เห็นหน้ากูแล้วยังไงวะ ทำไมต้องเดินหนี เสียมารยาทชิบหาย // เดินเข้ามาขวาง

ทั้งเดินหนี ทั้งถอนหายใจ หึหึ....... มารยาทผู้อยู่อาศัยที่ดีเค้าทำแบบนี้เหรอวะ // มองดุ // ดึงหน้า

หลบก็ดี กูก็ไม่ได้อยากเห็นหน้ามึงเหมือนกัน // มองแรง

// เดินออก // กระแทกไหล่น้ำ

คุณคิณทำอะไรน้ำหรือเปล่าลูก ( สายตาห่วงใย )

// มองไม่เชื่อ

เหมือนเดิมก็คือ หาเรื่องน้ำหรือเปล่า

// ลูบหัว

ไหวใช่มั้ย

ธาราของแม่ ใจของหนูเย็นเหมือนสายน้ำเลย // ลูบหัว

งั้นแม่เข้าห้องนะ จะไปอ่านหนังสือให้คุณปรินทร์ฟังด้วย

จ๊ะ // เดินออก

// ดันประตูไว้

ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า จะไหวถึงตอนไหน // จ้องหน้าน้ำ // เดินออก

ได้ค่ะคุณน้ำ เดี๋ยวป้าเอาให้คุณหนูเอง

ไม่อยากให้คุณหนูรู้บ้างเหรอคะ ว่าคุณน้ำเป็นคนทำน้ำผึ้ง มะนาวให้เธอ ไม่ใช่ป้า

ป้าแก้วครับ

ว่าไงคะคุณหนู

คิณจะออกไปแต่เช้าครับวันนี้ จะรีบไปซ้อม

อ๋อ.......สักครู่นะคะ // เดินออก

ไม่กินข้าวก่อนหรือไง

ไม่ครับ เชิญพ่อกับภรรยา ทานได้ตามสบายเลย

............... // กำลังจะอ้าปากพูด

// มองปราม

.............. // ชะงัก // หุบปาก

หึหึ............// หันหน้าหนี

ถ้าอย่างนั้น ให้น้าห่อข้าวกล่องให้มั้ยคะคุณคิณ

ไม่รบกวนดีกว่าครับ // พูดไม่มองหน้า

ได้แล้วค่ะคุณหนู

น้ำผึ้ง มะนาว

เอาไว้จิบ เอาไว้ดื่ม นะคะ // ยิ้ม

ขอบคุณครับ // เดินออก

ไอ้ลูกคนนี้ ดื้อด้าน

คุณคะ............. // มองปราม

มันน่าจะรู้หน่อยนะว่า ไม่ได้มีใครคิดร้ายอะไรต่อมันเลยจริงๆ

ให้เวลาคุณหนูหน่อยค่ะคุณท่าน

ใช่ค่ะ เรื่องบางเรื่องต้องใช้เวลา โดยเฉพาะเรื่องที่ละเอียดอ่อนทางใจแบบนี้

เฮ้อ.......ผมไม่เท่าไหร่หรอก ยังไงก็พ่อลูกกัน

เห็นใจคุณกับหนูน้ำ โดยเฉพาะหนูน้ำ

น้ำเค้าไหวค่ะ เห็นแบบนี้ ดูอ่อนแบบนี้ จริงๆ เป็นคนเข้มแข็งมากนะคะ

อ่อนโยน แต่ไม่อ่อนแอ เหมือนคุณเลย // ยิ้ม

ทานข้าวเถอะค่ะ // ยิ้ม