ตอนที่ 1 รออะไร...จัดดิวะ
ขณะนี้เวลา 08.00 นาฬิกา โปรดเตรียมเคารพธงชาติ
ติ๊ก
ติ๊ก
ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย
เป็นประชารัฐไผทของไทยทุกส่วน
อยู่ดำรงคงไว้ได้ทั้งมวล
ด้วยไทยล้วนหมายรักสามัคคี.......
เสียงเพลงชาติดังขึ้นที่หอประชาสัมพันธ์พร้อมกับทุกคนที่กำลังยืนร้องเพลงชาติกันด้วยน้ำเสียงดังฟังชัดและหนักแน่น นักเรียนทุกคนยืนตัวตรงในท่าสงบนิ่ง คงจะมีเพียงอยู่แก๊งค์เดียวที่กำลังกระโดดข้ามกำแพงของประตูด้านหลังโรงเรียนเข้ามาอย่างเฉกเช่นทุกวันจนชาวบ้านในระแวกนั้นเห็นกันจนชินตาแล้ว จนเป็นเรื่องปกติกันไปเสียแล้ว
ตึ่ก
จนกระทั่งคนสุดท้ายกระโดดลงมา จู่ๆอาจารย์สมชายที่สอนดนตรีไทย แกเดินผ่านเข้ามาเห็นอย่างพอดิบพอดี
"อะ เอ่อ อาจารย์ไม่รู้ อาจารย์ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น"อาจารย์สมชายวัยห้าสิบปีพูดขึ้นอย่างลนลานก่อนจะรีบจ้ำอ้าวแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ทุกคนมองหน้ากันพร้อมกับยักไหล่อย่าง งงๆ
"จารย์ แกเป็นไรวะ"ไอเผือกถามขึ้นพลางปัดฝุ่นที่ก้นออก >> เขากลัวพวกแกนั่นแหละ =__=
"เออ นั่นดิ"พิวพูดขึ้นบ้างพลางมองตามอาจารย์ที่เดินหายลับออกไปราวกับหายตัวได้
"ไปๆ ขึ้นห้องกัน ขี้เกียจไปยืนต่อแถว ร้อนจะตายห่า"ไนท์พูดตัดบทสนทนา ก่อนจะเดินนำขึ้นบันไดเพื่อไปนอนรอคนอื่นๆบนห้องเรียน
"เห้ย !! พวกมึงเมื่อวานกูไปซื้อไก่ย่างแดกที่ตลาดมา แล้วทีนี้กูไปได้ยินไอหมี เด็กม.5 ที่มันชอบใส่แว่นตาอันโตๆ กับถุงเท้าขาดครบทุกนิ้วอะ กูได้ยินมันพูดกับเพื่อนมันว่า วันนี้ผอ. คนใหม่จะมาประจำการที่นี่โว้ย"เลิฟพูดเล่าสิ่งที่ตัวเองได้ยินมาเมื่อวานนี้ให้เพื่อนๆในแก๊งค์ฟัง นั่นทำให้ไนท์ชะงักขาที่กำลังจะก้าวขึ้นบันไดชั้นแรกพร้อมกับยิ้มร้ายออกมา
"รออะไร จัดดิวะ"ไนท์หันไปพูดกับเพื่อนๆ ทุกคนในแก๊งค์มองหน้ากันอย่างรู้ใจ ริมฝีปากยกยิ้มร้ายออกมาพร้อมกับหัวเราะในลำคออย่างมีเลศนัย
ถ้าจะให้กล่าวถึงแก๊งค์ไนท์ ก็เป็นแก๊งค์ที่มีกิตติศัพท์ชื่อเสียงในด้านความจังไรที่เป็นอันที่ร่ำลือในโรงเรียนและหมู่บ้านในระแวกนั้น แต่คนที่ดูเลวร้ายที่สุดคงจะไม่พ้นหัวหน้าแก๊งค์อย่าง ไนท์ ลูกยายณี ขายหมู ส่วนพ่อเขาชื่อ ตานาย เป็นตำรวจ ไนท์ เป็นผู้ชายแมนๆ ใบหน้าไม่ได้หวานสวยอะไร นิสัยก็ออกจะเถื่อนๆ เกรียนๆ ชอบหนีเรียน สูบบุหรี่ ลอกงาน ลอกการบ้านเพื่อน แกล้งเพื่อน แกล้งรุ่นน้อง แต่สิ่งที่เด็ดไปกว่านั้นคือ เขาตามแกล้งผู้อำนวยการคนเก่า ไม่ว่าจะเป็นปล่อยลมยางรถ ทิ้งเปลือกกล้วยไว้หน้าห้องจน ผอ. ลื่นล้ม จนต้องเป็นที่ตลกขบขันของคนทั้งโรงเรียน จนเขาทนไม่ไหวเลยย้ายไปประจำการที่โรงเรียนในสังกัดของเขาอีกที่หนึ่ง สำหรับเขาแล้ว มันเป็นเรื่องที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต
แก๊งค์นี้มีสมาชิกทั้งหมด 7 คน ได้แก่
-- ไนท์ ประจำตำแหน่งหัวหน้าแก๊งค์ เรื่องกวนตีนต้องยกให้เรื่องจังไรก็เช่นกัน
-- พิว รูปหล่อ พ่อรวย แต่เสือกซุ่มซ่าม
-- เผือก เพื่อนๆยกตำแหน่ง เป็นผู้ที่รู้เรื่องราวของชาวบ้านได้ดีที่สุด =__=
-- เลิฟ เรียนเก่ง เรียนดี ถึงหนีเรียนแต่ยังได้ที่ 1
-- แวม ผมเป็นคนซื่อๆ (แต่สำหรับเพื่อนแล้ว เรียกว่าป้ำๆเป๋อๆมากกว่า)
-- ยุ่ง ผมไม่ได้ซกมกแต่เป็นคนเซอร์ๆ (ไม่ค่อยสระผม)
-- ซัม ผมเป็นคนสุขุม นุ่มลึก อยู่ด้วยแล้วปลอดภัย สาวๆว่ามางี้
"เห้ย วันนี้ทำไมเลิกแถวเร็วจังวะ"ไอยุ่งถามขึ้นพลางเกาหัวแกร๊กๆจนเศษอะไรต่อมิอะไรร่วงลงสู่พื้นจนเพื่อนๆต้องขยับหนีอย่างรังเกียจ ช่วงนี้ขี้เกียจสระผมไปหน่อย
"ช่างดิ ไปแอบส่องห้องผอ.คนใหม่กัน"ไนท์พูดขึ้นพลางเดินนำไป
ทันทีที่มาถึงที่ด้านหน้าห้องผู้อำนวยการ เขาก็แอบเห็นแม่บ้านคนหนึ่งกำลังเดินถือถาดขนมกับกาแฟเข้าไปวางไว้ให้ที่โต๊ะ
"หึๆ ได้เวลาสนุกแล้วสิ !!" ไนท์ยิ้มร้ายออกมาก่อนจะจัดการรูดซิปกระเป๋านักเรียนของตัวเองที่ไม่เคยมีหนังสือมาเรียนสักเล่ม ก่อนจะล้วงหยิบอะไรบางอย่างออกมาถือ
"เอาใครดีวะ"ไนท์พรึมพรำกับตัวเองพลางมองหน้าเพื่อนที่กำลังซ่อนตัวอยู่ที่หลังเสาปูน
"กูๆ"พิวเสนอตัวยิ้มๆ
"ไม่ต้องเลยมึงอะ ซุ่มซ่ามไอสัส เดี๋ยวแผนกูเสียหมด มึงดีกว่า"ไนท์หันไปตอบพิวก่อนจะชี้ไปที่เผือก
"มึงเอานี่ไป ไปหายางกับก้อนหินมามัดมันไว้ พอเสร็จแล้วมึงก็เอามันไปใส่ในแก้วกาแฟนั่น จากนั้นกูจะแกล้งไปถ่วงเวลาไอ ผอ. นั่นเอาไว้ พอเสร็จแล้วก็อย่าลืมให้สัญญาณกูด้วย โอเค๊"ไนท์พูดกับเผือกและเพื่อนๆในแก๊งค์คนอื่นๆ ด้วยสีหน้าที่จริงจัง พร้อมกับส่งโหลแก้วขนาดเล็กที่ด้านในถูกบรรจุด้วยแมลงสาบตัวโต เขาเห็นมันตายหงายท้องตายอยู่ที่ห้องเมื่อเช้าเลยหยิบมาใส่โหลเอาไว้ และไม่คิดว่าจะได้ใช้มัน ^^ เผือกรับไปก่อนจะชวนยุ่งให้ไปช่วยตัวเองอีกแรง ในขณะที่เผือกกำลังจะเปิดประตูห้องผู้อำนวยการเข้าไปนั้น สายตาคู่สวยของไนท์ก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งอยู่ในชุดสูท ผมสีดำถูกไถข้าง ดูเท่ๆ พร้อมกับใบหน้าหล่อสะท้อนแสงแดด ออร่าฟุ้งกระจาย ริมฝีปากหยักยกยิ้มให้ครูสาวในโรงเรียนจนบรรดาครูอาจารย์รุ่นเล็กรุ่นใหญ่แทบจะเก็บอาการไม่อยู่กันเลยทีเดียว ไนท์คิดว่าน่าจะใช่เพราะเมื่อกี้เขาเห็นครูสมศรี ครูสอนสังคม แก่ๆยังยกมือไหว้ คนๆนั้นเลย ไม่ผิดตัวแน่ เมื่อคิดดังนั้น สองขาเล็กจึงเดินออกไปก่อนจะแสร้งเดินไปคุยกับอี้ฟานที่ทำท่าจะเดินกลับมาที่ห้องของตัวเอง
"เฮ้ ผอ. หวัดดีครับ"ทันทีที่ได้ยินคำทักทายจากนักเรียนตรงหน้า อี้ฟานก็ไล่สายตามองไนท์ตั้งแต่หัวจรดเท้า นอกจากจะแต่งตัวไม่เรียบร้อยแล้ว เสื้อผ้ามึงยังไม่รีดอีกหรอ
"อือ" เขาตอบรับแค่นั้นก่อนจะทำท่าเดินออกไป ไนท์ที่เห็นเผือกยังไม่ออกมาก็รีบเดินไปตัดหน้าก่อนที่เขาจะกวาดสายตามองไปรอบๆบริเวณอย่างใช้ความคิด
"มีอะไร"คนตรงหน้าถามขึ้นเสียงเรียบ แต่ใบหน้าหล่อกำลังชักสีหน้าด้วยความหงุดหงิด ด้วยแสงแดดที่ร้อนระอุ แถมชุดสูทที่เขาสวมอยู่นั้นก็หนาเสียจนเหงื่อเขาไหลออกไปทั่วทั้งตัวแล้ว
"อะ เอ่อ" ไนท์ตอนนี้สมองตันมาก เขาคิดอะไรไม่ออกจริงๆจนกระทั่งสายตาเขาเหลือบไปเห็นจิ้งจกตัวหนึ่งที่กำลังเกาะอยู่บนอาคารเรียน
"เมื่อกี้เหมือนผมเห็นจิ้งจกเกาะอยู่ที่หลังผอ.ครับ"ไนท์พูดขึ้นก่อนจะแสร้งทำสีหน้าตกใจพร้อมกับประกอบท่าทางไปด้วย จนอี้ฟานที่มองตามก็รู้สึกขนลุก เขาเกลียดจิ้งจก
"จริงหรอวะ เอาออกให้กูเอ้ยผอ.ที"อี้ฟานพูดขึ้น พร้อมกับทำหน้าแหยๆ ด้วยความรังเกียจ ขยะแขยง
"แปบนะผอ."ไนท์ยกยิ้มร้ายก่อนจะจับร่างสูงให้หันหน้าไปมองอีกทาง แล้วทำทีปัดอะไรที่ด้านหลังของร่างสูงพร้อมกับเหลือบตามองเพื่อนๆของตัวเอง ทันทีที่เห็นว่าเผือกเดินออกมาแล้วก็รีบส่งมือทำท่าโอเคไปให้ก่อนจะสะบัดมือเป็นเชิงบอกให้เพื่อนวิ่งออกไปให้ไกลจากตรงนั้น
"ออกแล้วครับ ดีนะ ผอ.ที่ผมมาเห็นก่อน โอ๊ะ ได้เวลาเข้าเรียนแล้ว บ๊ายบาย" ไนท์พูดออกมาเร็วๆก่อนจะแสร้งยกข้อมือเพื่อดูเวลาและรีบปลีกตัวออกจากตรงนั้นให้ไวที่สุด อี้ฟานมองตามร่างบางที่วิ่งออกไปพร้อมกับคิ้วเข้มที่ขมวดเข้าหากัน มันเต็มปะวะ ร่างสูงสลัดความคิดออกจากหัวก่อนจะเดินเข้าไปยังโต๊ะทำงาน ความเย็นของเครื่องปรับอากาศเข้ามาปะทะผิวกาย ก่อนที่เหงื่อที่ผุดขึ้นมาตามร่างกายกำยำจะซึมหายไป อี้ฟานเดินไปนั่งลงที่ประจำก่อนจะหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาดื่ม ท่ามกลางสายตาของแก๊งค์ไนท์ที่แอบมองผ่านกระจกสีใส ทันทีที่ร่างสูงยกแก้วขึ้นดื่มกาแฟทุกคนก็กัดปากตัวเองแน่นเพื่อกลั้นขำ ร่างสูงที่กินกาแฟเข้าไปได้หน่อยหนึ่งก็รู้สึกเหมือนมีเศษอะไรติดอยู่ที่ปากจึงหยิบขึ้นมาดู
"เชี้ยขาแมลงสาบ แหวะ"ร่างสูงสะบัดขาแมลงสาบออกให้พ้นตัวก่อนทำท่าจะอาเจียนออกมา ไนท์และเพื่อนหัวเราะกันออกมาพร้อมกับปิดปากตัวเองไว้ ก่อนจะวิ่งออกไปแล้วยืนขำกันที่อื่นเสียงดังจนนักเรียนคนอื่นที่กำลังเดินไปเรียนตามในวิชาต่างๆหันมามองกันอย่างสนใจ
ร่างสูงนำแก้วกาแฟไปเททิ้งก่อนจะพบว่ามีแมลงสาบตัวโตที่ถูกยางมัดไว้กับก้อนหินเล็กๆ ใครช่างฆาตกรรมมันได้ถึงขนาดนี้ ไม่ใช่และ ร่างสูงคิดว่าเรื่องนี้มันต้องมีที่มาอย่างแน่นอนจึงเดินไปย้อนเปิดกล้องวงจรที่หน้าประตูห้องของตัวเองก่อนจะพบว่า ไอเด็กที่แกล้งเดินมาคุยกับเขา มันเป็นผู้วางแผนนี้ไว้ทั้งหมด
"ไอเด็กเวร อย่าให้กูเจอนะ"
-----------------------
To be continue.....
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น