Paring :  Steve Grant Rogers x Anthony Edward Stark x James 'Bucky' Bucanan Barnes

Rate and  Gen :  Romance / Comedy

Written by : JProxy and tony_luvv

Transalate from English Version by : P.Soltz

Follow English Version here : https://archiveofourown.org/works/7303387/chapters/16594393

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

       โอเค มันมาจากการที่โลกิตัดสินใจที่จะก่อกวนโลกอีกครั้ง มันก็ภารกิจเดิมๆนั่นแหละ แต่มันก็มีบางอย่างเกิดขึ้นจนได้ โลกิปรากฏตัวขึ้นด้านหลังของสองซุปเปอร์โซลเยอร์ที่ยืนอยู่ด้วยกันและขว้างบอลพลังงานสีเขียวใส่พวกเขาก่อนที่พวกเขาจะหนีออกมาได้ทัน โทนี่เห็นเต็มตาว่าเกิดอะไรขึ้นเขารีบพุ่งเข้าไปในกลุ่มควันสีเขียวที่ล้อมรอบสตีฟและบัคกี้เอาไว้

     "สตีฟ! บัคกี้! พวกนายเป็นอะไรหรือเปล่า?" แม่เมื่อกลุ่มควันสีเขียวจางลงไป สิ่งที่เห็นทำเอาหัวใจของโทนี่จะหยุดเต้นเอา ตรงหน้าของเขาคือสตีฟและบัคกี้ในเวอร์ชั่นเด็กน้อยวัยกำลังหัดเดินสองคนที่นั่งอยู่บนกองอุปกรณ์การต่อสู้ของพวกเขา

     หลังจากนั้น

     "ความทรงจำของพวกเขากระจัดกระจาย พวกเขาจำตอนที่เป็นผู้ใหญ่ได้น้อยมาก แต่ดูเหมือนจะจำพวกเราทุกคนได้ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือจะทำยังไงให้เด็กสองขวบสองคนนี่กลับมาเป็นแบบเดิม?" สตีฟดูสุขภาพแข็งแรงดีไม่เหมือนก่อนจะได้รับเซรุ่มเลยสักนิด ส่วนบัคกี้ก็โบกแขนเหล็กเล็กจิ๋วไปมาด้วยความกระตือรือร้น

ทุกคนพวกกันมุงล้อมรอบตัวพวกเขา นาตาชากระซิบกับบัคกี้เป็นภาษารัสเซีย ขณะที่สตีฟพยายามที่จะถักเปียให้ธอร์

     "ถ้าคงต้องกินกาแฟสักหน่อย หากเราต้องหาวิธีแก้ไขเรื่องนี้น่ะนะ" โทนี่หาทางหนีจากความวุ่นวายที่ดูเบื้องหน้าตัวเอง

     "โอนี่! โอนี่จาปายหนาย?" สตีฟถามขณะพยายามหาทางลง โทนี่หันไปสนใจเมื่อน้ำหนักของวัตถุบางอย่างปะทะเขากับขาของเขา เมื่อล้มลงมองดูก็เจอดวงตาสีฟ้าเทามองมาที่ตัวเอง

     "โอนี่อยู่นี่!" บัคกี้สั่ง และตอนนี้สตีฟที่ลงมาจากโต๊ะสำเร็จก็มาเข้าร่วมกับเพื่อนตัวจิ๋วของตัวเองด้วยการเกาะขาอีกข้างของโทนี่เรียบร้อยแล้ว

     "โอนี่ บัคว่าอาราย?"

     "เอ่อ...ฉันแค่จะไปห้องครัวน่ะ" เขาตอบออกมาไม่แน่ใจว่าจะต้องทำยังไงกับเพื่อนร่วมทีมตัวจิ๋วสองคนนี้ดี

     "พวกเราก็ปายจ้วย" บัคกี้พูดในขณะที่สตีฟพยักหน้ารัวๆไม่หยุด โทนี่ตัดสินใจที่จะพาพวกเขาไปด้วย เอ่อ...ไปยากสักหน่อยเพราะทั้งคู่ไม่ยอมปล่อยขาของเขา เลยต้องพากันไปทั้งอย่างนั้นแหละ ส่วนคนอื่นๆก็เดินตามหลังพวกเขามา โทนี่มองนาฬิการะหว่างเดินไปด้วยและมันก็เกือบจะได้เวลาอาหารเย็นแล้ว

     "มีใครหิวหรือเปล่า? เราน่าจะสั่งพิซซ่า...เด็กนี่กินพิซซ่าได้ใช่ม่ะ?"

     "ได้ไม่เป็นปัญหา" แซมบอกและอุ้มสตีฟขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ขณะที่นาตาชาช่วยอุ้มบัคกี้ขึ้นนั่งบนโต๊ะ

     "แค่ไม่ให้พวกเขากินมากเกินไปก็พอ" แซมมองที่สตีฟอย่างกังวลชั่วครู่

     "บางทีต้องจัดการเรื่องเสื้อผ้าของพวกเขาด้วย"

     "หา ไปช็อปปิ้ง" คลินท์ร้องออกมา

     สองชั่วโมงต่อมา

     "ม่ายยยย จลิ้น วางลง หาโอนี่ จาปายหาโอนี่!"

     "ปายหาโอนี่จ้วย!!"

     เอาจริงๆโทนี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากลายเป็นอย่างนี้ไปได้ยังไง ทุกคนรวมตัวกันอยู่ที่ห้องโถงรวมสนุกสนานกับการ์ตูนและพิซซ่า หลังจากที่เจ้าตัวเล็กสองคนกินอิ่มแล้วพวกเขาก็เริ่มที่จะเบื่อการ์ตูน ดังนั้นบรูซเลยไปเอากระดาษออกมาจากแลปส่วนคลินท์ก็ยอมเสียสละสีเทียนให้ ต่อจากนั้นเหรอ คลินท์อยู่อยู่บนพื้นวาดรูประบายสีกับสตีฟ ส่วนแซมก็เล่นต่อสู้กับบัคกี้ด้วยการสมมติว่าเป็นตัวละครที่ตัวเองชอบ แน่นอนว่าโทนี่ไม่รู้จักสักคน

     แต่ที่โทนี่ไม่รู้จริงๆคือ เจ้าเอเวนเจอร์สตัวจิ๋วได้ตัดสินใจว่าเขาคือสิ่งที่สองคนนั้นชอบที่สุดได้ยังไง?

     โทนี่พาตัวเองกลับมาจากภวังค์เมื่อสตีฟปีนขึ้นมาบนตักของเขา

     "ยักโอนี่" สตีฟพูดอย่างจริงจังขณะที่ใช้มือเล็กๆจับหน้าของโทนี่เอาไว้ด้วย

     "อา...ขอบใจนะ" นิ้วเหล็กเล็กๆจับเอามือของสตีฟออกไป ทำให้หน้าของเขาเป็นอิสระจากมือเล็กๆของสตีฟ โทนี่มองไปที่เจ้าจิ๋วบัคกี้ บานส์

     "ยักเหมือนจัน" ฟังเข้าใจยากไปสักหน่อย เพราะบัคกี้เขย่าหัวเขาไปมาและบอกให้ตอบรับ คลินท์เลยตัดสินใจเปิดปากหมาๆของตัวเองเพื่อเสนอความคิด

     "งั้นถ้าพวกนายรักหมอนี่มาก พวกนายก็จูบหมอนี่เลยสิ" แน่นอนว่าคลินท์แค่ล้อเล่นและทุกคนก็พากันหัวเราะ แต่ฮีโร่ตัวจิ๋วสองคนก็โน้มตัวไปด้านหน้าแล้วเอาปากเปื้อนน้ำลายจูบแก้มโทนี่

     "เยายักโอนี่" พูดเขาพูดพร้อมกัน โทนี่อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ฮีโร่ของเขาในสมัยเด็กถึงจะตัวจิ๋วไปหน่อยแต่ก็ยอดเยี่ยมมากจริงๆ อย่าเข้าใจเขาผิดนะ เขาแค่สับสนเท่านั้นเอง แต่มันรู้สึกดีจริงๆนะ

     "น่ารักก็จริงอยู่ แต่ตอนนี้มันดึกแล้วนะ พวกเราต้องพาเจ้าสองคนนี้ไปเข้านอนได้แล้ว"แซมพูดขึ้นมา

     "มาสตาร์คฉันจะช่วยนายเอง" เอาเด็กสองคนออกมาแล้ว ดูเหมือนว่าเจ้าตัวเล็กสองคนพยายามที่จะไปกับโทนี่ด้วย

     "ทำไมต้องเป็นที่ชั้นของฉันด้วย?"

     "ฉันมีความรู้สึกว่า ถ้าพาไปที่อื่นพวกเขาจะโกรธมากๆ" ความหมายของความรู้สึกของพวกเขาที่มีต่อโทนี่คืออะไรกันนะ ทำไมทหารตัวจิ๋วสองคนถึงได้ยึดติดกับโทนี่มาก ก่อนที่โทนี่จะกังวลมากไปกว่านี้แซมก็พูดขึ้นมาว่า

     "เอาน่าสตาร์ค นายมีห้องพักแขกสองห้องใช่ไหม? ให้พวกเขาหนึ่งห้อง และฉันจะพักอีกห้องหนึ่งเอง"

     "ขอบใจแซม"

     "ไม่เป็นไรโทนี่ มาเถอะพาพวกเขาเข้านอนได้แล้ว"

     หลังจากผ่านไปสิบนาทีโทนี่ก็เล่านิทานจบแล้วก็ได้เวลาเข้านอนเสียที เด็กชายสองคนซุกอยู่ใต้ผ้าห่ม แต่ขณะที่โทนี่กำลังจะเดินออกจากประตูก็ต้องหยุดเพราะเสียงของเด็กทั้งสองคน

     "เดี๋ยว โอนี่"

     "เยาอยากด้ายจุ๊บๆ"

     "ช่าย โอนี่จุ๊บๆ"

     "เอ่อ..." โทนี่รู้สึกสับสนมองเเซมอย่างขอความช่วยเหลือ

     "เอาสิ แค่จูบพวกเขาที่หน้าผากแล้วบอกฝันดีเท่านั้นเอง" โทนี่เดินกลับไปหาเด็กน้อยจูบเบาๆบนหน้าผากของบัคกี้และก็สตีฟ

     "ราตรีสวัสดิ์" เด็กชายทั้งสองคนยิ้มกว้างและบอกให้โทนี่ฝันดี

     โทนี่กลับมาที่ห้องของตัวเอง เขาถอดเสื้อและบ็อกเซอร์ออก มันช่างเป็นวันที่แสนประหลาดจริงๆ และเขาต้องการที่จะนอนหลับสักหน่อย

     เวลาผ่านไปยังไม่ถึงยี่สิบนาทีด้วยซ้ำ ตอนที่เขาได้ยินเสียงของประตูเปิดออกตามมาด้วยเสียงฝีเท้าเข้ามาในห้อง แต่เขาเหนื่อยเกินกว่าจะทำอะไรทั้งนั้น เขานอนจนกระทั่งรู้สึกว่าเตียงยุบตัวลงทั้งสองข้างเพราะร่างเล็กๆสองร่างที่ปีนขึ้นมาบนเตียง เมื่อขึ้นมาได้แล้วโทนี่รู้สึกว่าพวกเขาทั้งคู่นอนแนบกายเขาอย่างสบายใจ เพราะเหนื่อยจากกิจกรรมของวันนี้มาก โทนี่ตัดสินใจที่จะปล่อยพวกเขาทั้งคู่ไว้แบบนั้น ก็ในเมื่อพวกเขาไม่ได้ไปรบกวนใครนี่นะแถมพวกเขาก็ทำให้เขาอุ่นสบายมากๆด้วย

     เช้าวันต่อมาหลังจากที่แซมตื่นขึ้นมาแล้วก็ถามหาเด็กๆจากจาร์วิช

     [ดูเหมือนว่ากัปตันและจ่าสิบเอกตัวน้อยจะไปนอนที่ห้องเจ้านายครับเมื่อคืนนี้]

     "งั้นฉันคงต้องไปดูสักหน่อย" แซมออกจากห้องและเดินไปตามทางเดิน ก่อนจะชะโงกหน้าเข้าไปในห้องของโทนี่

     "จาร์วิชช่วยถ่ายรูปได้ไหม?"

     [เรียบร้อยแล้วครับคุณวิลสัน คุณต้องการให้ส่งเข้าอีเมลของคุณไหมครับ]

     "ยอดเลย ขอบใจนะจาร์วิช" แซมออกไปพร้อมรอยยิ้ม

     ในคืนนั้นซุปเปอร์โซลเยอร์ทั้งสองคนกลับคืนร่างเดิมของพวกเขา ดังนั้นตอนนี้บัคกี้เลยนอนซ้อนกับโทนี่ซึ่งนอนข้างๆบัคกี้ และโทนี่เองก็ฝังหน้าลงใต้คางของสตีฟใช้แขนซ้ายของสตีฟเเทนหมอน ขณะที่แขนข้างที่ว่างอยู่ของสตีฟเองก็กอดรอบตัวโทนี่ และมือข้างมันก็วางอยู่บนหัวไหล่แขนข้างที่เป็นเหล็กของบัคกี้ ส่วนบัคกี้ก็กอดโทนี่ที่นอนอยู่ตรงกลางและซุกหน้าลงบนไหล่ของโทนี่ ถึงจะหลับอยู่แต่นิ้วมือของบัคกี้ก็สอดประสานนิ้วกับมือซ้ายของโทนี่ และขาของพวกเขาก็ก่ายกันไปมา

     ทั้งสามคนนอนกอดกันด้วยความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++