. . .

สองร่างเปลือยเปล่านอนซ้อนกันอยู่บนเตียง

คนที่รู้สึกตัวตื่น เขาขยับบิดไล่ความเมื่อยนิดหน่อยก่อนจะจูบลงบนแผ่นหลังคนที่นอนตะแคงด้านหน้า กลิ่นหอมเฉพาะตัวปนเปกับกลิ่นคาวจากกิจกรรมก่อนนอนเมื่อคืนทำเอาใบหน้าร้อนผ่าวง่ายๆ

อีกฝ่ายที่ยังหลับครวญรับอย่างเคยชิน

แขนคนตื่นสอดกอดร่างบางกว่าเอาไว้แน่น ซุกไซร้จมูกสูดกลิ่นกายจากแผ่นหลังบางอย่างใคร่รัก

มิลเฟยผงกหัวมองแพขนตาคนหลับ ก่อนจะยิ้ม นิ้วเลื่อนหยิกเอาแก้มอิ่มไปทีนึงด้วยความหมั่นเขี้ยว

มือเรียวคว้าจับสิ่งที่ทำเอาแก้มย้วย ก่อนจุมพิตละมุนจะฝังลงมือของเขาพร้อมเสียงกระซิบข้างหู

สุดท้ายแก้มอิ่มก็ถูกหอมไปฟอดใหญ่ ก่อนมิลเฟยจะพาร่างไร้อาภรณ์ลงจากเตียง จัดการทำความสะอาดร่างกายจนเรียบร้อย

ไม่ลืมที่จะเตรียมผ้าและชุดของแฟนหนุ่มพาดกับเตียงนอนไว้ให้เค้กหวานด้วย

ฟึ่บ

เค้กหวานทำตาอ้อน มองคนบนตักงอนๆ ก่อนจะวางคางลงบนลาดไหล่ของอีกฝ่าย

มิลเฟยที่นั่งบนตัก เอี้ยวมองเสี้ยวหน้าเก้าอี้มนุษย์ด้วยความงุนงง

พอเห็นมิลเฟยทำหน้างงหนักกว่าเดิม เค้กหวานถึงแกล้งขยับเอว พร้อมกอดอีกฝ่ายให้บดก้นกลมลงบนหน้าขา

มิลเฟยหน้าแดงเถือก อีกฝ่ายก็ใช่ย่อย พูดไปเขินไปจนความแดงไล่ลามไปถึงใบหูน่ารัก

ทั้งคู่ยิ้มกว้างก่อนจะหัวเราะออกมาแทบจะพร้อมกัน

ใครจะรู้ว่าสองหนุ่มที่ดูนุ่มนิ่มน่าทะนุถนอมแบบทั้งคู่จะมาตกล่องปล่องชิ้นคบกันเป็นเรื่องเป็นราวแบบนี้ ถ้ามองสภาพภายนอก ความน่ารักอ่อนหวานของทั้งสองไม่ต่างกับผู้หญิงเลย

อย่าเผลอมองพวกเขาเป็นคู่เลสเบี้ยนล่ะ!

นี่น่ะ ผู้ชายทั้งคู่จริงๆ นะ

. . .

มือนิ่มจับกันแน่น พรางยิ้มหัวเราะกับบทสนทนาระหว่างที่เดินทางมาโรงพยาบาล

ลุงของเค้กหวานนอนโรงพยาบาลมาเกือบเดือนแล้ว

วันนี้เป็นวันที่เค้กหวานตัดสินใจใช้เงินเก็บบางส่วนพาลุงมาอยู่ห้องพิเศษ แม้จะถูกดุก็ตามที

มิลเฟยหันมองเค้กหวานยิ้มๆ

เค้กหวานทำตาแป๋วใส่ลุงแท้ๆ ญาติเพียงคนเดียวของเขา จนลุงนึกหมั่นยกกำปั้นทุบลงบนหัวกลมไปทีนึง

มิลเฟยหันมองแฟนหนุ่มที่โกหกเนียนกริบ

พอลุงหลับ เสียงคุยกระซิบก็ดังขึ้น

มิลเฟยขมวดคิ้วมุ่น เขายังจำพวกน่ากลัวตัวโตที่มาตะโกนโวยวายเรียกเก็บเงินหน้าบ้านได้อยู่เลย

เพียงแค่ไม่รู้ว่าจำนวนเงินมันเท่าไหร่ถึงต้องข่มขู่ยกมือจะทำร้ายแบบนั้น

เค้กหวานทำหน้าลำบากใจ

มิลเฟยกุมมือเล็กเอาไว้ด้วยรอยยิ้ม

นิ้วก้อยเกี่ยวกันแน่น

ลุงที่แอบฟังอยู่นานมีใบหน้าเปื้อนยิ้ม แต่ก็ไม่นานนัก รอยยิ้มก็เปลี่ยนเป็นกังวลใจออกมา

.........

. . .

จอมทัพมองน้องสาวที่เดินสะบัดผมออกไปด้านนอก

ใบหน้ายิ้มแย้มที่คุยกับคนเป็นน้องเมื่อครู่กลับขรึมขึ้น แววตาเปลี่ยนไปแทบจะคนละคน

น้องสาวเป็นคนเดียวที่เขาคุยด้วยมากสุด

นอกจากกุหลาบแล้ว ไม่มีใครที่เขาอยากเสวนาด้วย

แม้แต่พ่อของตัวเองก็เถอะ

แววตาที่เขามองผู้เป็นพ่อ มันก็เหมือนกับลูกน้องมองเจ้านายเท่านั้น

และดูเหมือนพ่อก็ไม่ได้สนใจจะยกย่องเขาให้เป็นลูกเลยสักนิด ทั้งที่เขาเป็นลูกแท้ๆ ด้วยซ้ำ

ผิดกับผู้เป็นพี่คนโต คนที่ถูกรับเลี้ยงก่อนเขาจะลืมตาดูโลก คนๆ นั้นได้ทุกอย่างไปได้ยังไง

มือหนากำแน่นเมื่อมองเห็นคนเป็นพ่อพูดคุยกับลูกนอกไส้ด้วยความสนิทสนม

. . .

เงินจำนวนหนึ่งถูกเก็บใส่ซองสีน้ำตาล

เค้กหวานยัดมันลงในเป้ ก่อนจะสะพายไว้ด้านหน้า

หันมองมิลเฟยที่ทำหน้ากระอักกระอ่วนใจมาพักใหญ่

........................

ที่ทำงานมิลเฟย

โซลได้แต่มองตามแผ่นหลังคนที่เดินไปหยุดยืนร้านน้ำ

. . . .

Line :: จินดา

13:09

read.

read.

. . .

เวลาเย็นย่ำมาถึง

สองมือเล็กจับกันแน่น

เสียงกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอแทบจะพร้อมกัน

มืออีกข้างกระชับสายกระเป๋าแน่น ก่อนจะหันมองมิลเฟยที่ยิ้มขำ

มือเย็นเฉียบกระชับแน่น ก่อนจะเริ่มก้าวเท้าเข้ามายังโกดังตรงหน้า

พรึ่บ!!!

จากโกดังที่มืดทึบ จู่ๆ ไฟก็ถูกเปิดขึ้นรอบๆ

ทำเอาทั้งสองคนสะดุ้งเฮือก บีบมือกันแน่นจนกระดูกนิ้วลั่น

มองไปรอบๆ โกดังว่างเปล่า มันว่างจริงๆ

แต่เสียงประตูเหล็กที่กำลังจะปิดลงก็เรียกทั้งสองให้หันกลับไปมองด้านหลัง

ทางเข้าออกเพียงทางเดียวโดนปิดแล้ว แถมมีกลุ่มคนเดินเข้ามา 4-5 คน

เค้กหวานพูดแม้จะเริ่มเหงื่อตก

ลุงมารู้จักคนพวกนี้ได้ยังไงนะ

น่ากลัวชะมัด

ชายร่างกำยำ 4 คน เดินขนาบข้างชายวัยกลางคนหน้าตาบ่งบอกสัญชาติไม่ต่างจากชื่อ

ดวงตากลมมองกระดาษแผ่นนึงในมือของเฮียสง

ลูกน้องคนนึงทำท่าจะเดินมาหา แต่เฮียมันห้ามไว้ก่อน

มิลเฟยขยับชิดตัวเค้กมากขึ้น พร้อมมองหาทางหนีทีไล่

ทั้งสองคนถอยหลังกรูด

ทั้งคู่หันมากระซิบกัน

เค้กหวานเงียบไป

เสียงลูกน้องมันตะหวาดลั่น ก่อนทำทีจะควักปืนออกจากซองที่เอว ทำเอาชายหนุ่มทั้งสองหน้าเสีย

เค้กหวานทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

ไม่ต่างกับอีกคนที่ไม่อยากจะอยู่ที่นี่อีกแม้แต่วินาทีเดียว

สุดท้ายมิลเฟยก็จัดการดยอดทั้งหมด ใบสัญญาถูกส่งใส่มือให้เค้กหวาน

ทั้งคู่เดินมายืนหน้าประตูโกดัง แต่มันก็เปิดไม่ออก หรือแรงของทั้งคู่มีไม่มากพอกันแน่

ชายร่างโตเดินดุ่มมาที่ประตู คนตัวเล็กที่ยืนงัดประตูกันอยู่ถูกชนจนล้มพับลงกับพื้น

เค้กหวานที่เพิ่งลุกขึ้นยืนได้ถูกผลักจนกระเด็นติดแผงประตู แผ่นหลังบางเจ็บแปล้บจนหน้านิ่ว จุกจนร้องไม่ออก

เค้กหวานตวัดสายตามองไอ้หน้าโหดอย่างเอาเรื่อง นั่นยิ่งทำให้ชายตัวโตนึกหมั่นไส้จนปี่เข้ามากระชากคอเสื้อเค้กหวานขึ้นจนตัวลอย ทั้งยังผลักมิลเฟยจนออกห่างตัวแฟนหนุ่ม

มือเล็กกำแน่น ทุบไปบนตัวร่างใหญ่หลายครั้ง แต่เรี่ยวแรงแค่นี้ไม่สะกิดผิวมันสักนิด

ประตูเปิดออกแล้ว เฮียกับลูกน้องอีก 3 คนเดินออกไป แต่ไอ้หัวร้อนยังคงจ้องหน้าเค้กหวานอย่างเอาเรื่อง

เสื้อที่ถูกระชากดึงจนเห็นอกขาวทำให้แววตามันเปลี่ยนไป

ไม่ทันจะได้คิดอะไรต่อ แรงถีบจากด้านหลังทำเอามันเซไปเล็กน้อย

มิลเฟยทำท่าจะวิ่งเข้าใส่อีก

มิลเฟยถูกบีบคอไว้

เค้กหวานรีบเข้ามาช่วย แต่ก็ถูกสะบัดทิ้ง

มือเล็กคว้าหยิบท่อนเหล็กใกล้ประตูขึ้นมา ก่อนจะฟาดไปบนหลังไอ้ตัวโตเต็มแรง

ร่างบางรีบโผเข้าไปคว้ามิลเฟยที่นั่งหมดแรงไว้ ก่อนจะออกแรงดึงให้มิลเฟยลุกขึ้นวิ่ง

มือหนาสับใส่ต้นคอเล็กจนเค้กหวานฟุบลงแน่นิ่งกับพื้น

มิลเฟยเบิกตากว้าง รีบเข้ากอดเค้กหวานเอาไว้แน่น เพราะกลัวไอ้โหดจะทุบตีคนรักอีก

มันพาตัวคนทั้งสองมาโยนไว้ในห้องเก็บของทั้งเล็กทั้งแคบห้องหนึ่ง

มิลเฟยร้องไห้โฮ เรียกเค้กหวานที่ยังไม่ได้สติด้วยความเป็นห่วง

มือบางลูบรอยช้ำบนท้ายทอยเค้กหวานก่อนจะโอบกอดร่างบางไว้แน่น

..........