// เดินเข้ามาในร้านกับธาม

มาเลยมึง ร้านนี้กูนำเสนอมาก กูโดนน้องกูป้ายยามา

อาการแบบมึง ต้องใช้ ขนมหวาน ฮีลใจ

// กวาดสายตามองรอบๆ ร้าน ( รู้สึกชอบร้าน )

// มองตู้ขนม ( มาการอง )

กูจะฮีลใจ ได้จริงๆ เหรอวะ มาการองในตู้..............

ทำกูหวั่นไหวเลย ( คิดถึงภีม )

เออ.....ลืมเลย ว่าคุณภีม เป็นเชฟขนมหวาน เชี่ยวชาญด้านมาการอง

// มองหน้ากาย

เปลี่ยนร้านก็ได้นะมึง

ไม่เป็นไร กูก็.........ยังคิดถึงภีมมากจริงๆ นั้นแหล่ะ

งั้นมึงไปนั่ง กูจะสั่งให้

// พยักหน้า

แหม.....สภาพกู หน้าอย่างโหด มานั่งโหมดคิตตี้แดกมาการอง // หัวเราะ

น่ารักดีออก // อมยิ้ม

จะว่าไป รสชาติมาการอง คุ้นๆ หว่ะ

มึงอย่าบอกนะ ว่าเหมือน รสชาติที่คุณภีมทำ

อืม.....เหมือน

// ถอนหายใจเบาเบา

ไอ่ธามเอ้ย.............มาการองที่ไหนก็เหมือนกันป่ะวะ

ไม่เหมือน มาการองของภีมจะมีกลิ่นเฉพาะ กูจำได้

อื้อหื้อ......ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว ไม่ลืมบ้างเลยเหรอมึง

// ส่ายหน้า

ภีมเป็นคนแรก ที่ทำให้กูรักหว่ะ ลืมได้ยังไง

หรือบังเอิญว่า เค้าอาจจะมาอยู่ไทยวะ บ้านพ่อเค้าอยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอ

ใช่.....แต่กูไม่รู้จัก

กูรู้จักสังคมภีมแค่ที่ ฮ่องกง

มาฮีลใจ คืออะไรครับ ไอ่ธาม พูดถึงไม่หยุดเลยนะมึง

ตอนนี้ ศาลาคนเศร้าแล้วนะครับเพื่อนธาม

โทษทีหว่ะ

เอานา....มึง ถ้าใช่ ก็วนมาเจอกันอีกนั้นแหล่ะ

ถ้าไม่ใช่ มึงก็แค่ต้องรักษาหัวใจตัวเอง แล้วไปต่อ

อืม..........ขอบใจมึง ที่ให้กูหุ้นเปิดผับ

กูจะได้มีอะไรทำ ไม่ฟุ้งซ่าน

แล้วจะอยู่ไทยนานป่ะเนี้ย

พ่อกับแม่ ยังเคืองๆ อยู่เรื่องที่หย่ากับว่าน อยู่กับปู่กับย่าดีกว่า

หาเซฟโซนว่างั้น // หยอกธาม

เออ...... // ยกยิ้มเบาเบา

อืม....... เดี๋ยวมันจะผ่านไปเพื่อน // ให้กำลังใจธาม

// เปิดประตูเข้ามาในร้าน

( สะดุด ชื่อภีม ) // หันตามเสียง

( สะดุด ชื่อภีม ) // หันตามเสียง

อ้าวเหรอ.......พอดี ผมลืมเอาโทรศัพท์มาจากออฟฟิศ

โอเค ขอบคุณครับ // ยิ้ม // เดินออกจากร้าน

// มองตามเปรม

มึงอย่าตลก ..... มันไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอกไอ่ธาม

รู้อีก ว่ากูคิดอะไร // ยิ้ม เบาเบา

ถ้ากูมองมึงไม่ออก กูไม่ให้มึงมาหุ้นเปิดผับกับกูหรอก

...........

// ส่งซิกกับปริม

// เดินเข้ามาด้านหลังภีม

มีคนขโมยหัวใจผมมาครับ // กระซิบข้างๆ หูภีม

ตกใจเหรอ ขอโทษๆ // ลูบหัวภีมเบาเบา

ใครขโมยมากัน หนูภีมเต็มใจมากับย่าต่างหาก เนอะหนูภีม // ยิ้ม

ช่ายยยยยย // นั่งลงข้างๆ ภีม

ออกมาแล้ว รู้ตัวอีกที ใกล้ถึงร้านภีมแล้วครับ

ทีหลังห้อยคอนะ ประจำเลยนะ โทรศัพท์แกหน่ะ

วิธีแก้ปัญหาก็คือ คุณภีมจะต้องไปเป็นเลขาส่วนตัวให้ธนนท์ ครับที่รัก // ยิ้ม ทะเล้น

วกเข้าผลประโยชน์ตัวเองจนได้ // แซวเปรม

ผ่านมาแล้ว 1 ปี ได้ผลหรือยัง ได้ข่าวว่า กล่อม เช้า เที่ยง เย็น

ไม่ใช่แค่นั้น กล่อม เช้า เที่ยง เย็น และ ก่อนนอน // ยิ้ม ทะเล้น

ไม่ใจอ่อนเหรอหนูภีม เสือ กลายเป็นแมวขนาดนี้

นั้นสิ เมี๊ยว เมี๊ยว

ฮ่า ฮ่า ฮ่า โอ้ย......ปริมไม่ไหวจะขำขันแล้วนะคะคุณย่า

อารายพี่ปริม // ยิ้ม มีความสุข

เอาล่ะสั่งอาหารกันได้แล้ว ให้คุณธนนท์ เค้าเป็นเจ้ามือแล้วกันวันนี้

ด้วยความยืนดีครับคุณหญิงธาริกา // ยิ้ม ทะเล้น

// สบตากับภีม // ยิ้ม มีความสุข