___

*เหตุการณ์ก่อนหน้า*

อ่า..

คนตัวเล็กพึมพำออกมา

|

*บทสนทนาต่อหน้า*

เจ๋อหมิงปิดหน้าจอ พร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

|

Liúfāng’s part

‘ เพราะนายทำไม่ได้ ’

‘ หรือเพราะนายไม่เคยคิดจะลืมเขาอยู่แล้ว ’

แค่เปิดเข้าโฟลเดอร์อันตราย ทุกอย่างที่เคยพยายามมา มันก็พังลงหมด พังหมดแล้วจริงๆ

ติ้ง !

[ comment จากเรื่อง First Horizon ]

unknown : ที่ผมเคยบอกว่าเรื่องราวที่คุณเขียนเหมือนเรื่องราวของผม ผมเริ่มอยากรู้แล้วสิครับ ตอนต่อไปจะเหมือนกับชีวิตผมไหม

วันถัดมา

ตกเย็น

ณ ร้านกุญแจซอล

” อาเฟย รับลูกค้าหน่อยลูก “

เฟยเจินจำใจต้องเดินออกไปทำหน้าที่ของตนเอง และปล่อยอีกฝ่ายนอนฟุบอยู่โต๊ะทั้งอย่างนั้น

“ ไม่กินนี่เหรอวันนี้ ทำเสร็จแล้วนะ “

เฟยเจินเอ่ยจบ ก็วิ่งออกไปรับลูกค้าเข้าร้านทันที

เฟยเจินตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นอีกฝ่ายปรากฏตัวที่นี่

แม้เฟยเจินจะพูดกับเขา แต่สายตาอวี่ถง กลับเอาแต่มองหาบุคคลที่สาม ที่อยู่ในบทสนทนา

เฟยเจินมีท่าทีอึกอักเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ยอมนำทางร่างสูงเข้าไปหาคนตัวเล็กที่กำลังนอนฟุบหลับหลบอยู่ข้างหลัง

อวี่ถงไม่รีรออะไร นอกจากเข้าไปอุ้มคนตัวเล็กขึ้นในอ้อมแขนของเขา ร่างกายที่อ่อนจนเขาเองก็สัมผัสได้ว่าคนตัวเล็กยังคงทำงานส่งเดดไลน์เหมือนอย่างทุกทีที่เคยทำทุกทีจนตัวเองเหนื่อยและพักผ่อนไม่เพียงพอ

ร่างสูงพาคนตัวเล็กออกไปจากร้านทันที ทั้งที่เฟยเจินยังคงกึ่งงงกึ่งไม่เข้าใจกับพวกเขาสองคนอยู่ว่ามันอะไรยังไงกันแน่

ณ ห้องพักหลิวฟาง

เสียงแผ่วดังขึ้นในความเงียบ คนตัวเล็กที่หลับไปด้วยความเหนื่อยล้า ร่างสูงวางกุญแจห้องเอาไว้ข้างๆ เตียง ก่อนเจ้าตัวจะเดินออกจากห้องนอนของคนตัวเล็กไป

สายตาสวยหันมองไปยังประตูที่ถูกปิดลงไปแล้ว

หลิวฟางลุกเดินไปที่ประตู มือบางกำลูกบิดประตูอยู่นานพักหนึ่ง

ปึ้ง..

เสียงประตูข้างนอกดังขึ้น นั้นแปลว่าเขา.. ออกไปแล้ว

หลิวฟางเดินกลับไปที่เตียง และทิ้งตัวลงนอนเหมือนเดิม เปลือกตาปิดตัวลงอีกครั้ง

‘ ฝันดีนะ ’

คนตัวเล็กลุกเดินออกจากห้องนอนไป สายตาสอดส่องไปทั่วห้อง ก่อนจะพบกับโพสต์อิทที่ติดอยู่ตู้เย็น

📝 : บะหมี่ 2 ถ้วยนั้น พี่ขอนะ

คนตัวเล็กหันมองไปยังมุมเคาท์เตอร์ครัว ตอนนี้มันไม่เหลือบะหมี่เลยสักถ้วยเดียวก่อนมือสวยจะเปิดตู้เย็นออก และพบกับของโปรดของเขาที่อยู่ในนั้นพร้อมกับโพสต์อิทอีกแผ่นเช่นเคย

📝 : ปลาแช่ซอส ได้กินอีกครั้งแล้วนะ หวังว่ากินติดกันมา 3 วันแล้ว ฟางจะไม่เบื่อ

ตลอดที่ทำงานหมกตัวในห้องมา.. อาหารที่ได้ในแต่ละวัน.. มันมาจากเขาทั้งหมด ทั้งหมดเลยจริงๆ

ตอนนี้เอง ก็เหมือนกัน มา.. จากเขาอีกแล้ว

ณ ฐานฝึก Tatan

‘ นั่นสิ เพราะผมทำไม่ได้ หรือ ไม่คิดจะลืม ‘

‘ ครับ เจอแล้วก็คว้าไว้ ’

|

* เหตุการณ์เมื่อ 4 ปีที่แล้ว *

“ หาที่นั่งดิวะ ”

“ หมิง เจ๋อหมิง ”

“ มันเป็นไรวะ? “

“ ไอ้หมิง! ”

“ กูเรียกมึงหลายรอบแล้ว ไปหาที่นั่งดิ จะมายืนเซ่ออยู่ทำไม เดี๋ยวก็ไม่มีที่นั่ง ”

“ มองอะไร? กูเห็นยืนมองไปทางนั้นนานละ ”

“ น้องจากสินกำคนนั้นนี่หว่า แต่นั่นคนคุยไอ้ถง มึงสนใจเหรอ? ”

“ จีบดิ ไอ้ถงแค่คุย ยังไม่ได้คบกัน ”

เจ๋อหมิงมองเพื่อนด้วยสายตาขวาง

เจ๋อหมิงพูดเพียงเท่านั้น ก่อนจะละสายตาเดินห่างออกไป

เจ๋อหมิงพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินหายขึ้นไปยังชั้นบนทันที เหลือเพียงเยี่ยนฝางเท่านั้นที่ยืนมองแผ่นหลังกว้างกำลังหายลับตาไป

|

[Messager]

หลิวฟาง

|

เจ๋อหมิงค้นหาชื่อร้าน ก่อนจะเจอกับพิกัดของมัน

___