บทที่1
“ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป นิคคาริ อาโอเอะ จะมาอยู่ในฮงของพวกเรา และขอให้เหล่าดาบทุกท่านมาดื่มยินดีต้อนรับดาบใหม่ด้วยกันเถอะนะ” เสียงของซานิวะข้าพูดออกมาในเวลาเพียงไม่กี่นาที ทุกคนภายในห้องโถงใหญ่ต่างร้องเสียงเฮกันสนั่น ส่วนตัวข้า?หึ...
ไม่กี่ชั่วโมงก่อน...
‘คนที่รอข้า....****’
ข้ารีบเดินไปยังตามทางที่ฮาเซเบะบอกไว้ด้วยความรวดเร็ว ข้าอยากรู้ว่าคนที่รอข้าคนนั้นคือใครกันแน่
นายท่านคนเก่า?
คนในตระกูลเคียวโกคุ...
“อาโอเอะซัง ข้ากำลังรอพอเจ้าพอดีเลย”
......
สงสัยข้าคงมาผิดที่...
ต้องใช่แน่ๆ...
“อ่า...ข้าคงมาผิด เพราะเช่นนั้นข้าข--”
“มา-ถูก-แล้ว-ล่ะ”
ไม่ทันจะพูดขาดคำ ข้าก็โดนเขาคว้าเข้าห้อง ชี้ส่วนฟูกนอนข้าและต่างๆภายในห้อง
“ยินดีที่ได้รู้จักนะอาโอเอะซัง ข้าอิชิคิริมารุ เจ้าได้นอนห้องเดียวกันกับข้า มิต้องเกรงใจนะ”
“….ขอรับ”
นั่นแหล่ะคือสิ่งที่ทำให้ข้านั่งเซ็งอยู่ข้างๆซานิวะของข้า
“นิคคาริซัง ยินดีที่ได้รู้จักนะ ผมชื่อนามาซึโอะ โทชิโร่ เป็นวาชิซากิเหมือนท่านล่ะ~!”
“....โฮเนะบามิ โทชิโร่ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ข้าชื่ออุราชิม่า โคเท็ตสึ เล่นกับน้องเต่าของข้าได้นะ!”
“ส่วนผมชื่อโฮริคาวะ คุนิฮิโระขอรับ เป็นคู่หูของคะเนะซังล่ะนะ~”
“โอยะๆ นึกว่ามีแค่ข้าคนเดียวเสียอีก ฮ่ะๆ~”
ข้านั่งอยู่ในกลุ่มวาชิซากิที่ท่านซานิวะได้จัดให้เพื่อทักทายคนในประเภทเดียวกัน ณ ตอนนี้ภายในห้องเริ่มมีการดื่มกันแล้วบางกลุ่ม ส่วนคนหัวฟ้ารู้สึกจะพาเด็กๆที่ใส่เสื้อคล้ายๆกันไปอีกโซนนึงของห้อง สงสัยคงเป็นพี่ชายล่ะมั้ง
“นี่ๆ นิคคาริซัง จริงหรือเปล่าที่เขาบอกว่าคุณเป็นดาบปราบผีน่ะ?”
นามาซึโอะโผล่งคำถามเข้ามาคนแรกก่อนภายในกลุ่มวาชิซากิจะเงียบกันหมด
“เรื่องนั้นจริงล่ะนะ ที่ข้าถูกใช้ฟันวิญญาณหญิงสาวภายในหุบเขา”
“สุดยอดเลย!!!” นามาซึโอะตาประกายเอาเป็นอย่างมาก สงสัยคงชอบสินะเกี่ยวกับวิญญาณน่ะ “แล้วลักษณะเป็นยังไงบ้างล่ะครับ?” โฮริคาวะถามถึงลักษณะของหญิงสาวที่ข้าถูกใช้ฟัน อันที่จริงวิญญาณที่ข้าถูกใช้ฟันก็แค่ผู้หญิงธรรมดาๆเนี่ยแหล่ะนะ แต่อย่างนี้ต้องแกล้ง...
“เจ้าอยากรู้งั้นหรือ..”
“ข้าอยากรู้ขอรับ~!”
ทั้งอุราชิม่าทั้งโฮริคาวะและนามาซึโอะต่างพูดพร้อมกัน ส่วนโฮเนะบามิยังคงนั่งกินขนมอยู่ สงสัยคงไม่กลัวหรอกมั้ง?
**“’งั้นข้าจะบอก...”**
“อืมๆ” วาชิซากิทั้งสามคนที่สนใจเกี่ยวกับวิญญาณผีตั้งหน้าตั้งตาฟังมาก ยกเว้นโฮเนะบามิที่กำลังกินขนมอยู่
อร่อยจนลืมกลัวเลยสินะนั่น....
**“ลักษณะของเธอ...เลือดอาบตัว...ใบหน้าเต็มไปด้วยบาดแผล...นัยตาสีแดง ผมยาวรุงรัง...”**
“น-น่ากลัวจังเลย” อุราชิม่ากับโฮริคาวะเริ่มกลัวเล็กน้อย ยกเว้นนามาซึโอะที่ตั้งใจฟังมาก
ไม่กลัวกันหรือไง....หรือเขาชอบแบบนั้น?
แกล้งต่อดีกว่านะ หึๆ**~**
“เธอเอาแต่พูดคำว่า ตาย ตาย ตาย....”
**“ผ-ผมกลัวแล้ว..”**
“แล้วเธอก็ค่อยๆเดินมาช้าๆ...ช้าๆ...”
**“น-นิคคาริซัง ผมกลัว...”**
“แล้วหลังจากนั้นก็-------!!!โอ้ย----”
“ผ-ผี!!!”
ผีที่ไหนเล่า****!!!
ข้าโดนโอดาจิแกล้งเนี่ย**!!!**
เจ็บนะ**!!มือหรือฝักดาบ!?**
“อาโอเอะซังอย่าแกล้งเด็กๆสิขอรับ~”
“อะไรกันเล่า ข้าแค่หยอกล้อนิดหน่อยเท่านั้นเอง”
ข้านั่งหัวเสียกับการกลั่นแกล้งขอโอดาจิหนุ่มที่จู่ๆก็เดินเข้ามาเขกหัวแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย เล่นซะเกือบมึนเลย
“ล-แล้ว วิญญาณที่นิคคาริซังว่า เป็นจริงหรือเปล่าขอรับ?”
“เปล่าหรอก เธอคนนั้นก็แค่ผู้หญิงธรรมดาเท่านั้นเอง”
“นิคคาริซัง!!!” จู่ๆข้าก็โดนสามคนนั้นค้อนใหญ่เลยล่ะ แต่ข้าไม่รู้สึกอะไรหรอกนะ มีความสุขที่ได้แกล้งสหาย—
“คุยกันสนุกเลยนะ”
ซานิวะมิกิเดินเข้ามาหากลุ่มของพวกข้าพลางถือกระดาษใบนึงที่ข้ามิรู้ว่ามันคืออะไร อาจจะเป็นใบสั่งออกรบก็ได้
“วันพรุ่งนี้เจ้าต้องออกไปรบกับทัพ1หัวทัพคือเจ้า”
เธอยื่นใบสถานที่รบและสมาชิกภายในทีมให้ข้าดูก่อนจะไล่อ่านทีละคน
“ไหนๆ...ยามาโมโตะ...ยะเก็น...สรึรุมารุ...โซวสะ...!!!” ข้าถึงกับต้องผงะ
*‘อิชิคิริมารุ!!***’
“โอยะๆ ได้สู้รบครั้งแรกกับเจ้า ข้าดีใจจังเลยน้า~” เชิญท่านดีใจไปเพียงคนเดียวเถอะ..
ข้ามิดีใจด้วยหรอกนะ**!!!**
“เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ตอนเช้า ให้มาหาข้าที่ห้อง ข้าจะทำการเคลื่อนย้ายพวกเจ้าไปสถานที่รบเอง กลับไปพักผ่อนเสียก่อนนะ” “ข-ขอรับ...”
ข้าจะเป็นลมแล้ว...
พาข้าออกไปจากที่แห่งนี้ที..
.
.
.
.
-----------------------------------------------------------------------------------------
มาแล้วตอนแรก เหนื่อย---
อยากให้นิคคาริซึนๆ----ซึนปนน่ารัก---
แน่นอนว่าเรื่องนี้ต้องมีการแย่งชิง แต่ไม่บอกหรอกนะว่าใครจะแย่งใคร ฮาาา
ไว้รออ่านต่อไปน้าาา
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น