รัตติกาลที่ฝนปรอย
-
ชนบนเหนือสุดแดนสยามค่ำคืนฝนปรอย 22.30 น.
-
ทิดเข่ง
เอ้าน้อย..เตรียมของให้พี่เสร็จยังจะออกบ้านละได้ยินเสียง กบเขียดดังมาแต่ไกล..คืนนี้น่าจะมีหวังเยอะ
-
น้อย
เสร็จละพี่ ข้องกับน้ำ มีข้าวต้มมัดในย่ามนิดหน่อยเผื่อหิวนะ
-
ทิดเข่ง
ไปละน้อย.. ปิดประตูบ้านดีๆนะ เดี๋ยวไม่ดึกมากคงกลับ เสียงร้องเยอะคืนนี้น่าจะได้เยอะฝนลงเม็ดปรอยๆมาสองวันละ
-
น้อย
จ๊ะพี่ ...ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ.. มาถึงก็เรียกละกันฉันยังไม่นอน นะ
-
โขง
แม่โขงง่วงไปนอนละนะ.พรุ่งนี้ครูบอกมีสอบไปนอนก่อนนะงั้น
-
น้อย
เออเองไปนอนก่อนแม่เลยแม่ยังไม่ง่วงเดี๋ยวรอดูพ่อเองก่อนเผื่อกลับไม่ดึกมาเรียกเปิดประตูบ้าน ไปนอนไปลูก
-
โขง
แม่อย่าลืมปิดประตูบ้านด้วยนะดึกๆกลัวขโมย
-
น้อย
เออรู้แล้ว..ไปนอนเถอะไป
-
โขง
น่ากลัวนิแม่ คืนนี้วังเวงชอบกลอะพ่อไปนาดึกๆแบบนี้ไม่เจอผีสางบ้างรึแม่ ปรือออ!!! บรรยากาศน่าขนลุก
-
น้อย
เองนี้ก็แปลก พ่อเองไปประจำตั้งแต่หนุ่มยันแก่ปูนนี้ ..ไม่เห็นเคยเจออะไรมาเล่าให้ฟัง ..เอรึจะเจอแต่ไม่เล่าไม่รู้
-
โขง
นั่นไง.ขนาดแม่ยังคิด .น่ากลัวมืดก็มืดไฟฟ้าแทบจะไม่มี บ้านเราชนบทมากแบบนี้ เมื่อไหร่ความเจริญจะเข้าถึงน้อ..
-
น้อย
แม่ก็ล้อเองเล่นนะโขง ผีเผอที่ไหนมีกัน อายุขนาดนี้เองโตขนาดนี้แม่ยังไม่เคยเจอ มีแต่เรื่องเล่าลือทั้งนั้น..
-
โขง
แม่..ไม่เจอไม่ได้แปลว่าไม่มีป๊ะ..
-
น้อย
ไปนอนนนน..อย่ามาพูดเยอะไอ้ลูกคนนี้เนี่ย..ดึกละ
-
โขง
ไปละแม่ ไปละอย่าบ่น
-
แยกย้ายไปนอน 👇 👇 👇
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()