[END] Love Detainer : เสพติดความเจ็บปวด [Yokai x Wee]

​

​

แสงไฟสลัวบวกกับเสียงเพลงที่อึกทึกทุกมุมห้องดังกึกก้องเข้ามาโสตประสาท ด้านลึกสุดของผับซึ่งเป็นมุมอับที่ตรงนั้นค่อยข้างจะมืดกว่าจุดอื่น มีร่างของชายหนุ่มเริ่มมึนเมาไม่ได้สติ มือขวาของเขากำแก้วสวิสกี้ไว้แน่นก่อนจะกระดกมันเข้าปากไปหลายช็อต

‘นายใหญ่สั่งให้คุณกลับไปได้แล้ว’ เสียงนุ่มทุ้มของร่างสูงที่เพิ่งก้าวเข้ามาถึง เขายืนขนาบข้างก่อนที่จะเอ่ยปากบอกพร้อมมองชายตรงหน้าด้วยท่าทีนอบน้อม

‘อย่าเสือก จะไปไหนก็ไป’ นัยน์ตาแข็งกร้าวตวัดมองคนที่เข้ามาขัดจังหวะเขาตั่งแต่หัวจรดปลายเท้า ก่อนจะหันกลับมาสนใจแก้วเหล้าตรงหน้าต่อ

‘กูบอกให้ออกไป ไม่ต้องมายุ่ง’ 

น้ำเสียงติดรำคาญตวาดบอกคนดื้อด้านจนทำให้ชายคนนั้นก้มหัวแล้วหันหลังเดินจากไป ร่างโงนเงนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่พร้อมกับคว้าแก้วเหล้ายัดใส่ปากอีกหลายอึก เขาอยากดื่มให้ลืม....ลืมภาพหลอนของผู้หญิงชอบที่เข้ามาปั่นหัวเขาตลอดเวลาจนสติแทบแตก

‘สัญญานะ ว่าจะไม่ลืมฉัน’

‘อืม สัญญา จะรอ รอแค่พี่คนเดียว’

​

‘แม้งเอ๊ยย....เพล้ง’

เมื่อารมณ์ครุกรุ่นอยากจะดับลงได้ตามหลอกหลอนเขาไม่เลิก ชายหนุ่มก็จัดการปาแก้วเข้ากับพนังจนแตกละเอียดเพื่อระบายความเครียดออกมา มือหนายกมากอบกุมศีรษะไว้แน่น เมื่อไหร่เขาจะสามารถลบภาพบ้าๆเหล่านี้ออกจากหัวไปได้สักที เมื่อทนต่อไปไม่ไหว เขาจึงตัดสินใจลุกออกจากที่นั่งเพื่อที่จะเดินออกจากผับ

‘ปึก....เฮ้ยย ห้าวหรอว่ะ อยากมีเรื่องหรอไง’ เพราะสติไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่ ร่างสูงจึงเผลอเดินชนพวกลูกค้าประจำในร้านเขาอย่างจัง

‘ถอยไป’ เขารีบตอบกลับออกมาโดยแทบจะไม่มองกลุ่มคนตรงหน้าเลยด้วยซ้ำ

‘อ้าวเฮ้ย ชนกูแล้วยังไม่ขอโทษอีก อยากโดนตีนหรอว่ะ’ คนเจ้าถิ่นพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน พร้อมกับมีพรรคพวกอีก2-3เดินเข้ามาสมทบ ร่างแกร่งมองพวกคนตรงหน้าตาวาวแต่เขาก็พยายามจะเดินเลี่ยงออกไป เพราะไม่อยากมีเรื่องในตอนที่เขากำลังเดือดอย่างนี้

‘หมับ มึงง.....เพล้งง / อ๊ากกกกก’

ทันทีที่มือของฝ่ายตรงข้ามสัมผัสโดนไหล่ของชายหนุ่ม เขาก็หันกลับมาพร้อมกับขวดเหล้าขนาดใหญ่ ไม่ทันที่อีกฝ่ายจะได้ทำอะไร มือสากก็ใช้ขวดในมือฟาดเข้าหัวนักเลงเจ้าถิ่นจนมันแตกละเอียดคามือของเขาไปด้วยซะก่อน เลือดสีแดงสดหยดลงบนพื้นเป็นทางแต่เขากับไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด ร่างสูงแทบจะควักปืนออกมาเป่าหัวพวกคนตรงหน้าอยู่แล้วแต่ดันมีคนเข้ามาห้ามเอาไว้ซะก่อน

‘โยไค อย่า’ คนที่นายใหญ่ส่งตัวมาเพื่อตามตัวโยไครีบวิ่งเข้ามาขัด โยไคเปรยตามองคนตรงหน้าพร้อมหันกับมามองพวกที่เขามีเรื่องด้วยอีกครั้ง

‘จัดการพวกมันให้หมด อย่าให้เหลือแม้แต่ตัวเดียว!!’ โยไคสั่งเสียงเย็นเฉียบ ใบหน้าถมึงตวัดสายตาไปมองพวกนักเลงหางแถวที่กำลังกลัวหัวหด เมื่อเห็นลูกน้องของคนที่ดูจะเป็นคนของผู้มีอิทธิพลกรูกันเข้ามา

‘ฉันจะจัดการให้เอง คุณโปรดกลับไปรอที่รถด้วย นายใหญ่ต้องการเจอตัวคุณ!’

คนที่ได้รับตำสั่งมาเหมือนกันเอ่ยปากบอกแต่เหมือนว่าร่างสูงจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เขาไม่ตอบรับใดๆทั้งสิ้นแต่กลับพาร่างกายอันโซซัดโซของตัวเองเดินมาตรงทางออกข้างหลังผับ สายตาคมเหลือบมองเห็นเสี้ยวหน้าของใครบางคนที่คล้ายว่าจะเป็นพนักงานที่นี้ เธอรีบเดินจ้ำอ้าวออกไปทางด้านหลังเพราะมันหมดเวลาทำงานของเธอแล้วนั้นเอง

‘เรย์....เรย์’ น้ำเสียงแผ่วเบาพยายามจะร้องเรียก เขารีบก้าวตามร่างเล็กไปแต่ร่างกายไม่เอื้ออำนวยเท่าไหร่นัก ใบหน้ารูปไข่ ผิวกายขาวผ่อง ขนตางอนของคนตัวเล็กเมื่อครู่นี้มันช่างดูคุ้นเคยเหลือเกิน

‘เรย์หยุด พี่สั่งให้หยุด’ โยไคยังคงตะโกนออกมาไม่หยุดปากพร้อมเร่งความเร็วขึ้น

ชายหนุ่มพยายามเร่งฝีเท้าไปในตรอกเล็กๆข้างหลังแหล่งสถานบันเทิง รอยเลือดมากมายที่หยดลงตามพื้นเป็นทางยาวจนดูน่ากลัวแต่เขากลับไปคิดสนใจมัน สายตามุ่งมั่นยังคงจับจ้องไปร่างละมุนตรงหน้าไม่วางตา แต่ทว่าเพียงเสี้ยววินาทีที่ลับตา มันก็ทำให้เขาขลาดกับผู้หญิงคนนั้นไปเสียแล้ว….

'เรย์.... แม่งไปไหนว่ะ โถ่เว้ยยย!!!' 

น้ำเสียงทรงอำนาจตะโกนขึ้นมาดังลั่น นัยน์ตาคมกวาดมองรอบๆบริเวณที่เต็มไปด้วยความมืดและความเงียบฉี่ ตรงนี้จะเป็นข้างหลังแหล่งมัวสุ่มที่ค่อนข้างเปลี่ยวเลยมักจะไม่ค่อยมีใครเดินผ่านมาสักเท่าไหร่นัก แต่เพราะความเงียบเหล่านั้นมันทำให้ชายหนุ่มกลับได้ยินเสียงบางอย่างมันชัดเจนมากขึ้น เสียงร้องเท้าหนักๆของใครบางคนกำลังเดินตามเขามา เมื่อร่างแกร่งหันไปก็เจอชายสูงใหญ่ที่ไม่ได้ปิดบังหน้าตัวเองไว้ ก่อนที่ชายคนนั้นจะ....

‘ปัง.....’ กระสุนจากปลายกระบอกปืนเก็บเสียงลั่นใส่ร่างหนาจนทำให้เขาทรุดลง โยไคใช้มือจับท้องช่วงที่ถูกยิงของตัวเองก็พบว่ามีเลือดไหลทะลักออกมามากจนล้นมือ ดวงตาวาววับพยายามจะเพ่งมองหน้าของคนที่ลอบทำร้ายเขาให้ชัดๆ แต่เป็นเพราะสติที่ไม่ค่อยมีนักก็ทำให้เขาหมดแรงทรุดตัวลงและหลับตาช้าๆ ชายที่ยืนอยู่รีบเก็บปืนให้เข้าที่พร้อมเปรยตามองร่างที่นอนจมกองเลือดจากนั้นเขาก็ต่อสายไปหาอีกคน

‘เรียบร้อยแล้วครับนาย!!!’

​

PinkTalk : โอ๊ะ....มือพี่ลั่นไปเอง มาแบบไม่บอกไม่กล่าวจะมีใครตามอ่านเฮียไคของPinkไหมเนี่ย อินโทรมันก็จะไม่ค่อยมีอะไรมาก เนิบๆกันไปก่อน เปิดมาเบาๆไว้ก่อนเดี๋ยวหลังเฮียฝุ่นจบจะมาแรงชัดจัดเต็มเรื่องนี้แน่นอน ผู้ใดสายSปักหมุดรอได้เลย

(ปล.นิสัยบุคลิคเฮียไคได้แรงบันดาลใจมาจากฮยอนซึงในเพลงNowของ Troble Makerนะคะ)

หากใครที่ชอบเฮียไคและหนูวีก็ฝากติดตาม ฝากคอมเม้นท์ ฝากกดถูกใจเพื่อเป็นกำลังใจให้Pinkด้วยนะคะ