ภาพจำของหัวใจ EP1
-
.
-
เครดิต : ขอบพระคุณภาพทุกภาพ จากอินเตอร์เน็ตค่ะ
-
.
-
สัญลักษณ์ประกอบ
-
// เท่ากับ การกระทำ
-
(..... ) เท่ากับ ความรู้สึก
-
ฉัน อ่านออกเสียงเป็น ชั้น นะคะ ไรท์เขียนฉันให้ถูกต้องแต่เพื่ออรรถรสให้ออกว่าชั้นค่ะ
-
.
-
ชุมชนริมน้ำ
-
ช่อแก้ว
-
หน้าบ้านของช่อแก้ว
-
ช่อแก้ว
-
นคินทร์ วิลินดา เปรม ปัถย์
-
ช่อแก้ว เพียงรวี
-
// มองหน้ากัน
-
ผู้อำนวยการโรงพยาบาล : เป็นความผิดพลาดอย่างหาที่สุดไม่ได้ ทางโรงพยาบาลต้องขออภัยอีกครั้งนะครับ // โค้ง
-
ผู้อำนวยการโรงพยาบาล : ถึงเรื่องราวเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ผมจะไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์
-
ผู้อำนวยการโรงพยาบาล : แต่ผมก็รู้สึกเสียใจมาจริงๆ ครับ ที่มีการสลับตัว ถ้าไม่มีเหตุกาณ์เรื่องกรุ๊ปเลือดเกิดขึ้น เราก็คงยังไม่ทราบ
-
ผู้อำนวยการโรงพยาบาล : เราได้ชดเชย จนเรื่องแล้วเสร็จ ส่งน้องๆ ทั้งสองกลับสู่ครอบครัวแล้วนะครับ // โค้ง
-
ผู้อำนวยการโรงพยาบาล : ขออภัยจริงๆ นะครับ ทางเราน้อมรับผิดทุกอย่าง และน้องทั้งสองสามารถใช้บริการทางโรงพยาบาลได้ฟรีตลอดชีพนะครับ // โค้ง
-
.
-
นคินทร์ วิลินดา เปรม ปัถย์
-
ช่อแก้ว เพียงรวี
-
นคินทร์
ยังไงตอนนี้ ทุกอย่างก็กระจ่างแล้ว ( พยายามฝืนความรู้สึก ) ( ใจสั่นไหว )
-
นคินทร์
ลูกทั้งสอง ได้กลับสู่อ้อมกอดครอบครัว ถึงจะล่วงเลยมาตั้ง 10 ปี แต่ก็ยังได้กลับมาพบกัน ( แววตาสั่นไหว )
-
เปรม
พ่อครับ เราพาน้องกลับบ้านด้วยไม่ได้จริงๆ เหรอครับ // น้ำตาไหล
-
นคินทร์
น้องก็ต้องอยู่กับแม่ของน้องไงลูก ( แววตาสั่นไหว )
-
วิลินดา
// โอบกอดปัถย์ไว้
-
เปรม
แต่เปรมอยากให้น้องกลับบ้านด้วย // กอดปัถย์แน่น // น้ำตาไหล
-
ปัถย์
// น้ำตาไหล ( ใจหาย )
-
ช่อแก้ว
แกไปอยู่กับคุณเค้า อย่าเอาแต่ใจให้มันมากนะเพียง
-
เพียงรวี
รู้แล้วนา นั้นน่ะพ่อกับแม่เพียงนะ // ยิ้มดีใจ
-
ช่อแก้ว
แกจะไม่อาลัยอาวรณ์แม่หน่อยหรือไง
-
เพียงรวี
เดี๋ยวคิดถึงก็นั่งเรือข้ามฟากมาหาไง แค่นี้เอง
-
ช่อแก้ว
แกนี่นะ...... // ส่ายหน้า
-
ช่อแก้ว
มาๆ ลูก ชื่ออะไรนะคะ // มองหน้าวิลินดา
-
วิลินดา
แกชื่อปัถย์ค่ะ พิชชาปัฐน์ ปรมอนันต์ // กระชับกอดแน่น
-
ช่อแก้ว
ปัถย์
-
ช่อแก้ว
ฉันคงใช้ชื่อเดิมของแกนะคะ จะเปลี่ยนแค่นามสกุลมาใช้นามสกุลฉัน
-
นคินทร์ วิลินดา เปรม ปัถย์ // น้ำตาไหล ( ใจหาย )
-
ช่อแก้ว
ส่วนลูกของคุณ แกชื่อ เพียงรวี ไอรา นะคะ ชื่อเล่นว่าเพียง
-
ช่อแก้ว
ต่อไปก็คงเปลี่ยนเป็น ปรมอนันต์ ( ใจสั่นไหว )
-
เพียงรวี
แม่ ..... อย่าร้อง // ลูบแขน
-
ช่อแก้ว
แกอาจจะดูเป็นเด็กแข็งๆ หน่อยนะคะ เราเลี้ยงกันมาแบบ..........ตามมีตามเกิด ที่คุณเห็นนั้นแหล่ะค่ะ
-
ช่อแก้ว
แต่สำหรับฉัน แกก็เป็นเด็กน่ารักมาก ( พยายามเข้มแข็ง )
-
เพียงรวี
( ใจสั่นไหว ) ( พยายามเข้มแข็ง )
-
ช่อแก้ว
ปัถย์ ...... มานี่ มาอยู่กับแม่ // ยื่นมือ
-
ปัถย์
// น้ำตาไหล ( ใจหาย ) // ค่อยๆ เดินมาหา
-
เปรม
// กระชากมือปัถย์ไว้
-
ปัถย์
ฮรืออออ ............พี่เปรม // โผกอดเปรม
-
นคินทร์ วิลินดา เปรม ปัถย์ // โอบกอดกันแน่น
-
ช่อแก้ว เพียงรวี : // มอง นิ่ง ( ใจสั่นไหว )
-
.
-
.
-
เวลาต่อมา
-
นคินทร์ วิลินดา เปรม เพียงรวี // รถแล่นออก
-
วิลินดา
-
ปัถย์
ฮรืออออ ............คุณพ่อ คุณแม่ พี่เปรม // ตะโกนเรียก // โบกมือลา
-
ปัถย์
ลาก่อนน๊า // ตะโกนเรียก // โบกมือลา
-
ปัถย์
// น้ำตาไหลพราก
-
...............
-
.
-
..
-
10 ปีต่อมา
-
เปรม
-
ประเทศญี่ปุ่น
-
เปรม
-
เปรม
-
บ้านของ นคินทร์ วิลินดา เปรม เพียงรวี
-
เปรม
-
ห้องนอนของเปรม
-
เปรม
-
เปรม
// สะดุ้งตื่นกลางดึก ( ฝันถึงเรื่องราวในอดีตเมื่อ 10 ปีที่แล้ว )
-
ปัจจุบัน
-
เปรม อคิราห์ ปรมอนันต์ อายุ 25 ปี
-
เปรม
-
หลังจากเหตุการณ์สลับตัวของน้องชายเกิดขึ้น ครอบครัวของเปรม
-
นคินทร์ วิลินดา เปรม เพียงรวี ก็ย้ายมาทำธุรกิจอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น
-
ทุกคนใช้ชีวิตที่นี่เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่กับเพียงรวี
-
ที่ปัจจุบัน อายุ 20 ปี
-
เปรม
-
พวกเราไม่เคยได้ติดต่อกลับไปหาปัถย์อีกเลย ไม่มีใครพูดถึง เพราะไม่อยากให้เพียงรวีที่เป็นสายเลือดแท้ๆ ของเราต้องมีปมในใจ
-
พวกเราทุกคนพยายามทดแทน ชดเชยให้เพียงรวีทุกอย่าง ไม่ให้เธอรู้สึกขาด
-
แต่ผมรู้ว่าในใจลึกๆ ของ พ่อ แม่ ยังคงคิดถึงปัถย์อยู่
-
รวมถึงผมด้วย ที่ไม่เคยลืมปัถย์เลย แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการมีภาพจำของน้องในหัวใจ
-
เพราะผมรู้สึกว่าผมผูกพันกับปัถย์มากกว่าเพียงรวี
-
ปัถย์ และ เพียงรวี นิสัยต่างกันโดยสิ้นเชียง อายุทั้งคู่เท่ากัน ห่างจากผม 5 ปี
-
ปัถย์เป็นเด็กอ่อนโยน ออกจะขี้อาย มองโลกในแง่ดี ยิ้มง่าย แล้วก็จิตใจดี
-
ส่วนเพียงรวี เป็นเด็กที่มั่นใจในตัวเองสูงปรี้ดเกินอายุ อาจเพราะเติบโตมากับแม่ที่หาเช้ากินค่ำ
-
ไม่ได้มีเวลาดูแลน้องมากนัก นานถึง 10 ปี น้องก็เลยมีนิสัยที่แตกต่างจากครอบครัวเรามากพอสมควร
-
ทำให้ผมนึกห่วงปัถย์เสมอว่า จะอยู่ได้หรือเปล่า จะมีชีวิตอย่างไรในตอนนี้
-
.
-
ห้องนอนของเปรม
-
เปรม
-
เปรม
// สะดุ้งตื่น ( ฝันถึงเรื่องราวในอดีตเมื่อ 10 ปีที่แล้ว )
-
เปรม
ฝันอีกแล้วเหรอเนี้ย ( ใจเต้นแรง )
-
เปรม
( ภาพของตัวเองกับปัถย์ลอยเข้ามา )
-
.
-
..
-
………………..
-
เรื่องราวในอดีต
-
เปรม
-
สนามหน้าบ้าน
-
เปรม
-
ปัถย์
พี่เปรมขี้โกง // งอแง
-
เปรม
ก็น้องขาสั้น วิ่งแพ้พี่เอง
-
ปัถย์
เชอะ ไม่รู้ไม่ชี้ // งอน
-
เปรม
แล้วจะให้ทำไง พี่อ่อนให้น้องแล้วนะ น้องขาสั้นไง // กลั้นขำ
-
ปัถย์
ว่าน้องขาสั้นเหรอ // กระโดดเกาะหลัง
-
เปรม
ฮึบ...............// รับไว้ทัน
-
วิลินดา
หนูปัถย์ กระโดดขึ้นอีกแล้ว เดี๋ยวจะล้มทั้งพี่ทั้งน้องนะลูก
-
ปัถย์
ไม่ล้มหรอกครับคุณแม่ พี่เปรมแข็งแรง // กอดคอแน่น เอาแก้มแนบหน้าเปรม
-
นคินทร์
เอานาคุณ ฝึกความแข็งแกร่ง แมนๆ ไง
-
วิลินดา
ความแข็งเกร่ง แมนๆ อะไรกันคะ เจอแดดแค่นิดเดียว ลูกก็วิ่งหลบแล้ว // ส่ายหน้าเอ็นดู
-
วิลินดา
ตาเปรมก็สปอยล์น้องมากด้วย ดาไม่เห็นว่ารันจะมีความเป็นเด็กผู้ชายแมนๆ เลยสักนิด // มองด้วยความเอ็นดู
-
เปรม
จับดีๆ น๊า.............// วิ่ง
-
ปัถย์
ฮ่า ฮ่า ฮ่า // กอดคอแน่น
-
………………..
-
เปรม
-
เปรม
ตอนนี้ น้องจะเป็นยังไงบ้างนะ ( คิดถึงปัถย์ )
-
เปรม
ตั้ง 10 ปีแล้ว ขายังสั้นเหมือนเดิมหรือเปล่า ( คิดถึงปัถย์ )
-
เปรม
พี่คิดถึงน้องมากเหลือเกิน ( คิดถึงปัถย์ )
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
แต่งฟิคด้อมไบร์ทวินเท่านั้นนะคะ
หัวใจของไรต์ คือ ไบร์ทวิน ค่ะ
ไรเตอร์ นามปากกา KaNoM ClUb ZaaAa






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()