บทนำ
'ผมขอโทษ เราเลิกกันนะ' นี่คือสิ่งที่ผมไม่อยากพูดมากที่สุด แต่ผมก็ต้องพูดมัน
'แชมป์ ทำไมเกิดอะไรขึ้น' พี่ธีร์ตอบกลับมาด้วยความสงสัย มันคงเป็นเรื่องที่กระทบใจพี่ธีร์ไม่น้อยทั้งๆที่เมื่อวานเขายังหัวเราะด้วยกันอยู่เลยแต่วันนี้
'แชมป์ผิดเองพี่ธีร์ แชมป์ขอโทษ'พี่ธีร์พยายามรั้งแขนของผมไว้ แต่ผมกลับบิดแขนแล้วก้าวขาเดินออกไป
'เดี๋ยว กลับมาคุยให้รู้เรื่องเลยนะ' เสียงของพี่ธีร์ตามหลังผมมาติดๆ ผมพยายามเดินออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุดจนกระทั่ง.........
โครมมมมมม
สิ่งไม่คาดฝันเกิดขึ้น ผมเดินข้ามถนนโดยไม่ได้มองทาง มีรถพุ่งตรงมาด้วยความเร็วชนเข้ากับร่างของผมอย่างจัง ผมรู้สึกจุกไปหมด แน่นเหมือนกำลังหมดลมหายใจ ตาเริ่มฟ่าฟางมองอะไรไม่เห็น
'แชมป์!!! แชมป์อย่าเป็นอะไรไปนะ อย่าเป็นอะไรนะ พี่ขอล่ะ' นี่คงจะเป็นเสียงใครไปไม่ได้ นอกจากคนที่ผมพึ่งทำร้ายจิตใจอย่างไม่ยดีเมื่อกี้ สิ่งที่ผมสัมผัสได้คือความเป็นห่วงของพี่ธีร์ที่ส่งผ่านทางคำพูดและการกระทำ ทำไม ทำไมพี่ไม่เกลียดผม การตัดสินใจครั้งนี้ผมทำถูกไหมนะ เสียงร้องไห้ของพี่ธีร์มันดังอยู่ในหูผมตลอดเวลา ผมอยากจะบอกกับพี่ธีร์ว่า ผมขอโทษนะพี่ธีร์ ผมทำให้พี่ธีร์ร้องไห้อีกแล้ว ผมขอโทษจริงๆ และหลังจากนั้นผมก็ทนพิษของบาดแผลไม่ไหวแล้วหลับตาลงในที่สุด
บทนำนิดหน่อย ฝากด้วยน้าาาาาา รักทุกคนเลย
ต่อไปจะเป็นอย่างไรอย่าลืมกดติดตามไรท์ดวยนะคะ
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น