___

KoKuan Café

10:00

กริ๊ง~

เสียงระฆังเล็กที่ห้อยอยู่ประตูร้านดังขึ้นเมื่อประตูถูกผลักเข้ามา ทว่า.. สายตาของเด็กน้อยกลับมองทะลุกระจกใสออกไปด้านนอกแทน

“อ่า.. เอาเป็นนมสดปั่น กับเค้กแมคคาเดเมียครับ”

สายตาของเด็กน้อยยังคงจับจ้องอยู่กับชายเสื้อขาวที่กำลังเดินตรงมายังร้านของเขา

“เอ่อ.. คือคุณครับ”

“คุณ?”

ไอยูที่เข้ามาสะกิดเพื่อนตนเองให้รับออเดอร์ลูกค้า ร่างบางถึงกับสะดุ้งตกใจ และพึ่งจะรู้ตัวว่าลูกค้ายืนอยู่ตรงหน้า

“นมสดปั่นกับเค้กแมคคาเดเมียครับ”

กริ๊ง~

เสียงระฆังเล็กดังขึ้นอีกครั้ง คนตัวเล็กรู้แล้วว่าใครเข้ามาใหม่ สายตาช้อนมองเพียงแว๊บเดียวแล้วก็หลบลงต่ำไป

“ทานร้านครับ”

ตะโก้คิดเงินค่าน้ำและขนมพร้อมกับยื่นใบเสร็จให้กับลูกค้าไป วายยังไม่ลืมที่จะขอโทษขอโพยที่ตนนั้นเสียมารยาทใส่ไป

ลูกค้าเมื่อครู่ได้เดินออกไป และเป็นลูกค้าคนใหม่.. คนที่เขามอง.. เดินเข้ามาหยุดตรงหน้าเคาท์เตอร์แทน

ตะโก้เงยมองชายตัวสูงตรงหน้าที่ถามหาพี่ชายของเขา ก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธไป

ค่ายยิ้มให้เด็กน้อยหน้าเคาท์เตอร์ เขากับตะโก้อายุห่างกันไม่น้อยเลย ค่ายน่ะเรียนถาปัตย์ปี 3 แต่ตะโก้อีกปีเดียวก็จะเอนทรานซ์เข้ามหาลัยแล้ว

ค่ายส่งยิ้มหวานให้ตะโก้อย่างเคยชิน กำลังจะเดินออกไป แต่ฝีเท้าดันหยุดชะงักและหันมาจ้องมองเด็กน้อยอีกครั้ง

ค่ายตอบพร้อมกับรอยยิ้มพิฆาตต่อใจตะโก้ ก่อนจะเดินออกไปจับจองที่นั่งของร้านสำหรับกลุ่มเขา แน่นอนว่าสายตาเล็กนั่นน่ะ.. ยังมองตามเขาอยู่ตลอด

ตะโก้เปลี่ยนเรื่องเมื่อไอยูเริ่มแซวเขา

เสียงของเด็กน้อยดังขึ้นจนทำให้ค่ายหันมามอง และเห็นเขากำลังดันหลังเพื่อนตัวเองเพื่อให้ไปช่วยกันทำออเดอร์ที่เข้ามาอยู่

พรึ่บ !

|

Khai’s part

สายตามองเห็นคนตัวเล็กกำลังดันเพื่อนของเขาอยู่หลังเคาท์เตอร์ ก่อนสายตานั้นจะหันมาสบตากับเขาและหลบลงหลังเคาท์เตอร์ไปอย่างเร็ว ทำเอาค่ายถึงกับส่ายหัวให้เขา

ค่ายหยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะทักข้อความหาเพื่อนของตนทันที

|

[Messager]

ถาปัตย์จบเถอะ (5)

|

ค่ายส่ายหัวให้กับเพื่อนของตน เป็นจังหวะเดียวกันที่ตะโก้นำน้ำและขนมมาเสิร์ฟให้เขาที่โต๊ะ

ตะโก้มองหน้าค่าย เมื่ออีกฝ่ายเอ่ยเรียกเขาขึ้นมา

ตะโก้เริ่มมีอาการกระอักกระอ่วนต่อหน้าเขา

ตะโก้ส่ายหัว

ตะโก้พยักหน้าให้เขา

ถั่วกวนที่เดินเข้าร้านมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ อยู่ๆ ก็เข้ามาแทรกพวกเขาซะงั้น

“พี่ถั่ว เสียงดังครับ”

ถั่วกวนหันไปคุยกับแม่ของเขาที่พึ่งจะออกมาจากหลังร้าน

“ทำไมจะเรียกไม่ได้ ค่ายก็เรียกน้องแบบนั้นมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว”

ตะโก้มองถั่วกวนอย่างไม่เข้าใจ

ตะโก้ยืนมองคนสองคนกำลังต่อปากต่อคำกัน

กริ๊ง~

ประตูถูกเปิดออก พร้อมกับกลุ่มเพื่อนคนที่เหลือของพวกเขาได้เดินเข้ามา

ตะโก้ยกมือไหว้เพื่อนของถั่วกวนทุกคน ก่อนจะถอยออกมาและขอตัวกลับไปหาไอยูเพื่อนของเขาแทน

ค่ายบอกกับเพื่อนของเขาให้นั่งลง และยังคงเป็นถั่วกวนที่เอาแต่เกาะแกะมีนอยู่อย่างนั้นว่าเขาจะจีบตะโก้หรือเปล่า

ร่างสูงหันไปมองทางเคาท์เตอร์ร้านในขณะที่ถั่วกวนยังคงคาดคั้นเอาคำตอบจากมีน สายตามองเห็นคนตัวเล็กและเพื่อนของตนที่ยืนล้างแก้วอยู่ด้านใน ก่อนตัวเขาเองจะโดนในลำดับถัดมาเช่นกัน

ค่ายถึงกับถอนหายใจกับเพื่อนของตนเอง

ถั่วกวนย้ายมานั่งข้างๆ ค่ายแทนและจ้องมองเขาเขม็ง เอานิ้วจิ้มตามันได้ปะวะ หมั่นไส้ชิบหาย

แต่จะว่าไป ตั้งแต่เจอตะโก้ครั้งแรกตอนเขาอยู่ ม.3 ตะโก้ยังตัวเล็ก.. เล็กมากเลยล่ะ สูงเพียงเอวเขาเอง แต่ถึงตอนนี้จะสูงขึ้น แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเลย

เหรอ..

ครับ ไอ้สัสถั่ว

___