// นั่งนิ่ง // น้ำตาไหลอาบแก้ม

เชี้ยไรวะเนี้ย เมื่อเช้ามึงยังดีๆ อยู่เลย // ตกใจ

................. // น้ำตาไหลอาบแก้ม

ไอ่พีท // นั่งลงข้างๆ ( เรียกสติ )

ทะเลาะกับมาเบลเหรอ

..................... // น้ำตาไหลอาบแก้ม

กูว่าไม่

วาไปแล้วมึง // น้ำตาไหลอาบแก้ม

กูรู้ตัวช้าไป วาไม่อยู่กับกูแล้ว

เดี๋ยวๆๆๆๆ วาไหน วาอะไร มึงเพ้ออะไรวะเนี้ย

วารินทร์

// น้ำตาไหลอาบแก้ม

// พยักหน้า

วารินทร์หนีกูไปแล้ว กูโทรหาก็ไม่ติด กูไม่รู้จะไปตามหาที่ไหน กูไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง ( ฟูมฟาย )

วารินทร์

คนน่ารัก ที่เป็นคนดูแลคอนโดมึง แล้วก็ที่เราเจอที่เทศกาลขนมหวานเหรอ // มองหน้าพีท

วารินทร์ไม่ใช่คนดูแลคอนโด แต่วารินทร์เป็นแฟนกู

กูว่าแล้ว

// เบิกตาโต

สายตามันหลอกกันไม่ได้จริงๆ

เชี้ยไรวะเนี้ย

( ตั้งสติ ) // เล่าเรื่องราวของตัวเองกับวารินทร์ให้กันต์ – เปรมฟัง

// เล่าเรื่องราวของตัวเองกับมาเบลให้กันต์ – เปรมฟัง

กูตั้งใจว่าจะบอกเรื่องราวต่างๆ กับวาด้วยตัวเอง

แต่กูไม่คิดว่า วากับเบล จะได้เจอกันเร็วขนาดนี้

ตัวแทน

โคตรใจร้ายเลย

ถ้ากูเป็นวารินทร์กูอาจจะหนีไปแบบนี้เหมือนกัน

กูยอมรับนะ แรกๆ วารินทร์เหมือนเป็นตัวแทนเบล ใจของกูยังอยู่ที่เบล

แต่พอเวลาผ่านไป วารินทร์กับเบล ถึงจะเหมือนกันก็จริง แต่วาก็คือวา เบลก็คือเบล

วารินทร์นิสัยอีกอย่าง มาเบลก็อีกอย่าง

กูตกหลุมรักวารินทร์ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

ยิ่งพอกูมาดูของที่เธอคืน กูยิ่งรู้สึกแย่ วารินทร์คืนสมุดบัญชี คืนบัตร เงินที่กูโอนให้ทุกบาท ยังอยู่แบบเดิม

เท่ากับว่า วารินทร์ไม่เคยใช้เงินที่กูให้เลย

เธออยู่กับมึง เพราะความรักล้วนๆ

// พยักหน้า

กูเสียใจที่ดูถูกความรักวา คิดว่าเธอลำบาก เธอเลยยอมทำทุกอย่างตามที่กูต้องการเพราะกูให้เงินเลี้ยงดู

กูไม่เคยรู้เลยว่าที่เธอยอม เพราะเธอรักกูจริงๆ เหมือนที่เธอพูดมาตลอดนั้นแหล่ะ

แต่มึงเสือกไม่เคยพูดว่ารักกับเธอเลย

นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่กูเสียใจ ( แววตาเศร้าหมอง )

แล้วมึงจะทำยังไงต่อ

ไปตามที่ทำงาน

อยู่ตรงไหน

ไม่รู้

ห๊ะ!!!

แฟนมึงทั้งคนนะ ไม่รู้ได้ไง

รู้แค่ชื่อร้าน ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน

เอาชื่อมา เสิร์ชข้อมูล

Dessert café

Dessert café // เสิร์ชข้อมูล

โอ้วโหววว ....... Dessert café เฉพาะกรุงเทพ 10 ที่เลยนะ

รู้พิกัดม๊ะ เขตอะไร

……….. // นิ่ง

มึงมีข้อมูลอะไรแฟนมึงบ้างเนี้ย

................// ส่ายหน้า

อืม............

เป็นกู กูก็หนี วารินทร์ทนอะไรแบบนี้ได้ไงวะตั้ง 2 ปี

ขนาดพวกกู ที่มึงไม่เคยมีความลับ ยังไม่รู้เรื่องวารินทร์

มึงแม่ง ............... โคตรด้อยค่าวารินทร์เลยนะ

แล้วไหนจะมาเบลอีก

วันนี้ก็เต็มๆ ดูไม่มีทางออกว่าวารินทร์เป็นแฟนมึง ดูยังไงก็มาเบล

แตกสลายแทนเลยกู คนน่ารักของกู

พวกมึงด่าอะไรมา กูทั้งนั้นแหล่ะ ( ใจสั่น )

2 ปีกับข้อมูลที่มึงมี งมเข็มในสมุทรชัดๆ จ้างนักสืบ นักสืบยังท้อ นั่งร้องไห้เลยเถอะ

ตาสว่างเลยกู กลับมาเสื้อผ้าเมียหายหมด ( หลุดปากพูดไม่รู้ตัว )

พีทกับวารินทร์ เป็นแฟนกันจริงๆ เหรอ // มองไม่เชื่อ

ใช่ วารินทร์คือคนรักของพีท

ที่ผ่านมาพีทขี้ขลาดเอง ถ้าไม่มาเจอเบลอีกครั้ง ถ้าวาไม่หนีไป พีทคงไม่กล้าก้าวข้ามความรู้สึกในอดีต

เบลไม่มีโอกาสแล้วเหรอพีท

ขอโทษนะเบล พีทรักวารินทร์ไปแล้ว

แต่พีทบอกว่า พีทมีวารินทร์เพื่อเป็นตัวแทนของเบลไม่ใช่เหรอ

พีทเคยคิดแบบนั้น แต่ตอนนี้พีทรู้แล้วว่า ไม่มีใครแทนที่ใคร ได้ทั้งนั้น

พีทแค่อยากเริ่มต้นใหม่กับวา ไม่ได้อยากให้วาแทนที่เบล

แต่เบลก็รักพีทนะ // เดินเข้ามาใกล้ๆ

พีทไม่สงสารเบลเหรอ // น้ำตาไหล

ไม่ไปจากเบลได้มั้ย เบลตั้งใจกลับมาหาพีทนะ ตั้งใจกลับมารักพีทให้มากกว่าเดิม // น้ำตาไหล // เดินเข้ามาใกล้ๆ // จับมือแน่น

.........................

พีทก็เคยขอร้องเบลแบบนี้เหมือนกัน แต่วันนั้นเบลก็เลือกที่จะเดินจากพีท

เบลไปนานตั้ง 2 ปี ความรู้สึกของพีทมันมาไกลมากแล้ว

หัวใจของพีทเริ่มต้นใหม่กับวารินทร์ไปแล้ว

พีท..................// น้ำตาไหล

ขอโทษนะ // ถอยหลังออก

// น้ำตาไหล

เราไม่ติดค้างอะไรกันแล้วนะมาเบล ลาก่อน............// เดินออก

..................// มองตามพีท // น้ำตาไหล

// ยืนรอลิฟท์

// เดินเข้ามารอลิฟท์

สวัสดีครับคุณกันต์ // ยกมือไหว้

อ้าว...วาโย มาแต่เช้าเลย

มาเตรียมตัวออกไปไซต์งานครับ

เยี่ยม พี่ชอบนะเด็กฝึกงานที่ตั้งใจแบบนี้ // ยิ้ม

ขอบคุณครับ // โค้ง

แล้ววาโยจะไปไหน

คอฟฟี่ช็อปด้านล่างครับ พอดีพี่เอาเอกสารมาให้

พี่กำลังจะไปคอฟฟี่ช็อปเหมือนกัน ไปพร้อมกันเลย จะได้มีเพื่อนคุย

ครับ

วันนี้นายไปไซต์งานไหน เดี๋ยวพี่ขอพี่เจษพานายไปกับพี่ดีกว่า

พี่กันต์ออกไซต์ด้วยเหรอครับ

ออกดิ Civil Engineering Manager ไม่ออกได้ไง

ไอ่วา มึงสมัครก่อนเถอะ กูยังพอมีงานขายเสื้อผ้า

เออ ...... สักคนเถอะให้ได้งาน เราตกงานกันมาจะครบเดือนแล้วนะ

เดี๋ยวก็ชิบหายกันหมด ถ้ามึงได้งาน วาโยมันจะได้ไม่สะดุดเรื่องเรียน อดทนหน่อยมึงมันจะจบแล้ว

โอ้ยยย ...เลือกได้มากมั้ง ชี้นิ้วได้แหล่ะว่าจะทำงานใกล้กัน

อย่าลากกูดราม่า มึงเอาเวลามากรอกใบสมัครเถ้อะ

กูไปเข้าห้องน้ำก่อน เดี๋ยววาโยมันมาเอาเอกสาร นี่นะของวาโย กูเตรียมไว้แล้ว

กูชังหน้ารู้ดีของมึงจริงๆ // ดีดหน้าผากเบาๆ

ไปห้องน้ำดีกว่า // เดินออก