{เจ้าหมาเข้าฟื้นแล้วงั้นรึ!}

{เจ้ามิเห็นข้าลืมตาอยู่รึไง}

{ข้าดีใจเสียจริง}

(มิฟังที่ข้าพูดด้วย😑)

{เจ้าหมามาเล่นกันเถอะ}

{ใจคอเจ้าจะชวนข้าเล่นตลอดเลยงั้นรึ}

{เจ้ามิเห็นรึว่าข้าพึ่งฟื้น}

{ข้าต้องการพักผ่อน}

{แต่ข้าเหง๊าเหงา}

{มาเล่นกันเถอะ}

{เห้อพวกเจ้าตื่นมาก็เล่นกันเลยงั้นรึ}

{ข้าล่ะเหนื่อยใจเสียจริง}

{เลิกเล่นได้แล้วข้าต้องการพัก!}

กรรรรรร!!!

{เจ้าดุร้ายยิ่งนัก}

{เห้อ}

{จริงสิเจ้าหมาเจ้านายเจ้าฟื้นแล้ว}

{จะไปหารึไม่}

.ส่ายหน้า

{อีกสักพักแล้วกัน}

{ข้าขอพักก่อน}

{งั้นพวกข้าไปก่อนแล้วกัน}

{ใช้คำว่าพวกได้อย่างไร}

{ข้ามิได้จะไปเสียหน่อย}

{เจ้าน่ะควรไปที่สุดแล้ว}

{เจ้าช่างร้ายกาจ}

{ข้าไปก็ได้}

{มิต้องไปส่งข้านะ}

{ข้าไปเองได้}

{พูดไปเรื่อยเสียจริง}

{ใครจะไปส่งเจ้ากัน}

{ข้าจะร้องแล้วนะ}

.นอน

{ไปได้แล้วเจ้าจิ้งจอก}

{เหอะ!ข้าไปก็ได้!}

{ข้าปวดหัวเสียจริง}

เทียนซิง!เจ้าฟื้นแล้ว!

.วิ่งไปกอดเทียนซิง

ข้าขอโทษ!

ข้าลืมไป!

ข้ามิได้ตั้งใจ!

ดีใจที่เจ้าฟื้น

แล้วคนอื่นเล่า

ข้าก็มิรู้

😑

เจ้าเคยสนใจอันใดบ้างเล่า

จู่ๆเจ้าก็รีบวิ่งออกมาเช่นนี้

คนอื่นคงกำลัง-

มา...

นี่เจ้า!

หัดรอผู้อื่นมิได้รึไง!

ก็ข้ารีบนี่น่า

รีบก็ส่วนรีบ!

มิใช่วิ่งออกมาเช่นนี้!

พอเถอะเจ้าใจเย็นๆก่อน

เจ้าเด็กคนนั้นพึ่งฟื้น

ข้ามิอยากให้เด็กที่พึ่งฟื้นต้องมาปวดหัวกับเสียงพวกเจ้า

หึ!

.กอดอก

เป็นอย่างไรบ้าง

ก็ยังดี

เจ้าต้องรีบหายเข้าใจรึไม่

นี่เจ้า

สั่งเช่นนี้ได้รึไง

ถึงมิได้ข้าก็สั่งไปแล้ว

พวกเจ้าพอก่อน

ข้ามีเรื่องต้องคุยกับเด็กคนนี้

.พยักหน้า

เจ้าอย่าพึ่งคิดอันใด

ตอนนี้สิ่งที่เจ้าควรทำคือรีบหาย

และฝึกตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้นกว่านี้

.ลูบหัวเทียนซิง

ข้าทำข้าวต้มมาให้

กินข้าวเสร็จก็กินสมุนไพรนี้ต่อ

มิเป็นอันใด

บาดแผลเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง

มิต้องขอบคุณมันเป็นหน้าที่ของหมออย่างข้า

แค่เจ้าฟื้นมาก็เพียงพอแล้ว

หน้าข้ามีอันใดติดงั้นรึ

แล้วมีอันใดงั้นรึ?

เจ้าขอบคุณทุกคนจะพันรอบแล้วนะ

😑

.ลูบหัวเทียนซิง

มิต้องขอบคุณแล้ว

เรื่องมันผ่านมาแล้ว

ข้าดีใจที่เจ้าฟื้นมานะ

เสียดายนักที่เจ้าฟื้นช้าไปเสียหน่อย

เมื่อมิกี่วันก่อนพึ่งปล่อยโคมลอยไป

.ยิ้มและส่ายหน้าเบาๆ

ไปปล่อยโคมดีรึไม่

.ยิ้ม

😑

เจ้าเอาเรื่องของตัวเองให้ได้ก่อนดีรึไม่

วันนี้เจ้าทำได้ดีมากเลยนะ

.พยักหน้า

มิเห็นต้องขอบคุณอันใดข้าเลย

ข้าแค่เป็นคู่ซ้อมให้เพียงชั่วคราวเท่านั้นเอง

.มอง

ถ้าอยากขอบคุณข้าจริงๆเจ้าก็เอาชนะให้ได้

เข้าใจรึไม่

.ยิ้ม

อารมณ์ไหนของเจ้า

มีเรื่องอะไรอยู่งั้นรึ

ก็ได้ๆ

.เดินออกไป

{เจ้าเป็นอันใด}

{เหตุใดถึงดื่มสุรา}

{เจ้าหมายความว่าเช่นไร}

{เหตุใดจึงคิดเช่นนั้น}

{ถ้าเช่นนั้นตอนนี้เจ้าอยากทำอันใดก็ตามใจเจ้าเถอะ}

{เพราะข้าก็มิสามารถบอกได้ว่าสงครามครานี้ผลจะออกมาเป็นเช่นไร}

{หากตอนนี้ยังมีชีวิตอยู่ก็ทำตามสิ่งที่เจ้าอยากจะทำเถอะ}

{ถ้าเจ้าตายจะได้มิเสียดายชีวิตที่หลัง}

{แต่อย่างไรแล้วเจ้าต้องมีชีวิตอยู่ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีที่สุด}

เจ้าดูมีความสุขเสียจริงนะ

ก็ใช่

แต่ก็อย่ามั่วแต่ดีใจไป

อีกมิกี่วันก็คือศึกตัดสินแล้ว

ข้าพูดเรื่องจริงทั้งนั้น

?

.มอง

เจ้ามิได้อ่อนแอ

แล้วมิมีใครอ่อนแอ

เจ้าแค่ยังมิรู้ว่าควรจัดการอันใดตอนไหน

เจ้าแค่กำลังสับสนและกำลังทำลายความรู้สึกตนเองอยู่

เจ้าอย่าคิดมากเลย

.กอดลี่อิน

.กอดและลูบหัวลี่อิน

ตราบใดที่ข้ายังอยู่กับเจ้า

ข้าก็จะปกป้องเจ้าเองจนกว่าข้าจะตาย

อย่าร้องเลยนะ

ทุกคนย่อมมีความกลัวเสมอ

แต่ปัญหาคือคือจะก้าวข้ามผ่านความกลัวเมื่อใด

ถ้าเจ้าก้าวข้ามผ่านไปได้เจ้าก็จะมิกลัวอันใดอีกแล้ว

(ข้ามิควรเข้าไปขัดสินะ)

.เดินออกไป

อยู่ที่นี่จริงๆด้วย

เหตุใดเจ้าถึงมาที่นี่

มังกรนั่นน่ะรึ

คุยเรื่องอันใดงั้นรึ

{งั้นรึ}

{เด็กคนนั้นฟื้นแล้ว}

{ตอนนี้กำลังกำลังปีศาจมีเยอะยิ่งนัก}

.มอง

{มิต้องกังวลภพชาติก่อนๆเจ้าอาจจะจัดการหัวหน้าปีศาจมิได้}

{แต่ภพชาตินี้มิเหมือนภพก่อนๆ}

.พยักหน้า

ข้าจะเล่าให้ฟัง

{ภพชาติก่อนๆพวกเจ้า4คนต้องเผชิญหน้ากับสงครามเอง}

{แต่ภพชาตินี้เจ้ามีสหายคนที่พร้อมสู้ไปกับเจ้า}

{ข้าเชื่อว่าเจ้าเจอสหายที่ดี}

.มอง

.ยิ้ม

{นั่นสินะ}

{เจียวจ้านตอนนี้เจ้ายังมีลมหายใจอยู่}

{เจ้ายังมีโอกาสทำตามหัวใจตัวเอง}

{รีบทำตามใจตัวเองก่อนถึงสงคราม}

{....}

{ข้าต้องไปแล้ว}

{ไว้เจอกัน}

{อย่างไรเจ้าก็อย่าลืมไปบอกผู้อื่นด้วยคงอีกไม่ถึง2อาทิตย์พวกปีศาจคงบุกมา}

{ถ้ามีเวลาข้าจะเล่าให้เจ้าฟัง}

.มอง

เจ้ากลัวรึไม่

หึ

อย่าลืมคำสัญญาของเจ้าเสียล่ะ

....

....

อ่อยข่า(ปล่อยข้า)

มิเป็นอันใด

ลองไปดูกันดีรึไม่

ชอบรึไม่

.ยิ้ม

.มอง

นั่นสินะ

.ยิ้ม

เทียนซิง

ข้า

ถ้าข้าบอกว่า...

ข้าอาจจะรู้จักเจ้ามิได้นาน

แต่ข้าอยากดูแลและปกป้องเจ้า

เจ้าจะรังเกียจข้ารึไม่

ถ้าหากข้าขอเป็นคนที่คอยอยู่เคียงข้างเจ้า

....

ข้ามิได้ล้อเล่น

ข้ารัก-

เทียนซิง

ตาเจ้า...

สว่างงั้นรึ?

นี่ค่ำแล้วจะสว่างเร็วได้เช่นไร

.มอง

กลับกันเถอะ

มิมีอันใด

(เป็นเช่นนี้ดีแล้ว...)

พวกเจ้าเองงั้นรึที่ปล่อยโคม

เหตุใดถึงปล่อยอีกคราเล่า?

.มองเฟยหลง

กลับกันเถอะ

จริงสิข้ามีเรื่องต้องบอกเจ้า

มีอันใด

ข้าเข้าใจแล้ว

ตอนนี้แยกย้ายกันไปพักเสียก่อน

พรุ่งนี้ข้าจะเรียกรวมอีกที

ข้าเข้าใจแล้ว

เป็นอันใดของเจ้า?

.มอง

เจ้ามานอนได้แล้ว

แล้วนี่ยาสมุนไพรกินก่อนนอน

นอนเถอะ

ข้ารักเจ้า

เทียนซิง

{ตอนตื่นมิกล้าตอนหลับกลับเข้าหา}

{หึ}

อีก2อาทิตย์งั้นรึ

แค่คาดเดาว่าน่าอีก2อาทิตย์

ระยะเวลามิช้าและมิเร็วเกินไป...

ทางที่ดีข้าว่าควรจะเตรียมรับมือเสียดีกว่า

ใช่ข้าเห็นด้วย

พวกข้าคงต้องรีบตัดสินการต่อสู้ระหว่างพวกเจ้าและพวกข้า

ทดสอบพลัง

หากพวกเจ้าชนะก็จะได้ทำศึก

แต่หากแพ้พวกเจ้าจะถูกนำไปซ่อน

ตอนแรกก็มิมีใครอยากสู้หรอก

แต่สหายเจ้ารับปากไว้อย่างไรเล่า

ข้าว่าข้าเงียบแล้วนะเหตุใดถึงพาดพิงข้าเล่า

ก็เพราะเจ้านั่นแหละที่ทำให้ต้องสู้เช่นนี้

มิ-

ตามที่เจ้าเห็นสมควร

ท่าน!

เรื่องนี้เกี่ยวกับนักเวทย์ทั้ง4 พวกเราต้องให้พวกเค้าตัดสินใจเอง

....

อีก3วันจะถึงคราตัดสิน

จะใช้คำว่าแค่ทำไมกัน

เจ้าควรต้องบอกว่าตั้งอีก3วัน

แค่เปลี่ยนคำระยะเวลาดูสำคัญขึ้นบ้างรึไม่

{ข้าขอรบกวนเวลาเสียหน่อย}

{พวกข้าคุยกันแล้วว่าหากพวกเจ้าชนะ2คนนั้นได้พวกข้าจะพาพวกเจ้าปลดเวทย์ขั้น3}

จริงงั้นรึ!

เวทย์ขั้น3!

พวกข้าปลดเวทย์ขั้น3...

{หากพวกเจ้าชนะน่ะนะ}

{แต่หากพวกเจ้าแพ้ก็ถูกซ่อนตัวตามที่เจ้า2คนนั้นพูดไว้}

พวกข้าเข้าใจแล้ว

{งั้นข้าขอตัว}

.เดินออกไป

ก็ตามนั้น

ตอนนี้แยกย้ายได้

แยกกันงั้นรึ?

.พยักหน้า

ข้า2คนจะแบ่งกลุ่มให้พวกเจ้า

ลี่อินและเทียนซิงจะได้สู้กับเลี่ยงจิน

ส่วนเจียวจ้านและจื่อลู่สู้กับข้า

แล้วเหตุใดถึงแบ่งเช่นนี้เล่า

สร้างสมาธิให้พวกเจ้าอย่างไรเล่า

เจ้าจะได้คิดว่ามีศัตรูแค่ผู้เดียว

แล้วพวกข้าก็แบ่งคนใจร้อนและใจเย็นอยู่ด้วยกัน

😒

😑

ครานี้ข้าก็หวังว่าพวกเจ้าจะชนะพวกข้าได้และมีสมาธิมากกว่าคราก่อนๆ

หึ!อย่าดูถูกพวกข้าหน่อยเลย!

รีบๆต่อสู้เสียทีสิ!

(อีกแล้ว🤦🏻‍♀️)

(เลือดร้อนเสียจริง)

งั้นกลุ่มเจ้ากลุ่มแรกเลยแล้วกัน

ที่เหลือออกจากลานไปก่อน

เจ้านะเจ้า🤦🏻‍♀️

อย่างไรเราก็สู้ได้!

เห้อ🤦🏻‍♀️

.หลบ

แผนเจ้าข้าดูออกหมดแล้ว

ข้าว่าแปลกๆ

แปลกอย่างไรรึ

เหตุใดท่านหนิงหลงถึงแทบจะไม่พุ่งมาต่อสู้เลย

อีกอย่างยืนอย่างเดียวก็สามารถจัดการได้ด้วย

นั่นสินะ

.มองเทียนซิง

(สังเกตุเร็วมาก)

รึจะต่อสู้ระยะประชิดมิได้

!!

จริงด้วยข้าจำได้แล้ว

มิมีคราไหนที่หนิงหลงเข้ามาเลยมีแต่เลี่ยงจิน

จื่อลู่!เจ้าต้องต่อสู้ระยะประชิด!!

!

(มิน่าเล่าเหตุใดถึงบอกให้สังเกต)

(เป็นเช่นนี้นี่เอง)

ในที่สุด!!!

ลุกขึ้นไหวรึไม่

อ่า...

.ส่ายหน้าเบาๆ

.พยุงหนิงหลงให้ลุกขึ้น

ขอบใจเจ้า

ครานี้ก็ตาพวกเจ้าแล้ว

หากครานี้มิได้คราหน้าเจ้าก็อาจจะชนะได้

ครานี้เจ้าแค่ทำเต็มที่ก็พอแล้ว

.หลบ

ตั้งใจหน่อย!

เทียนซิง!

อย่าเข้าไป

แต่...

.ส่ายหน้า

.กำหมัดแน่น

.มอง

ไหวรึไม่

จะทำอย่างไรกันต่อดี

สายฟ้า

อันตรายไป

....

ก็ได้

จะใช้แผนไหนกันเล่า

ข้าว่าเจ้าเดินแผนผิดแล้ว

(บ้าเอ๊ย!)

เป็นอย่างไรบ้าง

(พลิกสถานการณ์ได้ดี)

(จะประมาทเด็กคนนี้มิได้)

การต่อสู้สิ้นสุดลงแล้ว

ทำได้แล้ว!!!

{นายเจ้าช่างสังเกตเสียจริง}

{เหมือนข้าอย่างไรเล่า}

{เกี่ยวอันใดกับเจ้า}

{เทียนซิงพร้อมจะปลดเวทย์ขั้น3แล้ว}

{เจ้ารู้ได้อย่างไร}

เจ้าหมาป่า

เจ้าช่วยทำอันใดก็ได้ให้รับรู้ที่เจ้ากำลังจะพูดที

เมื่อค่ำข้าพาเทียนซิงไปปล่อยโคม

แล้วพอปล่อยเสร็จตาของเทียนซิงเปลี่ยนไป

ตาเหมือนนักล่า

ในตาสีเหมือนเจ้า

สีฟ้า

มันหมายความว่าเช่นไร

.พยักหน้า

ยามค่ำเทียนซิงบอกข้าว่าสว่างทั้งที่ยังอยู่ในช่วงค่ำ

เวทย์ขั้น3มันคืออันใดงั้นรึ

งั้นรึ

ข้าเข้าใจแล้ว

{ก็อย่างที่ข้าเล่า}

{นายเจ้าพัฒนาไปเร็วเสียจริง}

{ข้าเช่นนั้นรีบปลดเวทย์ขั้น3เถิด}

{จะได้มีเวลาฝึกเวทย์ผสาน}

{การที่จะปลดเวทย์ขั้น3พวกเข้าต้องไปอยู่กับสิ่งๆเป็นเวทย์ของเจ้า}

ไปอยู่กับเวทย์ของพวกข้างั้นรึ?

{ถ้าจะให้พูดง่ายๆเวทย์เจ้าคือเวทย์อันใดก็ไปอยู่ตรงนั้นเสีย}

{เช่นเทียนซิงก็ไปน้ำตก}

เจ้าดูฉลาดแล้วนะเจ้าจิ้งจก

{ข้าฉลาดอยู่แล้ว!}

{แล้วข้าคือจิ้งจอก!}

แต่เวทย์ข้าคือลมจะให้ข้าทำเช่นไร

{มิต้องห่วงเดี๋ยวข้าจะพาเจ้าไปเอง}

.พยักหน้า

{แต่พวกเจ้าต้องพาผู้อื่นไปคนนึง}

{หากเกิดเหตุอันใดขึ้น}

แล้วจะให้พวกข้าพาผู้ใดไปด้วยเล่า?

{ถ้าอยากให้ง่ายๆก็พวกเจ้าพักอยู่กับผู้ใดก็พาคนผู้นั้นไปด้วย}

ได้ข้าจะไป

.พยักหน้า

ข้าไปก็ได้

หากเจ้ามิอยากไปก็มิต้องไปก็ได้ข้ามิได้บังคับ😒

ข้าจะไป

จะไปเตือนสติคนอย่างเจ้า

💢

ข้าขอปฏิเสธ

ข้าไปมิได้

หากข้าไปแล้วใครจะคอยดูแลเมืองเป่า

.มองเทียนซิง

{คงต้องหาผู้อื่น}

ข้าไปเอง

หากเกิดอันใดข้าน่าจะช่วยได้

{งั้นก็ไปกันเลย}

{เทียนซิงและเจ้าหมอผู้นั้นขึ้นหลังข้า}

.พยักหน้าและขึ้นหลังเจียง

.มอง

เจ้าขยายตัวให้พวกข้านั่งได้มั้ย

เหมือนคู่อื่นๆ

{นี่เจ้าเห็นข้าเป็นข้ารับใช้รึอย่างไร!}

เจ้านี่ก็นะเหตุถึงมิเดินไปเองเล่า

ก็ตอนต่อสู้กับเจ้าข้าขาพลิกหนิ!

แล้วขาเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง

ก็พอเดินได้อยู่นิดหน่อย

เดี๋ยวข้าจะพาเจ้าไปเอง

หะห๊ะ!?

😳

(ข้ารู้ข้าเห็น🤭)

{ไปกันเถอะ}

เหตุใดเจ้าถึงมิไป

เจ้าจงใจมิไป

ข้ารู้

มิเช่นนั้นตอนเมืองเจ๋อเหตุใดเจ้าถึงได้ออกไปได้

เจ้าคิดจะทำสิ่งใดอยู่