บทที่ 17

ฆ่ายกครัว

​

ตกดึกประตูหลังบ้านถูกเปิดออกตามด้วยร่างสูงโปร่งของชายชุดดำห้าคนโผล่เข้ามา พวกมันกวาดตามองรอบบ้าน เห็นเรือนคนใช้ปิดไฟสนิทหัวหน้ามันก็สั่งลูกน้องสองคนให้จัดการคนในเรือนคนใช้ที่พวกมันสำรวจกันมาแล้วว่ามีสองแม่บ้านอยู่เรือนหนึ่งและคนสวนคนใหม่อยู่อีกเรือนหนึ่ง จากนั้นพวกมันทั้งสามก็ตรงขึ้นไปบนเรือนใหญ่

เสียงเท้าเงียบกริบเปิดประตูเดินขึ้นไปบนบ้าน หลังจากเข้าเรียนแก้วตาก็ย้ายขึ้นมานอนบนเรือนใหญ่ พวกมันรู้เช่นกัน มันส่งให้ลูกน้องที่เหลือแยกไปที่ห้องนอนของแก้วตาหนึ่งคนไปจับตัวเธอไว้ อีกคนให้ไปจัดการฆ่าปิดปากคุณผู้หญิง คืนนี้บ้านหลังนี้จะเป็นข่าวฮือฮาว่ามีเหตุปล้นและฆ่าทิ้งทั้งครอบครัว

ไฟในห้องทำงานของคุณท่านสว่างอยู่เจ้าหัวหน้าโจรผู้ช่ำชองและศึกษาบ้านหลังนี้มาดีค่อยๆเดินเข้าไปใกล้

กริ๊กเสียงขึ้นลำปืนทำให้ผู้เป็นเจ้าของบ้านเงยหน้าขึ้นมาจากเอกสารกองโต

ปืนขนาดใหญ่จ่ออยู่ไม่ห่างนัก คุณสมพรหน้าซีดเผือก ตกใจทำอะไรไม่ถูก

“มึงเป็นใคร” คุณสมพรเอ่ยถามออกไป

“หึหึ” มันหัวเราะไม่ยอมบอก

“ออกไปจากบ้านกู”

พลั่ก คุณสมพรกำลังจะคว้าปืนที่อยู่ใต้โต๊ะ แต่ถูกชายชุดดำจับได้ก่อน ใช้มือฟาดลงไปบนหน้าจนเลือดไหลออกมาจากมุมปาก

“นายสั่งให้มาบอกมึงว่า เก้าอี้ของมึงมีคนอยากได้ ให้มึงไปหาใหม่โลกหน้า” เสียงเหี้ยมคำรามออกมาจากร่างของชายชุดดำ

บัดซบ นายใหญ่หักหลังเขา คุณสมพรกำมือแน่น

“แล้วนายก็ฝากมาบอกว่าจะดูแลลูกสาวมึงอย่างดีไม่ต้องห่วง”

ปัง

 สิ้นเสียงของชายชุดดำเสียงปืนแบบเก็บกระสุนก็ดังขึ้นเบาๆ ตามด้วยร่างที่ล้มลงไปกองกับพื้น

“นายครับ” เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง คุณสมพรที่ยกมือปิดหน้าตัวเองอยู่นั้นเงยขึ้นมา

“ชอบ”

“ครับนาย” ชอบรีบวิ่งไปพยุงร่างผู้เป็นนายที่ใจหายจนหน้าซีดให้ยืนขึ้น ร่างชายชุดดำนอนชักกระตุกอยู่บนพื้นก่อนจะแน่นิ่งไป

“ไม่เป็นไรแล้วครับ”

 “คุณหญิงล่ะ” เมื่อได้สติก็รีบถามถึงภรรยาคนสวย

“ปลอดภัยดีครับ ทุกคนปลอดภัยดี”

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะคุณพี่คนพวกนี้เป็นใคร ว๊าย” จู่ๆคุณผู้หญิงก็พรวดพราดเข้ามาในห้อง ก่อนจะเห็นภาพผู้ชายนอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น

 “ไม่มีอะไร คุณกลับไปที่ห้องก่อน” คุณผู้ชายกอดพาคุณผู้หญิงเข้าไปในห้องนอน

ลุงชอบเดินออกไปนอกห้องทำงาน ก่อนจะพบร่างเล็กที่ยืนกระพริบตามองเขาไม่หยุด คิดถึงเหลือเกิน เขาอยากเดินเข้าไปกอดร่างบางแล้วพรมจูบให้หายคิดถึงแต่ตอนนี้ยังทำอะไรไม่ได้

“เรียบร้อยแล้วพี่ ให้โฉมเอาพวกมันขึ้นเรือไปเลยนะ” เจ๊โฉมที่อยู่ในชุดดำพรางตัวแปลกตาโผล่เข้ามายืนข้างร่างหนา ลุงชอบพยักหน้าก่อนจะเก็บปืนในมือใส่ไว้ในฝัก

แก้วตาตัวสั่นเทิ้ม เมื่อกี้มีผู้ชายเข้ามาปิดปากจะลากตัวเธอออกจากห้อง จู่ๆเจ๊โฉมก็โผล่เข้ามาใช้มีดปาดคอมันแล้วลากออกจากห้องไป งงไปหมดแล้ว เธองงไปหมดแล้วตอนนี้ ไหนจะลุงชอบที่ยิงคนอีก

“แก้วลูก เป็นอะไรไหมแก้ว”

“แม่” ทั้งสองโผเข้าหากัน ป้าช้อยรีบขึ้นมาหาลูกสาวหลังจากเรื่องราวจบลง ทั้งสองกอดคอกันร้องไห้โฮ ป้าช้อยไม่ได้เจอเรื่องแบบนี้มานานแล้วตั้งแต่สามีจากไป พ่อของแก้วตาก็เป็นมือปืนเหมือนกัน เธอไม่รู้เลยจนวันที่สามีเลือดท้วมตัวเข้ามาในบ้าน ทั้งยังจากไปในอ้อมกอดของเธอที่ท้องลูกอยู่ เขาได้รู้วันนั้นเองว่ากำลังจะมีลูกและก็จากไปวันนั้นเช่นเดียวกัน

หลังจากนั้นป้าช้อยก็ไม่พูดถึงสามีอีกเลย เธอลาออกจาก

บ้านนายเก่า ดีที่รู้จักลุงชอบที่เคยเป็นน้องคนสนิทของสามี เขาชวนเธอให้มาทำงานด้วยกันที่นี่ ป้าช้อยจึงได้ใช้ชีวิตแบบสงบสุขเรื่อยมา

“ชอบเกิดอะไรขึ้น” ป้าช้อยเดินมาถามหาความกับคนตัวโต

“นายใหญ่ส่งคนมาเก็บคุณท่านแล้วก็คนในบ้าน เพราะจะยกตำแหน่งของคุณท่านให้ลูกชายตัวเอง”

“พุทธโธ่” ป้าช้อยยกมือทาบอก ดีนะที่ชอบมาทัน ไม่อย่างนั้นไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น “แล้วมีใครเป็นอะไรไหม”

“ไม่มีครับป้า พวกมันไม่เหลือแล้วดีได้ทิดดำคนส่งน้ำแข็งที่คนของโฉมส่งข่าวมาบอก ไม่อย่างนั้นคงมาไม่ทัน” สายตาเข้มมองร่างบางไม่วางตา แก้วตากอดแม่เพราะตกใจกับภาพที่เห็น เลือดที่พุ่งออกมาจากคอผู้ชายคนนั้นติดตาเธอจนถึงตอนนี้

“ขอบใจมากนะโฉม” ป้าช้อยลูบหน้าลูบตาเจ๊โฉมคนสวยไปมา

“ไม่เป็นไรพี่ หลานปลอดภัยก็ดีแล้ว” 

“แก้วสวัสดีน้าโฉมเขาสิ น้าโฉมเป็นน้องพ่อแก” แก้วตาเงยหน้าขึ้น มองหน้าเจ๊โฉมคนสวยที่เพิ่งปาดคอคนตายเมื่อกี้

“น้าโฉมหรอจ๊ะ น้องของพ่อหรอ” แก้วตาถามเสียงใส

 “น้าเองแก้ว” เจ๊โฉมเข้าไปกอดร่างเล็กของหลานสาวไว้

ตั้งแต่พี่ชายจากไปเธอก็ปลอมตัวมาเป็นเจ๊โฉมขายของอยู่หน้าปากซอยบ้านเพื่อดูแลความปลอดภัยให้พี่สะใภ้และหลานสาว อีกทั้งยังทำงานคอยสืบข่าวให้ลุงชอบอีกด้วย

วันนี้มือปืนที่อยู่ในวินมอเตอร์ไซค์ต่างก็มาช่วยล้อมปิดบ้านจับตัวคนร้าย ลุงเกิดกับป้าสุขคุมคนลำเลียงศพใส่เรือแล้วพายออกไปขึ้นเรือใหญ่ เอาไปทิ้งให้เป็นอาหารปลากลางทะเล

แก้วตาเพิ่งทราบเรื่องราวของพ่อจากน้าโฉมและแม่ที่เล่าให้ฟังสลับกันคืนนั้น ทั้งสามคนนอนห้องเดียวกัน ทั้งคู่คอยปลอบเธอทั้งคืน ในบ้านกลับมาเป็นปกติเหมือนเคย

เช้าวันต่อมาพายุฝนกระหน่ำเพราะเป็นช่วงหน้าฝนของเดือนสิงหาคม ฝนตกแทบจะทุกวัน วันนี้ต่างจากทุกวันเพราะคุณท่านตื่นแต่เช้าเพื่อเข้าประชุมที่พรรคเนื่องจากมีการเปลี่ยนแปลงสมาชิกนิดหน่อย นายใหญ่ผู้เป็นอาวุโสเสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถชนเมื่อคืน ทำให้สมาชิกทุกคนต้องเข้าไปร่วมแสดงความเสียใจตั้งแต่เช้ามืด

นายท่านยังไม่ได้นอน แต่ก็รีบออกไป ลุงชอบและลูกน้องที่ออกไปจัดการงานให้คุณสมพรมาทั้งคืน ต่างยืนส่งคุณท่านขึ้นรถแล้วนั่งเรือหายลับจากไปโดยไม่ลาใครสักคน

คุณสมพรได้เลื่อนตำแหน่งสูงขึ้นทำให้มีลูกน้องและอำนาจในมือมากขึ้น เขาค่อยๆกำจัดพวกที่ทำร้ายตนเองและคดโกงจนหมดสิ้น ต่อมาคุณสมพรได้เป็นถึงสมาชิกอาวุโสของพรรค แทนตำแหน่งของนายใหญ่ที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ

แก้วตามีญาติเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน เบื้องหน้าน้าโฉมยังคงขายของอยู่หน้าปากซอยเหมือนเดิม  เบื้องหลังก็เป็นแหล่งข่าวและมือปืนรับจ้างคอยติดต่อรับงานส่งให้คนนั้นคนนี้ไปทั่ว

ส่วนคนที่หายไปก็ยังเงียบหายไม่ติดต่อมาเช่นเดิม

ร่างบางถอนหายใจเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้เธอนั่งอ่านหนังสืออยู่บนม้านั่งหินอ่อนในสวนข้างคณะ ตอนนี้เธอกำลังจะขึ้นปีสองเทอมสองเรียนหนักมาก นอกจากเรียนแล้วต้องเป็นพี่เลี้ยงดูแลรุ่นน้องประกวดดาวเดือนด้วย แก้วตามองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ จานั้นก็รีบเก็บหนังสือแล้วลุกขึ้นเพราะใกล้จะถึงเวลาเรียนแล้ว

ขณะที่เธอกำลังจะก้าวออกจากตรงนั้นก็ชนกับคนสวนที่ถือของรุงรัง

แกรงๆ

จอบเสียมและกระบวยรดน้ำหล่นเต็มพื้น

“ขอโทษค่ะ พอดีหนูรีบไปหน่อย” แก้วตาก้มตัวจะช่วยลุงคนสวนเก็บของ

“ไม่เป็นไร” เสียงคุ้นหูกระซิบข้างๆ เธอเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนที่ดวงตาเล็กจะสั่นระริก

คนสวนท่าทางเด๋อด๋าฉีกยิ้มเห็นฟันครบสามสิบสองซี่ให้เธอ มือหนึ่งกอดรวบเอวบางไว้ อีกมือก็เชยคางเล็ก

“คิดถึงกันหรือเปล่าหือ”

“ล-ลุงชอบ”

“หึหึ”

.....................................................................................

ตอนหน้าจบแล้วนะคะ