05.30 น.

ปภัสรินทร์ให้พ่อขับรถมาส่งเธอเพราะกระเป๋าหลายใบเมื่อมาถึงก็ขนของเข้าห้องเดิมที่ป้าพิศเคยจัดให้ระหว่างที่กำลังเดินเขาห้องเจอพี่นิ่ม

"อ่าวภัส ขนอะไรมาแต่เช้า ?"นิ่มที่พึงเดินออกมาจากห้องเห็นเลยถามขึ้น

"เสื้อผ้าและของใช่ค่ะ คุณคิลให้มานอนที่นี่จนกว่าคุณนิต้าจะกลับ"ปภัสรินทร์อกไป

"บอกตอนไหนไม่เห็นรู้เรื่องเลย"นิ่มถามอีกครั้งเมื่อวานก็อยู่ด้วยไม่เห็นพูดอะไร

"คุณคิลเดินมาบอกตอนภัสกำลังจะกลับน่ะคะ"ปภัสริทร์ตอบนิ่มไปคุยกันสักพักก็เขาของเข้าไปเก็บ ดีหน่อยที่ห้องนอนของเธอมีเตียงมีพัดลมมีตู้เสื้อผ้าและโต๊ะเครื้องแป้ง ครบทุกอย่างจริงๆขาดก็แต่ทีวีแต่ไม่เป็นไรไปดูหลังครัวได้

ปภัสรินทร์เอาของไปเก็บแต่ยังไม่ได้จัดออกมาทำอาหารเช้าก่อนไว้ค่อยทำตอนกลางคืนทีเดียว

"ป้าพิศสวัสดีค่ะ"

"จ้า ทำไมวันนี้มาเร็วแล้วขนของมาแล้วหรอลูก"ป้าพิศถาม แต่ป้ารู้ได้ไงอะสงสัยคิลเลอร์จะบอก

"ขนมาแล้วคะแต่ยังไม่ได้จัดว่าจะจัดตอนนอนทีเดียว"

"วันนี้ทำอะไรหรอคะ"

"วันนี้คุณคิลให้ทำข้าวต้มกุ้งจ้ะ เห็นว่าคุณนิต้าชอบทาน"ป้าพิศบอก ปภัสรินทร์พยักหน้าแล้วเตรียมของทำข้าวต้มกุ้ง กลายเป็นว่าอาหารเช้าและอาหารที่คิลเลอร์ทานทุกวันเธอเป็นคนทำ ส่วนของลูกน้องคิลเลอร์พี่นุชกับพี่นิ่มทำ

07.30 น.

คิลเลอร์เดินลงมาพร้อมนิต้ามาที่ห้องอาหารพร้อมกัน แล้วนั่งลงในที่ของตัวเอง

"นิต้า วันนี้มีข้าวต้มกุ้งที่คุณชอบด้วยผมสั่งให้ทำไว้ให้คุณน่ะ"คิลเลอร์บอก

"ขอบคุณคะคิล จำได้ด้วยนิต้าชอบอะไร"นิต้าพูดชึ้นอย่างอารมณ์ดีพรางหางตามมองไปที่ปภัสรินทร์

เมื่อคิลเลอร์และนิต้านั่งลงแล้วปภัสรินทร์ก็ทำหน้าที่เสริฟอาหารให้จริงๆเป็นหน้าที่ของนุชแต่นุชขอตัวไปห้องน้ำเธอเลยทำแทน เธอตักให้คิลเลอร์เสร็จก็เดินมาฝั่งนิต้าแล้วตักข้าวต้มใส่ถ้วยให้แต่

"กรี้ดดดดดดดด"เสียงนิต้า

!! ปภัสรินทร์ตกใจ ข้าวต้มร้อนที่เธอกำลังตักให้นิต้าราดลงบนตัวนิต้าและแขนเต็มแถมยังโดนมือเธอด้วย

"ร้อน ฮื่อๆ ร้อน คิลนิต้าร้อนฮื่อๆ"นิต้าน้องไห้พร้อมเรียกชื่อคิลเลอร์

"นี่เธอตักภาษาอะไรห้ะ !! ถึงได้หกลวกตัวนิต้าแบบนี้"คิลเลอร์ตวาดขึ้น

ป้าพิศและนุชวิ่งมาตั้งแต่เสียงนิต้ากรี้ดแล้วแทนและเวร์ยืนมองห่างๆ

"ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ คุณนิต้าเธอเขาแขนมาชนเองนะคะ"ปภัสรินทร์พูดขึ้น

"ฮื่อๆ คิลนิต้าเจ็บ"นิต้าแสร้งร้องไห้เรียกความสงสารจากคิลเลอร์

"เธอจะบ้าหรอห้ะ ใครเขาจะทำให้ตัวเองเจ็บร้อนขนาดนั่น ขอโทษนิต้าเดี๋ยวนี้ !"คิลเลอร์ตวาดปภัสรินทร์ลั้นบ้าน พร้อมสั่งให้ขอโทษนิต้า

ปภัสริทร์ที่ไม่ได้ทำอะไรผิด เห็นก็เห็นอยู่ว่านิต้าเอามือมาปัดใส่ตัวเอง จะให้เธอขอโทษทำไมเธอไม่ทำหรอก

"ไม่ค่ะ ฉันไม่ผิดคุณนิต้าทำตัวเองทำไมฉันต้องขอโทษด้วย"ปภัสรินทร์เถียงขึ้นบ้าง ยังไงเธอก็ไม่ผิด

"คิลคะ ภัสคงไม่ได้ต้องใจไม่เป็นไรหรอกคะ ฮึก ๆ"นิต้าพูดพร้อมยิ้มมุมปาก หึ เล่นกับใครไม่เล่น

"ไม่ เธอต้องขอโทษนิต้าเดี๋ยวนี้เธอเป็นแค่คนใช้นิต้าเป็นแฟนฉันเธอทำนิต้าเจ็บต้องขอโทษนิต้าเดี๋ยวนี้ !"คิลเลอร์พูดด้วยน้ำเสียงดุดัน สายตาจ้องมาแต่ปภัสรินทร์ไม่วางตา

"ก็บอกว่าไม่ไงคะ คุณนิต้าทำตัวเองทั้งนั้นทำไมฉันต้องขอโทษด้วย คุณฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอ ว่าไม่ ไม่...."

เพี้ยะ !!

ป้าพิศที่ยืนอยู่อึ้งที่คิลเลอร์ตบหน้าปภัสรินทร์ รวมทั้งนุชแทนและเวร์ดเวร์ด้วย

ปภัสรินทร์หน้าหันไปตามแรงตบของคิลเลอร์ มันเจ็บจนน้ำตาไหล นิต้ามองด้วยความสะใจ

คิลเลอร์เมื่อตบหน้าปภัสรินทร์ไปแล้วก็รู้สึกตัวว่าตัวเองทำอะไรลงไป มองหน้าปภัสรินทร์ที่ตอนนี้แก้มนวลได้เปลี่ยนเป็นสีแดงพร้อมน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้ม นี่เขาตบหน้าเธอหรอ ความรู้สึกผิดเข้าโจมตีเขาอย่างจังจนพูดไม่ออก ทั้งห้องมีแต่ความเงียบแล้วเสียงปภัสรินทร์ก็พูดขึ้น

"เป็นคนใช้ไม่มีหัวใจหรอ ฮึก เป็นคนใช้เจ็บไม่เป็นหรอ ฮึกๆ"พูดพร้อมสะอื้นไปด้วยมองหน้าคิลเลอร์ด้วยความน้อยใจแล้วเดินออกไปจากห้องทันที

คิลเลอร์อึ่งกับประโยคที่ปภัสรินทร์พูดออกมา ทำไมมันจุกที่หน้าออกข้างซ้าย มองปภัสรินทร์ที่เดินออกไปด้วยความสับสน

"ภั......"คิลเลอร์กำลังจะตามปภัสรินทร์แต่นิต้าดึงไว้

"คิลนิต้าเจ็บ ฮึกๆ พานิต้าไปทำแผลหน่อยสิ ฮึกๆ"นิต้าแกล้งร้องไห้รั้งคิลเลอร์ไว้ เจ็บแค่นี้เธอทนได้แต่ถ้าเสียคิลไปเธอไม่ยอม

ด้านปภัสรินทร์ที่เดินออกมา เธอเดินออกมาเลื่อยๆ ป้าพิศ นุช แทนและเวร์วิ่งตามออกมา

"หนูภัสลูก"ปภัสรินทร์หยุดตามเสียงป้าพิศ ไม่ได้หันไปแต่กลับร้องไห้ตัวโยนอยู่ตรงนั้น

"ฮึกๆ ฮือๆๆๆ"ปภัสรินทร์ร้องไห้จนตัวสั่นขาเรียวแทบก้าวไม่ออก

"โถ่หนูภัส อย่าร้องนะคะคนดีของป้า ป้าเชื่อว่าหนูไม่ผิดนะคะ อย่าร้องนะลูก"ป้าพิศเดินมากอดปลอบพรางเช็ดน้ำตาให้ปภัสรินทร์

"ใช้พี่ก็เชื่อภัสนะ"นุชพูดขึ้น

"พี่ด้วย/พี่ด้วย"แทนและเวร์พูดขึ้นพร้อมกัน

ปภัสรินทร์หันหน้ากลับมามองทุกคน แล้วหยุดร้องแต่ยังมีเสียงสะอื้นอยู่

"ฮึก ขอบคุณคะ ฮึก ที่เชื่อภััส"ปภัสรินทร์พูด

"เราไปนั่งหลังบ้านดีกว่านะ ตรงนี้นร่มดีลมเย็นด้วยไปนั้งกันตรงนั้นดีกว่าค่ะ"ป้าพิศบอกแล้วจับมือปภัสรินทร์เดินไป

คิลเลอร์ที่พานิต้ามาทำแผลก็ได้แต่เม่อคิดถึงแต่คำพูดของปภัสรินทร์

"คิลอย่าโกรธภัสเลยนะคะ มันเป็นอุบัติเหตุนิต้าสงสารภัส"นิต้าทำเสียงอ่อนพูดกับคิลเลอร์

"........"คิลเลอร์ไม่ตอบหันมามองหน้านิต้า

"ผมว่าคุณไปอาบน้ำก่อนดีกว่านิต้า เปลื้อนไปหมดแล้วเดี๋ยวไม่สวยนะครับ"คิลเลอร์บอกนิต้าพร้อมยิ้มให้

"ค่ะ แต่คิลอย่าไปไหนนะอยู่กับนิต้านะคะ"นิต้าอ่อนคิลเลอร์

"ครับ ผมจะอยู่กับนิต้า"คิลเลอร์ตอบนิต้าไป นิต้าจึงเดินไออาบน้ำ

"หึ สมน้ำหน้าคิดจะแย่งคิลไปจากฉัน โดนแค่นีิยังน้อยไป"นิต้าพูดคนเดียวในห้องน้ำ

คิลเลอร์เมื่อนิต้าเดินเข้าห้องน้ำไปแล้วก็นั่งคิดอยู่คนเดียวอยู่ปลายเตียง

ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง จะหยุดร้องไห้หรือยัง แล้วที่แก้มเป็นยังไงบ้าง เขาอยากลงไปดูเธอไปขอโทษแต่เขาก็ไม่กล้าพอ

เมื่อนึกถึงคำพูดของปภัสรินทร์ก็ปวดหนึบๆที่หัวใจ

"เป็นคนใช้ไม่มีหัวใจหรอ ฮึก เป็นคนใช้เจ็บไม่เป็นหรอ ฮึก"

คำพูดของเธอมันดังกล้องในใจเขาตลอด ทำไมๆเขาถึงจุกที่หัวใจแบบนี้แล้วน้ำตาเธออีกยิ่งเห็นก็ยิ่งเจ็บ มันคืออะไรเขาก็มีนิต้าแต่ทำไมไม่เห็นรู้สึกแบบนี้เลย

"โอ้ย...เจ็บค่ะป้า"เสียงปภัสรินทร์ร้องเพราะป้าพิศทายาที่มือให้

"อีกนิดเดียวจ้ะหนูภัส มันพองมากเลยป้ากลัวมันจะอักเสพแถมยังโดนเยอะด้วยเกียบทั้งมือแหนะ"ป้าพิศพูดพรางทายาไปด้วยแล้วก็จัดการพันผ้าพันแผลให้ที่มือ

"แล้วที่แก้มก็ประคบน้ำแข็งเลื่อยนะคะจะได้หายเจ็บ เฮ้อคุลคิลน้าทำอะไรไม่เคยใช้เหตุผลเลย"ป้าพิศถอนหายใจว่าคิลเลอร์ไปด้วย

"............."ปภัสรินทร์เงียบไม่ได้พูดอะไร

"ว่าแต่คุณนิต้าเธอทำแบบนั่นทำไมอะป้า"นุชถามด้วยความสงสัยพึ่งจะได้เจอกันเองเล่นงานส่ะหนักเลย

"ป้าก็ไม่รู้สิ นี่แหละนิสัยที่แท้จริงของเธอ"ป้าพิศบอก

"หรือว่าจะหึงคุณคิลคะ"นุชตั้งข้อสงสัย

"นั้นสิครับ ก็เตี้ยทั้งเด็กกว่าแถมสวยด้วยก็คงหึงแหละครับถึงทำได้ขนาดนี้"แทนพูดขึ้น

"........."ปภัสรินทร์เงียบ เป็นเพราะคิลเลอร์เพร่ะเขาคนเดียวที่มายุ่งกับเธอถ้าไม่ตามเธอกลับมาเรื่องคงไม่เกิด

"เตี้ยอย่าคิดมากนะ ครั้งหน้าถ้าเธอทำอะไรเตี้ยอีกเตี้ยก็สู่กลับให้น่วมเลย พี่แทนเป็นกำลังใจให้ โอ้ย.."แทนผู้ขึ้นพร้อมเสียงร้องเพราะโดนเวร์ตบ

"สอนน้องไม่ดี"เวร์ผู้ขึ้น

"🙂"การกระทำของเวร์และแทนทำให้ปภัสรินทร์ยิ้มได้

"นี่เตี้ยยิ้มแล้ว ต้องแบบนี้สิรอยยิ้มมันคู่กับเธอนะไม่ใช้ร้องไห้มันไม่ใช้เธอเลยเตี้ย กลับมาเป็นเตี้ยปากหมาคนเดิมเถอะ โอ้ย ป้าเจ็บครับ"

"ป้าเสียคุณแทน ไปว่าหนูภัสปากหมาได้ไง น้องเป็นผู้หญิง"ป้าพิศบิดแขนแทนพร้อมพูดไปด้วย เรียกเสียงหัวเราะของทุกคนตรงนี่ได้รวมทั้งปภัสรินทร์ด้วย