EP. 1 คืนขมขื่น nc
เจสัน แกมเมอร์ สารวัตรหนุ่ม วัย 32 ปี หัวหน้าแผนกคดีฆาตกรรมและโจรกรรมประจำกรมตำรวจลอสเเอนเจลิส ชะลอรถจากัวร์เข้ามาจอดยังโรงจอดรถก่อนดับเครื่องยนต์เมื่อรถจอดสนิท
ตีสองกว่าแล้วแต่ไฟในห้องนั่งเล่นยังคงสว่างโล่ สารวัตรหนุ่มอดถอนหายใจไม่ได้เมื่อนึกถึงใครบางคนที่กำลังนอนขดตัวอยู่ภายใต้ผ้าห่มบนเตียงไม้ปาเก้ของเขา สามเดือนกว่าแล้วที่มิเชล แกมเมอร์ มารดาของเขาจากไปพร้อมกับมอบของขวัญสุดล้ำค่าไว้ให้ แต่ทว่า เจสันไม่ได้ต้องการมันเลยสักนิด
เขาทำตามคำขอสุดท้ายของมารดาโดยการจดทะเบียนสมรสแบบลับๆกับเด็กสาวอายุ 18 ที่เพิ่งเรียนจบมัธยมปลายมาหมาดๆ ทั้งเขาและเธอไม่เคยรู้จักหรือรักใคร่กันมาก่อน แค่ทำตามความปรารถนาสุดท้ายของผู้มีพระคุณของตัวเอง ก็เท่านั้น ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เป็นเปรียบเสมือนกับเส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบกัน เจสันเอาแต่หมกหมุ่นอยู่กับงาน เขาทำงานหามรุ่งหามค่ำ ไม่ค่อยได้มีเวลากลับมาซุกหัวนอนที่บ้าน ปล่อยให้ มาริลิน แกมเมอร์ ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของตัวเองต้องนอนเดียวดายอยู่คนเดียว
สารวัตรหนุ่มเปิดประตูลงจากรถโดยไม่ลืมคว้าแฟ้มเอกสารคดีฆาตกรรมที่ยังปิดไม่ลงติดมือมาด้วย เขาปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตออกสองเม็ด ร่างกำยำเจ้าของความสูงหนึ่งร้อยแปดสิบสามเซนติเมตรพาตัวเองก้าวเข้าไปในบ้าน กองเอกสารถูกโยนลงบนโซฟาขณะที่สารวัตรหนุ่มเดินเข้าห้องครัวไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบขวดเชมเปญออกมารินใส่แก้ว เขาดื่มมันรวดเดียวจนหมดก่อนจะเติมมันอีกครั้งอย่างไม่ลังเล รสชาติของเชมเปญชั้นเลิศช่วยทำให้รู้สึกกระชุ่มกระชวยขึ้นมานิดหน่อย
" กลับมาแล้วหรอคะ "
เสียงหวานใสของมาริลินดังมาจากทางด้านหลัง เจสันจรดริมฝีปากลงบนแก้วเชมเปญอีกครั้ง
" ยังไม่นอนหรอ "
เขาไม่ตอบแต่ถามเธอกลับ ร่างบอบบางภายใต้เสื้อยืดตัวโข่งของเขาเดินไปหย่อนก้นลงบนเก้าอี้ไม้หน้าเคาเตอร์
" หนูนอนไม่หลับน่ะค่ะ "
ที่จริงแล้วมาริลินรอคอยให้สามีจอมเย็นชาของเธอกลับมาถึงบ้านต่างหาก ตั้งแต่ที่ย้ายมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับเขา ไม่มีคืนไหนเลยที่เธอจะหลับได้สนิท เจสันคว่ำแก้วไว้หลังตู้เย็นก่อนหันใบหน้าหล่อคมที่รายล้อมไปด้วยหนวดเครามองภรรยาสาว เธอดูสดใสสมวัย สัดส่วนชวนน่าหลงไหล แต่กระนั้นเจสันกลับไม่เคยแตะต้องตัวเธอแม้แต่ปลายเล็บ
" ช่วงนี้งานฉันยุ่งนิดหน่อย เลยไม่ค่อยได้กลับบ้าน "
ดวงตาสีเทาประกายเขียวของเด็กสาวฉายแววเป็นประกาย เธอคลี่ยิ้มอ่อนๆให้สามีก่อนยกมือทั้งสองข้างถูกันไปมาแล้วเอามาแนบใบหน้า
" คุณคงจะเหนื่อยน่าดู ให้หนูชงนมอุ่นๆให้ดื่มดีมั้ย "
มาริลินถามเสียงสดใสแต่คำตอบที่ได้กลับมีเพียงการส่ายหัวปฏิเสธจากสารวัตรหนุ่ม เธอยกยิ้มเจื่อนๆให้เขาพลางพยักหน้าเข้าใจ
" ฉันอยากอาบน้ำสักหน่อย เธอไปเตรียมน้ำอุ่นใส่อ่างให้ทีได้ไหม " เขาบอกเสียงเหนื่อยๆขณะยกนิ้วขึ้นนวดสันจมูกตัวเองเบาๆ
มาริลินรีบทำตามคำสามีอย่างกระตือรือร้น เธอเดินไปที่ห้องน้ำแล้วจัดการเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างอาบน้ำ เธอนั่งลงตรงขอบอ่างขณะมองมวลน้ำไหลรวมกันหมุนเป็นเกลียวราวกับกำลังจะเกิดสึนามิ วินาทีเดียวกันนั้นไหล่บอบบางก็ถูกสัมผัสอย่างแผ่วเบา
ร่างกำยำที่ตอนนี้ช่วงบนเปลือยเปล่ายืนอยู่ด้านหลังเธอ
มาริลินหันไปสบตากับสารวัตรหนุ่ม แววตาที่เคยเยือกเย็นและน่ากลัวของเขาตอนนี้ถูกแทนที่ด้วยสายตาหยาดเยิ้ม เจสันย่อตัวชันเข่าลงกับพื้นให้อยู่ในระดับสายตาเดียวกันกับภรรยา เขามองใบหน้าขาวเนียนซึ่งพวงแก้มเริ่มแดงระเรื่อโดยที่เจ้าตัวไม่ทันรู้ตัว
" หนูเตรียมน้ำให้คุณแล้วค่ะ "
มาริลินคล้ายตื่นตระหนก เธอยิ้มแห้งๆให้เขา เผลอมือสั่นเล็กน้อยอย่างไม่ตั้งใจ
" อาบด้วยกันสิ "
เขาบอกอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว ขณะยืดตัวขึ้นเต็มความสูงแล้วปลดเข็มขัดหนังสีดำออกจากกางเกงสแล็ค ก่อนถอดมันออกจากสะโพกแข็งแกร่ง
บอกเซอร์สีน้ำเงินลายทางปรากฏอยู่ตรงหน้ามาริลิน
" ไม่ดีกว่าค่ะ "
เธอบอกปัดเสียงสั่น ดีดตัวจากขอบอ่างเพื่อเตรียมจะเดินออกจากห้องน้ำแต่ถูกเจสันคว้ารอบเอวเอาไว้เสียก่อน เขาช้อนเธอขึ้นไว้ในอ้อมแขนก่อนหย่อนร่างระหงลงในอ่างทั้งๆอย่างนั้น
" ว๊าย คุณ หนูเปียกหมดแล้ว "
มาริลินร้องอย่างตกใจ เสื้อยืดตัวใหญ่สีขาวที่สวมใส่เปียกแนบไปกับร่างกายบอบบาง เธอไม่ได้ใส่ชั้นใน มีเพียงเสื้อยืดของเจสันและแพนตี้ตัวน้อยเท่านั้น
เจสันก้าวเข้ามาในอ่างโดยที่ยังไม่ได้ถอดบอกเซอร์ เขานั่งเหยียดขาในอ่างอาบน้ำก่อนยกก้นภรรยาสาวให้ขึ้นมานั่งอยู่บนหน้าแข้งแข็งแกร่งของตัวเองแล้วยกฝ่ามือหยาบกระด้างลูบแผ่นหลังเธอเบาๆ
" กลัวฉันหรอ มาริลิน "
เจสันถามเสียงต่ำขณะเลื่อนนิ้วขึ้นกรีดกรายพวงแก้มของเธอไปมา เขามองใบหน้าสวยคมสลับกับหน้าอกอวบอิ่มภายใต้เสื้อยืดเปียกชุ่ม มาริลินใบหน้าแดงฉาน รีบหลบสายตาสามีจอมเย็นชาของเธอ
" ปะ..เปล่าค่ะ " เธอพยายามขยับหนี สีหน้าบ่งบอกว่ารู้สึกอึดอัดเต็มทน
มาริลินได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นตึกตักราวกับจะกระเด็นออกมาจากอก เธอกลัว กลัวเหลือเกินว่าจะนึกถึงมัน..
เพียงชั่วอึดใจ ริมฝีปากหนาหยักของเจสันก็ประกบลงบนกลีบปากของเธออย่างรวดเร็ว เขาบดขยี้เรียวปากเล็กอย่างหื่นกระหาย กระชับแผ่นหลังเธอให้แนบชิดกับแผงอกขณะที่มาริลินดิ้นรนขัดขืน เสียงประท้วงดังอู้อี้ยู่ในลำคอแต่ตอนนี้เจสันกลับไม่ได้ยินอะไรใดๆทั้งนั้น เขาต้องการเธอ เขาต้องการปลดปล่อย...
" อื้อออ " เธอส่งเสียงพลางทุบกำปั้นน้อยๆลงบนอกแข็งแกร่งของเขา
เจสันผละออกจากริมฝีปากอวบอิ่มก่อนจรดปลายจมูกสูดดมกลิ่นกายสาวจากซอกคอขาวระหง กลิ่นครีมอาบน้ำยังคงหลงเหลือยู่บนผิวหนังนวลเนียน
" อย่าค่ะ "
เสียงเล็กๆนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวาดกลัว เธอตัวสั่นเทิ้มอยู่ในอ้อมอกของเขาระหว่างที่เจสันกำลังรุกล้ำร่างกายของเธออย่างหื่นกระหาย
" ได้โปรด หยุดเถอะนะคะ " ปลายประโยคคล้ายกับว่าเธอหวาดผวาเต็มที
เจสันหยุดชะงักโดยอัตโนมัติก่อนตวัดสายตาขึ้นจ้องหน้าภรรยาเด็ก
" ทำไม มาริลิน เธอเป็นเมียฉันนะ ไม่ให้ฉันมีอะไรกับเธอแล้วจะให้ไปมีกับโสเภณีที่ไหนห้ะ " เขากำแขนเธอแน่น รู้สึกกรุ่นโกรธที่โดนขัดใจ
ตลอดเวลาเกือบสี่เดือนที่ผ่านมาเขาไม่เคยล่วงเกินเธอเลยสักครั้ง แต่ตอนนี้เมื่อเขาต้องการเธอ เธอกลับปฏิเสธ
ความเงียบงันครอบงำอยู่ชั่วอึดใจก่อนที่สารวัตรหนุ่มจะพ่นลมหายใจของทางจมูกแรงๆ เขาลุกพรวดออกจากอ่างโดยอุ้มเธอพาดบ่าพาเดินสาวเท้าฉับๆขึ้นไปชั้นสองของตัวบ้าน
มาริลินเงียบมาตลอดทาง เธอกัดเล็บตัวเองเบาๆราวกับไม่มีสติสตังอยู่กับเนื้อกับตัว ร่างระหงถูกโยนลงบนเตียงจนตัวเธอกระเด้งขึ้นจากที่นอนสปริง
เจสันมองหน้าขาวเนียนแวบหนึ่งก่อนปลดบอกเซอร์เปียกโชกออกจากสะโพก ผ้าปูที่นอนสีน้ำตาลอ่อนพลันเข้มขึ้นทันทีที่ร่างเปียกปอนของมาริลินกระทบพื้นที่นอน
เธอนอนแน่นิ่งทว่าตัวสั่นจ้องเขาตาไม่กระพริบ เจสันก้าวขึ้นไปบนเตียงขณะเลื่อนมือสาวแท่งรักที่เริ่มขยายใหญ่เต็มที่ เขารู้ว่าเธอกำลังกลัวแต่เขาไม่อาจหยุดยั้งไฟปรารถนาที่กำลังเล่นงานจนท้องไส้ปั่นป่วนได้
" อ๊ะ "
ร่างเล็กกระตุกเล็กน้อยเมื่อฝ่ามือหนาใหญ่สัมผัสลงบนสะโพกกลมกลึงของตน
เจสันถลกชายเสื้อยืดที่เปียกโชกขึ้นไปเกยไว้บนหน้าอกเปลือยเปล่าของมาริลิน เด็กสาวสั่นเทิ้มด้วยความกลัวอยู่เงียบๆขณะปิดเปลือกตาสนิทราวกับไม่อยากรับรู้สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้
นิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือของเขาหยอกเย้ากับยอดปทุมมาลย์ ใบหน้าสวยคมเริ่มเหยเก เจสันไม่รู้ว่าภรรยาสาวเสียวซ่านหรือกำลังสั่นผวากันแน่...
ปลายจมูกโด่งเป็นสันเลื่อนขึ้นซุกไซร้ใบหูขาวละเอียดก่อนลามเลียไปยังต้นคอของภรรยา เจสันสัมผัสได้ว่าคนใต้ร่างตัวสั่นระริก เขาจูบขมับเธอเบาๆราวกับพยายามจะปลอบประโลม
มาริลินไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆตอบสนองนอกจากนอนแน่นิ่งสั่นเทาราวลูกนก
หน้าอกอวบอิ่มกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจรุนแรงของเด็กสาว เขางับริมฝีปากครอบครองเม็ดบัวสีอ่อนอย่างแผ่วเบา ตวัดปลายลิ้นลิ้มรสความหอมหวานจากเต้างามสะพรั่ง มาริลินไม่ยอมลืมตาขึ้นมองใบหน้าสามีเลยสักครั้ง
แพนตี้ตัวน้อยถูกเกี่ยวออกจากสะโพกผายอย่างรวดเร็ว
ขณะที่เจสันจับท่อนลำของเขาถูไถกับดอกไม้งามของเด็กสาว เธอสั่นระริกพร้อมจิกเล็บลงบนท่อนแขนของเขาแน่นจนรู้สึกเจ็บ เจสันเตรียมตัวจะส่งน้องชายเข้าไปยังช่องทางคับแน่น ทว่า จู่ๆ ภรรยาเด็กของเขาก็เบิกตากว้างแล้วกรีดร้องขึ้นมาสุดเสียง
" ไม่ ออกไป อย่ามาแตะต้องตัวฉัน "
เธอผลักเขาสุดแรงพร้อมกับกระถดตัวหนีเตรียมที่จะก้าวลงจากเตียง แต่ช้ากว่าเจสันที่สามารถคว้าร่างเธอไว้แล้วจับให้นอนคว่ำลงกับพื้นที่นอน เขาขึ้นทับร่างบางของเธอไว้ จับสะโพกกลมมนให้ยกขึ้นสูงพร้อมกับกดศรีษะของภรรยาลงกับหมอน เธอดิ้นรนสุดฤทธิ์แต่กระนั้นอะไรก็ไม่อาจมาทัดทานเขาได้อีกต่อไป
เจสันดึงเส้นผมยาวสลวยของภรรยาให้เธอเชิดหน้าขึ้นก่อนยัดเยียดท่อนลำใหญ่โตของตนเข้าสู่ช่องทางสวรรค์ มาริลินกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง สะอื้นไห้จนร่างสั่นระริก
เจสันพยายามอยู่อึดใจกว่าจะแทรกผ่านความคับแน่นของร่างกายเธอ เขาแอบเสียใจที่รู้ว่าตัวเองไม่ใช่ผู้ชายคนแรกของภรรยา....
เจสันออกแรงกระหน่ำสะโพกซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยไม่สนใจเสียงอ้อนวอนจากภรรยา เขาทำอยู่อย่างนั้นจนตัวเองพบพานกับสรวงสวรรค์
ร่างบอบบางฟุบลงกับพื้นที่นอนอย่างอ่อนแรง สารวัตรหนุ่มหอบหายใจด้วยความเหน็ดเหนื่อย เหงื่อเม็ดเล็กๆหยดติ๋งลงจากสันจมูก เขาลูบแผ่นหลังเธอเบาๆก่อนพรมจูบไปที่หั่วไหล่บาง จากนั้นจึงลงจากเตียงแล้วเดินลงบรรไดไปเข้าห้องน้ำที่ชั้นล่าง....
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น