___

ณ บ้านไกรอัครวรกุล

เหมนกร หรือ เหม ผู้เป็นใหญ่วัย 58 ของตระกูลที่เกษียรณการทำงานจากธุรกิจเพื่อส่งต่อให้แก่ทายาทเพียงคนเดียว

นคินทร์ ได้เดินออกมาจากบริเวณนั้นทันทีโดยไม่รอให้ผู้เป็นพ่อของตนได้เอ่ยอะไรอีก

ทันทีที่ร่างหนาได้ก้าวขาขึ้นรถที่ถูกเปิดประตูรอก่อนที่ประตูจะถูกปิดลงพร้อมกับรถที่ถูกเคลื่อนตัวออกไปยังบริษัท

หน้าจอสัมผัสขนาดเก้านิ้วได้ถูกเปลี่ยนเป็นกราฟลายเส้นที่แสดงถึงกำไรในแต่ละเดือนของบริษัท แน่นอนว่ามันขึ้นอย่างไม่มีตก

เอ็มจัดการเปลี่ยนข้อมูลในหน้าจอทันที แสดงถึงกำไรในแต่ละเดือนที่แตะถึงเป้าทุกครั้งที่ร่วมหุ้นกับพ่อของเขา แต่ทว่า.. เดือนนี้กลับ….

ณ ไกรอัครวรกุล กรุ๊ป

พนักงานต่างลุกขึ้นยืนเพื่อทำความเคารพประธานบริษัทคนใหม่ ทันทีที่เขาเดินเข้ามา

เอ็มนำทางร่างสูงไปยังห้องทำงานที่อยู่อีกไม่ไกล

ประตูถูกเลื่อนออกโดยอัตโนมัติ ก่อนจะเผยให้เห็นห้องทำงานในโทนสีดำน้ำตาลขนาดกว้าง

ร่างสูงเดินเข้าไปภายในจากนั้นจึงหย่อนตัวลงนั่งที่โซฟารับรอง

|

สิบห้านาทีผ่านไป

- ห้องประชุม -

นคินทร์เดินเข้าไปภายในก่อนจะเจอกับพนักงานบริษัทแต่ละฝ่ายของตนเองและชายหนุ่มหน้าตาหนาว ดวงตาคมเข้ม ปากอวบอิ่มที่นั่งหน้าไม่สบอารมณ์อยู่หัวโต๊ะ

ร่างสูงมองคนตัวเล็กด้วยแววตานิ่งอยู่พักหนึ่งก่อนจะละสายตาไปนั่งประจำที่ของตนเอง

ทำให้ชายหนุ่มที่ดูอ่อนกว่าเขาอยู่มาก เบะปากลับหลังจนคนที่มากับเขาถึงกับห้ามปรามไม่ทัน

เอ็มจัดการเปิดรายละเอียดหุ้น การทำงานในแต่ละปี แต่ละเดือน เงินกำไรและขาดทุนของไกรอัครวรกุล

เอ็มจัดการเปลี่ยนแผนข้อมูลทั้งหมดและเปิดของวรโชติเมธีทันที

เริ่มทำเอาพนักงานของวรโชติเมธีถึงกับนั่งก้มหน้าก้มตากันอย่างไม่กล้าสู่หน้า ยกเว้นเขา.. ภาริช หรือ ภีม ลูกชายเพียงคนเดียวของบ้านที่ถูกส่งตัวมาเข้าร่วมการประชุมในสิ้นเดือนแทนผู้เป็นพ่อของตนเอง

นคินทร์เอ่ยขึ้นเมื่อเอ็มรายงานเสร็จ สายตาจ้องมองไปยังร่างบางซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกำลังทำตัวไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาว

นคินทร์ลุกขึ้นยืนและพูดออกมาด้วยเสียงที่ดังฟังชัด

“ คุณนคินทร์คะ คือทางบริษัทเราทำงานกันหนักหน่วงมาก ทุกคนพยายามทำยอดให้ถึงเป้าที่กำหนด แต่เศรษฐกิจกับบริษัทที่เล็กๆ อย่างเรามันเป็นเรื่องยากอยู่บ้างที่จะ… ”

นคินทร์เดินออกจากห้องประชุมไปก่อนที่เอ็มจะเอ่ยออกมา แต่หารู้ไม่ว่า.. ชายหนุ่มร่างบางคนนั้นไม่ได้อยู่ในห้องประชุมเสียแล้ว

ฝีเท้าที่เดินนำหน้าร่างบางได้หยุดลงหลังจากอีกฝ่ายเอ่ยประโยคสุดท้ายจบก่อนจะหันมาสบตากับคนข้างหลังที่มีสีหน้าไม่พอใจกับการประชุมที่พึ่งจะจบไป

ภาริชเอ่ยออกมาพร้อมกับกอดอกแน่นก่อนจะเบือนหน้าหนี

ภาริชเดินสะพายกระเป๋าผ้าสวนออกไปโดยไม่หันมาแลมองเขาอีก

นคินทร์ทำได้เพียงส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะกลับเข้าไปในห้องทำงานของตนเองเพื่อตรวจเอกสารต่างๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะ

ประตูเลื่อนถูกเปิดออกโดยอัตโนมัติ ก่อนจะปรากฏร่างของเอ็มที่กำลังเดินมาที่โต๊ะของเขา

แผ่นกระดาษสีขาวขนาดเอสี่ที่ปรากฏภาพลายเส้นสถานที่หนึ่งที่ถูกบันทึกไว้ในภาพว่า วัดอรุณ ภาพวาดแรเงาที่แสดงถึงความเป็นไทยและวัฒนธรรม

นคินทร์หยิบกระดาษแผ่นนั้นมาวางไว้บนกองเอกสารก่อนจะเอ่ยบอกให้เอ็มออกไปทำงานของตนเองต่อ

เอ็มโค้งตัวเคารพคนตรงหน้าก่อนจะเดินออกจากห้องไป

นคินทร์ที่ตรวจความเรียบร้อยของเอกสารต่อก่อนที่สายตาจะถูกละไปมองยังภาพวาดที่วางอยู่ มันทำให้เขาต้องหยิบขึ้นมาดูอีกครั้ง

สายตาคมมองเห็นชื่อที่ถูกเซ็นกำกับไว้ใต้ภาพด้วยชื่อของผู้วาด

___