ตัวเเทนเเสนรัก EP5
-
เวลาต่อมา
-
วา
-
ป้ายรถเมล์หน้าที่ทำงานวา พาย
-
วา
-
วาโย
พี่พาย พี่วา // วิ่งเข้ามาหา
-
วา พาย : // หันตามเสียง
-
วา
วาโย มาได้ไงวะ
-
พาย
ไปไหนมา ทำไมมาโผล่ตรงนี้
-
วาโย
ไปยื่นหนังสือที่ฝึกงานมา เห็นพี่สองคนพอดีก็เลยลงจากรถเมล์มาหาไง
-
พาย
ลงจากรถเมล์เพื่อขึ้นรถเมล์ นี่นะ
-
วาโย
เออไง
-
วา
แกก็เริ่ดเกิ้นนนน ไอ่น้อง
-
พาย
แกจะเสียเงินสองรอบทำมะเขืออะไรห๊ะ
-
วาโย
แฮร่........ก็มันดีใจที่เห็นพวกพี่ไง
-
พาย
กลับห้องไปก็เจอกันอยู่แล้ว // บ่นแง๊วๆ
-
วา
กลัวไอ่พายหนีเที่ยวหรือไง ถึงต้องลงมาตาม
-
พาย
ให้กูมีตังค์เที่ยวก่อนเห้อะ ค่อยกลัว
-
วาโย
หนีดูดิ จะได้ถือไม้เรียวไปตาม
-
พาย
// หันมองหน้าวาโย ( หน้าร้อนผ่าว )
-
วาโย
หนีม๊ะ // เอียงหน้ามอง
-
พาย
น้อยๆ หน่อย แกเป็นน้องฉันนะเว้ย ถือไม้เรียวได้ไง // ดีดหน้าผากเบาๆ
-
วาโย
โอ้ยยยย
-
พาย
การละครเก่ง เรียนโยธาไม่ใช่เหรอ // ส่ายหน้าเอ็นดู
-
วา
// แอบมองพาย - วาโย // อมยิ้มคนเดียว
-
พาย
ไอ่วา ไปหาอะไรกินด้วยกันก่อนมั้ย มึงบ่นหิว
-
วา
กูมีนัด // กระซิบ
-
พาย
อุ้ย ...... // เอามือป้องปาก
-
วา
พวกมึงตามสบายเลย
-
วา
กูไปก่อนนะ รถมาแล้ว
-
พาย
เออๆ แล้วเจอกัน
-
วาโย
วิ่งดีๆ พี่วา กลัวสะดุดขาตัวเองจริงๆ // หยอก
-
วา
ระดับวารินทร์ ไม่ใช่วาโยนะเว้ย คริคริ // วิ่งขึ้นรถ
-
วาโย
เอ๋า จะเล่นเค้ายังไงให้เข้าตัวเองวะกู
-
พาย
สมน้ำหน้า // กลั้นขำ
-
พาย
// เดินหนี
-
วาโย
สมน้ำหน้าเหรอ // กระโดดเกาะคอ
-
พาย
โอ้ยยยย.....ไอ่เด็กบ้านี่ // รีบจับไว้
-
วาโย
หนักม๊ะ
-
พาย
เดี๋ยวจะเหวี่ยง
-
วาโย
ไม่เชื่อหรอกว่าจะเหวี่ยง เพราะถ้าเหวี่ยง พี่พายไม่รีบจีบขาโยไว้หรอก // เอาแก้มแนบแก้มพาย
-
พาย
( ใจเต้นแรง ) // อมยิ้มคนเดียว
-
พาย
มึงลงเถ้อะ ........ กูจะอ่อนแรงแล้วเนี้ย คราวนี้มึงได้ตกจริงๆ แน่
-
วาโย
// กระโดดลง
-
พาย
// หันมองหน้าวาโย
-
วาโย
// อมยิ้ม
-
วาโย
ไปหาข้าวกินดีกว่า // เดินหนี
-
พาย
ทำแบบนี้ กูก็แย่สิ (หน้าร้อนผ่าว ) // พูดคนเดียวเบาๆ // เดินตาม
-
.
-
..
-
1 อาทิตย์ ต่อมา
-
วา
-
คอนโดพีท
-
วา
-
20.00 น.
-
( เสียงออดดังขึ้น )
-
วา
// หันตามเสียง
-
วา
ใครมาเวลานี้นะ หรือคุณพีทลืมเอาคีย์การ์ดมา
-
( เสียงออดดังขึ้น )
-
วา
//ส่องช่องตาแมว
-
วา
-
วา
..................
-
วา
// เปิดประตู
-
วา
// สบตากับคนตรงหน้า ( อึ้ง )
-
มาเบล
// สบตากับคนตรงหน้า ( อึ้ง )
-
มาเบล
-
ทั้งสองสบตากันนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง วารินทร์จึงเอ่ยปากทัก
-
วา
สวัสดีครับ // ยิ้ม
-
มาเบล
ที่นี่ใช่ห้องของคุณพีทมั้ยครับ
-
วา
อ๋อ........ใช่ครับ
-
มาเบล
// ยิ้ม ดีใจ
-
มาเบล
พีทยังอยู่ที่นี่จริงๆ ด้วย // ยิ้ม ดีใจ
-
วารินทร์มองคนตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา คนตรงหน้าที่มีความละม้ายคล้ายกับตัวเองอย่างมาก
-
มาเบล
คุณ.................คือ
-
วา
เอ่อ...........( ใครกันนะ แล้วเราต้องตอบว่าไงดี ) // คิดในใจ
-
มาเบล
คุณเป็นใคร ทำไมมาอยู่ในห้องนี้ ปกติพีทหวงที่นี่มากนะ
-
วา
( รู้เรื่องคุณพีทดีจัง )
-
มาเบล
หรือว่า เป็นคนดูแล ทำความสะอาดที่นี่ให้พีท // มอง ยิ้ม
-
วา
ครับ
-
มาเบล
แล้วพีทอยู่มั้ย
-
วา
ไม่อยู่ครับ
-
มาเบล
เรามานี่ไม่ได้โทรบอก ตั้งใจมาแอบดูว่าพีทยังอยู่ที่นี่มั้ย นึกว่าขายทิ้ง แล้วก็กลับไปอยู่กับคุณย่าซะแล้ว
-
มาเบล
โอเค ได้รู้แบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย
-
มาเบล
ขอบคุณนะ เธอชื่ออะไร
-
วา
วารินทร์ครับ
-
มาเบล
วารินทร์ เราชื่อมาเบล // ยิ้ม
-
มาเบล
ถ้างั้นวารินทร์เอาขนมไว้ทานนะ เราทำเอง ตั้งใจเอามาฝากพีทนั้นแหล่ะ
-
มาเบล
พีทเค้าชอบขนมที่เราทำมากเลยนะ เดี๋ยวเราทำให้พีทใหม่วันหลังก็ได้ วันนี้ให้วารินทร์ก่อน // ยื่นขนมให้
-
วา
ขอบคุณครับ
-
มาเบล
ทำไมเราสองคน หน้าตาแอบคล้ายกันจัง // ยิ้ม
-
วา
// ยิ้ม
-
มาเบล
งั้นเราไปก่อนนะ // เดินออก
-
วา
// มองตามมาเบล
-
วา
// ปิดประตู // เดินเข้ามาในห้อง // มองขนมในมือ
-
วา
ทำไมอยู่ๆ ก็เจ็บวะ // ลูบหน้าอกตัวเองเบาๆ
-
วา
// ทรุดลงกับพื้น ( ใจสั่นไหว ) // น้ำตาหยดแหมะ
-
.
-
..
-
วันต่อมา
-
Dessert cafe
-
ห้องครัวทำขนม
-
วา
-
วา พาย : // ทำขนม
-
วา
-
วา
-
วา
-
วา
( เหม่อ ๆ ใจลอยๆ )
-
พาย
// แอบมองวา
-
เวลาพักเที่ยง
-
วา พาย : // นั่งกินข้าว
-
วา
( เหม่อ ๆ ใจลอยๆ )
-
พาย
// แอบมองวา
-
พาย
วารินทร์
-
วา
( เหม่อ ๆ )
-
พาย
วารินทร์ // เรียกเสียงดังขึ้นอีก
-
วา
อะไรพาย
-
พาย
เป็นไรวะ มึงเหม่ออ่ะ ตั้งแต่เช้าแล้วนะ
-
วา
.....................
-
พาย
เป็นไร
-
วา
// น้ำตาหยดแหมะ // รีบปาดน้ำตา
-
พาย
ไอ่วา เป็นไรวะ ร้องไห้ทำไม
-
วา
พาย เมื่อวาน.................// เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พายฟัง
-
วา
มึงรู้มั้ยคุณคนนั้นคล้ายกูมากเลยนะ
-
วา
แถมยังทำขนมเหมือนกับกูอีกด้วย // น้ำตารื้น
-
พาย
แล้วยังไง เค้าเป็นอะไรกัน
-
วา
กูก็ไม่รู้ แต่กู...........
-
วา
รู้สึกเจ็บหว่ะ // น้ำตาหยดแหมะ
-
พาย
อาจไม่มีอะไรมั้งมึง แค่คนรู้จักป่าว
-
พาย
มึงอย่าเพิ่งคิดไปเอง // ปลอบใจ
-
วา
( ใจสั่นไหว ) // น้ำตาหยดแหมะ
-
หลังจากวันนั้นวารินทร์ก็ยังไม่ได้เจอพีทอีกเลย
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
แต่งฟิคด้อมไบร์ทวินเท่านั้นนะคะ
หัวใจของไรต์ คือ ไบร์ทวิน ค่ะ
ไรเตอร์ นามปากกา KaNoM ClUb ZaaAa






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()