กินเด็ก...บทที่ 4
× 0
× 0
× 0
"ไม่อยากไปแล้วไปทำไมล่ะ?"
23.12 น.
'คุณเคยลองไปเที่ยวคนเดียวบ้างไหม การเที่ยวคนเดียวบางครั้งมันก็ทำให้เรารู้สึกดีได้นะ...ถ้าเราอยากรู้ว่าเวลาคนอื่นไปเดทกับเรานั้นเขารู้สึกยังไงกับเรา คุณควรไปเที่ยวคนเดียวสักครั้งแล้วคุณจะได้รู้ว่าการเดทกับตัวเองนั้นมันรู้สึกยังไงซึ่งผมก็รู้แล้วล่ะว่าการเดทกับตัวเองนั้น...มันทำให้ผมสนุกขนาดไหน'
ฉันยิ้มออกมาบางๆพร้อมกับปิดหนังสือที่ยักษ์เอามาให้ฉันอ่านช้าๆ มันน่าทึ้งมากเลยล่ะฉันมองหน้าปกที่เป็นหนังสือแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวที่เขียนโดยยักษ์ด้วยความรู้สึกดีข้างในใจ ใครจะไปคิดล่ะว่าเด็กคนนั้นจะเขียนมันได้ออกมาดีขนาดนี้...มันเหมือนกับว่าฉันได้ไปเที่ยวกับเขาเลยจริงๆ
"ฉันอ่านจบสองเล่มเลยหรอ?"
เสียงของฉันเอ่ยขึ้นมาอย่างไม่เชื่อตัวเองพร้อมกับหนังสือทั้งสองเล่มที่วางทับกันอยู่บนที่นอนหลังจากที่ฉันอ่านมันจบแล้ว ตอนแรกก็กะว่าจะอ่านเล่นๆก่อนนอนตอนนี้กลับกลายเป็นว่าฉันอ่านมันทั้งหมดเลยล่ะ ฉันลุกขึ้นจากเตียงตัวเองและเดินไปที่ตู้เย็นพร้อมกับเปิดเอาน้ำมาดื่มขณะที่สายตาฉันก็มองไปที่เสื้อยืดสีดำที่กำลังตากอยู่ไปด้วย...มันคงจะแห้งแล้วสินะ
"..."
ฉันเอาขวดน้ำใส่ในตู้เย็นอีกครั้งก่อนจะก้าวเดินไปเก็บเสื้อยักษ์ที่ตากไว้เข้ามาในห้องและพับมันไปด้วย ฉันเดินไปหยิบหนังสือที่เพิ่งอ่านจบมาด้วยก่อนจะเอามันวางทับเสื้อเขาอีกที...เขาจะว่าฉันไม่อ่านไหมเนี้ย ฉันเป็นพวกอ่านหนังสือจบเร็วอ่ะเลยไม่แน่ใจว่าเขาจะเชื่อรึป่าว ตอนแรกฉันไม่คิดด้วยซ้ำว่าเขาจะเอามาให้ฉันอ่าน
ติ๊ง..
เสียงข้อความของโทรศัพท์ฉันดังขึ้นซึ่งมันเรียกให้ฉันที่กำลังคิดมากกลับมาที่ปัจจุบันอีกครั้ง ฉันเดินไปหยิบมันขึ้นมาดูก่อนจะปัดข้อความดูทันทีเมื่อเห็นว่ามันส่งมาจากมาย
Mind : พรุ่งนี้อย่าลืมนัดล่ะ แต่งตัวสวยๆด้วยฉันนัดเขาไว้ให้แกตอนเลิกงาน
ฉันเอียงคอไปมาทันทีที่เห็นข้อความที่มายส่งมาแบบนั้นก่อนที่ฉันจะนึกได้ว่ามันนัดผู้ชายไว้ให้นิ...ให้ตาย ฉันลืมไปซะสนิทฉันขมวดคิ้วเข้าหากันทันทีพร้อมกับเดินไปที่ตู้เสื้อผ้ารกๆของตัวเองอย่างคิดหนัก ถึงฉันจะไม่อยากไปแต่อยากน้อยเราก็ต้องสวยนะแต่ฉันจะแต่งตัวยังไงดีล่ะห๊ะทำไมตู้มันรกแบบนี้!!?
วันต่อมา
07.11 น.
"โว๊ะ อะไรกันเนี้ย!?"
เสียงทุ้มของหลานเจ้าของตึกทักขึ้นทันทีเมื่อหันมาเจอฉันที่กำลังเดินลงบันไดอยู่ ฉันสบัดผมตัวเองไปมาช้าๆพร้อมกับเหยียดยิ้มออกมาดั่งนางพญาเด็กตี๋ที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่เบิกตามองมาอย่างไม่เชื่อสายตา
"ทำไม มีอะไรกับฉันงั้นหรอ??"
"ไปทำงานจริงไหมเนี้ย!?"
ฉันยกมือขึ้นปิดปากหัวเราะออกมาเบาๆอย่างมีจริตพร้อมกับเหลือบตามองเด็กตี๋ที่มองมาที่ฉันอยู่อย่างพอใจ เออให้พอใจหน่อยอย่างน้อยก็มีคนตกใจที่วันนี้ฉันสวยผิดปรกติน่ะ ฉันมองเขาที่มองมาที่ฉันที่อยู่ในชุดเดรสสั้นสีดำรัดรูปอย่างพอใจฉันเดินลงบันไดขั้นสุดท้ายก่อนจะเดินเข้าไปหาเขาช้าๆ
"ไปทำงานจริงๆสิจ๊ะ ทำไมฉันสวยล่ะสิ...สวยจนละสายตาไม่ได้เลยใช่ไหม??"
"..."
"เอานี้ ทั้งเสื้อแล้วก็หนังสือ"
"ทำไมอ่านเร็วจัง อ่านจริงไหมเนี้ย?"
"เห็นฉันเป็นคนยังไง ฉันอ่านทุกหน้าและทุกตัวอักษรย่ะเขียนดีนะเราน่ะ"
"...อยู่แล้ว"
ฉันหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับสบสายตากับยักษ์ยิ้มๆซึ่งเจ้าตัวก็ดูมีท่าทีเขินๆเลยหันไปรดน้ำต้นไม้ต่อไม่หันมาสนใจฉันอีกเลย ฉันจึงเดินออกมาเพื่อไปรอขึ้นรถเมล์ไปทำงาน
"ไม่กินข้าวก่อนหรอป้า?"
"ไม่อ่ะ เดียวพุงออก"
"ป้าจะไปเดทหรอ?"
"อุย...ท่าทางฉันมันบ่งบอกหรอ??"
"...ทำไมถึงไปเดทล่ะ?"
ฉันเลิกคิ้วมองเด็กตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจเมื่อเขาถามขึ้นแบบนั้น ยักษ์ยังคงมองมาที่ฉันเพื่อรอคำตอบในสิ่งที่เขาอย่างรู้ซึ่งมันทำเอาฉันก็ตอบไม่ถูกเหมือนกัน
"มันก็ไม่เชิงว่าเดทหรอก ฉันแค่ไปเจอคนที่เพื่อนนัดให้น่ะ"
"แล้วทำไมต้องไปด้วย ถ้าป้าไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปสิ"
ฉันหัวเราะออกมาแห้งๆอย่างทำอะไรไม่ถูกเมื่อไอ้ตี๋มันว่าขึ้นแบบนั้นพร้อมกับสายตาเขาที่กำลังมองมาที่ฉันอย่างไม่เข้าใจ คือฉันควรจะอธิบายกับมันยังไงดีว่ะ ฉันเดินเข้าไปหาเขาก่อนจะยกแขนตัวเองไปพาดกับไหล่เขาพร้อมกับโน้มให้น้องตี๋ขยับลงเข้ามาใกล้ฉันไปด้วย
"คืองี้นะตี๋...เพื่อนฉันเขาแนะนำมาฉันซึ่งเป็นคนที่ปฎิเสธความเป็นห่วงของเพื่อนตัวเองไม่ได้เลยต้องไป อีกอย่างตอนนี้ฉันก็โสดฉันจะไปเจอใครก็ไม่เห็นเป็นไรนิถูกไหม?"
"..."
"มันเป็นเรื่องที่คนโตๆเขาทำกันแหละเด็กหนุ่มอย่างนายไม่เข้าใจหรอก ฉันไปนะ ^^"
ฉันว่าขึ้นอีกครั้งพร้อมกับยกมือขึ้นโบกไปมาตรงหน้าเขาไปด้วย ยักษ์ขมวดคิ้วเข้าหากันพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างไม่มีท่าทีที่จะเข้าใจแม้ฉันจะอธิบายไปแล้วก็ตาม เออปล่อยไปมันเถอะเขายังมีโอกาสอีกเยอะที่จะได้เจอใครแต่ฉันมันไม่ค่อยจะมีโอกาสแล้วนิเพราะงั้นโอกาสมาหาฉันทั้งทีฉันเลยปล่อยมันผ่านไปคงไม่ได้
17.30 น.
"เดียวเขาก็มา ฉันจะรอส่งแกตรงนี้แหละ"
"เฮ้อ...แกนี่มันเจ้ากี้เจ้าการจังนะ"
"อยากให้เพื่อนได้ดีหรอก แกควรจะได้เจอคนดีๆกับเขาบ้าง"
ฉันยิ้มออกมาบางๆก่อนจะเอื้อมมือตัวเองไปลูบหัวยัยมายเบาๆอย่างเอ็นดู ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงกับเพื่อนคนนี้ดีนะแต่ที่เธอทำมันก็เพื่อฉันทั้งนั้นอ่ะมานเป็นเพื่อนที่ดีดีจนฉันไม่รู้ว่าจะตอบแทนกับความห่วงใยของเธอยังไงเหมือนกัน
"โอ๊ะนั้นๆเขามาแล้ว!!"
"จิ๊ ฉันตกใจนะมายไม่ต้องเสียงดังก็ได้!"
"โทษทีพอดีตื่นเต้นแทนอ่ะ ไหนหันมาให้ฉันดูความเรียบร้อยหน่อยสิ"
มายจับฉันให้หันไปหาเธอทันทีพร้อมกับเอื้อมมือขึ้นมาจัดทรงผมให้ฉันยิ้มๆเมื่อเธอเห็นว่ารถของคนที่เธอแนะนำให้ฉันขับเข้ามา ฉันหัวเราะออกมาเบาๆกับความตื่นเต้นของเธอก่อนจะโดนจับให้หันไปอีกครั้งพร้อมกับรถยนต์คันหรูที่ขับเข้ามาเทียบหน้าบริษัท ฉันมองเข้าไปภายในรถก่อนที่เจ้าของรถจะเปิดประตูลงมาพร้อมกับยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าพวกฉันยืนอยู่
"ไงคิม ^^"
"หวัดดีมาย ^^"
"อ่อ...นี่พริกเพื่อนของมายเอง ^^"
ฉันส่งยิ้มให้คิมเพื่อนของมายทันทีที่เธอพูดแบบนั้น เขาหันมามองฉันก่อนจะยิ้มออกมาพร้อมกับยื่นมือมาตรงหน้าฉัน
"สวัสดีครับ ผมคิม ^^"
"พริกค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก ^^"
มือของฉันเอื้อมไปจับเขาไว้เบาๆทันทีเพื่อไม่ให้มันเสียมารยาท เขายิ้มออกมาอีกครั้งก่อนจะยกมือข้างที่ยื่นมากุมมือฉันขึ้นจับท้ายทอยตัวเองด้วยท่าทียิ้มๆ ฉันหันมองยัยมายที่ยืนอยู่ก่อนที่เธอจะยิ้มให้ฉันพร้อมกับขยิบตาให้
"งั้นมายส่งเท่านี้นะ เดทกันให้สนุกล่ะ ^^"
"ขอบคุณนะมาย"
"ไม่เป็นไรคิม ฝากดูแลพริกด้วยล่ะ"
"ครับ...เราไปกันเลยไหมครับ ^^"
ฉันที่กำลังมองมายที่เดินออกไปอยู่ชงักนิดๆก่อนจะหันกลับมามองเขาอีกครั้ง ฉันพยักหน้ายิ้มๆพร้อมกับขอบคุณเขาเบาๆเมื่อเขาเปิดประตูให้ขึ้นไปบนรถ...ทำตัวไม่ถูกเลยแฮะคิมเป็นผู้ชายที่ดูสุภาพจนทำให้ฉันรู้สึกเกร็งอ่ะ
"ผมจองโต๊ะที่ร้านอาหารไว้แล้ว...เราไปที่นั้นเลยไหมครับ?"
"อ่อ ไปเลยก็ได้ค่ะ ^^"
เสียงของฉันตอบกลับไปทันทีที่เขาถามขึ้นขณะที่เขาก็ขึ้นมานั่งบนรถพร้อมกับสตาร์ทมันไปด้วย เขายิ้มให้ฉันอีกครั้งก่อนจะหันไปขับรถออกมาจากบริษัทไปที่ร้านอาหารที่เขาว่าทันที
"ผมเป็นทนายน่ะครับ ผมเลยไม่มีเวลาว่างเท่าไหร่"
"อ่อ...งี้นี่เอง เหนื่อยหน่อยนะคะ ^^"
"แต่ก็ถือว่าโชคดีนะครับที่มายแนะนำคุณพริกให้ผมรู้จัก คุณน่ารักมากจริงๆ"
ฉันหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับยกแก้วไวน์ขึ้นจิบอย่างทำอะไรไม่ถูก คนที่กำลังนั่งตรงข้ามฉันยิ้มออกมาด้วยท่าทีเขินๆหลังจากพูดแบบนั้นออกมาฉันไม่ใช่รึไงที่ต้องเขินน่ะ
"แล้วคุณพริก..."
"เรียกพริกเฉยๆก็ได้ค่ะ เราอายุเท่ากันนิ"
"มันไม่ดูแปลกๆหรอครับ?"
"เรียกได้ค่ะ ไม่แปลกอะไร ^^"
"...ดีจัง ^^"
เขาเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมกับยิ้มออกมาบางๆ ฉันมองคนตรงหน้าก่อนจะยิ้มออกมาอย่างนึกขำคือเขาจะยิ้มอะไรบ่อยขนาดนี้เนี้ย ไม่เข้าใจจริงๆฉันวางแก้วในมือลงเมื่อไวน์ที่บรรจุอยู่ข้างในมันหมดแล้ว
"พริกนี่ดื่มเก่งนะครับ"
"อ่อ...ก็ค่ะในบรรดาเพื่อนที่พริกมีก็พริกนี่ล่ะดื่มเก่งที่สุด พริกชอบรสมันน่ะเรียกง่ายๆว่าอะไรนะตกหลุมรักแอลกอฮอล์ก็ว่าได้ ^^"
"ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงที่เปิดใจเรื่องดื่มมาก่อนเลยนะเนี้ย"
"เอาจริงๆพริกว่าเราน่าจะไปนั่งดื่มกันดีกว่าจะมานั่งร้านอาหารนะคะ จะได้เห็นด้วยว่าจริงๆแล้วพริกหรือคุณเป็นคนยังไงหลังจากที่เมา"
"ครับ...??"
"พริกล้อเล่นน่ะค่ะ ^^"
ฉันหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับมองคนตรงหน้าที่ยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มด้วยท่าทีที่ดูทำอะไรไม่ถูก เขาดูน่ารักดีนะแต่ฉันว่าฉันไม่เหมาะกับเขาหรอกถึงเจ้าตัวจะดูชอบที่ฉันเปิดเผยแต่ฉันเป็นคนที่เปิดเผยมากกว่าที่เขาคิดอีกนะ...ปากเสียด้วยยิ่งเวลาเมานี่ไม่ต้องพูดถึงไม่มีใครทนฉันได้หรอก
"พริกเป็นคนตลกนะครับ โอ๊ะ...อาหารมาพอดี"
"ขออนุญาตเสริฟนะคะ"
พวกเราเงียบกันไปนิดเมื่อพนักงานมาเสริฟอาหาร ฉันมองอาหารตรงหน้าก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจเพราะมันน่ากินแต่ก็อดคิดถึงเด็กแถวบ้านไม่ได้...เขาจะกินข้าวรึยังนะ?
"พริก พริกครับ"
"อ๊ะ...ว่าไงคะ?"
"ทานเถอะครับเดียวมันเย็นก่อนนะ ^^"
"อ่อ โทษทีค่ะ"
ฉันตอบกลับยิ้มๆก่อนจะเอื้อมมือจับส้อมกับช้อนขึ้นมาช้าๆพลางเอียงคอไปมาด้วยเพราะไม่เข้าใจตัวเอง ไม่เข้าใจว่าฉันจะไปห่วงเด็กตี๋นั้นทำไม...คงเพราะย่าเขาฝากเขาไว้กับฉันล่ะมันเลยอดห่วงไม่ได้ เลิกคิดๆฉันควรจะสนใจคนตรงหน้าดีกว่านะฉันส่ายหน้าไปมาเบาๆก่อนจะเริ่มกินอาหารตรงหน้าให้ช้าที่สุดเท่าที่จะช้าได้แม้จะหิวแค่ไหนก็ตาม อย่างน้อยขอคีพลุกบ้างเถอะถึงมันจะไม่ค่อยมีให้คีพก็ตาม
21.36 น.
"ส่งแค่ตรงนี้ก็ได้ค่ะ ถนนทางเข้ามันเล็กเดียวจะเสียเวลาเลี้ยวเปล่าๆ"
"จะดีหรอครับ ทางมันเปลี่ยวนะ"
"พริกชินทางแล้วล่ะค่ะ ^^"
"เดียวผมเดินไปส่ง"
"มะ..."
"เถอะครับ นะให้ผมลงไปส่งเถอะ ^^"
ฉันที่กำลังจะยกมือห้ามค่อยๆลดมือลงช้าๆพร้อมกับสบสายตากับคนตรงหน้าไปด้วย เขายิ้มออกมาบางๆและเปิดประตูลงไปหลังจากที่จอดรถแล้วฉันจึงหันไปเปิดประตูและลงไปบ้าง
"แถวบ้านพริกที่เงียบดีนะครับ ผมชอบจัง"
"เพราะมันเงียบแบบนี้ล่ะค่ะพริกถึงเลือกมาอยู่นี่ คนแถวนี้ก็น่ารักด้วย"
"น่าอยู่จริงๆด้วยสินะ"
ฉันยิ้มตอบเขาแทนพร้อมกับเราที่เดินไปทางที่ฉันอยู่ บรรยายกาศวันนี้ถือว่าดีเลยล่ะคนก็ไม่เยอะอีกด้วยแถมยังมีคนหล่อๆนิสัยดีแบบคุณคิมมาเดินข้างๆอีก หลังจากที่ฉันได้คุยกับเขามาเขาเป็นผู้ชายที่ไม่ได้ดูดีแค่ภายนอกอ่ะ ภายในเขาก็ดูดีไปด้วยการวางตัวเขาเนี้ยสุดยอดเลย
"จะเป็นไรไหมครับถ้าผมจะนัดเจอพริกอีก?"
"...เจอกันอีกหรอคะ?"
"ครับ...ผมอยากจะเจอคุณอีกน่ะ ครั้งหน้าเราไปดื่มกันก็ได้นะ ^^"
ฉันเบิกตาขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตาว่าเขาจะพูดออกมาแบบนี้ คนตรงหน้ายิ้มออกมาบางๆพร้อมกับสายตาของเขาที่สบสายตากับฉันนิ่งเมื่อเราเดินมาถึงหน้าตึกฉันแล้ว...แล้วฉันควรตอบยังไงดีล่ะ ฉันตกใจอยู่นะเพราะฉันคิดว่าเขาคงไม่ได้ชอบอะไรฉัน เขานี่ทำให้ฉันเริ่มจะทำอะไรไม่ถูกแล้วล่ะ
.
.
.
ฟึ้บ!
หนังสือเล่มใหญ่ที่เป็นข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวที่เขารวบรวมมาถูกวางลงข้างๆเมื่อเจ้าของหนังสือนั้นเริ่มหัวตื้อ เขาเงยหน้าขึ้นมองเพดาลห้องพร้อมกับถอนหายใจออกมาเสียงดัง ให้ตาย...อาการแบบนี้กลับมาอีกแล้วสินะ เขาคิดกับตัวเองพร้อมกับลุกขึ้นจากเก้าอี้ภายในห้องทันทีขณะที่มือก็เอื้อมขึ้นมาถอดแว่นออกก่อนที่ขายาวๆนั้นจะก้าวเดินออกมานอกบ้านเพื่อสูดอากาศยามค่ำคืน
"...เฮ้อ"
เสียงถอนหายใจของเจ้าตัวดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับมือของเขาที่กำลังเท้าไปกับราวก่อนที่สายตาที่กำลังกวดมองไปเรื่อยๆของเจ้าตัวจะหยุดชงักเมื่อเห็นร่างบางคุ้นตาที่กำลังเดินมาพร้อมกับชายแปลกหน้า เขาที่อยู่สูงเกินไปเลยไม่รู้ว่าพวกเขากำลังคุยอะไรกันแต่มันก็ทำให้เขาอดรู้สึกแปลกๆไม่ได้เมื่อเห็นว่าเธอกำลังยิ้มออกมาอยู่
"ป้านี่...ดูอ่อนหวานผิดปรกติแฮะ"
เขาเอ่ยขึ้นคนเดียวอย่างขำๆพร้อมกับมองเธอที่ดูมีท่าทีที่ผิดแปลกไปจากตอนที่อยู่กับเขา เวลาอยู่กับเขานี่แทบจะกระโดดกินหัวได้ทุกเวลาแต่ดูตอนนี้สิ...ป้าไม่มีสติคนนั้นหายไปไหนแล้ว?
"..."
ดวงตาคมเฉียบที่ตอนนี้ไม่มีแว่นตาเฉิมๆปกปิดอยู่แล้วมองภาพข้างล่างที่พวกเขาสองคนยืนคุยกันอยู่ด้วยสายตาที่ยากจะอธิบายอีกเสี้ยววิก่อนจะเดินกลับเข้ามานอนลงที่แคร่ไม้ที่ตั้งอยู่แถวนั้นพร้อมกับมองขึ้นไปบนฟ้าดูดวงดาวนับแสนดวงด้วยความเงียบ ดวงตาที่กำลังหม่นแสงของเขาค่อยๆหลับลงช้าๆ..เขาชอบความเงียบนะมันเหมือนกับว่าที่นี่เป็นที่ของเขาความเงียบมันทำให้เขารู้สึกมีอิสระอย่างบอกไม่ถูก
(ฉันสวยล่ะสิ ^^)
---------------------
