โห......ร้อนเงินหรือไงมึง ทำงานหัวเป็นเกลียว ตัวเป็นน็อตเลยนะช่วงนี้

เอาของกูก่อนมั้ย กูพอมีนะ

เออ....... บอกกูนะ

พาย กูถามหน่อยดิ

กูเข้าใจนะที่มึงช่วยวาโย เราสามคนมาจากที่เดียวกัน เราดูแลช่วยเหลือกันมาตลอดอันนี้ก็เข้าใจ

สำหรับมึง ช่วยวาโยขนาดนี้ เพราะอะไรวะ

แล้วไมไม่ส่งกูเรียนล่ะ

เอาดีๆ กูเพื่อนมึงนะพาย นอนหอเดียวกับกูมาตลอดเถอะ ปิดกูได้มากมั้ง

มึงคิดกับวาโยมากกว่านั้น............// เอียงหน้ามอง

ใช่มั้ย

กูว่าแล้ววววว กูมองออกตั้งนานแล้วเถอะ

แล้วมีภาพตัวเองในอนาคตวาโยบ้างมั้ย

ความรักมึงแม่ง ทำกูยิ้มตามเลย // ยิ้ม

มึงเชื่อมั้ย เงินทุกบาทที่กูได้จากเค้า ยังอยู่ครบเลย กูไม่เคยใช้เลยนะ

อื้ม...... เค้าโอนมาเท่าไหร่ก็อยู่เท่านั้น กูใช้อีกบัญชีที่หาเอง

ถ้ากูใช้ กูรู้สึกเหมือนว่า เรื่องราวของเราเป็นการซื้อขาย มันดูไม่ใช่คนรักกูก็เลยไม่อยากใช้

เพราะกูรักเค้า ไม่ได้รักเงินของเค้า ( แววตาเศร้าหมอง )

พาย.....มึงว่าคนเป็นแฟนกัน มีใครที่เป็นเหมือนกูป่ะวะ

ไม่เคยถูกบอกรัก ไม่มีตัวตนข้างๆ เค้า เเบบเปิดเผย

ก็ถ้าเป็นบ้านเล็ก บ้านน้อย อันนี้กูเข้าใจได้ แต่กับกู คุณพีทขอเป็นแฟนนะ แต่ความรู้สึกมัน.........// มองหน้าพาย

กูรักเค้าไง ก็เลยยอม ถ้ากูเรื่องมากเค้าก็เลิกกับกู ( แววตาเศร้าหมอง )

กูมีทางเลือกเหรอวะ ( แววตาเศร้าหมอง )

เฮ้อออออ...... // ถอนหายใจ

ป่ะ.......// เดินตามพาย

// หลบอยู่หลังประตู

จ๊ะเอ๋

วาขอโทษ // มองอ้อน

อ๊ะ.....ไม่ได้ครับ วาใส่ผ้ากันเปื้อนอยู่ เดี๋ยวเสื้อผ้าคุณพีทเลอะ

แต่วาทำขนมอยู่ครับ ค่อยกอดแล้วกันนะ // เดินเข้าไปในครัว

ทิมเบอร์ริงครัวซองต์ครับ

หิวมั้ยครับ คุณพีทจะทานข้าวที่นี่มั้ย

วาทำให้ได้นะ

ทานข้าวเสร็จค่อยทานขนม

// หันมองหน้าพีท

กินตอนนี้ไม่ได้นะครับ // ยิ้มรู้ทัน

// ยิ้ม เขิน

// หันมองพีท

// เดินออกไปอบขนมต่อ

เสร็จแล้วครับ ทิมเบอร์ริงครัวซองต์ // เสริฟขนม

ทานขนมก่อนทานข้าวแล้วกันนะครับ // ยิ้ม

คุณพีท

อ๋อ .....ครับ

ถ้างั้นวาห่อขนมให้นะครับ เอาไปฝากคุณย่าของคุณ

บอกท่านว่าคุณซื้อ เพราะว่าหน้าตาหลอกได้อยู่ครับ ดูสิหน้าตาดีเชียว // ยิ้มน่ารัก

ไม่เกิน 5 นาทีครับ // เดินออก