บทที่ 2 : สาวงามกับเจ้าชายกบ

น่าแปลกใจที่เจอเขาที่นี่

ช่องว่างให้พูดไม่มีเลยแหะ

เขาคงจะเริ่มบททดสอบตั้งแต่แรก..

ไม่ใช่แค่การสัมภาษณ์งานทั่วไปสินะ

ลืมบอกไป ฉันไปสอบใบประกอบวิชาชีพมาแล้ว แต่ก็ไม่อยากว่างงาน เลยออกมาสัมภาษณ์สถาบันกวดวิชาอันดับหนึ่งของประเทศ

คำตอบเขาทำให้ฉันอึ้งจริงๆ

เขานิ่งไปสักพัก

คิดอะไรของเขาอยู่กันแน่นะ

เย็นไว้ชิชา เย็นไว้ๆ

ฉันลุกขึ้น เก็บไม้เก็บมือและโค้งให้กรรมการสี่ห้าคนตรงหน้า

แล้วเดินออกจากห้องมาด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด

——

Part’s Tobtann

มารยาทงั้นหรอ..?!

จะว่าไป ตอนที่เธอโค้งเมื่อกี้..ท่าทีของเธอเป็นยังไงนะ ทำไมฉันนึกไม่ออกล่ะ

เวลาสีน้ำก้มโค้งเคารพคนอื่นมักจะโค้งเรียกได้ว่า90องศาเลยก็ว่าได้

ตอนนั้นสีน้ำบอกว่าจะทำทุกครั้งจนติดเป็นนิสัย

:

หลายชั่วโมงต่อมา

- บ้านตอบแทน 🏡-

ตามที่กังหันบอก แล้วเรายังจะเห็นด้วยตาจากกล้องที่อัดไว้ตอนสัมภาษณ์อีก

ท่าทางของผู้หญิงคนนั้นเหมือนกับสีน้ำจริงๆด้วย ถ้าไม่ใช่คนเดียวกัน..จะเหมือนขนาดนั้นได้ยังไงกันนะ

ไม่ผิดแน่!

เด็กคนนี้ เหมือนสีน้ำจริงๆ

:

——

Part’s Chicha

- บ้านจันทร์หอม 🏘️ -

:

——

-โรงเรียนอนุบาล-

ฉับแกล้งบีบจมูกณิชาทีนึง

เธอสบัดออกด้วยแรงน้อยๆ

เด็กคนนี้ถอดแบบความน่ารักมาจากไหนกันนะ

จู่ๆก็มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาจับมือ แถมตะโกนเรียกเราว่าแม่ซะงั้น

นี่ก็เรียกแม่อีกละ

ฉันย่อลงให้คุยกับสองคนนี้ให้ง่ายขึ้นหน่อยละกัน

ฉันนั่งพินิจมองหน้าหนุ่มน้อยตรงหน้าอย่างละเมียดละไม

ฉันหันมองซ้ายขวา

นี่ฉันว่ามารับณิชาช้าแล้วนะ

เอาอีกแล้วเด็กพวกนี้ เรียกว่าแม่อยู่ได้😩

เด็กคนนี้จริงๆเลย

ปล่อยให้คุยกันไปก่อนละกัน

จบตอน