ข้อความถึง... [100%]
-
___
-
[Messager]
-
ซัน
-
12:40
-
เกี๊ยว
ซัน
-
เกี๊ยว
ยังไม่ลืมที่จะพาเราไปหาสายรหัสใช่ไหม
-
เกี๊ยว
นายจะกลับมาตอนไหนเหรอ
-
12:50
-
เกี๊ยว
เรานั่งรออยู่หน้าคณะ
-
เกี๊ยว
นายจะมาไหม
-
|
-
เกี๊ยวนั่งมองหน้าจอมือถือที่มืดสนิทไปและสว่างขึ้นมาเพราะเอสเอ็มเอสมือถือก่อนจะถอนหายใจออกมา
-
เกี๊ยว
เฮ้อ...
-
เกี๊ยว
จะบ่ายแล้ว
-
เกี๊ยว
ไหนว่าจะพาไปล่าลายเซ็นพี่รหัส
-
ซัน
ลุกดิ
-
ซัน
นั่งบ่นกูอยู่นั่นจะได้ไปล่าไหมลายเซ็นไร้สาระนั่นน่ะ
-
ขวับ !
-
เกี๊ยวหันไปมองอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเสียงซันดังขึ้น
-
ซัน
ค่อยๆ หัน
-
ซัน
หันขนาดนั้นเดี๋ยวกูได้พาไปโรงบาลฐานทำให้มึงคอเคล็ด
-
ซัน
ไปลุก
-
เกี๊ยว
แฟนซันอ่ะ
-
ซัน
คณะดิ
-
ซัน
กูพึ่งไปส่งมา
-
ซัน
ละก็กลับมาคณะตัวเองนี่ไง
-
เกี๊ยว
อ่อ...
-
ซัน
ละลุกได้ยังอ่ะ
-
ซัน
จะไปเอาไหมลายเซ็น
-
เกี๊ยว
อะ..อ่อๆ
-
เกี๊ยว
ไป
-
เกี๊ยวรีบลุกจากม้านั่งหินอ่อนและหยิบสมุดโน้ตเล่มจิ๋วออกมาพร้อมปากกา
-
ซัน
เตรียมพร้อมมาก
-
เกี๊ยว
อื้อ!
-
ซัน
เออไป เดิน
-
ซันดันเกี๊ยวให้เดินไปนำหน้าเขาไปส่วนเขาจึงก้าวเดินตามหลังอีกฝ่ายแทน
-
เกี๊ยว
ไม่มาเดินข้างกัน
-
ซัน
ก็มึงบอกเดินไม่ทันกู
-
ซัน
เดินข้างหน้าไปนั่นล่ะ
-
ซัน
จะได้ไม่ต้องบ่นว่าตามไม่ทัน
-
ซัน
แต่รีบเดิน เดี๋ยวกูเผลอเดินนำ
-
เกี๊ยว
หัดเดินก้าวสั้นสิ
-
ซัน
ซอรี่ครับ กูขายาว
-
ซัน
ไม่ได้ขาสั้น
-
เกี๊ยว
-
ซัน
ไม่ต้องหันมาทำปากบึนใส่
-
ซัน
เดิน
-
ซัน
มองเสาด้วยไอ้เกี๊ยว
-
ซัน
หัวโนก่อนได้ลายเซ็นนะมึงอ่ะ
-
เกี๊ยว
ดูอยู่
-
เกี๊ยวหันกลับไปมองทางข้างหน้าก่อนจะเผยรอยยิ้มหวานออกมาแต่เมื่อนึกถึงว่าอีกคนมีแฟนแล้วรอยยิ้มนั้นมันก็หุบหายไปอัตโนมัติ
-
ซัน
มึงเคยเห็นหน้าพี่รหัสแล้วเหรอ
-
ซัน
ถึงจะไปตามหาขอลายเซ็น
-
เกี๊ยว
อื้อ รู้แล้ว
-
เกี๊ยว
กิ๊บซี่ช่วยหาไอจีพี่เขาให้
-
เกี๊ยว
ก็เลยเข้าไปดูรูปในนั้นมา
-
ซัน
ไม่ได้ตั้งเป็นไพเวจ?
-
เกี๊ยว
ไม่นะ
-
เกี๊ยว
ค้นหาก็เจอเลย
-
ซัน
แล้วตารางเรียนพี่เขาอ่ะ
-
ซัน
จะไปหา รู้ไหมว่าเวลานี้มีเรียนหรือไม่มีเรียน
-
เกี๊ยว
อันนี้กิ๊บซี่ก็หามาให้เรียบร้อยแล้ว
-
ซัน
ฟัค
-
ซัน
พึ่งจะสั่งเมื่อวาน
-
ซัน
ไอ้กิ๊บมันแดกทะเบียนคณะเหรอวะ
-
ซันเอ่ยด้วยความสงสัยพลางเกาหัวตัวเองไปด้วย
-
|
-
ณ ลานเกียร์
-
กิ๊บซี่
-
สามแสน
...
-
สามแสน
สัดกิ๊บ!!!
-
สามแสน
ฉ่ำเลยหน้ากู!
-
กิ๊บซี่
เชี่ย!
-
กิ๊บซี่
เพื่อนเนียนกูมา!
-
กิ๊บซี่
เหี้ยๆๆๆ หลบไหนได้วะ
-
กิ๊บซี่
กูบอกน้องว่าลาป่วยอ่ะ
-
ชลธี
....
-
ทิว
กิ๊บ
-
ทิว
มุดลงมาใต้โต๊ะ
-
กิ๊บซี่
เอาจริง?
-
ทิว
เอออ ลงมา
-
ทิว
เร็วดิ
-
กิ๊บซี่รีบมุดลงไปอยู่ใต้โต๊ะโดยมีหนุ่มวิศวะกลุ่มเพื่อนของเขานั่งล้อมรอบอยู่
-
กิ๊บซี่
(พุทโธ พุทถัง คัดฉามิ)
-
เกี๊ยว
เอ่อ...
-
ธาม
?
-
ธาม
พวกคุณมีอะไรกับพวกผมเหรอ
-
เกี๊ยว
(อึ๋ย.. เสียงเข้มไป)
-
ซัน
ผมพาเพื่อนมาขอลายเซ็น
-
ซัน
ให้ลายเซ็นมันหน่อยดิ
-
องศา
น้องเป็นสายรหัสของคนในกลุ่มพวกพี่เหรอ?
-
เกี๊ยวพยักหน้าแทนการตอบ
-
ชลธี
รุ่นพี่ถามก็ตอบ
-
ชลธี
อย่าพยักหน้าอย่างเดียว
-
ซัน
...
-
ซัน
พยักหน้าก็ถือว่าตอบแล้วปะพี่
-
ชลธี
ตอบให้มันชัดถ้อยชัดคำ
-
ชลธี
เวลาคุยกับอาจารย์จะได้ประสานงานรู้เรื่อง
-
ซัน
เกี่ยวไรกับเรื่องนี้วะ
-
ชลธี
พูดกับรุ่นพี่ พูดให้มีหางเสียง
-
ชลธี
พูดให้เพราะหน่อย
-
ซันถอนหายใจและยืนเงียบไป
-
เกี๊ยว
เอ่อ..
-
เกี๊ยว
คือ
-
เกี๊ยว
คือว่าผมมาหาพี่.. อชิรวัฒน์ วัฒนศิริ
-
เกี๊ยว
รหัสสี่ตัวท้าย สี่เก้าหนึ่งเจ็ด
-
เกี๊ยว
พี่.. องศา คือคนไหนเหรอครับ
-
องศา
...
-
สามแสน
พี่
-
ทุกสายตาหันไปมองสามแสนที่อยู่ๆ ก็ลุกขึ้นพูดและเงียบ
-
สามแสน
ไม่ใช่องศา
-
สามแสนเอ่ยจบก็นั่งลง
-
ธาม
แล้วมึงจะแสดงตัวเพื่อ
-
ซัน
พี่ก็รีบบอกมันเหอะ
-
ซัน
มันจะได้ไปหาปีอื่นต่อ
-
ชลธี
แล้วน้องไม่หา?
-
ซัน
ไม่
-
ซัน
ไม่อยากมี
-
ชลธี
...
-
สามแสน
อูยยยย....
-
สามแสน
อาทิตย์ดวงนี้แดดแรงจนแสบซาบซ่านพอสมควร
-
ซันยืนมองรุ่นพี่เงียบ
-
องศา
เอาสมุดมา มา
-
องศา
พี่จะเซ็นให้
-
สามแสน
เฮ้ย เฉลยง่ายไป
-
องศา
ไม่ปั่นหัวเหมือนพวกมึงหรอก
-
เกี๊ยวนำสมุดของตนยื่นไปให้กับคนที่บอกว่าจะเซ็นให้เขาโดยไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังมีหนึ่งสายตาจับจ้องเขาอยู่
-
-
ณ คณะแพทยศาสตร์
-
- ห้องน้ำ -
-
ซ่า !!!
-
พราว
-
ร่างบางปิดน้ำและกำลังจะเดินออกไปจากห้องน้ำก็ต้องชะงักเมื่อเจอชายตัวสูงเดินมาขวางทางหน้าประตูห้องน้ำ
-
พราว
อ่อ
-
พราว
เชิญครับ
-
ร่างบางหลีกทางให้กับผู้มาใหม่ได้เข้ามาใช้ห้องน้ำ ทว่าเจ้าตัวกลับไม่ยอมเดินเข้ามาแต่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม
-
พราว
...?
-
เฟิร์ส
พี่ชื่อ พราว พราวพริมา ใช่ไหมครับ
-
พราว
อ่า.. ใช่
-
เฟิร์ส
ผมเฟิร์สนะครับ
-
เฟิร์ส
ธนกิจ เจริญพิสุทธิ์
-
เฟิร์ส
ลูกชายคณบดีคณะแพทย์
-
เฟิร์ส
ผมเป็นน้องรหัสพี่ครับ ปีหนึ่ง
-
พราว
อ่าาา.....
-
พราว
(จำเป็นต้องมาแนะนำตัวกันหน้าห้องน้ำไหมเนี่ย)
-
พราว
โอเคๆๆ
-
พราว
คือพี่ต้องไปเข้าแล็ปต่ออ่ะ มีเรียนแล็ป
-
พราว
หลีกทางให้หน่อยได้ไหม
-
เฟิร์ส
ผมขอเบอร์กับไลน์พี่ไว้ติดต่อเรื่องงานได้ไหมครับ
-
เฟิร์ส
ผมพึ่งเข้ามาใหม่
-
เฟิร์ส
น่าจะต้องเรียนรู้จากรุ่นพี่เก่าเยอะเลย
-
เฟิร์ส
รุ่นพี่ปีสี่ห้าหกก็คงไม่ได้เจอ
-
เฟิร์ส
พวกเขาคงฝึกงานอยู่โรงพยาบาลกันตอนนี้
-
เฟิร์ส
พี่เป็นปีสูงสุดที่ผมจะหาประสบการณ์จากพี่ได้
-
ติ้ง !
-
Messager <กุ้งนาง> : พราวเสร็จยัง
-
พราว
หลังพี่เรียนเสร็จได้ไหม
-
พราว
บ่ายนี้พี่ไม่ว่างเลย
-
พราว
มีเรียนยาวติดต่อกันจนเย็น
-
พราว
ไว้ตอนนั้นน้องค่อยมาหาพี่ใหม่นะ
-
เฟิร์ส
หน้าคณะนะครับ
-
เฟิร์ส
ผมเลิกเรียนสี่โมง
-
เฟิร์ส
ถ้าพี่เลิกเย็นกว่านั้น เดี๋ยวผมไปรอ
-
พราว
อ่า.. ได้
-
เมื่อพราวตอบรับเฟิร์สก็หลีกทางให้ร่างบาง
-
พราวชำเลืองมองด้วยหางตาพักหนึ่งก่อนจะรีบก้าวเดินกลับไปที่ห้องเรียนแล็ปของตนเองทันที
-
-
ตกเย็น
-
- หน้าคณะแพทยศาสตร์ -
-
พราวกำลังกึ่งวิ่งกึ่งเดินออกมาจากตัวคณะ สายตาสวยมองเห็นแฟนเด็กของเขาจากไกลๆ แล้วว่ากำลังยืนรออยู่กับรถคู่ใจของตนเองทว่า..
-
เฟิร์ส
พี่พราว
-
กึก..
-
พราวหยุดฝีเท้ากะทันหันเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อของตนก่อนชายหนุ่มเมื่อตอนบ่ายจะเข้ามาปรากฏตัวตรงหน้าบดบังแฟนเด็กของเขาจนมิด
-
พราว
เอ่อ..
-
เฟิร์ส
พี่ไม่ได้ลืมนัดของเราใช่ไหมครับ
-
ซัน
นัดอะไร
-
ซันอยู่ๆ ก็เดินเข้ามายืนเทียบข้างพราวก่อนจะดันพราวให้ถอยไปอยู่ข้างหลังเขา
-
เฟิร์ส
นายเป็นใคร
-
ซัน
แฟน
-
ซัน
มีนัดไรกับแฟนกู
-
พราว
ซัน
-
พราวเอ่ยเรียกซันด้วยน้ำเสียงปกติทำให้ร่างหนาเอี่ยวหน้าไปมองทางข้างหลังตนเอง
-
ซัน
พี่นัดอะไรกับมัน
-
พราว
เขาเป็นน้องรหัสพี่น่ะ
-
พราว
ไม่ได้นัดอะไร
-
เฟิร์ส
พี่นัดให้ผมมาขอเบอร์กับไลน์พี่ย้อนหลัง
-
เฟิร์ส
ไม่เรียกนัดเหรอครับ
-
พราว
เอ่อ.. เฟิร์ส ใช่ไหม
-
เฟิร์ส
ครับ
-
พราว
พี่ให้แค่ไลน์ได้ไหม
-
พราว
เดี๋ยวพี่ดึงเข้ากลุ่มสายรหัสที่มีปีที่สี่ห้าหกด้วย
-
พราว
เผื่อเราอยากปรึกษางานอะไรที่ยากกว่านั้น
-
พราว
จะได้คุยได้ปรึกษาพี่คนอื่นๆ ด้วย
-
เฟิร์ส
ได้ครับ
-
พราว
งั้นเอาโทรศัพท์มามา
-
พราวว่าพลางหงายฝ่ามือไปทางเฟิร์ส เฟิร์สกำลังจะวางมือถือลงบนมือพราวกลับถูกซันแย่งไปก่อน
-
ซัน
ห้ามทักมาคุยเรื่องส่วนตัวนอกเหนือเรื่องงาน
-
ซัน
เข้าใจ?
-
เฟิร์สเงียบก่อนจะส่งเสียงตอบสั้นๆ ไป
-
เฟิร์ส
อืม
-
เพียงเท่านั้นซันจึงยื่นมือถือเครื่องนั้นให้กับพราวเพื่อแอดไลน์ดึงเข้ากลุ่มโดยที่ส่งสายตาพิฆาตไปยังเฟิร์สอยู่ตลอดเวลา
-
-
ซัน
-
พราว
นี่
-
พราว
เป็นอะไร
-
พราว
เงียบตั้งแต่ออกจากคณะจนอาหารมาลงโต๊ะก็ไม่พูดกับพี่สักคำ
-
ซันชำเลืองตาขึ้นมองพราวและกลับไปมองอาหารตรงหน้าเหมือนเดิม
-
พราว
ซันนนน
-
ซัน
ผมโตขึ้นบ้างไหม
-
พราว
หือ?
-
ซัน
ถ้าเป็นเมื่อก่อน
-
ซัน
แม้แต่เรื่องงานผมก็ไม่ยอมให้แลกหรอกไลน์
-
ซัน
พี่ว่าผมโตขึ้นบ้างรึยัง
-
พราว
ก็โตในรูปแบบของนาย
-
พราว
ถึงจะโตยังไง มันก็ยังคงความเป็นตัวเองนั่นแหละ
-
พราว
ทัศนคติ การควบคุมตัวเอง
-
พราว
เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ พี่ว่านายทำมันได้ดีนะ
-
พราว
ถึงใครจะมองว่าไม่ แต่พี่มองว่าดี
-
ซัน
จากอยากให้พี่งี่เง่า
-
ซัน
กลายเป็นผมนี่แหละที่จะงี่เง่าเอง
-
ซันพูดขึ้นด้วยสีหน้าหงอยๆ ทว่าพราวกลับนั่งยิ้มกับภาพเด็กหงอยตรงหน้า
-
ติ้ง !
-
ติ้ง !
-
มือถือที่วางอยู่คนละฝั่งข้างกายเจ้าของของมันดังขึ้นพร้อมๆ กัน
-
Messager to Sun : เกี๊ยว
-
Messager to Proud : เฟิร์ส
-
___
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()