- สายฟ้า talk

‘พรึ่บ’

หลังจากที่ผมและยัยตัวเล็กร่วมกิจกรรมออกกำลังกายกันเสร็จผมก็ยกตัวเล็กขึ้นเบาๆก่อนจะวางเธอลงบนเบาะข้างๆ..คงจะเหนื่อยน่าดู หึ

สวัสดีครับ..ผมสายฟ้า ส่วนคนตัวเล็กข้างๆผมทุกคนคงรู้จักอยู่แล้ว..ผมกับแซนเราอยู่ในสถานะที่ไม่มีชื่อเรียกมา3ปีแล้ว..ถามว่าทำไมเราถึงอยู่กันแบบนี้..ผมพอใจครับ ผมไม่ต้องการให้มีคนมาบ่งการชีวิตมากเกินไป..จะให้ผมรีบมีเมียเป็นตัวเป็นตน ได้ไงยังใช้งานลูกชายไม่สมใจเลย

ถ้าถามว่ามีหวั่นไหวบ้างไหม?!ตอบเลยว่าหวั่นไหวแซนไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่ผมนอนด้วย..เธอไม่งี่เง่า ไม่เช็คโทรศัพท์ ไม่เช็ดไอจี และเธอดูบอบบางแต่ในขณะเดียวกันเธอแรงไม่เบา..ดูอย่างที่ไปตบพายสิครับ..ส่วนเรื่องที่ผมโกหกว่าอยู่คอนโด ผมผิดจริง ทำไงได้ก็ตอนนั้นลูกชายมันอยากออกมาเซย์ฮายเหยื่อรายใหม่แล้วนี่นา ผมเลยไม่ทันคิดไปว่าแซนเกลียดคนโกหกยิ่งกว่าอะไรดี

พอมองไปที่ตัวเล็กที่นอนหลับไม่รู้เรื่องราว..ผมก็ขับรถออกจากมหาลัยแล้วไปที่คอนโดทันที..

“แซน..ตื่น..แซน” ผมปลุกคนตัวเล็กที่เอาแต่นอนไม่รู้เรื่องราว สงสัยจะเหนื่อยจริงแฮะ..

“ไม่ตื่นจะเอาอีกรอบบนรถแล้วนะ!” ผมกระซิบที่ข้างหูเบาๆแล้วขบเข้าไปที่ติ่งหูของเธอ

“งื้อออ..” ยัยตัวเล็กส่งเสียงเล็กน้อยแล้วก็หลับต่อ..ให้ตายเถอะ ยัยขี้เซา!

‘หมับ!’ ผมใช้สองมือตะคุบกับหน้าอกที่ใหญ่เกินตัวของเธอเข้าอย่างจังจนทำให้ตัวเล็กสะดุ้งตื่นแล้วโวยวายเสียงหลง..

“อ๊ะ..ไอสายฟ้าบ้า! ทำไรเนี่ยเจ็บนะ!” แหนะเป็นชุดเลยได้ทีด่าใหญ่เลยนะ..ผมไม่ตอบอะไรเพียงแต่ยิ้มให้เธอแล้วกดจูบหนักๆลงบนปากเล็กๆ..ปากที่สัมผัสเท่าไหร่มันก็ไม่เคยพอสำหรับผม

“อืมม..พะพอแล้ว แซนเหนื่อยอยากนอน” ผมละจูบออกแล้วมองแซนที่กำลังทำหน้าอ้อนใส่ เธอทำปากยู่ แล้วพูดออกมาเบาๆว่า “อุ้มแซนหน่อย..”

: สายฟ้า End

หลังจากที่ฉันออดอ้อนให้สายฟ้าอุ้มขึ้นมาบนห้อง..ฉันก็ได้แต่หลับตาลงเพื่อทบทวนเรื่องของฉันกับเขา..3ปี มันนานแล้วนะทำไมเราสองคนถึงได้อยู่กันแค่ตรงนี้?! ..เมื่อเปิดประตูเข้าห้องไปเขาก็ได้วางฉันลงเบาๆที่โซฟาและจับคางฉันเหงยขึ้นเพื่อจูบอย่างทันที..

“อืมม..” สายฟ้าเปล่งเสียงครางอย่างพอใจเมื่อฉันก็จูบตอบเขาไปด้วยความหงุดหงิด..สับสน..

“แฮ่ก..พอก่อน” ฉันว่าพลางดันเขาออกให้ห่างจากตัว..เพราะเริ่มตามคนตรงหน้าไม่ทัน

“ไปอาบน้ำไป..เหม็น” ฉันพูดพลางแกล้งเอามือมาปิดจมูกทั้งๆที่จิงมันไม่ได้เหม็น..ฉันแค่อยากลองคิดอะไรเงียบๆคนเดียว หลังจากที่เขายิ้มเขาก็ลุกออกไปจากตัวฉันทันที..เรียกง่ายๆก็คงไปอาบน้ำละมั้ง ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งหลับตาอยู่บนโซฟา จู่ๆก็นึกขึ้นได้อีกเรื่องว่าเพื่อนๆชวนไปผับ..โอ้ยยสงสัยจะไปไม่ไหวซะแล้ว

@line

ssanin : พวกมึงง

ssanin : ไว้วันหลังนะ..วันนี้ไม่ไหวค่ะ!!

ssanin : ซอรี่น้าาาา

jeenin : เออกูคิดไว้ละว่าต้องเป็นงี้

jeenin : อิห่าา..ทำอะไรคิดถึงใจตัวเองบ้างนะอีเเซน!

jane.x : +อีจินน พวกกูเป็นห่วง

ssanin : อืมขอบใจมึง

หลังจากที่ฉันตอบแค่นั้นไปก็ปิดลอคโทรศัพท์และโยนเบาๆไว้ข้างๆตัวทันที..หาอะไรทำแก้เครียดดีกว่าเห้อ..ว่าแล้วก็ขุดรูปมาลงสักหน่อยดีกว่า ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยได้ลงรูปเท่าไหร่ ก็อย่างที่บอกเวลาที่สอบมือถือไอจีโซเชี่ยลต่างๆฉันไม่แตะเลย..เด็กเรียนไหมละ?!

instagram



1386 liked

ssanin.1 เหนื่อย..

jeenin : ✌🏻✌🏻❤️ @ssanin.1

jane.x : ✌🏻💗 @ssanin.1

mimi.chu : ✌🏻✌🏻

พอฉันลงปุ๊บก็มีคนมาให้กำลังใจทันที..แต่ฉันยังไม่ทันตอบอะไรกลับไปหรอก ไม่มีอารมณ์ตอบใครทั้งนั้น..

‘แอ๊ดด’

เสียงประตูห้องเปิดออกจนฉันต้องหันไปมองก็พบว่าสายฟ้าเดินออกมาทั้งๆที่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว..เขาคิดว่าอยู่คนเดียวรึไง?! ฉันเห็นทีไรก็ไม่ชินนะให้ตายเถอะ..

‘อึก’

ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ฉันจ้องแผงอกที่เป็นมัดๆของเขา..

“มองขนาดนี้..จะเอาอีกรอบไหมตัวเล็ก” อา..ทำไมเขาชอบเรียกฉันว่าตัวเล็กจังนะ!! ฮึ่ย..

“จะบะบ้าหรอ ” ฉันตอบอย่างทันควัน..โอ้ยยย! น่าอายเป็นบ้าเลย

“หึ..หิว ทำไรให้กินหน่อยดิ” เขาพูดพลางเดินมาหาฉันและนั่งลงบนโซฟาข้างๆฉัน

“ฉันขี้เกียด” ฉันตอบพร้อมหันกลับมานั่งดูทีวี

“แต่ฉันหิว..จะให้กินข้าวหรือกินแซนวิชดี” เขาพูดพลางเดินมาใกล้ๆฉันแล้วมองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

“หึ่ย..ก็ได้! รอแปป” จบคำพูดฉันก็ต้องลุกขึ้นไปทำอย่างปฎิเสธไม่ได้!

- สายฟ้า talk

หลังจากที่ตัวเล็กลุกออกไปทำอาหารให้ผมกิน..ผมก็หยิบโทรศัพท์ของยัยตัวเล็กที่วางข้างๆขึ้นมากดหาอะไรดูทันที..ถามว่าผมรู้รหัสได้ไงอ่ะหรอ? ผมแอบดูตอนเธอเผลอน่ะ แต่กว่าจะได้มาก็ยากเหมือนกันนะ ก็ตัวเล็กระวังยิ่งกว่าอะไร..

ระหว่างที่ผมกำลังเล่นมือถือไปเรื่อยๆก็เปิดรายการโปรดที่ผมกับแซนชอบดูด้วยกัน

‘โครม’

เสียงดังมาจากห้องครัวที่แซนอยู่ทำให้ผมตกใจและรีบวิ่งไปดูทันที..ก็พบว่าแซนถูกมีดบาด แล้วถ้วยชามก็หล่นอยู่ตรงพื้น..

อ่า...ยัยซุ่มซ่ามเอ้ย!

: สายฟ้า End

“อ๊ะ..” ขณะที่ฉันกำลังคิดเรื่องวันนี้อยู่ก็เผลอเหมอจนมีดบาด และก็ตกใจที่ร่างสูงเดินเข้ามาแล้วกระชากมือฉันที่เป็นแผลเอาไปดูดเลือดไว้ ฉันมองเขาด้วยสายตาอ่านยาก..ฉันสับสน

“ทำแบบนี้ทำไม?..” ฉันถามเสียงอ่อน พร้อมดึงมือกลับมา

“..” เขาไม่ตอบอะไรแต่กลับจ้องหน้าฉันด้วยสายตานิ่งๆ

“ฉัน..อยากหยุด” ฉันพูดมันออกไปแล้ว..นี่ไม่ไช่ครั้งแรกที่สายฟ้าทำแบบนี้เขามักจะทำให้ฉันโกรธ และค่อยกลับมาทำดีกับฉันเสมอ

“อะไรของเธอว่ะ” เขาถามด้วยเสียงหงุดหงิด “เป็นบ้าอะไรอีก”

อ่า...เจ็บ

“ฉันอยากหยุดเรื่องนี้” ไม่ไหวแล้ว..ถึงฉันจะยอมเขาเรื่องเซ็กส์ แต่เรื่องอื่นเขาไม่เคยจำเรื่องของเราได้สักนิด ฉันเหนื่อยมากๆแล้ว

“หมายความว่า” เขาทำหน้างงใส่ฉัน และฉันจึงตัดสินใจพูดทั้งหมดออกไปอย่างอัดอั้น

“นายเคยรักฉันบ้างไหม? 3ปีมันมีอะไรบ้างไหม..ในใจนายเคยมีฉันบ้างไหม นายเจ็บไหมเวลาที่ฉันคุยกับผชคนอื่น นายรู้สึกบ้างไหมเวลาฉันไม่กลับห้อง เคยตามบ้างไหมเวลาฉันออกไปไหน” ฉันพูดรัวๆ พร้อมกับน้ำตาที่เริ่มไหลลงมาช้าๆ..

‘ฮึก’

ไหลแล้ว..และก็ไหลลงมาไม่หยุด

“ฉันรู้สึกทุกอย่างที่นายไม่เคยรู้สึกสายฟ้า! ฉันรักนาย ฉันถึงยอมนายขนาดนี้!” ฉันพูดออกไปพร้อมผลักเขาแรงๆ

“นายมีฉันแค่คนเดียวไม่พอหรอวะ”

“งี่เง่าอะไรอีกวะแซน ก็อยู่มาแบบนี้ตั้ง3ปีละ” เขาพูดอย่างนิ่งๆพร้อมทำหน้าเบื่อหน่าย

เหอะ..เบื่องั้นหรอ? ตลกสิ้นดี!

“มึงก็เป็นแบบนี้ตลอดสายฟ้า 3ปีมึงไม่เคยเปลี่ยนสันดานได้!” เขาไม่เคยจำมันได้..หลังจากจบคำพูดฉันก็รีบวิ่งเข้าห้องทันที

“ฮึกก..ฮืออ ไอคนเลว!” ฉันตะโกนด่าอย่างสุดเสียง ที่ถามว่าทำไมฉันต้องรักเขาขนาดนี้?.. เพราะมันมีบางอย่างเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อสามปีก่อน..

เปลี่ยนไปจนทำให้ฉันต้องทรมานคนเดียว..

เปลี่ยนไปจนทำให้บางอย่างมันหายไป..

เปลี่ยนไปจนทำให้ฉันตายทั้งเป็น..

เมื่อต้องรู้..ว่าคนที่เคยรักกันมาดีๆ ต้องมาความจำเสื่อม..