ยินดีที่ไม่รู้จัก EP1
-
.
-
เครดิต : ขอบพระคุณภาพทุกภาพ จากอินเตอร์เน็ตค่ะ
-
.
-
สัญลักษณ์ประกอบ
-
// เท่ากับ การกระทำ
-
(..... ) เท่ากับ ความรู้สึก
-
.
-
ที่พักย่านเมียงดงเกาหลีใต้
-
โฟน
-
โฟน
-
โฟน// กำลังกลับที่พัก
-
โฟนหนาวสะใจชิบหายเลย วู้วววว..................// ตะโกน ( มีความสุข )
-
โฟน
-
( กษมา พัฒน์โชติ )
-
หนุ่มน้อยหน้าหวานวัย 24 ปี
-
โฟน
-
ผู้ชื่นชอบโอปป้า แจฮยอน nct
-
โฟน
-
และ
-
บยอนอูซอก เป็นชีวิตจิตใจ
-
โฟน
-
อยู่ประเทศไทยก็ทำงานร้านอาหารเกาหลี ตั้งปณิธานกับตัวเองไว้อย่างแรงกล้าว่า จะต้องเก็บเงินมาเที่ยวเกาหลีให้ได้สักครั้งในชีวิต
-
.
-
โฟนโอปป้าแจฮยอน โอปป้าบยอนอูซอก ซารางเฮ.............. // ตะโกน
-
โฟนมาคนเดียว ไม่รู้จักใครนี่สนุกดีจัง ไม่ต้องสนใจใคร ไม่ต้องรอใคร อยากไปไหนก็ไป ดีนะเป็นติ่งโอปป้า เลยพอเอาตัวรอดได้ // ยิ้ม ภูมิใจในตัวเอง
-
โฟน// สะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง
-
โฟน// ชะงัก
-
โฟนกรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด // ตกใจ
-
โฟนเชี้ยไรวะ // ตกใจ
-
สุดเขตhelp me please // เสียงอ่อย
-
โฟนเฮ้ย.....คนนี่นา
-
โฟนWhat can I help you with?
-
สุดเขตi'm hungry ( หมดแรง ) // เสียงอ่อย
-
โฟนสภาพหิวเหมือนโดนซ้อมมาเลย // พูดคนเดียว
-
สุดเขตคนไทยเหรอคุณ // เงยหน้ามอง
-
โฟนอ้าว......คนไทย // รีบเดินเข้ามาประคอง
-
โฟนทำไมสภาพคุณร่อแร่ขนาดนี้เนี้ย
-
สุดเขตกระเป๋าตังค์ผมหาย
-
โฟน………………….
-
.
-
เวลาต่อมา
-
ห้องพักของโฟน
-
โฟน
-
โฟนเราซื้ออะไรกลับมากินพอดี เดี๋ยวคุณกินเลยแล้วกัน จะได้มีแรง กินแล้วจะได้ไป // จัดอาหารให้
-
โฟน
-
สุดเขต// กินด้วยความหิวโหย
-
โฟนลาก่อน....ไก่ทอดต๊อกบกกี // มองด้วยอาหารด้วยความเสียดาย
-
สุดเขตขอบคุณมากนะคุณ // มองหน้าคนตรงหน้า
-
โฟนแล้วทำไมได้หมดสภาพอยู่ข้างทางขนาดนี้
-
โฟนเราช่วยคุณเราก็กล้าๆ กลัวๆ นะ บอกไว้เลย ถึงจะเป็นคนไทยเหมือนกัน เราก็กลัวอยู่ดี
-
สุดเขตกระเป๋าตังค์หาย ไม่รู้ไปทำหล่นตรงไหน หรือโดนล้วง ตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น
-
โฟนห๊ะ
-
โฟนเมื่อวานเย็น จนถึงตอนนี้ อย่าบอกนะเพิ่งได้กิน
-
สุดเขต// เงยหน้ามอง
-
สุดเขตไม่บอกล่ะ คุณพูดเองไปหมดแล้ว // กินต่อ
-
โฟนกินเสร็จก็ไปนะ
-
สุดเขต.............. // มองหน้าคนตรงหน้า
-
สุดเขต// กวาดสายตามองรอบๆ ห้อง
-
โฟน...................
-
โฟน// ขยับหนีเล็กน้อย
-
โฟนมองอะไรวะคุณ ( แอบกลัวเบาๆ )
-
สุดเขตคุณอยู่คนเดียวเหรอ
-
โฟน( บอกหรือไม่บอกดีวะ ไว้ใจได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ) // มองแบบไม่ไว้ใจ
-
โฟน( เกิดทำร้ายเราขึ้นมา โอปป้าแจฮยอน โอปป้าบยอนอูซอก ยังไม่ได้ตามรอยสักคน เสียเที่ยวมาเกาหลีเลยนะไอ่โฟน ) // คิดในใจ
-
สุดเขตผมไม่ทำอะไรคุณหรอกนา......คุณช่วยผมขนาดนี้
-
โฟนอืม.........มาเที่ยวคนเดียว
-
สุดเขตมาเที่ยวคนเดียวนี่นะ // มองไม่เชื่อ
-
โฟนเออ...........มาเที่ยวคนเดียว อย่ามาทำสายตาบูลลี่นะเว้ย
-
สุดเขต// กลั้นขำ
-
สุดเขตบูลลี่อะไรกันคุณ ผมก็มาคนเดียว
-
โฟนเหรอ..........ทำไมมาคนเดียววะ
-
สุดเขตแล้วทำไมคุณมาคนเดียว
-
โฟนก็เราอยากเที่ยวคนเดียว เราอยากอยู่ที่ที่ไม่มีใครรู้จักเรา เราจะได้ตะโกนบอกรักโอปป้าได้ดังๆ
-
โฟนอยากทำอะไรก็ทำ อยากกิน อยากหัวเราะ อยากร้องไห้ มันดีต่อใจ // ยิ้ม
-
โฟนแล้วคุณหล่ะ
-
สุดเขตผมเป็นพวกอินโทรเวิร์ต
-
สุดเขตอยากหาที่อินโทรเวิร์ตคนเดียวเบาๆ ก็เลยใช้ช่วงเวลาพักร้อนมาเที่ยวที่นี่
-
โฟนแล้วอยู่ไทยมันอินโทรเวิร์ตไม่ได้หรือไง ต้องมาถึงนี่
-
สุดเขตก็อยากเปลี่ยนที่อินโทรเวิร์ตบ้าง ไม่ได้ไง
-
โฟน............. // มอง งงๆ
-
โฟนก็แล้วแต่.............
-
สุดเขตแต่ดันซวยไงคุณ กระเป๋าตังค์ - โทรศัพท์ดันหาย ยังโชคดีที่เอกสารสำคัญอยู่ในกระเป๋าเสื้อผ้า
-
สุดเขตไม่งั้น...............ไม่อยากจะคิดภาพเลย
-
โฟนไม่ต้องคิดหรอก รีบกินแล้วก็ค่อยไปนอนคิดต่อที่พักคุณเถอะ
-
สุดเขตนี่แหล่ะ ที่ผมกำลังจะโยงเข้าเรื่องนี้ // มองหน้าคนตรงหน้า // สายตาอ้อนวอน
-
เวลาต่อมา
-
โฟนโนวววววววววววววววววว
-
โฟนโนว ที่แปลว่า ไม่ๆๆๆๆๆๆ
-
โฟนเราอวสานไก่ทอดต๊อกบกกี ไปแล้ว เราจะไม่ยอมอวสานทริปเที่ยวคนเดียวในฝันของเราแน่นอน
-
สุดเขตโธ่.....คุณ แต่ผมไม่มีที่พักแล้วนะ เงินก็ไม่มี โทรศัพท์ก็หาย คุณใจร้ายได้ลงคอเหรอ
-
สุดเขตผมก็คนไทย คุณก็คนไทย อีกแค่ 3 วันเองนะ ขอผมอยู่ด้วยนะคุณ นะ...นะ...นะ // มองอ้อน
-
โฟนไหนบอกเป็นพวกอินโทรเวิร์ตวะ พูด นะ....นะ....นะ ไม่หยุดเลยเนี้ย
-
สุดเขตก็ตอนนี้มันกำลังแย่อ่ะคุณ เอาเวลาที่ไหนไปอินโทรเวิร์ตวะ
-
สุดเขต// มองสะกดจิต
-
โฟนโว้ย.....อย่ามามองแบบนี้นะ // งอแง
-
โฟนทริปเที่ยวคนเดียวในฝันของเรา แง.............// งอแง
-
โฟนทริปที่เราอยากจะอยู่คนเดียว ไม่รู้จักใคร แง.............// งอแง
-
สุดเขตเอางี้คุณ เราไม่ต้องรู้จักกันก็ได้
-
สุดเขตผมจะไม่ถามชื่อคุณ คุณก็ไม่ต้องถามชื่อผม
-
สุดเขตเราจะเป็นเพื่อนกันแค่ที่นี่ ดีม๊ะ
-
โฟน.................. // ค่อยๆ หันมองหน้าคนตรงหน้า
-
โฟนหมายถึง.................
-
สุดเขตก็หมายถึง 3 วันที่เหลือของผมที่นี่ ผมขอพึ่งคุณ นอนกับคุณ เที่ยวกับคุณ แต่เราจะไม่รู้จักชื่อกัน
-
สุดเขตไม่ต้องรู้จักกันไปมากกว่านี้
-
สุดเขตไม่ต้องรู้ว่ากลับไปประเทศไทยแล้วคุณอยู่ส่วนไหน ผมอยู่ตรงไหน
-
สุดเขตเราจะทิ้งความทรงจำทุกอย่างที่มีร่วมกัน ไว้ที่เกาหลี โอเคม๊ะ
-
โฟนเราเสียเปรียบป่ะวะ เงินเราก็ออก เพราะคุณไม่มีอะไรติดตัวหนิ
-
สุดเขตผมมีกล้อง 1 ตัว PENTAX 645Z ผมจะให้คุณเลย เป็นค่าใช้จ่าย
-
สุดเขต
-
โฟนกล้องเนี้ยนะ แล้วเราจะเอาไปทำไมวะ ไม่เห็นมีประโยขน์
-
โฟนเรามีมือถือไว้ถ่ายแล้วเว้ย
-
สุดเขตกล้องผมแพงนะคุณ คุณสามารถเอาไปขายต่อได้ น่าจะพอสำหรับค่าใช้จ่ายผมใน 3 วันนี้
-
โฟน.................. // มองนิ่ง
-
สุดเขตผมไม่รู้จักกันคุณ คุณไม่รู้จักผม เราไม่รู้จักกัน // มอง สะกิดจิต
-
โฟน.................. // มองนิ่ง
-
โฟนก็เลือกอะไรไม่ได้ป่ะวะ ( หน้าสิ้นหวัง )
-
สุดเขตยินดีที่ไม่รู้จัก // ยื่นมือ เช็คแฮนด์
-
โฟน.................
-
โฟนยินดีที่ไม่รู้จัก // เช็คแฮนด์
-
แล้วนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ผมต้องนอนกับคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักแม้กระทั้งชื่อ แต่วินาทีนี้เค้าก็คือคนที่ผมต้องฝากชีวิตไว้ด้วยแล้วครับ
-
สุดเขต
-
.
-
.
-
ผมชื่อ สุดเขต
-
สุดเขต
-
ชื่อจริงว่า นายสุดเขต เปี่ยมมณีรัตน์ อายุ 25 ปี
-
เป็นช่างภาพมืออาชีพ ฝีมือดีติด 1 ใน 3 ของ BW production
-
สุดเขต
-
เติบโตมากับน้าสาว ผู้เปรียบเสมือนแม่
-
สุดเขต
-
ผมเป็นพวกอินโทรเวิร์ต
-
แต่มีแฟนแล้วครับ อาจะเพราะหน้าตาที่หล่อเหลา มีคนเข้าหาตลอด
-
เข้ามาแล้วก็ออกไป คนนี้ก็เหมือนกัน ผมไม่ได้หวังว่าเธอจะอยู่กับผมนาน
-
ดูเธอไม่ค่อยชอบโลกของผม เธอมักจะบอกว่าผมเข้าถึงยากมากเกินไป
-
พอได้เปิดใจต่อกัน ได้รู้จักกับผมมากขึ้น ทุกคนก็เดินออกจากผมไป
-
และที่มาเกาหลีครั้งนี้ ก็มาคนเดียวนะครับ
-
สุดเขต
-
สุดเขต
-
อยู่ๆ ผมก็นึกอยากหนีมาเฉยๆ ผมบอกรายละเอียดแค่กับน้าของผมกับกลุ่มเพื่อนที่สนิทที่ทำงานอีก 3 คน
-
ส่วนแฟนส่งข้อไปบอกแค่ว่า จะไปเที่ยวช่วงลาพักร้อน 5 วัน แล้วผมก็ปิดเครื่องหนีไปเลย เพราะถ้ายังเปิดน่าจะโดนวีนพอสมควรที่มาโดยไม่ยอมพาเธอมาด้วย
-
ผมอยากหาที่เงียบๆ เดินเที่ยว ถ่ายรูป
-
แต่พอมาถึงได้ 2 วัน จากนักท่องเที่ยว ผมกลายเป็นผู้ประสบภัย เพราะไปเมาอยู่ที่คลับ รู้ตัวอีกทีกระเป๋าตังค์กับมือถือหายไป
-
ยังดีที่เอกสารสำคัญอยู่ในกระเป๋าเป้
-
เลยแบกสังขารเดินไป เดินมา ตั้งหลักอยู่ 1 วัน เต็มๆ ด้วยภาษาเกาหลีที่เกือบจะเป็นศูนย์
-
ภาษาอังกฤษพอได้บ้างแต่สื่อสารไปก็ไม่มีใครรู้เรื่อง นั่งสิ้นหวัง ตั้งหลักอยู่จนเผลอหลับไป ตื่นมาอีกที่ก็ตะวันตกดินไปอีก
-
ข้าวยังไม่ตกถึงท้องตั้งแต่ไปเที่ยวคลับ
-
จนกระทั้งได้ขอความช่วยเหลือจากคนแปลกหน้า
-
สุดเขต
-
ในความโชคร้ายของผม ยังมีความโชคดี ยังมีวาสนา บุญบารมี อยู่บ้าง คนที่ช่วยเป็นคนไทย
-
และนี่ก็คือเรื่องราวของผมกับ...........ใครก็ไม่รู้ ที่เกาหลีครับ
-
สุดเขต
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
แต่งฟิคด้อมไบร์ทวินเท่านั้นนะคะ
หัวใจของไรต์ คือ ไบร์ทวิน ค่ะ
ไรเตอร์ นามปากกา KaNoM ClUb ZaaAa


กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()