ONCE AGAIN 00
INTRO 00
"คิดถึงอีหัวทองจังเลยย" กรเดินมายีหัวฉันอย่างเอ็นดูหรือหมั่นเขี้ยวก็ไม่รู้
"กร หัวยุ่งหมด!" ฉันปัดป่ายมือกรออก
"น่ารักดีออก ฮ่าๆๆๆ" พี่กรหัวเราะลั่น "ไง ไม่เจอกันนาน"
"..."
"คิดถึงป่ะ?" พี่กรรวบเอวฉันไปกอด
ฉันซุกหน้ากับอกพี่กรอย่างโหยหา "ฮึก.."
"..ร้องทำไมเนี่ย?" พี่กรถามติดขำๆแต่มือก็ลูบหัวฉันเบาๆ
"คิดถึง" ฉันกอดพี่กรแน่นก่อนจะปล่อยโฮออกมา
"รู้.."
"อย่าหายไปอีกนะ ฮึก.." ฉันพูดเสียงอู้อี้อยู่กับอกก่อนที่พี่กรจะผละออกแล้วค่อยๆก้าวถอยหลังออกไปเรื่อยๆ
"..."
"กร! อย่าไปนะ!!"
"..."
"ไม่เอา ไม่ไป ฮึก.. ฮืออ"
พรึบ!
"ไม่นะ!!" ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมานั่งหอบอยู่ที่เตียง ฉันนั่งนิ่งไปก่อนจะนึกขึ้น "..ฝันอีกแล้วเหรอ?"
ฉันพึมพำก่อนจะยกมือปาดเหงื่อก่อนจะจับน้ำใสๆที่อาบแก้ม เป็นอย่างนี้ทุกทีที่ฉันฝันเห็นเขา ในฝันเรามักจะบอกคิดถึงกัน แล้วอยู่ๆกรก็เดินออกไปแล้วค่อยๆหายไป ฉันร้องไห้ในฝัน แต่ในความจริงฉันก็ร้องไห้เหมือน
เมื่อไรกันนะที่ฉันจะเลิกฝันถึงเขา
นี่มันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว แต่ทำไม... ฉันยังไม่ลืม
"เฮ้ออ" ฉันถอนหายใจออกมาก่อนจะลุกออกจากเตียงเดินไปข้างนอกห้อง
ฉันเดินมาหยิบน้ำเทใส่แก้วแล้วยกขึ้นดื่ม ก่อนจะมองไปที่นาฬิกา
ชิบหาย!
14:47 PM
ฉันรีบวางแก้วลงวิ่งไปหยิบผ้าขนหนูก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
ลืมไปได้ไงเนี่ย!! มัวแต่ฝัน ตายๆๆ ป่านนี้พี่นินิวบ่นฉันตายแน่ๆ ก็ฉันลืมไปว่าบ่ายสามมีนัดถ่ายแบบเสื้อผ้าให้พี่นินิวพี่สาวของฉันไงทุกคน
โดนบ่นหูชาแน่อีเน่!
ฉันวิ่งออกจากห้องน้ำแล้วรีบมาแต่งตัวเสร็จก็เตรียมกระเป๋าใส่ของโทรศัพท์ กระเป๋าเงิน ลิปสติกหนึ่งแท่ง ไม่ตงไม่แต่งมันแล้วหน้าเนี่ยไปหน้าสดก่อนละกัน !!
ฉันเดินลงมายังหน้าบ้านที่ป๊าม้าซื้อให้พี่นินิว แต่ฉันที่เป็นน้องสาวเลยมาอยู่ด้วยเพราะไม่อยากไปอยู่ที่อื่น ฮ่าๆๆ เลิกหัวเราะแล้วขับรถไปหาพี่นินิวที่ห้องเสื้อด่วน!!
@New York , USA
"โอ๊ยยย อีนิว น้องมึงมาละจ้าา" พี่แพรวเพื่อนนินิวที่กำลังเตรียมเสื้อผ้าอยู่ก็พลันเห็นฉันเดินเข้ามาในสตูดิโอ
"สวัสดีค่ะพี่แพรว" ฉันยกมือไหว้พี่แพรวก่อนจะมองหาพี่นินิว
"ดีจ้า ไปๆ ทุกคนรอเราอยู่" พี่แพรวบอกยิ้มๆก่อนจะเดินไป
"เจ้ เน่เจ็บ" ฉันลูบแขนตัวเองป้อยๆ เพราะพอเดินมาถึงพี่นินิวก็พุ่งมาหยิกแขนฉันทันที
"เจ็บนั่นแหละดี! เจ้นัดกี่โมงฮะ!" พี่นินิวเท้าสะเอวถาม
"บ่ายสามจ้า" ฉันตอบเบาๆ
"แล้วนี่กี่โมงแล้ว" พร้อมชี้ไปที่นาฬิกาที่ติดอยู่กับฝาผนังห้อง
"บ่ายสามยี่สิบจ้า"
"ดี ! สายตลอดด! " ฉันก้มหน้าสำนึกผิด
"ก็นอนเตลิด" ฉันหาเหตุผลมาอ้าง นอนเตลิดจริงๆนะทุกคน เพราะฝันนั่นแท้ๆเลยถึงทำให้ฉันมาสาย
"ดีไม่อ้างนาฬิกาไม่ปลุก"
ฉันยิ้มๆแหยๆก่อนจะวางกระเป๋ากับโต๊ะ ถ้าถามว่าทำไมตื่นสายนอนเอาโล่จนบ่ายขนาดนั้น
ก็เพราะเมื่อคืนไปดื่มมาไง กลับอีกที่ก็นู้นแหละเช้า
วันเกิดเจนิส เพื่อนที่ฉันเรียนโทด้วยนั่นแหละค่ะ
"เลิกบ่นน้อง แล้วให้น้องไปเปลี่ยนชุดจะได้มาแต่งหน้า !" พี่แพรวเห็นเราสองพี่น้องยืนคุยกัน ไม่สิต้องเรียกว่ายืนฟังเจ้บ่น
"เออย่ะ ให้ท้ายมันเข้าไป ตกลงใครพี่มันเนี่ย" พี่นินิวบ่นพึมพำก่อนจะยื่นชุดมาให้ฉันเข้าไปเปลี่ยน
หลังจากที่ฉันถ่ายงานเสร็จสับ พวกเจ่เจ้ก็พาไปทานอาหารกัน ทั้งโต๊ะมีแต่เพื่อนๆเจ้นิว เจ้นิวทำแบรนด์เสื้อผ้ามีหุ้นส่วนก็เพื่อนเขานั่นแหละค่ะ แต่ละคนเปิดหลายที่หุ้นๆกัน ที่แอลเอก็มี เรียกได้ว่ารัฐใหญ่ๆแบรนด์พวกเจ่เจ้กวาดเรียบ!
ฉันนั่งทานอาหารเงียบๆฟังพวกเจ้คุยกัน จนกระทั่งเพื่อนเจ้ลุกไปสั่งอาหาร ฉันเลยได้โอกาสจะเล่าเรื่องให้พี่นิวฟัง
"เจ้ เน่ฝันอีกแล้วอ่ะ" ฉันหันไปพูดกับพี่นินิวที่นั่งข้างฉัน รายนั้นก็หันมามอง
"ฝันว่า?"
"ก็เดิมๆอ่ะ" ฉันบอกไปตามความจริง
"ร้องไห้เหมือนเดิม?"
"ใช่"
"มันฝั่งใจไปแล้วให้เลิกฝันง่ายๆคงไม่ได้ใช่ม้ะ?" พี่นิวเลิกคิ้วถาม
"..มั้ง"
เวลาฉันฝันถึงเขา ก็จะมักเล่าให้เจ้นิวฟังจนเจ้ยอมฉัน
"เปิดใจ แล้วลองมองคนใหม่ๆบ้าง"
"..."
"อย่าจมอยู่กับอดีต"
"ถ้ามันทำง่ายขนาดนั้น เน่ทำไปนานแล้ว"
----
มาาา เอาอินโทรมาเรียกน้ำย่อยยยย
คิดไปคิดมาเปิดแต่เรื่องไว้มันยังไงๆ เลยมานั่งปั่นอินโทรให้อ่านสักนิด ฮ่าๆ
ความเนเน่ ความฝันถึงตลอด เฮ้อออ
**ชี้แจ้ง..
นิยายไรท์เหมือนเดิมแต่งสด ! ด้นสด ฮ่าๆๆๆ ติดเหรียญเหมือนแต่จะเปลี่ยนการอัพนิยายใหม่ อยากรู้ต้องติดตามน้าาา ฮ่าๆๆๆ
💕😍😊
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น