(จบแล้ว) รักนี้ต้องเกรียนๆ Yaoi 18+

​

ขณะนี้เวลา 08.00 นาฬิกา  โปรดเตรียมเคารพธงชาติ

ติ๊ก

​

ติ๊ก

​

ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย

 เป็นประชารัฐไผทของไทยทุกส่วน

 อยู่ดำรงคงไว้ได้ทั้งมวล 

 ด้วยไทยล้วนหมายรักสามัคคี.......

เสียงเพลงชาติดังขึ้นที่หอประชาสัมพันธ์พร้อมกับทุกคนที่กำลังยืนร้องเพลงชาติกันด้วยน้ำเสียงดังฟังชัดและหนักแน่น  นักเรียนทุกคนยืนตัวตรงในท่าสงบนิ่ง  คงจะมีเพียงอยู่แก๊งค์เดียวที่กำลังกระโดดข้ามกำแพงของประตูด้านหลังโรงเรียนเข้ามาอย่างเฉกเช่นทุกวันจนชาวบ้านในระแวกนั้นเห็นกันจนชินตาแล้ว จนเป็นเรื่องปกติกันไปเสียแล้ว

​

​ตึ่ก

​

จนกระทั่งคนสุดท้ายกระโดดลงมา  จู่ๆอาจารย์สมชายที่สอนดนตรีไทย แกเดินผ่านเข้ามาเห็นอย่างพอดิบพอดี 

"อะ เอ่อ อาจารย์ไม่รู้ อาจารย์ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น"อาจารย์สมชายวัยห้าสิบปีพูดขึ้นอย่างลนลานก่อนจะรีบจ้ำอ้าวแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว  ทุกคนมองหน้ากันพร้อมกับยักไหล่อย่าง งงๆ

"จารย์ แกเป็นไรวะ"ไอเผือกถามขึ้นพลางปัดฝุ่นที่ก้นออก   >> เขากลัวพวกแกนั่นแหละ =__=

"เออ นั่นดิ"พิวพูดขึ้นบ้างพลางมองตามอาจารย์ที่เดินหายลับออกไปราวกับหายตัวได้  

 "ไปๆ ขึ้นห้องกัน  ขี้เกียจไปยืนต่อแถว ร้อนจะตายห่า"ไนท์พูดตัดบทสนทนา  ก่อนจะเดินนำขึ้นบันไดเพื่อไปนอนรอคนอื่นๆบนห้องเรียน 

"เห้ย !! พวกมึงเมื่อวานกูไปซื้อไก่ย่างแดกที่ตลาดมา  แล้วทีนี้กูไปได้ยินไอหมี เด็กม.5  ที่มันชอบใส่แว่นตาอันโตๆ กับถุงเท้าขาดครบทุกนิ้วอะ  กูได้ยินมันพูดกับเพื่อนมันว่า  วันนี้ผอ. คนใหม่จะมาประจำการที่นี่โว้ย"เลิฟพูดเล่าสิ่งที่ตัวเองได้ยินมาเมื่อวานนี้ให้เพื่อนๆในแก๊งค์ฟัง  นั่นทำให้ไนท์ชะงักขาที่กำลังจะก้าวขึ้นบันไดชั้นแรกพร้อมกับยิ้มร้ายออกมา 

"รออะไร จัดดิวะ"ไนท์หันไปพูดกับเพื่อนๆ ทุกคนในแก๊งค์มองหน้ากันอย่างรู้ใจ   ริมฝีปากยกยิ้มร้ายออกมาพร้อมกับหัวเราะในลำคออย่างมีเลศนัย   

ถ้าจะให้กล่าวถึงแก๊งค์ไนท์   ก็เป็นแก๊งค์ที่มีกิตติศัพท์ชื่อเสียงในด้านความจังไรที่เป็นอันที่ร่ำลือในโรงเรียนและหมู่บ้านในระแวกนั้น   แต่คนที่ดูเลวร้ายที่สุดคงจะไม่พ้นหัวหน้าแก๊งค์อย่าง ไนท์  ลูกยายณี ขายหมู  ส่วนพ่อเขาชื่อ ตานาย เป็นตำรวจ   ไนท์  เป็นผู้ชายแมนๆ  ใบหน้าไม่ได้หวานสวยอะไร   นิสัยก็ออกจะเถื่อนๆ    เกรียนๆ ชอบหนีเรียน  สูบบุหรี่  ลอกงาน   ลอกการบ้านเพื่อน  แกล้งเพื่อน   แกล้งรุ่นน้อง    แต่สิ่งที่เด็ดไปกว่านั้นคือ  เขาตามแกล้งผู้อำนวยการคนเก่า  ไม่ว่าจะเป็นปล่อยลมยางรถ  ทิ้งเปลือกกล้วยไว้หน้าห้องจน ผอ. ลื่นล้ม จนต้องเป็นที่ตลกขบขันของคนทั้งโรงเรียน     จนเขาทนไม่ไหวเลยย้ายไปประจำการที่โรงเรียนในสังกัดของเขาอีกที่หนึ่ง  สำหรับเขาแล้ว มันเป็นเรื่องที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต

   แก๊งค์นี้มีสมาชิกทั้งหมด 7 คน ได้แก่  

   -- ไนท์  ประจำตำแหน่งหัวหน้าแก๊งค์  เรื่องกวนตีนต้องยกให้เรื่องจังไรก็เช่นกัน 

  -- พิว รูปหล่อ พ่อรวย แต่เสือกซุ่มซ่าม   

 --  เผือก   เพื่อนๆยกตำแหน่ง  เป็นผู้ที่รู้เรื่องราวของชาวบ้านได้ดีที่สุด =__= 

 --  เลิฟ   เรียนเก่ง เรียนดี ถึงหนีเรียนแต่ยังได้ที่ 1 

 -- แวม  ผมเป็นคนซื่อๆ  (แต่สำหรับเพื่อนแล้ว  เรียกว่าป้ำๆเป๋อๆมากกว่า)

 -- ยุ่ง  ผมไม่ได้ซกมกแต่เป็นคนเซอร์ๆ (ไม่ค่อยสระผม)

-- ซัม ​​ผมเป็นคนสุขุม นุ่มลึก อยู่ด้วยแล้วปลอดภัย  สาวๆว่ามางี้

"เห้ย วันนี้ทำไมเลิกแถวเร็วจังวะ"ไอยุ่งถามขึ้นพลางเกาหัวแกร๊กๆจนเศษอะไรต่อมิอะไรร่วงลงสู่พื้นจนเพื่อนๆต้องขยับหนีอย่างรังเกียจ  ช่วงนี้ขี้เกียจสระผมไปหน่อย 

 "ช่างดิ ไปแอบส่องห้องผอ.คนใหม่กัน"ไนท์พูดขึ้นพลางเดินนำไป  

ทันทีที่มาถึงที่ด้านหน้าห้องผู้อำนวยการ  เขาก็แอบเห็นแม่บ้านคนหนึ่งกำลังเดินถือถาดขนมกับกาแฟเข้าไปวางไว้ให้ที่โต๊ะ

"หึๆ  ได้เวลาสนุกแล้วสิ !!" ไนท์ยิ้มร้ายออกมาก่อนจะจัดการรูดซิปกระเป๋านักเรียนของตัวเองที่ไม่เคยมีหนังสือมาเรียนสักเล่ม  ก่อนจะล้วงหยิบอะไรบางอย่างออกมาถือ 

"เอาใครดีวะ"ไนท์พรึมพรำกับตัวเองพลางมองหน้าเพื่อนที่กำลังซ่อนตัวอยู่ที่หลังเสาปูน  

"กูๆ"พิวเสนอตัวยิ้มๆ

 "ไม่ต้องเลยมึงอะ ซุ่มซ่ามไอสัส เดี๋ยวแผนกูเสียหมด  มึงดีกว่า"ไนท์หันไปตอบพิวก่อนจะชี้ไปที่เผือก

​

"มึงเอานี่ไป  ไปหายางกับก้อนหินมามัดมันไว้  พอเสร็จแล้วมึงก็เอามันไปใส่ในแก้วกาแฟนั่น  จากนั้นกูจะแกล้งไปถ่วงเวลาไอ ผอ. นั่นเอาไว้  พอเสร็จแล้วก็อย่าลืมให้สัญญาณกูด้วย โอเค๊"ไนท์พูดกับเผือกและเพื่อนๆในแก๊งค์คนอื่นๆ ด้วยสีหน้าที่จริงจัง พร้อมกับส่งโหลแก้วขนาดเล็กที่ด้านในถูกบรรจุด้วยแมลงสาบตัวโต   เขาเห็นมันตายหงายท้องตายอยู่ที่ห้องเมื่อเช้าเลยหยิบมาใส่โหลเอาไว้ และไม่คิดว่าจะได้ใช้มัน ^^    เผือกรับไปก่อนจะชวนยุ่งให้ไปช่วยตัวเองอีกแรง    ในขณะที่เผือกกำลังจะเปิดประตูห้องผู้อำนวยการเข้าไปนั้น  สายตาคู่สวยของไนท์ก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งอยู่ในชุดสูท  ผมสีดำถูกไถข้าง ดูเท่ๆ พร้อมกับใบหน้าหล่อสะท้อนแสงแดด ออร่าฟุ้งกระจาย  ริมฝีปากหยักยกยิ้มให้ครูสาวในโรงเรียนจนบรรดาครูอาจารย์รุ่นเล็กรุ่นใหญ่แทบจะเก็บอาการไม่อยู่กันเลยทีเดียว  ไนท์คิดว่าน่าจะใช่เพราะเมื่อกี้เขาเห็นครูสมศรี  ครูสอนสังคม  แก่ๆยังยกมือไหว้ คนๆนั้นเลย  ไม่ผิดตัวแน่  เมื่อคิดดังนั้น สองขาเล็กจึงเดินออกไปก่อนจะแสร้งเดินไปคุยกับอี้ฟานที่ทำท่าจะเดินกลับมาที่ห้องของตัวเอง 

 "เฮ้ ผอ. หวัดดีครับ"ทันทีที่ได้ยินคำทักทายจากนักเรียนตรงหน้า  อี้ฟานก็ไล่สายตามองไนท์ตั้งแต่หัวจรดเท้า   นอกจากจะแต่งตัวไม่เรียบร้อยแล้ว  เสื้อผ้ามึงยังไม่รีดอีกหรอ 

"อือ" เขาตอบรับแค่นั้นก่อนจะทำท่าเดินออกไป  ไนท์ที่เห็นเผือกยังไม่ออกมาก็รีบเดินไปตัดหน้าก่อนที่เขาจะกวาดสายตามองไปรอบๆบริเวณอย่างใช้ความคิด 

"มีอะไร"คนตรงหน้าถามขึ้นเสียงเรียบ แต่ใบหน้าหล่อกำลังชักสีหน้าด้วยความหงุดหงิด  ด้วยแสงแดดที่ร้อนระอุ แถมชุดสูทที่เขาสวมอยู่นั้นก็หนาเสียจนเหงื่อเขาไหลออกไปทั่วทั้งตัวแล้ว 

"อะ เอ่อ" ไนท์ตอนนี้สมองตันมาก  เขาคิดอะไรไม่ออกจริงๆจนกระทั่งสายตาเขาเหลือบไปเห็นจิ้งจกตัวหนึ่งที่กำลังเกาะอยู่บนอาคารเรียน 

 "เมื่อกี้เหมือนผมเห็นจิ้งจกเกาะอยู่ที่หลังผอ.ครับ"ไนท์พูดขึ้นก่อนจะแสร้งทำสีหน้าตกใจพร้อมกับประกอบท่าทางไปด้วย จนอี้ฟานที่มองตามก็รู้สึกขนลุก  เขาเกลียดจิ้งจก 

"จริงหรอวะ  เอาออกให้กูเอ้ยผอ.ที"อี้ฟานพูดขึ้น พร้อมกับทำหน้าแหยๆ ด้วยความรังเกียจ  ขยะแขยง

"แปบนะผอ."ไนท์ยกยิ้มร้ายก่อนจะจับร่างสูงให้หันหน้าไปมองอีกทาง แล้วทำทีปัดอะไรที่ด้านหลังของร่างสูงพร้อมกับเหลือบตามองเพื่อนๆของตัวเอง  ทันทีที่เห็นว่าเผือกเดินออกมาแล้วก็รีบส่งมือทำท่าโอเคไปให้ก่อนจะสะบัดมือเป็นเชิงบอกให้เพื่อนวิ่งออกไปให้ไกลจากตรงนั้น 

"ออกแล้วครับ ดีนะ ผอ.ที่ผมมาเห็นก่อน โอ๊ะ ได้เวลาเข้าเรียนแล้ว บ๊ายบาย" ไนท์พูดออกมาเร็วๆก่อนจะแสร้งยกข้อมือเพื่อดูเวลาและรีบปลีกตัวออกจากตรงนั้นให้ไวที่สุด  อี้ฟานมองตามร่างบางที่วิ่งออกไปพร้อมกับคิ้วเข้มที่ขมวดเข้าหากัน  มันเต็มปะวะ ร่างสูงสลัดความคิดออกจากหัวก่อนจะเดินเข้าไปยังโต๊ะทำงาน  ความเย็นของเครื่องปรับอากาศเข้ามาปะทะผิวกาย ก่อนที่เหงื่อที่ผุดขึ้นมาตามร่างกายกำยำจะซึมหายไป  อี้ฟานเดินไปนั่งลงที่ประจำก่อนจะหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาดื่ม ท่ามกลางสายตาของแก๊งค์ไนท์ที่แอบมองผ่านกระจกสีใส  ทันทีที่ร่างสูงยกแก้วขึ้นดื่มกาแฟทุกคนก็กัดปากตัวเองแน่นเพื่อกลั้นขำ  ร่างสูงที่กินกาแฟเข้าไปได้หน่อยหนึ่งก็รู้สึกเหมือนมีเศษอะไรติดอยู่ที่ปากจึงหยิบขึ้นมาดู

"เชี้ยขาแมลงสาบ แหวะ"ร่างสูงสะบัดขาแมลงสาบออกให้พ้นตัวก่อนทำท่าจะอาเจียนออกมา  ไนท์และเพื่อนหัวเราะกันออกมาพร้อมกับปิดปากตัวเองไว้  ก่อนจะวิ่งออกไปแล้วยืนขำกันที่อื่นเสียงดังจนนักเรียนคนอื่นที่กำลังเดินไปเรียนตามในวิชาต่างๆหันมามองกันอย่างสนใจ

 ร่างสูงนำแก้วกาแฟไปเททิ้งก่อนจะพบว่ามีแมลงสาบตัวโตที่ถูกยางมัดไว้กับก้อนหินเล็กๆ  ใครช่างฆาตกรรมมันได้ถึงขนาดนี้ ไม่ใช่และ  ร่างสูงคิดว่าเรื่องนี้มันต้องมีที่มาอย่างแน่นอนจึงเดินไปย้อนเปิดกล้องวงจรที่หน้าประตูห้องของตัวเองก่อนจะพบว่า ไอเด็กที่แกล้งเดินมาคุยกับเขา  มันเป็นผู้วางแผนนี้ไว้ทั้งหมด  

"ไอเด็กเวร อย่าให้กูเจอนะ"

-----------------------

To be continue.....