TRUSTING ONE
TRUSTING INTO
ในวันที่ท้องฟ้ามืดครึ้มเต็มไปด้วยก้อนเมฆหนาทึบ หยาดฝนที่ไหลหลั่งตกกระทบลงมาบนพื้นถนนจนเปียกชื้นไปทุกอณูบริเวร ละอองฝนบางส่วนที่โดนลมพัดพามาก็พากันสาดกระเซนใส่ใครหลายๆคนที่ยืนหลบฝนอยู่แถวๆป้ายรถเมล์ใกล้ๆตัวเขา ผู้คนที่ยังไม่มีที่หลบก็ต่างวิ่งเข้าไปออกันอยู่ในป้ายรถเมล์นั้น
แต่ไม่มีเลย ไม่มีใครเลย...ที่จะยื่นมือมาช่วยเขา
เด็กน้อยผู้ยืนตากฝนมองดูผู้คนที่วิ่งสวนกันไปมาผ่านตรงหน้าเขาบ้างก็มีเสื้อกันฝนบ้างก็ถือร่มเดินผ่านไปแต่ผู้คนเหล่านั้นล้วนแล้วแต่มองมาที่เขาด้วยแววตาสงสาร**'*ปนสมเพช'***เสื้อผ้าขาดๆที่เขาสวมอยู่แทบจะดูเป็นเศษผ้าด้วยซ้ำเพราะมันขาดจนไม่เหลือเค้าโครงเดิมแล้ว ไหนจะเนื้อตัวมอมแมมจนหาสีผิวจริงไม่เจอ ผมเพ่าที่ยาวชี้ฟูจนดูรกรุงรัง มันน่ารังเกียจมากกว่าจะมาน่ารักให้สมกับวัยของเขาเสียอีก
ผู้คนเหล่านั้นต่างเฝ้ามองและวิ่งผ่านกันไป...
แต่ไม่มีใครเลยที่คิดจะยื่นมือมาช่วยเขา...
'หึ' โชคชะตาบัดซบนี่เมื่อไรจะจบลงไปซะทีนะ...
แปะ! แปะ!
จู่ๆเขาก็รู้สึกได้ว่าสายฝนที่เคยตกกระทบใส่ตัวเขานั้นได้หายไปแต่มันกับมีเสียงหยาดฝนเหล่านั้นตกกระทบวัตถุบ้างอย่างที่...อยู่เหนือหัวเขาแทน เขายืนนิ่งมองดูร่มคันสวยสีดำสนิทที่อยู่เหนือหัวเขา ***'ด้วยใจที่เต้นรัว'***ก่อนที่สติของเด็กน้อยอย่างเขาจะกลับมาอีกครั้งด้วยคำพูดที่ถูกเอื่อนเอ่ยออกมาจากใครอีกคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา
"นี่...ไปอยู่ด้วยกันไหม"
รู้อะไรไหม...
ในชีวิตเขาน่ะ...
'ร่มคันนั้นเป็นคันที่สวยที่สุดเลย'
2BC
ฝาก #ฟิคทรัส ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะค่ะอย่าลืมคอมเม้นมาเป็นกำลังใจติดชมกันเยอะๆนะคะ
1เม้น=1ล้านกำลังใจ
ชอบ ➡ VOTE
ใช่ ➡ FAVORITE
ขอบคุณธีมสวยๆจาก : SQWEEZ THEME
แล้วพบกันเร็วนี้ค่ะถ้าเม้นดีงานเดินนะค่ะรีดด้วยรักจากใจไรท์แบล็คค่ะม้วฟฟฟ~
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น