉันพร้อมกับมือของเขาที่สอดไปด้านหลังเพื่อปลดตะขอออก

     "มะไม่นะ อย่าฉันขอร้องฉันไม่ใช่คนที่คุณคิดพีเค!"

     "เคสจะรู้สึกดี"

     "ฉันฮึก...ฉันไม่มีวันรู้สึกดี"

     "งั้นมาดูกัน"

          พีเคยิ้มกว้างออกมาอย่างมีนัยพร้อมกับตะขอบราของฉันที่ถูกปลดออกอย่างง่ายดาย น้ำตาฉันไหลออกมาพร้อมกับใบหน้าตัวเองที่ส่ายไปมาทันทีที่พีเคโน้มเข้าหาเนินอกฉัน

     "อื้ออ!!"

     "มาดูกันว่าฉันจะทำอะไรกับมันได้บ้าง"

          มือของฉันกำแน่นพร้อมกับดวงตาตัวเองที่หลับแน่นเมื่อพีเคอ้าปากครอบลงมาที่หน้าอกฉันพร้อมกันลิ้นร้อนของเขาที่ตวัดดึงดูดยกอกฉันจนมันแข็งเป็นไต ซึ่งนั้นมันทำให้ฉันดิ้นไปมาด้วยความทรมานพร้อมกับกัดปากตัวเองแน่น

          ความรู้สึกวูบวาบที่ภายในร่างกายของฉันมันทำให้ฉันร้อนจนไม่สามารถกลั้นเสียงน่าอายของตัวเองได้ขณะที่พีเคก็ดึงดูดสลับบดคลึงที่หน้าอกฉันไม่หยุด มืออีกข้างของเขาก็บีบเคล้นหน้าอกฉันอีกข้างจนมันรู้สึกวูบวาบไปทั่วร่างกาย...ความรู้สึกนี้มันทำให้ฉันรู้สึกกระหายอย่างบอกไม่ถูก

     "อื้ออ อ๊ะฉัน...หยุดขอ...ร้องอื้ออ"

          เสียงของฉันดังขึ้นเป็นระยะๆ เพื่อขอร้องให้เขาหยุดแต่ร่างกายตัวเองกลับทำตรงข้ามเพราะมันแอ่นเข้าหาเขาอย่างควบคุมไม่อยู่ ลมหายใจร้อนๆของฉันพ่นออกมาช้าๆพร้อมกับเหงื่อมากมายที่ผุดออกมา ความร้อนนี้มันทำให้ฉันทำอะไรไม่ถูก

             ฟึ้บ...! 

     "อึก มะไม่ๆ"

     "ร่างกายเธอนี่โกหกไม่เก่งเหมือนปากเลยนะ"

     "หยุดเถอะ ขอร้อง"

     "ขอร้อง"

          ดวงตาพร่าเบลอของฉันมองตามมือของพีเคที่ลูบไล้โคนขาฉันอย่างสั่นไหวหลังจากที่เขาถอดกางเกงฉันออกเหลือแต่ซับในตัวเดียวที่ปกปิดร่างกายฉันอยู่ พีเคแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองช้าๆขณะที่สายตาเขาก็มองมาที่ฉันไม่ละสายตาไปไหน

     "ขอร้อง..."

          ริมฝีปากฉันเม้มเข้าหากันแน่นเมื่อพีเคพูดคำเดิมออกมาอีกครั้งพร้อมกับมือร้อนของเขาที่ลูบขึ้นสูงจนมาหยุดอยู่ที่ต้นขาด้านในของฉัน เขาหัวเราะออกมาเบาๆ

     "ทั้งๆที่เธอต้องการขนาดนี้เนี้ยนะเคส?"

     "อึ่ก...ไม่อื้ออ"

          ขาของฉันพยายามหนีบเข้าหากันทันทีที่พีเคใช้นิ้วของเขาลูบขึ้นลงที่ร่องกึ่งกลางของฉันผ่านซับในโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว มัน...ไม่เคยมีใครแตะต้องมาก่อนแต่เขาที่เพิ่งเจอฉัน และไม่รู้ว่าฉันคือใครกลับมาทำแบบนี้กับฉัน!?

     "แฉะแล้วนะเคส"

     "ฮึก...ฉันไม่ใช่"

          ใบหน้าฉันส่ายไปมาช้าๆพร้อมกับขาตัวเองที่ถูกมือของพีเคจับแยกออกห่างจากกันพร้อมกับร่างของเขาที่เข้าแทรกกลางขณะที่นิ้วของเขาก็ลูบวนอยู่ตรงนั้นไม่หยุด ฉันกัดริมฝีปากแน่นจนรู้สึกถึงรสฝาดของเลือดเมื่อพีเคเปลี่ยนจากลูบเป็นกดย้ำสลับหมุนวนจนฉันรู้สึกร้อนไปทั้งตัว

     "มากกว่านี้ไหม?"

     "มะ...ไม่"

     "หึ..." พีเคเค้นหัวเราะออกมาพร้อมกับใบหน้าเขาที่โน้มลงมาหาฉันก่อนทีเขาจะกดจูบฉันเบาๆ "แต่ฉันให้เธอได้มากกว่านี้"

               ฟุ่บ!!

     "อึก...เจ็บฉันเจ็บ!!"

          ฉันหลับตาแน่นเมื่อรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมที่สอดแทรกเข้ามาภายในร่างกายของฉันโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัวแถมเขายังสอดมันเขามาถึงสองนิ้ว! ฉันสะอื้นไห้ออกมาทันทีด้วยความเจ็บปวดก่อนที่ดวงตาตัวเองจะค่อยๆลืมขึ้นเพราะหวังว่าพีเคจะถอดใจแต่ฉันคิดผิดถนัด...เพราะเขากำลังยิ้ม ยิ้มเหมือนกำลังพอใจกับอะไรสักอย่าง

     "ฉันเป็นคนแรกของเธอเคส"

     "มะ...ไม่นะ!"

     "ฉันจะไม่เสียเวลาอีกแล้ว"

             พรึบ!! 

          ดวงตาฉันเบิกกว้างทันทีที่พีเคยกสะโพกฉันขึ้นสูงและถอดถอนนิ้วตัวเองออกทั้งๆที่เพิ่งเอาเข้า ร่างกายของฉันสั่นไปหมดและยิ่งสั่นมากขึ้นเมื่อเหลือบมองเห็นสิ่งที่อยู่ภายใต้กางเกงของเขาที่กำลังดันออกมาอยู่ พีเคหัวเราะออกมาเบาๆและเอื้อมมือมาลูบหัวฉันเบาๆอย่างปลอบประโลม

     "ฉันจะให้ทุกอย่างกับเธอ"

     "อึ่ก...ไม่ๆๆฉันไม่เอา!"

     "เธอต้องเอา!!"

             หมับ! 

          ดวงตาฉันเบิกกว้างมองพีเคที่เอื้อมมือมาจับต้นคอฉันไว้ด้วยความกลัวทันทีที่เขาเอื้อมมือมาจบพร้อมบีบมันแน่น ริมฝีปากฉันเม้มเข้าหากันพร้อมกับใบหน้าที่ส่ายไปมาช้าๆ

     "เธอต้องเป็นของฉัน!!"

     "อึ่ก อย่า...ยะกรี๊ด!!"

             สวบ!! 

     "damn!!"

     "เอาออกไป เอามันออกไป!!"

     "อ่าโคตร...โคตรดี"

          ฉันมองพีเคทั้งน้ำตาขณะที่ตอนนี้ร่างกายตัวเองเหมือนถูกแยกเป็นสองเมื่อเขาสอดแทรกสิ่งที่มันใหญ่กว่านิ้วตัวเองมากเข้ามาภายในของฉัน มันเจ็บเจ็บจนสั่นไปหมด!

     "ร่างกายเธอมัน...โคตรจะดี!"

               ปึ่ก!! 

     "อื้ออ...เจ็บมันเจ็บ!!"

          ฉันตวาดใส่พีเคเสียงดังพร้อมกับน้ำตาตัวเองที่ไหลลงเป็นทางเมื่อร่างกายตัวเองถูกเขาทำ...ทำทุเรศๆแบบนี้โดยสมบูรณ์ ความจุกเสียดภายในร่างกายมันทำให้ฉันไม่มีแรงแม้แต่จะหายใจขณะที่พีเคก็เริ่มขยับสะโพกตัวเองช้าๆ

     "อ่า..."

     "อืม..อื้ออ"

             พั่บ พั่บ พั่บ! 

          เล็บของฉันจิกเข้าที่มือตัวเองอย่างทรมานเมื่อรู้สึกถึงตัวตนของเขาที่กำลังขยับเข้าออกภายในร่างกายของฉัน ขาของฉันถูกแยกออกกว้างพร้อมกับสะโพกที่ถูกช้อนขึ้นรับแรงกระแทกที่เริ่มเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ

     "fuck!!"

     "อ๊ะอ๊ะ...อื้ออ"

          ริมฝีปากฉันถูกประกบบดจูบโดนริมฝีปากพีเคทันทีพร้อมกับลิ้นร้อนของเขาที่สอดแทรกเข้ามาเกาะเกี่ยวกับลิ้นของฉัน ขณะที่ฉันในตอนนี้เริ่มไม่มีสติยับยั้งตัวเองอีกต่อไปเมื่อถูกความรู้สึกทรมานนี้เข้ามาครอบครอง เสียงน่าอายของเราดังขึ้นขณะที่ส่วนล่างของฉันก็ถูกกระแทกเข้าหาไม่หยุด

             พั่บพั่บพั่บ!! 

     "อ๊ะอ๊ะ!"

     "ฮึ่ม!"

               พรึบ! 

          สะโพกฉันถูกยกสูงพร้อมกับสะโพกสอบที่กระแทกเข้าหาไม่หยุดพร้อมกับจังหวะที่เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆขณะที่ความรู้สึกเจ็บเสียดในตอนแรกถูกแทนที่ด้วยความทรมานที่พีเคกำลังมอบให้อย่างห้ามไม่อยู่ แขนของฉันที่ถูกหมัดไว้เหนือหัวถูกพีเคปลดปล่อยออกให้พร้อมกับมือของเขาที่ประสานแน่นเข้ากับมือฉัน

        ปึกปึกปึก!! 

     "ไม่ไหว...ฉันไม่ไหวแล้วอื้ออ"

     "พร้อมกันเคส พร้อมกับฉัน!!"

          ใบหน้าฉันสะบัดไปมาพร้อมกับกัดริมฝีปากตัวเองแน่น เพราะความรู้สึกที่มันกำลังพุ่งขึ้นสูงแรงกระแทกเริ่มเพิ่มความเร็วมากขึ้นจนฉันหายใจไม่ทันขณะลมหายใจร้อนๆของพีเคก็กำลังหายใจรดใบหน้าฉันไม่ห่างไปไหน

             พั่บพั่บพั่บ!! 

     "อ๊ะอ๊ะอ๊าา...อึ่ก!"

     "ฮึ่มม...damn!!"

             ปึ่ก!! 

          พีเคทุบมือลงที่พื้นอย่างแรงพร้อมกับความรู้สึกอุ่นร้อนที่ถูกปลดปล่อยเข้ามาภายในร่างกายของฉัน นั้นทำให้ฉันได้สติ...พีเคสบถอะไรออกมาเบาๆพร้อมกับสะโพกเขาที่กดย้ำเข้ามาหาฉันอีกสองสามครั้งก่อนที่เขาจะค่อยๆถอดถอนตัวเองออกช้าๆ

     "ฮึ..."

          เสียงหัวเราะของพีเคดังขึ้นพร้อมๆกับร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงของฉันที่ถูกเขาอุ้มขึ้นเหนือพื้น ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆก่อนจะต้องเบิกตากว้างเมื่อพีเคพาฉันเดินเข้ามาในห้องนอนของเขา

               ฟึ้บ! 

     "ไม่ๆพอแล้ว!"

     "ฉันพูดตอนไหนว่าฉันจะพอเคส!?"

          ริมฝีปากฉันเม้มเข้าหากันแน่นพร้อมกับพีเคที่ค่อยๆถอดเสื้อเขาออกเผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องของเขาโดยที่ไม่มีเสื้อปิดบังเหมือนเคย ฉันขยับเข้าหาหัวเตียงทันทีขณะที่ใบหน้าตัวเองก็ส่ายไปมาอย่างหวาดกลัว

     "เธอเป็นของฉันแล้ว"

             พรึบ! 

     "มะไม่นะ!"

     "จนกว่าฉันจะพอใจเธอถึงจะได้พัก!"

             สวบ!! 

          มือของฉันกำเข้าหากันแน่นพร้อมกับแขนอีกข้างที่ดันกำแพงบนหัวเตียงไว้ เพราะพีเคที่จับฉันให้อยู่ท่าคลานเข่าพร้อมกับตัวตนของเขาที่กระแทกเข้ามาอีกครั้งทั้งๆที่เขาเพิ่งปลดปล่อยไป...เขากระแทกฉันขณะที่ฉันก็ขอร้องให้เขาหยุดแต่เขากลับดูสนุกที่ได้ทำให้ฉันเหมือนกำลังจะตาย

        เขาเอาแต่ร้องเรียกหาคนที่ชื่อเคสทั้งๆที่จริงๆแล้วฉันไม่ใช่ ฉันไม่ใช่เธอ!