___

กรุงเบอร์ลิน, เยอรมนี

ในคืนเบอร์ลินที่เหมือนเดิมอย่างทุกวันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

เสียงรองเท้ากระทบทางเท้ากลางคืนของเบอร์ลินดังแผ่ว ๆ ท่ามกลางแสงไฟหลากสีจากสถานีรถไฟใต้ดินด้านหน้า แสงสีรุ้งสะท้อนในดวงตาของมาร์เควียที่ยืนนิ่งมองมัน เหมือนคนที่หลุดออกจากอดีตมาสู่ปัจจุบัน

แก้วกระดาษสีขาวห่อหุ้มด้วยกระดาษทิชชู่อีกชั้นถูกยื่นไปตรงหน้าคนตัวเล็ก ในมือของไซรัสก็ถือเครื่องดื่มของตัวเองอยู่

มาร์เควียรีบแก้วของตัวเองมาไว้ในมือเงียบ จากนั้นจึงยกขึ้นดื่มอย่างใจเย็น แววตาสวยก็มองตรงไปข้างหน้าและเห็นคู่รักวัยรุ่นกำลังง้องอนกันอยู่

ร่างบางเผลอหัวเราะและยิ้มอ่อนกับภาพนั้นก่อนจะหันมองไซรัสที่กำลังยืนดื่มเครื่องดื่มของตนเองเหมือนกัน

ไซรัสทำหน้าครุ่นคิด

' อยากมีความสุขไหม '

' ไม่มีใคร...ไม่อยากมีความสุขครับ '

ไซรัสสบตามาร์เควียที่มองเขาอยู่ก่อนจะพยักหน้า

ขายาวและขาเรียวค่อย ๆ ก้าวเดินไปพร้อม ๆ กันบนถนนหน้าสถานีรถไฟ ลมเย็นก็คอยพัดมาเอื่อย ๆ อยู่ตลอด

ไซรัสเดินไป คิดไปจนคิ้วของเขาชนกันอย่างไม่รู้ตัว มาร์เควียหลุดขำออกมาเมื่อเห็นใบหน้าไซรัส

มาร์เควียยังคงแค่นขำร่างสูงไม่เลิก ไซรัสก็จับหน้าจับตาตัวเอง

คนตัวเล็กเล่นตามน้ำ

สายตาทั้งสองผสานกันท่ามกลางผู้คนที่เดินผ่านไปมา

ร่างบางกำลังจะชักมือกลับก็ถูกมือหนาจับข้อมือเอาไว้ซะก่อน

พึ่บ...!

ไซรัสดึงมาร์เควียเข้าไปใกล้โดยที่ร่างบางยังไม่ทันตั้งตัว ยิ่งทำให้ใบหน้าของพวกเขาเข้าใกล้กันมากขึ้นไปอีก

ไซรัสวางฝ่ามือของควินเซียลงที่หน้าอกข้างซ้าย

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

มาร์เควียมองที่ฝ่ามือของตัวเองซึ่งกำลังสัมผัสหน้าอกไซรัสอยู่ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับคนตรงหน้า

ร่างบางว่าและดึงมือออกจากนั้นจึงก้าวเดินนำไซรัสไปอย่างเร็ว

ร่างบางสะบัดมือออก ทิ้งแก้วกาแฟที่ยังเหลือลงในถังขยะใกล้ ๆ และก้าวเดินต่อไป

ไซรัสยืนนิ่งอยู่ที่เดิม มองมาร์เควียเดินห่างออกไปเรื่อย ๆ ในมือเขายังถือแก้วของตัวเองอยู่ ทว่าความจริง ในแก้วไม่มีเครื่องดื่มเลย

กึก..

ร่างบางหยุดยืนนิ่งแต่ยังไม่หันกลับมามอง

คนตัวเล็กหันกลับมามองไซรัสที่ยืนตะโกนอยู่ไกล ๆ ซึ่งมันทำให้คนบริเวณนั้นหันมามองด้วยความสนใจ จนร่างบางต้องเดินกลับมาหาเขา

ฝาแก้วในมือไซรัสถูกเปิดออก ร่างหนาเทบางสิ่งลงฝ่ามือตัวเอง

มาร์เควียสบตาไซรัส แววตาของเขามันนิ่งแต่สักพักกลับรู้สึกร้อนผ่าวและมีน้ำสีใสไหลออกมาจากหางตาคู่สวยนั้น

ไซรัสว่าพลางเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาออกให้มาร์เควียอย่างเบามือ

เสียงรถแล่นผ่านเบา ๆ แสงไฟจากตึกโดยรอบสะท้อนอยู่ในดวงตามาร์เควียที่น้ำตาเริ่มออกมาคลอเบ้าและไหลไม่หยุดเรื่อย ๆ

ไซรัสยังคงปาดน้ำตาบนแก้มนุ่มให้มาร์เควียอย่างเบามือไม่หยุดเมื่อไม่มีทีท่าว่าน้ำตาของมาร์เควียจะหยุดไหล

พุ่บ...!

มาร์เควียพุ่งตัวเข้าสวมกอดไซรัสแน่น ใบหน้าของคนตัวเล็กซบลงที่อกแกร่งของไซรัสเพื่อปกปิดน้ำตามากมายนั้นแต่กลับทำให้เสื้อของไซรัสเปียกด้วยน้ำตาของเขาเอง

ไซรัสกอดตอบมาร์เควียแน่นและกำแหวนเอาไว้แน่นเช่นกัน

เสียงอื้ออึงดังขึ้นในอ้อมกอดไซรัส มาร์เควียเงยหน้าขึ้นมองคนตัวสูงทั้งน้ำตา

เส้นสีแดงที่ไซรัสเคยวาดไว้ในตอนนั้น ตอนนี้ได้เลือนลางหายไปแล้ว ทว่ากลับมีวงแหวนปรากฏอยู่บนนิ้วแทน

มาร์เควียพยักหน้าแต่ในขณะเดียวกันก็ถูกประคองท้ายทอยพร้อมกับร่างสูงที่โน้มหน้าลงมาประกบปากอวบอิ่มของเขา

ตกดึก

- ห้องนอนมาร์เควีย -

มีคนนับล้านบนโลก...ที่ใช้อากาศร่วมกัน

แต่จะมีสักกี่คน ที่เกิดมาเพื่อใช้ ' ลมหายใจเดียวกัน '

สร้อยคอของไซรัสถูกทิ้งตัวลงมากลางอากาศระหว่างใบหน้าทั้งสองโดยมาร์เควียเป็นคนปล่อยมันลงมา

ทั้งสองผสานตาภายใต้ความเงียบ ก่อนร่างบางจะนำสร้อยในมือสวมคืนที่คอให้กับไซรัส แต่ยังคงสบตากันอยู่ ร่างบางไม่ได้โฟกัสที่ตะขอสร้อยคอเลยสักนิด

มาร์เควียจ้องมองเข้าไปนัยน์ตาคู่คมตรงหน้า

รอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมาร์เควีย ทำให้ไซรัสอดที่จะยิ้มตามไม่ได้

จุ๊บ

ร่างหนาจุ๊บริมฝีปากอวบนั้นเน้น ๆ หนึ่งที

ร่างบางว่าพลางผลักร่างหนาลงนอนบนเตียงและกลายเป็นคนคร่อมตัวอีกฝ่ายแทน

มาร์เควียใช้นิ้วลากตามเรือนร่างของไซรัสผ่านเสื้อผ้าที่ยังสวมเอาไว้ลงไปข้างล่างมากขึ้นเรื่อย ๆ กระทั่งไปหยุดอยู่เป้ากางเกงของไซรัส แต่ร่างหนาก็ไม่มีท่าทีจะขยับหนี ยอมนอนพลีกายให้ง่าย ๆ เลยล่ะ

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปราฏขึ้นให้มาร์เควียเห็น

มือเล็กกำส่วนนั้นที่หลบอยู่ใต้ร่มผ้า ซึ่งมันกำลังสู้กับมือของเขาอยู่เหมือนกันในตอนนี้

ไซรัสว่าพลางโน้มหน้าขึ้นไปประกบปากจูบมาร์เควีย มือหนาอีกข้างก็ประคองท้ายทอยคนตัวเล็ก

เธอคือความรัก เธอคือหัวใจ

เธอคือความหมาย เธอคือวิญญาณ

เธอคือชีวิต เธอคือทุกอย่าง เธอคือหนทาง...

สู่คำว่า...

' รักนิรันดร '

___