ตึ้ง !!

"อะไรนะ ! ยัยนั้นลาออก"เสียงคิลเลอร์พูดด้วยความโมโห

"ครับ ป้าพิศบอกว่าภัสโทรมาบอกเมื่อกี้นี้ว่าได้งานใหม่แล้ว"แทนตอบไปเขาชินกับเหตุการณ์แบบนี้แล้วจึงไม่ตกใจหรือกลัว แต่แค่แปลกใจจะโมโหทำไม ไม่ชอบไม่ใช้หรอ

"มาทำงานแค่ 3 วันก็ลาออกแล้ว หึ มันไม่ง่ายหรอกปภัสรินทร์ คิดจะหนีฉันหรอ"คิลเลอร์พูดกับตัวเองเบาๆแต่แทนกับได้ยิน

"อะไรหรือครับนาย ใครหนี"แทนถาม คิลเลอร์มอง

"ให้ป้าพิศโทรไปบอกยัยนั้นกลับมาทำงาน ฉันไม่อนุญาติให้ลาออก"คิลเลอร์สั่งแทน

"แต่ เธอ ด.."แทนกำลังจะตอบ

"ฉันไม่สน ยัยนั้นต้องกลับมาทำงานที่นี่"คิลเลอร์พูดอีกครั้ง

"หนูภัสต้องกลับมาทำงานที่นี่หรอคะ"ป้าพิศถามขึ้น

"ครับป้า นายบอกแบบนั้น"แทนตอบไปพร้อมมองหน้าป้าพิศ

"เฮ้อ แล้วหนูภัสจะกลับมามั้ยนะเธอได้งานใหม่แล้วด้วยนายนี่นะคิดอะไรอยู่"ป้าพิศพูดขึ้นอย่างหนักใจ

"ผมก็ไม่รู้ว่านายคิดจะทำอะไร แต่นายสั่งมาขนาดนี้แล้วคงต้องทำตามแหละครับป้า"แทนตอบขึ้นด้วยความหนักใจเช่นกัน เตี้ยเอ้ย

หลังจากคุยกันเสร็จป้าพิศก็โทรหาปภัสรินทร์

ตืด....ตืด....ตืด

"หนูภัสลูก"

(คะป้าพิศ)

"หนูภัสกลับมาทำงานได้มั้ยลูก"

(ทำไมอะคะป้า มีอะไรหรือป่าว ก็ภัสได้งานใหม่แล้วนี่คะป้าภัสไม่ไปแล้วค่ะป้า)

"แต่คุณคิลเค้าไม่อนุญาติให้หนูออก"ป้าพิศบอกไป

(ก็ช่างเค้าสิคะ แต่ภัสไม่กลับไปแล้วคะป้าบอกเค้าด้วยค่ะ)

(แค่นี้ก่อนนะคะป้าพิศ สวัสดีค่ะ)ปภัสรินทร์วางสายไปทันที

"เดี๋ยวสิหนูภัส..."ป้าพิศเรียกไว้แต่ไม่ทันแล้ว

ป้าพิศหันไปมองหน้ากับแทนอย่างหนักใจจะเอาไงดี นายอาละวาดแน่เลย

"ทำไมถึงไม่กลับมา จะลองดีกับฉันใช้มั้ยได้"คิลเลอร์ตวาดขึ้นเล็กน้อย

"หึ อวดดีบ้านยัยนั้นอยู่ไหนฉันจะไปตามเอง"คิลเลอร์ถามขึ้น

"เอ่อ...ไม่ทราบครับรู้แต่ว่าอยู่หมู่บ้าน...ครับ"

คิลเลอร์พยักหน้าหยิบรูปปภัสรินทร์ขึ้นมาพร้อมยกยิ้มอยู่คนเดียว คิดจะหนีฉันหรอช้าไปแล้วปภัสรินทร์

หมู่บ้าน.......

"ป้าครับรูปจักคนในรูปหรือป่าวครับ"แทนถามป้าร้านขายของพร้อมนำรูปปภัสรินทร์ให้ดู

"อ่อ รู้จักสิลูกสาวรัตนา พ่อหนุ่มมีอะไรกลับมันรึป่าว"ป้าถามขึ้น

"ป่าวครับ ผมเป็นเพื่อนน่ะครับหาบ้านไม่ถูกเลยจะถามบ้านบ้านอยู่ตรงไหนครับ"

"อ๋อ ตรงไปตามทางเลยแล้วเลี้ยวขวาตรงไปอีกหน่อยซอยที่ 3 นั้นแหละซอยบ้านมันหลังไหนไปถามคนแถวนั้นดูละกัน"

"ขอบคุณครับป้า"แทนขอบคุณป้าแล้วขึ้นรถไปบอกคิลเลอร์

"ได้แล้วครับนาย แต่นายจะไปจริงหรอครับนายว่าเธอจะยอมกลับมาหรอครับ"แทนถามคิลเลอร์

"หึ รองไม่กลับสิ"คิลเลอร์พูดขึ้นโดยไม่สนใจอะไร ในเมื่อเขาให้กลับก็ต้องกลับ

แทนขับรถมาตามทางที่ป้า พอมีถึงเขาก็ไม่ได้ถามว่าบ้านหลังไหนเพราะดูจากบัตรประชาชนว่าบ้านเลขที่เท่าไหร่ พอขับเขามาในซอยก็เจอ

"ถึงแล้วครับนาย"แทนบอกไปพร้อมชี้ให้ดูว่าบ้านหลังไหน

"นายจะให้ผมเข้าไปด้วยหรือป่าวครับ"

"ไม่ต้องฉันจะไปคนเดียว นายไปหาที่จอดรถเถอะ"คิลเลอร์บอกไปเพราะในซอยค่อนข้างแคบ แทนตอบรับไป คิลเลอร์เดินลงจากรถยืนอยู่หน้าบ้านปภัสรินทร์

คิลเลอร์ยืนอยู่หน้าบ้านปภัสรินทร์สักพักก็เปิดประตูเขาไปโดยไม่ขออนุญาติใคร

ทางด้านปภัสรินทร์นอนอ่านหนังสืออยู่ตรงโต๊ะหน้ททีวีได้ยินเสียงคนเปิดประตูก็ลุกไปดู

"หือ แม่กลับมาแล้วหรอ พึ่ง 4 โมงเองนะ ไหนโทรมาบอกกลับทุ่มนึงไง"ปภัสรินทร์พูดพลางลุกไปดู มีหมาไว้ก็ไม่เห่าเซ็งกับมันจริงๆ

พอเดินออกมาก็ถึงประตูกับตาโต

"คุณ !! ม..มาได้ไง"ถามออกไปด้วยเสียงตะกุตะกะ

"ไง ตาค้างเลยหรอเจอหน้าผัว"คิลเลอร์พูดขึ้น

"ไม่ใช้ ใครผัวฉันๆไม่มีผัว คุณมาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยฉันไม่ใช้ลูกจ้างคุณแล้วนะ"ปภัสรินทร์ตอบไป และถอยหลังหนีคิลเลอร์ที่เดินเข้ามาเลื่อยๆ สุดท้ายก็ติดโต๊ะหน้าทีวี

"หึ ไม่ใช้ผัวหรอจะให้ทวนความจำมั้ยละตรงนี้ก็ได้นะ แล้วอีกอย่างฉันไม่อนุญาติให้เธอลาออก"คิลเลอร์พูดเสียงนิ่งๆ จ้องหน้าเธออยู่แบบนั้น

"ฉันจะออก และก็จะไม่กลับไปแล้วด้วย คุณบอกเองไม่ใช้หรอว่าอย่ามาให้เห็นหน้าอีก ฉันก็ไปแล้วนี่ไงจะมาอะไรอีก"ปภัสรินทร์ตอบไปแบบเหลืออด

"เธอต้องกลับไปทำงาน"คิลเลอร์ไม่ฟัง

"ฉันไม่ไป คุณอยากได้แม่บ้านนักก็หาใหม่สิมายุ่งอะไรกับฉัน"

"และออกจากบ้านฉันด้วยไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ"ปภัสรินทร์บอกคิลเลอร์

"แจ้งสิ เธอคิดว่าตำรวจทำอะไรฉันได้หรอ"

"หน้าด้าน ไล่แล้วยังไม่ไปอีกหมาไล่มันยังไปคุณนี่มันอะไรกันไล่แล้วยังน่าด้านอยู่อีก"ปภัสรินทร์ด่าคิลเลอร์

คิลเลอร์เมื่อได้ยินคำที่ปภัสริทร์ด่าก็ลมออกหู ไม่เคยมีใครด่าเขาขนาดนี้

"โอ้ย เจ็บนะคุณมาจับฉันทำไม ปล่อย !"ปภัสรินทร์ร้องให้คิลเลอร์ปล่อยพร้อมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บเหมือนแขนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

"ปากดีนักนะ เมื่อคืนไม่เข็ดหรออยากโดนอีกใช้มั้ยถึงด่าฉันอะห้ะ ! "คิลเลอร์ตวาดขึ้นพร้อมบีบแขนร่างบางแน่นขึ้นด้วยความโมโห

"นี่ มันเจ็บนะปล่อย ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วยมีคนเข้ามาทำร้ายหนู"ปภัสริทร์ตะโกนขอความช่วยเหลือจากข้างบ้าน

"นี่หยุด ฉันบอกให้หยุดไง ไม่หยุดใช่มั้ย"

คิลเลอร์ดึงปภัสรินทร์เขามาปะกบปากทันที่ปภัสริทร์ที่ไม่ทันได้ตั้งตัวโดนคิลเลอร์บดจูบและแทรกลิ้นร้อนเข้ามาในปาก

คิลเลอร์ใช้ลิ้นหนาควานหาความหวานจากปากบางทันที

"อือ อ่อน อ้ะ อ่อย อืออ"(ปล่อยนะปล่อย)ปภัสริทร์ร้องท้วงใช้มือสองข้างทุบอกคิลเลอร์

ตุบ ตุบ ตุบ

"อืม"เสียงคิลเลอร์

"อื้ออออ"ปภัสรินทร์เริ่มหายใจไม่ออก จากที่ดิ้นกลายเป็นนิ่งพร้อมน้ำตาไหล

คิลเลอร์เมื่อปภัสรินทร์นิ่งไปจึงถอนจูบออกมา มองไปที่หน้าหญิงสาวเห็นน้ำตาไหลออกมาเขาถึงกับนิ่งไปไม่เป็น

เพี้ยะ !!

ปภัสรินทร์เมื่อคิลเลอร์ยอมปล่อยก็ตบหน้าชายหนุ่มทันที คิลเลอร์หน้าหันไปตามแรงตบ

"เลว หน้าตัวเมีย ทำได้แม้แต่คนไม่มีทางสู้ คุณมันยิ่งกว่าหมา"ปภัสรินทร์ด่าไปพร้อมน้ำตา

"ฉันทำได้มากกว่านี้อีก ถ้าเธอไม่ยอมกลับไปทำงานที่บ้านฉัน อาจจะเป็นพ่อกับแม่เธอก็ได้ที่ฉันจะทำ"คิลเลอร์แค่นเสียงบอกไปพร้อมเบือนหน้าหนีไม่อยากเห็นน้ำตาหญิงสาว

"คุณจะเอายังไงกันแน่ ไหนบอกไม่อยากเห็นหน้าไง ฉันไปก็หาว่าอ่อย พอออกมาก็มาตามให้กลับไป ฮือๆ"ปภัสรินทร์ร้องไห้ไปด้วยเธอไปทำอะไรให้นักหนา

"เรื่องนั้นคุณก็ได้ไปแล้วจะเอาอะไรอีก ฉันไม่มีให้แล้วจะต้องให้ตายก่อนมั้ยถึงจะยอม"ปภัสรินทร์ตะคอกใส่คิลเลอร์

คิลเลอร์ใจกระตุกโดยไม่มีสาเหตุเมื่อเธอพูดว่าตายแต่ยังทำฟอร์มเยอะเหมือนเดิม

"เธอต้องกลับไปทำงาน ถ้าไม่ไปเตรียมตัวดูได้เลยว่าฉันจะทำอะไรพ่อกับแม่เธอ"คิลเลอร์พูดเสร็จก็เดินออกจากบ้านปภัสรินทร์ไป

เมื่อคิลเลอร์ออกไปแบ้วปภัสริทร์ก็ทิ้งตัวลงบนพื้นนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น เขามันบ้า ไอ่ผู้ชายเอ็งซวย

"ฮื่อๆ..."เธอจะทำยังไงดีไปก็โดนลังแก ถ้าไม่ไปเขาก็จะทำพ่อกับแม่ เธอยอมไม่ได้ถ้าใครจะมาทำอะไรท่านทั้งสอง ที่คิลเลอร์พูดมาเขาทำจริงแน่นอน

คิลเลอร์เมืี่ออกมาจากบ้านปภัสรินทร์ก็เดินไปขึ้นรถทันทีเขานั่งคิด เขาจะตามยัยนั้นกลับไปทำไม ใช่เขาเป็นคนไล่เธอ แต่เขายอมไม่ได้ที่ใครจะมาแย่งเธอไป เธอเป็นของเขาคนอื่นไม่มีสิทธ แม้จะต้องล่ามโซ่ไว้เขาก็ยอม

"นายจะกลับบ้านเลยหรือป่าวครับหรือไปโรงแรม"แทนถามขึ้น เขาสังเกตนายตั้งแต่ขึ้นรถมาแล้วนั่งมองออกไปแต่ข้างนอกแล้วเรื่องภัสอีกเขาว่ามันต้องมีอะไรแน่ไม่งั้นนายไม่มาตามด้วยตัวเองหรอกแต่มันเป็นเรื่องของเจ้านายตัวเขาก็ไปยุ่งไม่ได้ๆแต่คอยช่วยอยู่ห่างๆ

"กลับบ้านเลย ฉันอยากพัก"คิลเลอร์ตอบ

"เอ่อ..."เขาจะถามดีมั้ย

"มีอะไร"คิลเลอร์ถามขึ้น

"คือเรื่องภัส เธอว่ายังไงครับเธอยอมกลับมาหรือป่าว"คิลเลอร์นิ่งๆ

"รองไม่ยอมมาสิ หึ"

แทนได้ยินก็ไม่ได้พูออะไรขึ้นอีกทำหน้าที่ขับรถให้นาย จริงหน้าที่นี้เป็นของเวร์แต่เวร์ไปทำงานแทนนายเขาเลยมารับหน้าที่นี้แทน

เมื่อกลับมาถึงบ้านคิลเลอร์ก็ขึ้นข้างบนทันที ป้าพิศที่ยืนรอฟังอยู่ก็มองตาม แล้วหันมาหาแทน

"ว่าไงคะบ้างคุณแทน"ป้าพิศถามขึ้น

แทนส่ายหน้าเป็นคำตอบ

"ผมก็ไม่รู้ครับป้านายไม่ให้เข้าไปด้วย คงต้องรอดูพรุ่งนี้ว่าภัสจะมารึป้าวครับ"แทนตอบไป ป้าพิศถึงกับถอนหายใจ

"เฮ้อ...แล้วไปคุยกันอีท่าไหนนายถึงได้หน้าบึ้งกับมาแบบนั้นแล้วหนูภัสจะเป็นไงบ้างเนี่ยนายเวลาโมโหยิ่งน่ากลัวเสียด้วยสิ"ป้าพิศพูดขึ้นด้วยความกังวนถึงแม้จะรู้จักได้ไม่นานแต่เธอก็เอ็นดูปภัสริทร์เหมือนลูกหลาย

"นั้นสิครับป้า ป่านนี้นั่งร้องไห้แล้วมั้งยัยเตี้ย"แทนพูดขึ้น

ทั้งแทนและป้าพิศได้แต่คุยกันเท่านั้นไม่รู้จะพูดยังไง คิลเลอร์ก็ดื้อพอตัว หนูภัสก็ดูท่าจะไม่ยอม คงต้องรอดูพรุ่งนี้สินะว่าหนูภัสจะมาหรือป่าว