!!!

💤

เจ้าเป็นบ้าอันใดของเจ้า!

{ข้ามิได้พูดเช่นนั้นเสียหน่อย}

{เจ้าคิดไปเอง}

😑

ข้าว่าเจ้าเข้าใจผิดแล้ว

เฟิ่งบอกว่ามิได้พูดเช่นนั้น

แต่เจ้าถึงกลับวิ่งมาเลยงั้นรึ

คำพูดน่าเชื่อถือมากเลย😒

เดี๋ยว!

เจ้าจะไปที่ใด

นี่ข้าอุตส่าห์มาคุยด้วยดีๆ

เจ้าจะคุยกับข้าดีๆบ้างมิได้เลยรึ

😒

ก็ได้ๆ

ข้ามิถามเจ้าแล้ว

ตอบแต่แรกก็จบแล้ว

มัวแต่เล่นตัวเสียจริง

ช้าไปด้วยสิ

เทียนซิงมีเจียงกับเฟิ่งอยู่ด้วย

มิเป็นอันใดหรอก

นำไปสิจะให้ข้านำรึอย่างไร

ก็มิมีอันใดหนิ

ข้าก็แค่อยากรู้ว่านักเวทย์เมืองเฉินจะเก่งแค่ไหน

ได้งั้นรึ

แต่ข้าเกรงว่าข้าจะชนะเจ้า

แต่ก็มีอย่างนึงที่ข้าสู้นักเวทย์เมืองเฉินมิได้

ฝีปากการพูด

ข้ายกตำแหน่งปากร้ายแห่งยุทธภพให้เมืองเฉินเลย

เหอะ!

ได้สิ

เจ้าปากแข็ง

นี่เจ้าคิดจะข้าฆ่าเลยรึไง!

เจ้านี่มันจริงๆเลย!

งั้นเจ้าก็เช่นกัน

หลบไฟข้าให้ดี🙂

นี่! จะฆ่าข้าจริงๆใช่รึไม่!!

เจ้าทำข้าก่อนนะ!

ก็ข้ามิรู้!

แล้วเวทย์ไฟข้ามันเป็นไฟปลอมมิได้!

ข้ามิได้ตั้งใจเสียหน่อย

😑

ข้าขอโทษ

ไหนข้าขอดูหน่อย

เจ้านี่มันดื้อดึงเสียจริง

คงต้องหาอันใดมาประคบเสียหน่อย

เจ้าเป็นอันใดไปเจ็บแค่นี้ก็สิ้นฤทธิ์แล้วงั้นรึ

คิดถึงอันใดงั้นรึ

(ข้ามิชอบบรรยากาศเช่นนี้เสียจริง...)

ตอนนี้พวกท่านได้หลุดพ้นจากโลกที่แสนโหดร้ายแล้ว

ถึงแม้โลกนี้และเมืองนี้จะทำเจ้าเจ็บปวดแต่เจ้าก็ต้องผ่านไปให้ได้

และตอนนี้เจ้ามิได้อยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว

เจ้ายังมีเทียนซิง,เจียง,เฟิ่งและก็ข้า

ที่เป็นสหายเจ้า

.พยักหน้า

ข้าขอโทษที่ตอนอยู่โรงเตี๊ยมพูดเช่นนั้น

ข้าพูดมิคิดมิได้นึกถึงใจเจ้าว่าเจ้าจะรู้สึกอย่างไร

ข้าต้องขอโทษด้วยจริงๆ

หึ

กลับกันเถอะ

เดี๋ยวข้าพยุงเจ้าเอง

{มีอันใด}

{เรื่องอันใด}

นี่เจ้า!เจ้าจะตามมาทำไมกัน!

มันก็เรื่องของข้า!

ก็ข้าจะมา!

ใครเชิญเจ้ามากัน!

มิต้องเชิญข้ามาเองได้!

เจ้า!!

{แล้วทำไมเจ้านักเวทย์นั่นถึงจะออกเดินร่วมสหายอย่างพวกมิได้เล่า}

{อย่างที่เจ้าคิด}

{ลู่คงเป็นสหายของพวกเจ้า}

{เมื่อคืน}

บ่นอันใดของเจ้า

เฟิ่งเมื่องที่ใกล้เมืองเฉินมีเมืองอันใดบ้าง

{เจ้าเห็นข้าเป็นแผนที่งั้นรึ}

ข้าก็นึกว่าเจ้ารู้

{เห้อ...ข้าคงต้องบินไปสำรวจ}

เมืองที่ใกล้เมืองเฉินคือเมืองซุน

รู้ตั้งแต่แรกทำไมมิพูดเล่า!

เจ้ามิได้ถามข้า

นี่ข้าแค่พูดลอยๆ

เหอะ!😒

พักผ่อนเถอะข้ามิไหวแล้ว

{ข้าเห็นด้วย}

เดินไปอีกนิดจะมีเมืองเล็กๆให้พักสักครู่

ทนอีกเสียหน่อยแล้วกัน

ในที่สุด...

ข้าเดินขาลากแล้ว

เสี่ยวเอ้อ

ขอรับท่านนักเวทย์

เอาพวกนี้มาให้หน่อย

ขอรับ

รอสักครู่

.เดินออกไป

ทำไมที่นี่มีเสี่ยวเอ้อแค่คนเดียวกันนะ

เมืองนี้เป็นเมืองเล็กๆ

มิค่อยได้มีนักเวทย์มาเท่าไหร่

จริงสิเจ้าเวทย์อันใด

ตอบข้ามาก่อน

....

เจ้ามีอันใดงั้นรึ

เจ้าเคยได้ยินตำนานนักเวทย์ทั้ง4รึไม่

เจ้ามีอันใดงั้นรึ

ข้าได้ยินว่านักเวทย์ทั้ง4เมื่อครบร้อยปีจะกลับมาเกิดใหม่

แล้วยังไงต่อ

แล้วข้าได้ยินอีกว่านักเวทย์ทั้ง4นั้นกลับมาเกิดนั้นเวทย์เดิม

ซึ่งเวทย์ของนักเวทย์ทั้ง4คือเวทย์ ธาตุ

...

{...}

{...}

พวกเจ้าอาจจะเป็นนักเวทย์ในตำนานทั้ง4ที่กลับมาก็เป็นได้

ก็แค่ข่าวลือ

เรื่องจริงรึไม่ก็มิรู้

งั้นรึ

มิเหมือนกันงั้นรึ

เห็นมั้ยข้าบอกแล้วว่ามันเป็นแค่ข่าวลือ

ข่าวลือพวกนี้เชื่อมิได้

แต่ก็ตรงกัน

แต่แค่อาจจะเล่ามิหมด

จะเป็นไปได้อย่างไรเล่า😑

มันก็แค่ข่าวลือ

มาแล้วขอรับ

มิเข้ามาล่ะ?

ข้ามิอยากเข้าเมืองซุน...

ข้า-

ลู่คง!

จนได้🤦

มิเจอกันเสียนานเลยนะ

กี่ปีแล้วนะ

มิต้องนับก็ได้

นับไปเดี๋ยวคนอื่นก็รู้ว่าท่านแก่

อยากโดนหักแขนหักขางั้นรึ!

😒

ใครกัน?

เสียงดังซะข้าแทบอยากจะปิดหู

นี่เจ้า!

เหอะ!

(พวกเจ้ามิควรอยู่ด้วยกันมิเช่นนั้นได้เหอะหึทุกวันเป็นแน่)

{จะรอดมั้ยนะ}

ข้าก็มิรู้

เจ้าเป็นบ้างั้นรึ

อยู่ๆก็พูดคนเดียว

นี่เจ้ากับเจ้าลู่คงใช่พี่น้องรึไม่!

พูดประโยคเดียวกันเลย!

มิใช่เสียหน่อย!

ข้าก็แค่เคยช่วยเจ้าเด็กนี่ไว้

อ่อข้ามีนามว่าซูเหวิน

นักเวทย์แห่งเมืองซุน

เมืองซือข้าได้ยินมาว่าล่มสลายแล้วใช่รึไม่

กรรร!!!

ได้ยินก็มิต้องพูดก็ได้

เรื่องเช่นนี้มิเห็นต้องพูดเลย

ข้าก็แค่อยากรู้

ข้ามิได้ตั้งใจ

....

{เปลี่ยนเรื่องเถอะ}

ข้าจื่อลู่นักเวทย์แห่งเมืองอี้

(ทีกับข้ามิเห็นแนะนำตัวเช่นนี้เลย😒)

1:ท่านซูเหวินขอรับ!

มีอันใด?

1:ลูกสาวข้าลูกสาวข้าถูกทำร้ายมาขอรับ

1:ท่านซูเหวินได้โปรดช่วยลูกสาวข้าด้วย

.พยักหน้า

1:ขอบคุณท่านซูเหวิน

เค้าเป็นนักเวทย์และเวทย์ของเค้าคือเวทย์รักษา

เค้าเป็นคนรู้จักข้าเอง

มิน่าถึงได้คุยกับเจ้าซะเสียงดังเชียว

ลองตามไปดูกันมั้ย

2:อ๊ากกกกก!!!

2:ทะท่านพ่อ!!!ขะบ้าทรมาน!

พยายามจับตัวไว้ให้แน่น

ข้าต้องตรวจดูก่อน

1:ขะขอรับ!

ทนหน่อยนะแม่นาง

2:อ๊ากกกกก!!

2:ทะท่านพ่อ!!

1:ทนหน่อยนะลูก

ต้องต้มสมุนไพรให้แม่นางดื่มเมื่อมีอาการ

ส่วนบาดแผลพวกนี้ใช้ยาสมุนไพพวกนี้ทาให้แม่นางด้วย

1:ขอบคุณมากขอรับท่านซูเหวิน

มิเป็นไร

พวกเจ้ายังมิไปกันอีกงั้นรึ

พวกข้ามิรีบ

ปากกล้าขึ้นหนิลู่คง

ได้ท่านมานั่นแหละ

หึ!

หึ!

พวกท่านจะหึกันอีกนานรึไม่ข้าล่ะเบื่อเสียจริง

แล้วใครใช้ให้เจ้าฟัง

ผิดแปลกงั้นรึ

[เจ้าเทียนซิงถามอันใดน่ะ]

[ข้าก็เช่นกันแต่ข้าสัมผัสได้เบาบาง]

พวกเจ้าคุยอันใดกัน

{ทำไมเทียนซิงถึงสัมผัสได้ล่ะ}

{จิตสัมผัสของนักล่าอย่างข้าอย่างไรเล่า}

{เกี่ยวอันใดกับเจ้า}

{หมาป่าอย่างข้าสัญชาตญาณย่อมมีเป็นเรื่องธรรมดา}

{เจ้านี่หลงตัวเองดี}

{😒}

จะว่ามีก็มีรึมิมีก็มีรู้

หมายความว่าอย่างไร?

ทั้งชาวบ้านและนักเวทย์เมืองซุนออกไปริมทางที่จะเดินไปทางเมืองต่อไปแต่ก็ต่างตายกันเป็นจำนวนมาก

ตายอย่างมิทราบสาเหตุ

จนเมืองซุนตอนนี้แทบจะมิมีผู้ใดกล้าออกจากเมือง

มิมีใครรอดกลับมาเลยงั้นรึ

.พยักหน้า

{พวกเจ้าลองสำรวจดีรึไม่}

ก็ดี

มีเรื่องอันใดงั้นรึ

พวกเจ้าคิดจะกำจัดปีศาจงั้นรึ

มิได้งั้นรึ

ก็ต้องมิได้อยู่แล้ว!

ปีศาจมีมากน้อยเพียงใดก็มิรู้!

ข้าเองก็ออกไปช่วยพวกเจ้ามิได้เช่นกัน!

เวทย์ข้ามิสามารถช่วยเจ้าต่อสู้ได้!

มิเห็นเป็นอันใดเลย

พวกข้าแค่สำรวจ

ข้ามิอนุญาติ!

พวกข้ามิได้มาเพื่อมาขออนุญาติจากผู้ใด

พวกข้าแค่มาถาม

ท่านมิมีสิทธิ์มารั้งพวกข้า

ข้าอาจจะรั้งพวกเจ้า2คนมิได้

แต่ลู่คง

เจ้าอย่าลืมว่าใครที่ดูแลเจ้า

....

ท่านขี้โกงนิ!

หึ!

ข้าเลี้ยงเจ้ามา

ข้าจะมิมีวันยอมให้เจ้าเป็นอันตรายเด็ดขาด!

เจ้าต้องเลือก!

หึ!

ก็ได้คืนนี้พวกข้าจะไปสำรวจกัน

พวกข้าจะรอเจ้าแค่5นาทีเท่านั้น

เจ้าจะมารึมิมาก็แล้วแต่เจ้า

เจ้านั่นจะมิมาจริงๆงั้นรึ

{เจ้าคิดว่าอย่างไร}

{ถ้าสัญชาตญาณข้าถูกข้าว่ายังไงเจ้านักเวทย์นั่นก็ต้องมา}

ลู่คงมากินข้าวได้แล้ว

เจ้าจะประชดข้าถึงชนาดมิยอมกินข้าวกินน้ำเลยงั้นรึ

!!!

ลู่คง!

รึว่า!!!

หึข้าแค่กลัวว่าพวกเจ้าจะเอาตัวมิรอดหรอกนะ

ข้าถึงได้มาด้วย

ปากเจ้ามิเป็นมงคลเสียจริง

{ยังไงก็รีบไปเสียเถอะ}

.พยักหน้า

ไปกันเถอะ

เจ้าเด็กบ้า!

กลับมาข้าจะต้องสั่งสอนเสียหน่อยแล้ว!

ข้าจะหักขาเจ้าคอยดู!

หมอกหนายิ่งนัก

{นี่มันเรื่องอันใดเนี่ย!}

เฟิ่งเจ้าอยู่ที่ใด!

{ข้าได้ยิน!}

{พวกข้าออกไปได้พวกเจ้ารีบหนีก่อนเถอะ!}

ข้าได้ยินเสียงวิ่ง

รีบตามเสียงนั้นไปเร็ว

.พยักหน้า

เทียนซิง!!

เจ้ามิเป็นไรใช่รึไม่!

พวกข้ามิเป็นไร!

เดี๋ยวพวกข้าจะหาทางออกไป!

ที่เมือง-

นักเวทย์งั้นรึ🙂

มาเป็นอาหารให้ข้าเสียเถิด!

เจ้าอย่าทำอันใดที่มันบ้าๆนะ!

มันมืดเกินไป

.พยักหน้า

1:หนีมิพ้นหรอก🙂

กลิ่นนักเวทย์ธาตุ!!!

มิได้พบกันเสียนานท่านนักเวทย์แห่งน้ำ🙂

กรรรร!!!

เจ้าหนีข้ามิพ้นหรอก🙂

ถ้าข้ากำจัดเจ้าได้ท่านราชาของข้าก็จะฟื้นคืนมาอีกครั้ง

🙂

1:จะจะทำอย่างไรดีขอรับท่าน!

อย่าไปกลัว!

ตอนนี้รีบไปกำจัดเจ้านักเวทย์นั่นซะ!

1:กำจัดมัน!!!!

2:อย่าให้มันรอดไปได้!

3:แสบเหลือเกิน!

4:อ๊ากกก!!!

2:ทรมาน!!!

3:อ๊าก!!!

โดนล้อมไว้เช่นนี้มีหวังได้ตายกันหมดแน่!

ข้ามิพูดแล้ว!

แต่ต้องวิ่งกันแล้วเร็ว!

ข้ามิรู้!

แค่เดินตามทางไปก็พอแล้ว!

....

(บ้าจริง!ปีศาจก็ไล่ตามมา!)

5:อย่าให้พวกนั้นหนีออกไปได้!!!

บ้าเอ๊ย!ยังมิเลิกตามอีกงั้นรึ!

ข้าก็ขอให้เป็นเช่นนั้น...

เจ้ามิเป็นอันใดแล้วใช่รึไม่

แล้วเหตุใดเจ้าถึงได้หยุดเช่นนั้น

เจ้าเกือบตายได้เลยนะ

เวทย์สัมผัสถึงกันได้ด้วยงั้นรึ

.มอง

เจ้าอย่าได้กังวลไปเลยเทียนซิงเก่งอยู่แล้ว

สหายก็ควรจะเชื่อใจสหายมิใช่รึ

เจ้านั่นบอกจะรอดเพื่อมาหาพวกเรามิใช่รึ

เข้มแข็งหน่อย

ให้สมกับเป็นเจ้า

ก็ช่วยพยุงเจ้าอย่างไรเล่า

อย่ามาดื้อกับข้า

เจ้าบาดเจ็บที่ข้อเท้าอยู่

ให้ข้าช่วยพยุงเจ้าไปพักก่อนแล้วหลังจากนี้ค่อยว่ากัน

{เจ้าเป็นอันใดน่ะ!}

{พัฒนาเร็วเสียจริง}

{แสดงว่าเมื่อสักครู่เจ้าส่งพลังเข้าให้เทียนซิงสินะ}

{เช่นนั้นเจ้าก็สูญเสียพลังเจ้าเยอะ...}

{ยิ่งโดนดูดพลังเช่นนี้ด้วย}

{ข้าสัญญาว่าข้าจะบอกเจ้านายเจ้าให้}

{หลับให้สบายเถอะ}

หากเจ้ามากับนายเจ้ามิแปลกหรอก

แต่เหตุใดข้าถึงต้องมาด้วย

{อย่าพึ่งถามอันใด}

{ฟังข้าก็เพียงพอแล้ว}

{หลินเจ้าพานายเจ้าไปหาพวกนั้นได้รึไม่}

{มิมีปัญหา!}

{ส่วนเจ้าอยู่กับข้า}

นี่มันเรื่องอันใดกันแน่

{หากช้าจะมิทันการนะ!}

เจ้าเป็นผู้ใดกัน

วางปืนลงเถอะ

{เจ้าคือเจ้านายของเฟิ่งใช่รึไม่}

รู้จักกับเฟิ่งด้วยงั้นรึ

เจ้านั่นพูดว่าอันใด

{เฟิ่งบอกให้ข้าดูแลเจ้าสักพัก}

หมายความว่าเช่นไร!

แล้วเฟิ่งเล่า!

{เฟิ่งตอนนี้ยังออกจากตะข่ายนั้นมิได้}

....

ข้าจะไปช่วยเฟิ่ง!

นี่เจ้าจะกลับไปอีกงั้นรึ!

เจ้ามิเห็นรึว่าด้านในมีอันใดเกิดขึ้นบ้าง!

ตอนนี้ทั้งเจ้าแล้วข้าก็ยังมิพร้อมรับมือ!

เจ้าอยากเข้าไปตายงั้นรึ

แต่เฟิ่งคือคนในครอบครัวข้า!

ขอบคุณ...

ขอบคุณที่ช่วยเฟิ่ง

{ก็พอกลับไปพักที่บ้านเจ้าอย่างไรเล่า}

{ก็บอกอยู่อย่างไรเล่า!}

วะ-

มิไหวเป็นแน่ เจ้านี่พึ่งโดนปีศาจทำร้ายมา บาดเจ็บช่วงข้อเท้า

เจ้า!

2:อ๊ากกกกก!!

1:เจ้าพวกขั้นต่ำไร้ประโยชน์!

1:หาพวกมันให้เจอ!!!

{ควบคุมอารมณ์เจ้าหน่อย!}