Part1
·นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง โปรดใช้วิจารนญาณในการอ่าน
ปล. บางครั้งไรต์ก็อินกับเนื้อเรื่องมากๆเลย ไม่ว่ากันนะคะ
Part1
อุณหภูมิที่เย็นสงัดในยามค่ำคืน ไม่แม่จะส่งผลให้ร่างสองร่างที่กำลังกอดก่ายกันจนแทบจะกลืนเป็นร่างเดียวเลยแม้แต่น้อย เสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดนั้นดังสลับกับเสียงหอบต่ำของร่างสูงผู้คุมเกมส์
"
อะอื้อ..วิน..บะเบาหน่อย..เจ็บ....อะอ้ะ"
เสียงครางกระเส่าที่ดังสลับกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังระงมห้องนอนหรูจนเกรงว่าคนด้านนอกจะได้ยิน คนตัวเล็กที่ดูเหมือนจะเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ดูอ่อนแรงกับบทรักที่รุนแรงของอีกคนจนจะหมดสติอยู่ร่อมร่อ
"
อ้า..วิน..กูเจ็บนะ!"
"
อยู่เฉยๆสิวะ!!..แห่ก"
คนที่กำลังสนุกกับร่างกายสวยงามตรงหน้าตวาดออกมาอย่างสุดจะทนเมื่อดูเหมือนคนด้านล่างกำลังขัดขืน
"
เจ็บนะ...อึก...อ้ะ"
ตากลมโตที่คลอด้วยน้ำใสๆจ้องมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อของคนด้านบนอย่างตัดพ้อ
จะมีซักครั้งมั้ย
?
ที่คนตรงหน้าจะอ่อนโยนกับเขา
มันจะมีซักครั้งหรือเปล่า
??
"
อืมมม..อะ..แห่ก"
เสียงทุ้มครางในลำคออย่างพอใจพร้อมๆกับสะโพกหนาที่กระแทกเข้าออกแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อตนใกล้ถึงที่หมาย
"
อ๊ะ..วะ..วิน"
"
อืมมมม"
ของเหลวสีขาวขุ่นไหลย้อนออกจากช่องทางรักของคนใต้ร่าง เช่นเดียวกับน้ำสีใสที่ไหลออกจากหางตากลมโต
"
จะไปไหนก็ไปไป.."
ร่างสูงถอนแก่นกายออกจากตัวอีกคน พร้อมๆกับเอ่ยปากไล่คนที่นอนหอบอยู่บนเตียง
"
อ้ะ..วิน..กูเจ็บ!"
เสียงหวานเอ่ยบอกอีกคนอย่างน้อยใจเมื่อไหล่ของตนถูกมืิอหนาผลักออก
"
วิน!..กูไม่ใช่ของเล่นของมึงนะ!!"
"
ออกไปได้แล้ว..กูรังเกียจ"
"
กูรักมึงนะวิน..เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ"
"
กูไม่เคยรักมึง
'
เสียงทุ้มเอ่ยบอกอีกคยอย่างรำคาญพร้อมๆกับเปลือกตาหนาที่ปิดลงด้วยความเหนื่อยอ่อน
"
แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกัน....เหอะ"
ริมฝีปากอิ่มยกยิ้มอย่างถูกใจพร้อมๆกับมือบางที่เอื้อมไปหยิบโทรศัพท์อีกคนอย่างถือวิสาสะ
"
อ้ะ.."
เสียงหวานหลุดครางออกมาอย่างตกใจเมื่อจู่ๆศรีษะเล็กรับรู้ได้ถึงแรงกระชากจากด้านหลัง
"
อย่ายุ่งกับโทรศัพท์กู"
เสียงทุ้มกระซิบข้างหูของคนตัวเล็กพร้อมๆกับมือหนาที่กระชากโทรศัพท์ของตนคืน
...ปึก!...
ร่างบางที่หล่นลงจากเตียงเพราะแรงพลักของอีกคนกระแทกเข้ากับพื้นเย็นเฉียบอย่างจังจนหัวเข่าที่เคยขาวบัดนี้กลับมีโลหิตสีแดงประดับอยู่
".....
อึก"
ปากสีเชอรี่เม้มแน่นกลั้นเสียงสะอื้น เช่นเดียวกับมือขาวเนียนที่ค่อยๆเช็ดเลือดออกจากหัวเข่าของตนเอง
*
ปึก...!*
ธนบัตรปึกใหญ่ถูกปากระทบเข้ากับใบหน้าหวานจนกระดาษมีค่าปลิวว่อนจนเกลื่อนห้อง
"...
วิน..กูไม่ได้..ขาย..ตะ..ตัว"
เสียงหวานเอ่ยบอกอีกคนสั่นๆตากลมโตที่หวานเชื่อมไปด้วยน้ำตามองคนร่างสูงอย่างน้อยใจ
"
มึงจะอะไรกับกูนักหนาวะลม!"
"
วิน........"
ปากเล็กครางแผ่วออกมาเป็นชื่ออีกคนพร้อมๆกับใบหน้าหวานที่ก้มมองพื้นเพื่อไม่ให้อีกร่างเห็นน้ำตาของตนที่กำลังไหลเป็นทาง
"
อย่ามางี่เง่า!..ออกไปได้แล้ว"
"
วิน..
4
ปีที่ผ่านมา..มันไม่ไม่ความหมายเลยใช่มั้ย.."
ร่างเล็กพยุงตัวเองขึ้นจากพื้นก่อนจะค่อยๆก้าวไปหาร่างที่อยู่บนเตียง
"
ไหนบอกว่ารักกันไง.."
"......"
"
ไหนบอกว่าจะดูแลกันตลอดไปแต่ทำไม...ฮึก..ทำไม"
"
เพราะกูรักสโน..มาก"
มือหนาเอื้อมบีบคางเรียวของคนที่ร้องไห้จนตาบวม แรงบีบที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆเป็นเหตุให้หน้าหวานเริ่มเหยเกจนสังเกตได้
"......
เจ็บ"
เสียงแผ่วเบาที่เอ่ยออกมาจากปากเล็กกระจับไม่ได้แม้จะทำให้แรงบีบลดลงเลยแม้แต่น้อย
"
ถ้าไม่รักกู..อึก..ละ..แล้วมานอนกับกูทำไม"
"
ก็มึงแรดมาให้กูเอาถึงห้องเองไม่ใช่หรอ...เหอะ"
ใบหน้าหวานส่ายไปมาเบาๆเพื่อปฎิเสธอีกคน
"
กู..แค่..คิดถึงมึง"
"
ก็จัดให้แล้วนี่..กลับไปได้แล้ว"
"
ก็จัดให้แล้วนี่..กลับไปได้แล้ว"
มือหนาผลักศรีษะเล็กเต็มแรงจนผู้ถูกกระทำแทบจะซบหน้าลงกับพื้น
"....
ขออยู่ด้วยได้มั้ย..."
ตาคมตวัดมองอีกคนอย่างไม่พอใจเช่นเดียวกับตากลมหวานเชื่อมที่รีบก้มมองพื้น
"
อย่าหวังสูง...ออกไป!"
"...
ฮึกฮืออ..ปล่อย.."
เสียงหวานเอ่ยบอกคนที่กำลังกระชากร่างของตนทั้งน้ำตา ร่างเล็กถูกกระชากลากไปตามพื้นจนถึงหน้าประตูห้องอย่างทุลักทุเล
...พรึบ...
เสื้อผ้าที่เกลื่อนกลาดอยู่ตามพื้นในคราแรกถูกโยนใส่ใบหน้าหวานอย่างจัง
และคนที่ทำก็คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากวินเทอร์เจ้าของร่างสูงเพียงคนเดียวในห้อง
"..
วิน..กะ..กูขออยู่ด้วย"
"
ออกไป!!"
เสียงทุ้มตวาดลั่นจนร่างเล็กๆเผลอสะดุ้งอย่างหวาดกลัว
"
ใส่เสื้อผ้าซะ"
"
ฮึก..อึก.."
ปากเล็กเม้มแน่นเพื่อกลั้นเสียงสะอื้นพร้อมๆกับมือขาวบางที่ค่อยๆหยิบเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่มาใส่
"..........
ไปส่งหน่อยได้มั้ย..."
"
เหอะ..มาเองก็กลับเองสิ"
#######100%######
ความรัก......
มักจะมาพร้อมความเจ็บปวด...
น้อยคนนัก
ที่จะได้สัมผัสกับคำว่าสมหวัง....
แต่ถึงกระนั้น...
ทุกสิ่งมีชีวิตบนโลก...
ก็ยังคงต้องการ
ความรัก......
# # # # #
เรื่องนี้คือฟิคเรื่องแรกที่แต่ง555+ อ่านแล้วติชมด้วยน้าาา
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น