[H.R.B] Cool guy รักผู้ชายเย็นชา NC18+ [อ่านฟรีไม่ติดเหรียญ] (END)

​

"ฮึกๆ วี ช่วยลิซ่าด้วย ลิซ่าไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ฮึก ฮื่อๆ" เสียงหญิงสาววิ่งลงมาจากคอนโดของตน บอกเพื่อนชายคนสนิทอย่าง 'วี'

"เกิดอะไรขึ้น!" วีถามเพื่อนที่ร้องไห้หมดสภาพ 

"ฮึกๆ ฮื่อๆ" เธอไม่ตอบแต่กลับกอดวีแน่น

"ไอ้เวรนัทใช่มั้ย!" วีผละกอดเพื่อนสาวออกแล้วจับหัวไหล่ถามอย่างโมโห ก่อนจะวิ่งขึ้นชั้นบน แต่ลิซ่ากลับดึงวีไว้

"อย่านะ อย่าไปนะ พาลิซ่าออกจากที่นี่ได้มั้ยวี" เสียงลิซ่าอ้อนวอน

"ได้ แต่เธอต้องเลิกกับไอ้นัท!" เสียงวีออกคำสั่งกับลิซ่า

"อื้อ ไปกันเถอะ ฮึกๆ" แล้วสองคนออกจากคอนโดของลิซ่าทันที

ลิซ่าเป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวที่วีมี ปกติวีไม่ชอบเพื่อนผู้หญิง เขาบอกว่ามันน่าเบื่อ น่ารำคาญ แต่กลับลิซ่าเป็นข้อยกเว้น แต่ความจริงวีไม่ได้อยากเป็นแค่เพื่อน วีอยากเป็นมากกว่านั้น ซึ่งเป็นไปไม่ได้ เพราะลิซ่ามีแฟนแล้วนั่นคือนัท วีจึงเป็นได้แค่เพื่อนที่ค่อยปกป้องและดูแลลิซ่าอยู่ห่างๆเท่านั่น

#V talks

วันนี้ผมกะจะไปหาลิซ่าที่คอนโด และรับไปกินข้าวด้วยกันที่ร้านอาหารอิตาเลียน ซึ่งเป็นของโปรดเธอ แต่ไม่ทัรได้ก้าวขาเข้าไปในคอนโด ลิซ่าจะวิ่งตื่นออกมาพร้อมกับน้ำตา และสาเหตุคงมาจากไอ้เวรนัทอีกเช่นเคย 

"เธอนอนห้องนี้นะ มีอะไรก็เรียกฉัน" ผมบอกลิซ่าเมื่อเรามาถึงคอนโดของผมแล้ว

ลิซ่า...เธอคือผู้หญิงที่ผมรู้สึกดีด้วย ความรู้ประมาณนี้คงเรียกว่ารักหรือเปล่าผมไม่รู้ รู้แค่ว่าความรู้สึกที่มีให้เธอ...มันแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่น เธอเองก็รู้ว่าผมรู้สึกยังไงกับเธอ แต่เธอไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกับผม ซึ่งผมเข้าใจดีและทำใจไว้บ้างแล้ว

"ขอบคุณวีนะ" เธอบอกก่อนจะส่งยิ้มให้ผม เป็นยิ้มที่สวยหวาน แต่ดวงตาเธอกลับเศร้าหมอง

"อืม"

ผมกลับมาในห้องตัวเองนอนคิดเรื่องลิซ่าได้สักพัก ไอ้พวกเพื่อนของผมก็โทรมาตามไปเที่ยวผับ

[เร็วๆ มาช้าจ่าย]

"เออ เจอกัน" ผมกดว่าง แล้วเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า ก่อนจะหยิบกุญแจรถแล้วเดินออกนอกห้องมา

"จะไปไหนหรอวี" ลิซ่าที่นั่งดูทีวีอยู่ถามขึ้น

"ไปผับ เธอจะไปมั้ย?" ผมถาม

"ได้หรอ?" เธอถามก่อนยิ้มออกมา

"อืม" ผมตอบก่อนจะปิดไฟ ปิดห้อง แล้วเดินลงมายังลานจอดรถด้านล่างคอนโด

#Together Pub

ผมและลิซ่าเดินผ่าผู้คนที่กำลังเต้นไปตามเสียงเพลงขึ้นมายังชั้นวีไอพี

"ไอ้วี...อ้าว! ลิซ่ามาด้วยเหรอ?" ไอ้อาร์ตถามขึ้นอย่างแปลกใจ

พวกเพื่อนผมรู้จักลิซ่าดี และรู้ความรู้สึกของผมที่มีต่อลิซ่าด้วย

"ไม่มาแล้วมึงจะเห็นมั้ย?" เลิกคิ้วถามกวนๆ ก่อนจะนั่งลงข้างไอ้ริว

"กวนตีน" ไอ้อาร์ตพูดขึ้น

"แล้วทำไมมาได้ล่ะลิซ่า แฟนเธ...โอ๊ย! ไอ้วีกูเจ็บ" ไอ้ริวกำลังจะพูด แต่โดนผมตบหัวซะก่อน

"แดกเหล้าไป" ผมบอกมันอย่างโมโหก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปากบ้าง

ผมไม่อยากให้ใรพูดถึงไอ้เวรนัทต่อหน้าลิซ่าตอนนี้ เธออาจจะกำลังเศร้าและเสียใจอยู่

"คือเราเลิกกับนัทแล้ว" ผมอุตส่าห์ตบหัวไอ้ริวไม่ให้พูดถึงไอ้เวรนั่น แต่เธอกลับพูดขึ้นเองเนี่ยนะ

แต่เดี๋ยส...เลิกแล้วเหรอ?

"เลิกแล้ว?" ผมเลิกคิ้วถาม

"อื้ม ลิซ่าโทรบอกตั้งแต่เรามาถึงคอนโดวีนั้นแหละ" ลีซ่าตอบ

"ดี" ผมตอบสั้นๆตามประสาคนพูดน้อย

"อะ...แฮ่ม เพื่อนกูมีหวังแล้วว่ะ" ไอ้ริวว่า ทำท่ากระแดะน่ากระทืบ

"ตีนติดคอ?" ผมถามเห็นไออยู่ได้

"ถุ้ย!" 

"ไอ้ต้นหนาวเมื่อไรจะมาว่ะ" ไอ้อาร์ตถามขึ้น

"นู้นไง ตายยากสัส" ไอ้ริวพูด "กว่าจะมา อุ้ย! พกเมียมาด้วยหรอ?" ไอ้ริวทำเสียงหน้าถีบ พวกผมมองไปที่ผู้หญิงที่ไอ้ต้นหนาวพามาด้วย ถ้าจำไม่ผิดคือ...ยูรัน?

"เสือก!" ไอ้ต้นหนาวพูดขึ้นก่อนนั่งลงข้างไอ้อาร์ตแล้วดึงยูรันไปนั่งบนตัก

"ไม่ขัดเลยนะมึง แสดงว่าเมียจริงๆ ด้วย" ไอ้ริวพูดต่อ

"ก็เมียไง" ต้นหนาวพูดอย่างอ้อนๆแล้วหอมแก้มยูรัน หนึ่งฟอด

มันไปรักกันตอนไหนวะ? 

"ไมวันนี้ลิซ่ามาด้วยได้?" ไอ้ต้นหนาวถามบ้าง มันคงแปลกใจไม่ต่างจากไอ้อาร์ตและไอ้ริว

"ลิซ่าอยู่กับกูเลยพามาด้วย" ผมตอบ

"อ๋อ..." รู้ว่ามันอยากถามต่อ แต่มันกลับปิดปากมันไว้

"ยูรันเธอนี้สุดยอดเลย ทำเสือให้กลายเป็นแมว" เสียงไอ้ริวหัวเราะขึ้น

"เสือขนาดไหน?" ยูรันถาม จริงๆผมรู้ว่าเธอเองก็รู้ระดับความเสือของคนที่ขึ้นชื่อว่าผัวของเธอ แต่ที่ถามก็คงอยากแกล้งให้ไอ้ต้นหน้าเสีย

"โคตร วันๆไม่เคยซ้ำหน้า คิดดูเสือมากรึเปล่า" ไอ้อาร์ตตอบ

"หุบปากไปเลยนะมึง" ต้นหนาวด่าไอ้อาร์ต "มึงต่างจากกูตายแหละ"

"..." จุกสิมึงไอ้อาร์ต

"ตอนนี้ไม่เป็นแล้วนะครับ" ต้นหนาวหันไปบอกเมียมัน

"จะคอยดู" ยูรันบอกก่อนจะหยิบค๊อกเทลขึ้นมาจิบ

และระหว่างที่พวกเรากำลังพูดคุยกันอยู่นั่น ก็มีเด็กมัธยม...หรือเด็กมหาลัยวะ? เออช่างแม่ง...มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหยุดหน้าโต๊ะพวกเรา

"พี่รันคะ"

"เบล มาเร็วจัง" ยูรันลุกขึ้นจากตักต้นหนาวก่อนจะหันไปพูดกับเด็กนั่น 

"น้องเบลน้องรหัสฉันเอง ขอไปคุยกับน้องก่อน" รันกระซิบลงมาข้างๆหูต้นหนาว แต่ผมได้ยินเพราะเรานั่งใกล้กันมาก

เมื่อกี้บอกว่าน้องรหัส? แสดงว่าเด็กมหาลัยแล้วสินะ หน้าเด็กตัวก็ผอมแห้งเหมือนเด็กมัธยม นมก็ดูท่าจะไม่มี

"อย่าไปไกลนะ" ต้นหนาวบอก

"โอ๊ะ แปปนึงนะคะ" อยู่ๆเด็กนี่ก็ทำอะไรบางอย่างล่นมาที่เท้าผม "อยู่ไหนเนี่ย..." เธอก้มลงมองหาของชิ้นนั้นตรงหน้าผม และไม่รู้ว่าเธอตั้งใจหรือเปล่าที่ปล่อยให้คอเสื้อกว้างๆนั้นเปิดออก

ขอถอนคำพูดที่ว่าไม่มีนมนะน้อง...

"เอา" ผมก้มเก็บให้เพราะมันอยู่ที่ปลายเท้าพอดี แล้วยื่นให้เด็กนั่น

มันคือแหวน...แหวนคู่รักหรือเปล่าไม่แน่ใจ

"ขอบคุณค่ะ" เธอยกมือไหว้ผมก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้ 

อ่อยกูเปล่าวะ?

"ไปคุยกันตรงนู่นเนอะ" แล้วเด็กนี่ก็เดินไปกับยูรัน ไม่นานยูรันก็กลับมาคนเดียว

"น้องรหัสน่ารักจัง" ไอ้ริวพูดขึ้น

"ห้ามจีบน้องฉันนะ" ยูรันบอก

"แค่ชม ไม่ได้จะจีบ" ไอ้ริวบอกก่อนจะดื่มเหล้าต่อ 

เวลาเลยมาถึงเที่ยงคืนกว่าพวกเราก็แยกย้ายกันกลับ...

"เมาเหรอ?" เสียงลิซ่าถามผมเมื่อพวกเราเดินมาถึงรถแล้ว

"ไม่"

"แสดงว่าขับรถไหว?" เธอถามยิ้มๆ ตอนนี้ใบหน้าของเธอไม่ได้เศร้าแล้ว มีแต่รอยยิ้ม ถึงเธอจะหายเศร้าเร็วจนผิดสังเกตแต่ผมคิดว่า...มันก็ดีแล้วล่ะ

"ไหว" ผมตอบแล้วขับรถกลับคอนโด

________________________________________

#ฝากติดตามเฮียวีด้วยนะคะ

#คอมเม้นติชมได้เลยนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ♡♡

​#ติดตามตอนของต้นหนาวได้เลยนะคะ [H.R.B] Stop! หยุดเสือโดยเสือ

​ ​